Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

nina88 schreef:Nou, dan doen ze het bij jullie al beter!
Met de vraag of het nu wel weer goed is, bedoel je of het nu goed met mijn vriend?
Ja, het gaat wel goed, hij heeft godzijdank geen schade over gehouden aan de bloeding. Verder moet hij nu gewoon leven met mate, niet meer tot het extreme gaan en dat is soms erg moeilijk. (werk, sport, feesten, drukte, stress etc.)
Zo heeft hij nu een andere functie op zijn werk, omdat hij bij zijn vorige functie vaak moest overwerken en lange dagen maakte. Dat kan nu niet meer.
Omdat hij toch hogerop wil, gaat hij nu 3 avonden in de week naar school.
We moeten leven met het idee dat het weer kan gebeuren, maar al met al gaat het erg goed. We kunnen er goed mee leven en zo lang de enige nadelen zijn dat mijn vriend wat rustiger aan moet doen en zijn leven lang aan de medicijnen moet blijven, dan tekenen wij ervoor.
Ik wens je veel sterkte vrijdag! Als ik je een tip mag geven.. Schrijf al je vragen/onzekerheden van tevoren op, zodat je niets vergeet. Vraag alles wat in je opkomt tijdens het gesprek, voel je niet bezwaard.
Ik heb het zelfs zo ver laten gaan, dat ik het privé e-mail adres van de arts heb gekregen, mochten we naderhand nog vragen hebben. Hij stribbelde een beetje tegen, maar hij had wel iets goed te maken, na die manier van behandelen.
Ik heb het adres nooit gebruikt, maar het was wel fijn om een manier te hebben om evt. contact te krijgen.
zij schreef:jeetje wat heftig allemaal zeg! ik hoop dat jullie vrijdag meer dudielijkheid krijgen. ook ik zal meehelpen duimen!
gefeliciteerd iig voor vandaag, en probeer zelf ook een beetje te genieten. al kan ik me goed voorstellen dat je helemaal geen zin hebt in visite!

zij schreef:wil je vriend wel visite dan? kunnne jullie ze anders niet afbellen?
ik zou even bespreken als ik jou was wat je wil en wat hij wil. anders mag je je misschien boven verstoppen van hem met een goed boek/dvdtje ofzo?
nina88 schreef:Ik ben bang dat ik je daar geen tips voor kan geven.. Ik heb het daar nog steeds wel eens moeilijk mee, maar het is echt iets wat gaat slijten. Je gaat wennen aan het idee en op die manier leer je ermee omgaan.
Wat wel heel belangrijk is, is dat je positief blijft en van dag tot dag gaat kijken. Probeer jezelf niet bang te maken met situaties die kunnen gebeuren, maar probeer positief naar de toekomst te kijken.
Waar ik heel veel last van had (en heb soms), was het idee dat je wil dat alles weer is zoals het was. Dat je weer terug kan naar een maand voordat het gebeurde.
Maar je leert ermee omgaan en ermee leven, als je positief blijft.
Het enige zichtbare bij mij, is dat ik nu niet meer durf te slapen zonder een nachtlampje. Mijn vriend heeft de insult 's nachts in zijn slaap gehad en ik voelde dat in het donker, zonder dat ik iets kon zien. Pas toen ik het licht aan deed, zag ik het.
Nu slaap ik dus niet meer zonder lichtje.

nina88 schreef:Ook over je ervaringen met het UMCG kan ik meepraten, ze zijn bij mijn vriend tot 2 keer toe het dossier kwijtgeraakt. Uiteindelijk mochten we pas in maart (!!!!) op gesprek komen, terwijl dit al in december gepland was.

zij schreef:umc en umcg zijn idd 2 verschillende ziekenhuizenm en aan doemverhalen heeft ts denk ik niet veel




