Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-06-09 06:52

Geplaatst: 10-06-09 06:52

pharagirlke schreef:
Mensen moeten zelf bepalen wanneer ze aan kinderen beginnen. Ik zelf wil helemaal geen kinderen. Neem de pil en sex is altijd met condoom. Moest er toch een ongelukje gebeuren is het abortus...

Wb een gehandicapt kind: Ik heb drie weken tussen mentaal gehandicapten gestaan die vaak ook nog een fysieke handicap hadden en nog stoornissen zoals bv autisme enz. En als ik het op voorhand wist zou ik het al zeker niet laten komen... Het is vreselijk zwaar om met deze mensen te werken... Het is je kind, en je houd er zielsveel van, maar het is zwaar en het put je mentaal echt uit...

Inderdaad.
Ik breng Jamie elke dag naar een speciale school en als ik daar om me heen kijk breekt mijn hart.
Er worden kinderen naar binnen gereden dat ik bij mezelf denk voor wie ben jij op de wereld gezet?
Omdat je ouders het zo wilde of omdat ze geloofde dat je echt een menswaardig leven kon lijden.
Kinderen hangen alleen maar in een kar,kwijlen,kunnen niet praten,geen lichaamsdelen bewegen en naar inschatting zit er ook weinig besef in.
Ik vind dat geen menswaardig leven,het spijt me zeer.
En natuurlijk houden die ouders zielsveel van die kinderen,daar twijfel ik geen moment aan.
Maar is het eerlijk om te zeggen: laat een kind met een handicap maar op de wereld komen.
Ik denk dat veel mensen het hebben van een kind met een handicap zwaar onderschatten.
En dan vraag ik me af: wat nou als ze toen wisten wat ze nu weten?
Hadden ze dan ook dit besluit genomen?
Ik ben eenmaal op een bijeenkomst geweest voor ouders met een handicap,nou een keer nooit meer.
Wat een zelfmedelijden daar.......
Toen stelde ik op een gegeven moment na een verhaal van een moeder de vraag of zij tijdens de zwangerschap wist dat het kindje gehandicapt was.
Haar antwoord was ja,ik wist dat mijn kind zowel op geestelijk als lichamelijk vlak zwaar gehandicapt was.
Tevens vertelde zij erbij dat dit al vroeg in de zwangerschap bekent was.
Ze had al drie kinderen op dat moment.
Dan ben je in mijn ogen een egoist want je scheept dat kind met onmenswaardig leven op,je andere kinderen zullen nooit meer het leven leiden als zij eerst deden,over je huwelijk maar te zwijgen.

**Geplaatst**: 10-06-09 07:04

Geplaatst: 10-06-09 07:04

Zo ken ik precies een zelfde stel....Het meisje is afgelopen maandag bevallen maar zelf hebben ze beiden geen vaste banen, ivm ze zonodig een eigen bedrijfje moesten en zouden opstarten alleen met dat bedrijfje willen ze ook al weer stoppen want het loopt voor geen meter pfffffffffffff...

En daarbij het meisje vreet heel de dag door geen ene moer uit zit het liefste zielig op de bank en maar te klagen tegenover der vent die ze nog niet zolang heeft (oke daar ga ik niet over oordelen) maar na net 2 weken relatie en dan al ten huwelijk vragen en daarna 4 weken later zwanger blijkt te zijn vind ik echt niet kunnen, je kent mekaar nog niet goed genoeg en hebt nog geen stabiele relatie opgebouwd, oke soms kan dat wel eens goed gaan...Maar bij haar heb ik daar een hard hoofd in ivm ze nu al heel vaak of bijna elke dag mot hebben met mekaar omdat der vent echt alles moet doen en hij zich te pleures werkt in huis en eigen bedrijfje wat totaal niet loopt...

Dan denk ik van en ja hoor het kind word er straks wel de dupe ervan durf ik mijn hand voor door het vuur heen te strijken...

En over mezelf ik ben nu bijna 5 jaar samen met manlief en het gaat uitstekend de vonken vliegen er nog steeds vanaf en wij zijn nu zo goed als klaar oftewel we zijn al bezig voor onze eerste beeb sinds november 2006 maar alleen wil het nog niet echt lukken helaas en dat gaat op den duur enorm pijn doen als ik veel mensen om me heen zwanger hoor raken...

Maar ik ben 24 en manlief 26 beiden goede uitstekende banen en een fijn groot 2 onder 1 kap woning, en een spaarrekening zo vol wat tegen de 35000euro aan loopt, omdat wij onze kinderen straks later echt veel en goed willen bieden zoals goede opleidingen en een happy leven in ons gezin...

Maar dat meisje met der vent hebben bijna niks meer (ze hebben zelfs in korte tijd ff 10.000euries er doorheen gejakkerd zo hup alles weg)...En tsja toen stonden ze paar keren voor jan doedel in de winkel met enorme lege handen 8)7

Aranel schreef:
Dat klopt wel rossebol
Misschien had ik dat erbij moeten zetten, maar ik doelde meer op bijvoorbeeld dat meisje van 18 die dus nog 'niks' voor elkaar heeft (geen werk/woont thuis).

**Geplaatst**: 10-06-09 07:06

Geplaatst: 10-06-09 07:06

Hier nog een jonge moeder,hahahaha.
Ik ben 35 en m`n oudste wordt in Nov. 15 jaar.
De jongste is net 12 jaar geworden.
Ik vind het helemaal geweldig!!!
Ook mijn dochters vinden het leuk dat ze zo`n jonge moeder hebben.
En met 50 jaar kinderen uit huis???Dat mag ik toch hopen!!

**Geplaatst**: 10-06-09 07:11

Geplaatst: 10-06-09 07:11

Tja toen wij de eerste kregen hadden we ook een financiële achterstand. Er was geen geld voor gordijnen voor de babykamer dus er hing een fleurig dekbedovertrek. Heeft ze volgens mij niks aan over gehouden. Wij hebben heel wat jaren nodig gehad om wat beter in de slappe was te zitten maar dat kan je ook op een positieve manier vormen. Tegenwoordig moet je idd maar een nieuwe auto en een 2 onder 1 kap hebben om wat voor te stellen :roll:

Mijn kinderen hebben altijd veel aandacht gehad, en dat vind ik belangrijker dan dure spullen en dagenlang doorbrengen op het kinderdagverblijf. Maar hè, da's mijn mening.

**Geplaatst**: 10-06-09 07:53

Re: (te?) vroeg kinderen?

Geplaatst: 10-06-09 07:53

Wij zijn 22 en 26 en kiezen er ook bewust voor om jonge ouders te worden.
Ik had zelf al moedergevoelens op mijn 15e. Toen ik mijn vriend leerde kennen en merkte dat hij echt de ware voor me was, wilde ik er ook voor gaan. Het is nu alweer 3 jaar geleden dat we stopten met de pil en achteraf ben ik blij dat het toen niet gebeurt is. Tuurlijk had ik mijn kindje in die tijd alle liefde en aandacht die het verdient kunnen geven maar er is in de laatste 3 jaar zoveel gebeurt wat een stuk moeilijker was geweest met kind. Maar je kunt niet in de toekomst kijken.
Nu ben ik er echt helemaal klaar voor. We hebben onze eigen koopwoning, een auto, goed salaris elke maand, vast werk uiteraard, een nog niet zo heel groot bedrag op de spaarrekening maar daar wordt aan gewerkt.

En een kamer leeg....
Achteraf ben ik blij dat ik zo vroeg voor kinderen wilde gaan, ik ben op mijn 19e gestopt met de pil en nu zijn we dus alweer drie jaar verder. Ik bezoek de gynaecoloog zowat elke 2 dagen en dat vind ik soms erg zwaar, weet niet of ik dat op mijn 19e aan had gekunt. Zijn nu bezig met behandelingen en wie weet hoelang het nog gaat duren.
Als ik op mijn 35e gestopt zou zijn met de pil, dan had ik lang niet zoveel tijd meer...

**Geplaatst**: 10-06-09 08:10

Geplaatst: 10-06-09 08:10

Aranel schreef:
Met verbazing bekijk ik de profielen van sommige bokkers.. bijvoorbeeld; 23 jaar en 3 kinderen?
En nog een ervaring uit mijn eigen omgeving; een meisje van 18 raakte zwanger, verloor haar baby (te vroeg geboren) o.a. doordat ze tijdens haar zwangerschap gewoon door feestte en dronk, en nu is ze weer zwanger!! Waarom zo'n haast denk ik dan?! Dan ben je 50 en zijn alle kids het huis al uit

Zijn er mensen die het met me eens zijn of ben ik de enige met dit standpunt?

Las je openingspost en dacht; oh, heb je in m'n profiel gekeken? :')

Even de discussie verder lezen

**Geplaatst**: 10-06-09 08:12

Geplaatst: 10-06-09 08:12

malih schreef:
Maar goed, zo als mensen reageren op te jongen ouders, vind ik sommigen ouders ook te oud om aan hun eerste kind te beginnen.

Vriendin van mij is net bevallen van haar zoontje, ze is 38, vriend/man is 42... als t kereltje dan 12 is, is zei 50. je kind is dan nog zo jong als je zelf t lootje legt, dat vind ik ook sneu.

Mijn moeder was ook 37 toen ze mij kreeg, ik ben nu bijna 19, zij is 56. Maar ik ondervind hier helemaal geen problemen aan hoor. Ze is nog net zo actief als vroeger, dit zie je ook in de manier waarop ze met d'r kleinkind omgaat. (Niet mijn kind, kindje van m'n broer.)

**Geplaatst**: 10-06-09 08:24

Geplaatst: 10-06-09 08:24

Mijn oom was 50 toen hij de 4e kreeg

Hoeveel commentaar daar wel niet op gekomen is. Belachelijk. Maar zijn vrouw is 11 jaar jonger en het is zijn 4e kind. Is niet anders.

Daarnaast; mijn nicht werkt met zwaar gehandicapten en ik ben zo geschokt door een verhaal wat zij vertelde. Namelijk: pas toen de ouders van een van de bewoners overleden waren, kwamen zijn broers en zusjes erachter dat hij bestond. Ouders hebben dus bewust deze bewoner uit hun leven geweerd. Vind ik echt schandalig!

Ik ben nu 23, maar als ik een langere relatie zou hebben, zou ik ook liever vroeg moeder worden (voor mijn 26e) Vind het belangrijk dat er niet teveel verschil qua normen/waarden tussen zit. Voorlopig hebben mijn vriend en ik alleen maar gesprekken erover en is er nog niets in de planning

**Geplaatst**: 10-06-09 08:34

Re: (te?) vroeg kinderen?

Geplaatst: 10-06-09 08:34

Goed, dan hier even mijn volledige verhaal.

Ik was 18 toen ik zwanger raakte van mijn oudste en 19,5 toen ze werd geboren. Erg vroeg natuurlijk, maar ik woonde op dat moment al samen, mijn vriend (nu man) had een prima baan, etc.
Toen ik 21 was werd mijn tweede geboren. Volkomen gepland. Vijf dagen na haar geboorte kwam ze in het ziekenhuis terecht. Ze is heel ernstig ziek geweest en we waren haar bijna kwijt geweest. Er is de mogelijkheid geweest dat ze een kasplantje zou worden en wij hebben op dat moment ook besloten dat als dat de prognose zou zijn, we zouden vragen om de behandeling te laten staken. Dat is niet omdat wij er niet voor wilden zorgen, maar omdat we op dat moment heel erg bezig waren met wat leefbaar was voor haar. Inmiddels is deze prachtmeid bijna 3, ze heeft een hersenbeschadiging maar daar is niks van te merken :+:

Onze derde zat niet zo in de planning. Ik kan erg slecht tegen allerhande anticonceptie en mijn enige optie was een spiraaltje. Mijn huisarts had geen tijd en ik moest maar een maand wachten... en toen bleef m'n menstruatie uit

Hij was echter ongelooflijk gewenst en nu ben ik net 24 en heb ik drie kinderen. Mijn oudste is 4,5 mijn middelste bijna 3 en mijn jongste 1,5.

In september begin ik als alles goed gaat aan een fulltime HBO opleiding. Dit zal wel betekenen dat mijn kleintjes naar kinderdagverblijf zullen gaan. Dat vind ik uiteraard niet zo leuk, maar ik denk wel dat ik ze kan laten zien dat ik hard wil werken om hun leven nog wat fijner te maken. Kwaliteit boven kwantiteit dan dus een tijdje.

Als ik klaar ben heb ik als het goed is zeer variabele werktijden en zal ik er dus ook vaak dagen wel voor ze zijn.

Ik ben ongelooflijk trots op mijn drietal. Ze doen het geweldig, zijn erg beleefd, vrolijk en hebben een hele duidelijke eigen mening. Ik plak ze regelmatig met alle liefde achter het behang (vooral die van 3) maar die knuffels maken dan alles weer goed.

Als ik terug kijk is het niet altijd makkelijk gehad, ben ik erg veel volwassener geworden in de afgelopen jaren, maar het had niet anders 'gekund'. Waar we nu staan in ons leven is direct het gevolg van het jong hebben van kinderen, en ik denk dat we niet veel sterker hadden kunnen zijn.

**Geplaatst**: 10-06-09 08:37

Geplaatst: 10-06-09 08:37

Caesar schreef:
Mijn oom was 50 toen hij de 4e kreeg Hoeveel commentaar daar wel niet op gekomen is. Belachelijk. Maar zijn vrouw is 11 jaar jonger en het is zijn 4e kind. Is niet anders.

Ik zou hier ook kritiek op hebben. Op je 50ste nog kinderen krijgen is ontzettend egoistisch. Als je zo oud nog kinderen neemt heb je niet goed eraan gedacht hoe dit voor die zeflde kinderen is als ze 20 zijn en hun vader 70 en vervolgens moeten leren leven met dat papa niet heel lang meer mee gaat.
Nee, daar ben ik echt heel erg op tegen en zou dit zelf nóóit doen.

**Geplaatst**: 10-06-09 08:41

Geplaatst: 10-06-09 08:41

wilde dat mijn ouders jonge ouders waren geweest.
Ben op mijn 17e uit huis gegaan omdat mijn vader het niet meer trok met zijn 60 jaar.

**Geplaatst**: 10-06-09 09:54

Geplaatst: 10-06-09 09:54

zonnebloem18 schreef:
Het lijkt nu net alsof je je leven aan de kant moet gooien als je kinderen hebt.
Je kan echt nog wel lol hebben en leven als je kinderen hebt.
1 keer in de maand lekker bij opa en oma logeren zodat je uit kan.
Als ze wat ouder zijn kunnen ze prima mee op vakantie ook wel ver weg.
80% van je leven vergooien lijkt me nogal overdreven alsof je er tot je overlijden aan vast zit meestal verlaten je kinderen het huis als ze zo 18-25 zijn daarna kan je zoiezo weer doen wat je wilt.

Ik ga trouwens al vanaf mijn 16de niet uit ik vind het geen bal aan en alleen maar geld verspilling, doe mij maar een avondje op de bank met een filmpje en mijn vriend.
Of een avondje gamen met vrienden en zulke dingen hoef je echt niet op te geven als je eenmaal kinderen hebt.

Ik vind net dat mensen soms (te) weinig van bewust zijn hoeveel je leven wel veranderd. En dan bedoel ik niet in dit topic maar algemeen.
Het gaat hem denk ik niet om het feit dat jij nu een avond thuis blijft voor een film of op stap gaat, het gaat om dat een kind nu je leven beheerst. 24/per dag moet je zorgen, toch in het begin. En later als ze puber zijn maak je je 24/dag zorgen denk ik

. En daar moet je mee om kunnen gaan, dat niet jij op de eerste plaats staat, maar je kind.
En dat is imo ook wat (soms!) verkeerd loopt bij pubers die kinderen krijgen, sommigen die kunnen dat moeilijker, zichzelf op de achtergrond plaatsen.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:00

Geplaatst: 10-06-09 10:00

Meetje22Ik denk dat er idd ook wel een heel verschil in mate van handicap zit.

Er zijn zoals bij jullie bijvoorbeeld de situaties dat je gezonde kindje een aandoening/aandoendingen oploopt op jonge leeftijd ,
daar heb je het dan als ouders maar mee te doen , en niet te vergeten, als kind zelf ook.

de situatie dat je bij prenataal onderzoek erachter komt dat je kind een kleine lichamelijke en/of verstandelijke afwijing heeft.

die laatste is ook een sitatie waarbij ik persoonlijk , denk ik het kindje gewoon zou laten komen

maar een geval zoals jij beschrijft, waarbij je tijdens de zwangerschap erachter komt dat het kindje zwaar meervoudig gehandicapt is en nooit zelfstandigheid zal kennen, communicatie minimaal of onmogelijk gaat zijn etc etc ...
dan denk ik dat ik het kindje zou laten gaan...

maar daar staat wel tegenover dat ik het pas echt zou weten als ik voor een dergelijke situatie sta , Ik ben vermindert vruchtbaar en weet dat het niet vanzelf gaat, medische ondersteuning zal bij ons noodzakelijk zijn en dan is het nog steeds maar de vraag of het gaat lukken ...
dus mocht ik dan toch zwanger raken...dan weet ik niet wat ik doe als er iets ernstigs aan de hand blijkt te zijn ...

maar ja, dat was weer even oftopic

ontopic... leeftijd... de hoeveelheid jaren die je achter de rug hebt zeggen op zich vrij weinig ,
wat je in die jaren hebt gedaan en geleert hebt des te meer

**Geplaatst**: 10-06-09 10:05

Geplaatst: 10-06-09 10:05

Nativa schreef:
Ik zou hier ook kritiek op hebben. Op je 50ste nog kinderen krijgen is ontzettend egoistisch. Als je zo oud nog kinderen neemt heb je niet goed eraan gedacht hoe dit voor die zeflde kinderen is als ze 20 zijn en hun vader 70 en vervolgens moeten leren leven met dat papa niet heel lang meer mee gaat.
Nee, daar ben ik echt heel erg op tegen en zou dit zelf nóóit doen.

Uit ervaring kan ik vertellen dat je daar geen enkel probleem mee hebt

Ik ben 22, en heb 100x liever mijn oud vadertje (van 77 jaar inmiddels, dus 55 toen ik werd geboren) dan de jonge vader van een van m'n vriendinnen. Er is niks wat mijn vader niet kan wat zij wel kunnen, plus dat hij vanaf dat hij met pensioen ging áltijd voor mij thuis was. Misschien dat het anders zou zijn als hij ziek zou zijn... maar dat is hij niet, hij heeft niks, alleen een kunstknie... nou ja, daar valt best mee te leven

Heeft ook geen gevolgen verder. Nee, er is niks mis met oudere ouders. Het enige bezwaar wat ik daartegen heb, is dat de kans op aangeboren afwijkingen groter is, wat dat betreft is iets jonger wel beter. Je ouders kunnen altijd dood gaan, op wat voor leeftijd dan ook. Mijn opa was 55 toen ie doodging, hartaanval. Kan je ook niks tegen doen hoor

On-topic: ik snap ook niet waarom mensen soms zulke haast hebben met kinderen krijgen. Ik vind 25 dan een mooie leeftijd, voor mezelf, dan heb ik al een paar jaar werken achter de rug, hopelijk goed gespaard en een leuk huis, relatie al een aantal jaar stabiel. Dingen die ik belangrijk vind om m'n kind te kunnen geven, kan ik dan geven. Er is misschien niks mis met een dekbedovertrek gebruiken als gordijn, maar ik zou dat geen fijn idee vinden. Maar goed, leeftijd maakt niks uit, zolang je het kind maar kan geven wat het nodig heeft en je jezelf ook niet in de weg zit met je ontwikkeling. En dat is vaak toch wat ouder dan 18-20.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:07

Geplaatst: 10-06-09 10:07

Het is en blijft een discussie wat te jong is. Zelf vind ik mezelf te jong, en dat beredeneer ik doordat ik nog aan het studeren ben, dus geen vast inkomen heb, nog geen eigen woning heb en daarnaast gewoon zelf nog te weinig levenservaring om een kindje op te voeden. Vorig jaar stond ik zelf door de keuze ( door de pil heen zwanger geraakt ), en heb toen echt zitten dubben. Ik heb geen keuze mogen maken, aangezien ik op de 9 weken een miskraam gehad heb. Maar daarna heb ik wel over gedacht en over blijven denken en toen voor mezelf besloten dat ik toch liever nog 2 jaartjes wil wachten tot ik zelf al mijn zaken op orde heb.

Het lijkt echter op dit moment wel een trend om zo jong kinderen te krijgen. Hier bij mij in de woonplaats zijn drie meisjes van net 18 in verwachting, alle drie een korte, niet stabiele relatie, geen vaste baan en woning en dan lekker blijven stappen / drinken / roken / drugsgebruik.
De vriendin ( nu inmiddels ex ) van mijn ex , 20 jaar, maakte het wel heel bont. Na een relatie van 2 maanden heeft ze ( zonder zijn toestemming ) de pil weggedaan en het condoom bij hem lekgeprikt. Ze wilde hem niet kwijt en zoooo graag een baby, dus dan maar op die manier. Het meisje in kwestie heeft het afgelopen half jaar 3 honden en 2 katten gekocht. Ze heeft nu nog 1 hond. Dan vraag ik mezelf af: In wat voor leven komt dat kindje straks. Mijn ex gaat het zowiezo niet erkennen en wil het liefst dat zij het weg laat halen. Haar beredenering: Ze wild zo graag een kindje maar bij d’r exen is het nog nooit gelukt, dus dan maar op deze manier… In mijn optiek ontstaat een kindje uit liefde en niet uit egoïsme.

Ik vind het prima als mensen jong kiezen voor kinderen (ik zou ook vrij jong moeder willen worden ), immers met een stabiele relatie/leven en een correct financieel plaatje en veel liefde, is er niks mis mee en maakt het wat mij betreft niet uit hoe oud je bent.. Maar ik zie tegenwoordig steeds vaker dat baby’s ‘gebruiksobjecten’ worden om iets voor elkaar te krijgen en daar ben ik gewoon zwaar op tegen. ( of misschien is het echt een trend die hier speelt, met 3 gevallen )

BraveSpots schreef:
Waar ik mij overigens altijd een beetje van verbaas, bij stellen van alle leeftijden trouwens, is hoe enorm snel ze (soms) gaan.

Soms hebben ze na een jaar al een huis gekocht, getrouwd en een kindje, of één op komst? Vanwaar die haast? Dan heb je toch nauwelijks tijd om elkaar echt te leren kennen in alle omstandigheden?

Ik snap het concept dat je gewoon weet dat dit degene is waarmee je een toekomst mee wilt opbouwen, maar aan de andere kant, vele mensen schatten dat ook verkeerd in, gezien het aantal echtscheidingen tegenwoordig.

Helemaal mee eens.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:11

Geplaatst: 10-06-09 10:11

Tjah, waarom persé te vroeg? Dat is jou mening...
Mensen die er bewust voor kiezen zijn er neem ik aan al aan toe en kiezen er zelf voor neem ik aan? Want ook al zou het een foutje zijn, dan is er nog altijd abortus waarvoor je kan kiezen.

Maar van dat meisje van 18, die gewoon doorblijft drinken en feesten..

Dat vind ik wel heel erg triest!!
Ik heb zelf ook een jonge moeder (ik ben 20 en zij 46) en ik heb ook nog zussen van 23 en 25 jaar.. Dus ze was 21 toen ze der eerste kreeg, nou geloof mij maar; ik vind het heerlijk om zo'n jonge moeder te hebben!!!
Beter dan zo'n oude moeder die al te oud is voor sommige dingen, zoals een vriendin van mij heeft...
Ik ben nu ook al het huis uit sinds een halfjaar, en dat vinden mijn ouders echt niet erg hoor! (Mijn vader is 49).
Waarom zou je het zo erg vinden dat je kinderen het huis al uitzijn als jij nog geen 50 bent? Zo erg is dat toch niet...

Ik heb zoiets, als je er zelf bewust voor kiest (of onbewust en besluit het te houden) en je weet van jezelf en je vriend weet het ook dat je het aankunt.. Waarom dan niet? Zolang het kindje maar goed word verzorgt en het kindje een goede toekomst krijgt.
Wat is dan het probleem?

Ik zelf heb op mijn 18e (2 jaar geleden) een abortus gehad bij mijn ex. Ik wist dat wij er niet aantoe waren, sowieso te jong en onze relatie was niet goed. We hadden vanuit het kindje bedacht wat de juiste keuze zou zijn.. Dus of wij het kindje een goede en mooie toekomst konde bieden. Dat was dus in ons geval toen niet zo. Maar nu ik 20 ben, nieuwe vriend heb waar ik mee samenwoon.. zou ik niet nog eens een abortus willen als het nog eens zou gebeuren (daar let ik natuurlijk wel goed op), maar een foutje zit in een klein hoekje om het zo maar even te zeggen.
Ik weet van mezelf ook dat ik een jonge moeder wil worden. Ik ben nu 20, ga in september nog 3 jaar studeren en dan wil ik een vaste baan hebben, en dan zou ik best een kindje willen. Dus dan zou ik rond de 24 jaar zijn, dan is mijn vriend inmiddels ook alweer 30 jaar...

**Geplaatst**: 10-06-09 10:17

Geplaatst: 10-06-09 10:17

hier ook een hele jonge mama

ik ben 25 de oudste is 5 de middelste 3 en de jongste 7 maanden ,wij vinden het heerlijk zo jong kinderen (zelf afentoe ook nog lekker kind kunnen zijn )

ik speel en doe dat ook alles met ze niks is te gek ik zou er niet aan moeten denken op mijn 30 ste pas aan kids te beginnen weet nu niet beter meer

was een feestbeest een rasechte deed alles wat god verboden had en misschien ook wel door de duvel hahahah maar toen ik zwanger raakte veranderde ik in een huis tuin en keuken vrouwtje lekker thuis samen zwangeren op de bak

ik heb niks gemist heb geleefd en leef nog steeds ga nog steeds naar een goed hardcore feest maar nu nuchter was vroeger wel anders

mijn moeder is overigens 46 en ik en me zus 25 en 23 (heeft een zoon van bijna 3 ) ik vind het geweldig een jonge moeder

ik hoop dat ze met 50 wel de hut uut zin ja want mennnn wil wel ooit rust whahahahah

nee ik zou het niet overdoen me kinders zijn me alles en geniet elke minuut van ze (soms kan ik ze wel achter het behang plakken )

wat ik wel jammer vind is de opmerkingen van ander he leuke oppas ben je :-( (ze lijken alledrie op mij ) en de vragen zijn ze allemaal van de zelfde papa (duidelijk te zien de ogen van papa en het haar )maar goed daar kijk ik doorheen mensen hebben altijd wat

**Geplaatst**: 10-06-09 10:20

Geplaatst: 10-06-09 10:20

Ik vind wel dat sommigen te vroeg aan kinderen beginnen omdat ze er klaar voor denken te zijn. Maar het wordt enorm onderschat. Ik kan niet voor iedereen oordelen omdat er al stelletjes getrouwd zijn met 19/20 jaar maar ik vind dat eigenlijk te jong om kinderen te krijgen.
Maar goed, de hele andere kant is ook dat ik weleens vrouwen achter een kinderwagen zie lopen waarvan ik twijfel of het moeder of oma is.... Dat vind ik ook weer niks.

Ach in andermans ogen doe je het nooit goed.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:25

Geplaatst: 10-06-09 10:25

Suzanne F. schreef:
Ik vind wel dat sommigen te vroeg aan kinderen beginnen omdat ze er klaar voor denken te zijn. Maar het wordt enorm onderschat. Ik kan niet voor iedereen oordelen omdat er al stelletjes getrouwd zijn met 19/20 jaar maar ik vind dat eigenlijk te jong om kinderen te krijgen.
Maar goed, de hele andere kant is ook dat ik weleens vrouwen achter een kinderwagen zie lopen waarvan ik twijfel of het moeder of oma is.... Dat vind ik ook weer niks.

Ach in andermans ogen doe je het nooit goed.

ik erger me dood aan die blagen en ja dan zal ik misschien genoeg voor de kop stoten van 14 a 15 jaar met een kinderwagen en een kind sorry maar dat is gene leeftijd om een kind op te voeden ,ken er dus een paar en papa ook 16 en geen zin of tijd of wil helemaal niks met de kleine te maken hebben nou daar zit je dan met een baby en zelf ook nog een kind

persoonlijk vind ik 20 een mooie leeftijd maar goed iedereen leeft zijn eigen leven

**Geplaatst**: 10-06-09 10:29

Re: (te?) vroeg kinderen?

Geplaatst: 10-06-09 10:29

Tja, ik snap je deels wel PatriesCarm, aan de andere kant had ik een vriendinnetje die op haar 14e zwanger raakte van haar vriend. Leek een grote ramp te worden maar ze zijn goed ondersteund door hun ouders.

Inmiddels wonen ze al een hele tijd samen, hebben ze een zoontje van 3 erbij (hun dochtertje is 9) en loopt hun leven geweldig.

Natuurlijk was het niet optimaal, maar zoals ik het van dichtbij heb meegemaakt denk ik wel dat ze hele goede keuzes heeft gemaakt.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:32

Geplaatst: 10-06-09 10:32

Rock schreef:
Tja, ik snap je deels wel PatriesCarm, aan de andere kant had ik een vriendinnetje die op haar 14e zwanger raakte van haar vriend. Leek een grote ramp te worden maar ze zijn goed ondersteund door hun ouders.

Inmiddels wonen ze al een hele tijd samen, hebben ze een zoontje van 3 erbij (hun dochtertje is 9) en loopt hun leven geweldig.

Natuurlijk was het niet optimaal, maar zoals ik het van dichtbij heb meegemaakt denk ik wel dat ze hele goede keuzes heeft gemaakt.

kijk daar heb zij dan geluk dat ze fijne ouders heb maar ken er 1 die verhuisd van hier naar daar en die kleine word maar mee gesleept
zij is nu 16 en de kleine meid 2

**Geplaatst**: 10-06-09 10:33

Geplaatst: 10-06-09 10:33

ik was op mijn17de moeder was er totaal niet klaar voor maar waarneer ben je er wel klaar voor?
mijn moeder is nu 42 en had mijn zus op dr 16de en ze is nu oma van 3 leuke kleinkids
ik ben met 7 maanden zwangerschap getrouwd.
en ik vind het heerlijk.
mijn dochter is nu 3 jaar en de vrolijkste liefste dochter die je wensen kan.
ik woonde toen ik haar kreeg al samen etc.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:46

Geplaatst: 10-06-09 10:46

Ik wil zelf geen kinderen.
Maar ik heb hier wel een meening over.
Ik vindt dat 25 toch wel de maximum leeftijd is om kinderen te nemen.
Mijn vader was 40 toen ik werd geboren en mijn moeder 33.
En eerlijk gezegd heb ik dat altijd verschikelijk gevonden.
Van die oude ouders waarmee je nooit leuken dingen kon doen.
Nooit op het veldje voetballen, nooit samen tv kijken, nooit naar de kermis, nooit naar de dierentuin.
We deden nooit iets en dan met name bedoel ik mijn moeder met me pa ging ik nog wel eens fietsen maar meer mocht niet van me ma.
Toen ik nu bijna 3 jaar geleden mijn vriend leerde kennen ben ik voor het eerst naar de dierentuin geweest en naar het strand.
Oja met me ma ben ik 1 keer naar een museum geweest schilderijen kijken jippii echt leuk voor een kind van 10.

**Geplaatst**: 10-06-09 10:53

Geplaatst: 10-06-09 10:53

ris schreef:
Ik wil zelf geen kinderen.
Maar ik heb hier wel een meening over.
Ik vindt dat 25 toch wel de maximum leeftijd is om kinderen te nemen.
Mijn vader was 40 toen ik werd geboren en mijn moeder 33.
En eerlijk gezegd heb ik dat altijd verschikelijk gevonden.
Van die oude ouders waarmee je nooit leuken dingen kon doen.
Nooit op het veldje voetballen, nooit samen tv kijken, nooit naar de kermis, nooit naar de dierentuin.
We deden nooit iets en dan met name bedoel ik mijn moeder met me pa ging ik nog wel eens fietsen maar meer mocht niet van me ma.
Toen ik nu bijna 3 jaar geleden mijn vriend leerde kennen ben ik voor het eerst naar de dierentuin geweest en naar het strand.
Oja met me ma ben ik 1 keer naar een museum geweest schilderijen kijken jippii echt leuk voor een kind van 10.

Dat ligt dan echt aan je ouders en niet aan een leeftijd!

Laatst bijgewerkt door Caesar op 10-06-09 10:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-06-09 10:54

Geplaatst: 10-06-09 10:54

Ris, dat heeft niet zozeer te maken met de leeftijd van je ouders, als wel de tijd en energie die ze in je willen steken, en de normen en waarden die ze je willen bijbrengen.

Mijn moeder was 36 toen ik geboren werd, en we hebben altijd genoeg leuke dingen gedaan hoor!