Bokt.nl

Manonx schreef:

ook ik heb dit meerdere keren meegemaakt

een vriendin van mij is vorig jaar voor de trein gesprongen, ik wist echt niet hoe ze dat kon doen! ze had het er wel is over dat ze geen zin had enzo, maar ik kon het niet beseffen!

andere mensen zeggen het wel, of dan krijg je een smsje, ik wil niet meer ik loop nu richting de trein.. ik hou van je voor altijd als je dat maar weet..
dan wist ik niet hoe snel ik deze op moest bellen om dat uit er hoofd te praten!
dat lukte me ook altijd, maar ik weet niet
toch vind ik het erg knap als ze dat durfen, ik voel me zelf ook wel is stinkmodder, ga dat niet hier vertellen wegens privé omstandigheden, maar dat speelt ook al weer een paar jaar af, elke keer kruip ik er toch weer bovenop,
omdat ik weet hoe het is als je mensen verliest waar je veel om geeft, ik kan mezelf er ook niet toe dwingen om voor de trein te springen ..
ik weet niet, maar het lijkt mij niks, dan zou ik liever nog een overdosis pillen naar binnen werken, maar ook dat hoef ik niet..
ik ga altijd nadenken wie ik er allemaal verdriet bij doe, en nee dan vind ik het niet nodig om te gaan,

dr zitten rottige tijden tussen, maar dr zitten ook hele mooie tijden tussen, je moet genieten van de mooie dingen en daar ben ik dan ook echt mee bezig!

AnneOmie schreef:

Ik snap het heel goed van jouw kant en ook van je schoonvaders kant. Ik vind het alleen heel moeilijk om te oordelen omdat ik niet in het hoofd van zijn vader kan kijken. Ik kan me heel goed voorstellen dat je schoonvader er geen vrede mee heeft, echt vreselijk om zo jong als wees achter te blijven, daar zijn geen woorden voor!

AnneOmie schreef:

Nou ook niet altijd hoor mijn broer zei ook vaak dat hij toch niet oud werd enzo en dat hij dood wou... dat zei hij al toen hij 10 jaar oud was! Uiteindelijk heeft hij het dus ook gedaan.

Welshcobfan schreef:

AnneOmie schreef:

Nou ook niet altijd hoor mijn broer zei ook vaak dat hij toch niet oud werd enzo en dat hij dood wou... dat zei hij al toen hij 10 jaar oud was! Uiteindelijk heeft hij het dus ook gedaan.

Maar jouw broer had toch borderline? Dat past wel bij het beeld van de stoornis...

SAKKIA schreef:

detour schreef:

Ik denk dat het niet laf is, integendeel, je moet wel enorm ver heen zijn en kracht hebben om die stap te zetten terwijl je niet weet waar je heen gaat.. Ik denk dat het als een verlossing wordt ervaren...Nee, laf kan ik het niet noemen. Wel heel zonde en heel triest en sneu..

hier ben ik het mee eens. Ik zou het niet durven. Zoveel wilskracht heb ik ook niet.
Toch vind ik het ergens wel laf......... Ze had die wilskracht ook kunnen gebruiken om wel om hulp te roepen en te zorgen dat er wat aan haar problemen gedaan werd dat heeft ze namelijk niet gedaan.
Waarom dan direct dit? En niet eerst proberen om er uit te komen

Maargoed dat zijn echt dingen waar ik nooit bij zal komen. Het is jammer dat we niet in het hoofd van de mensen kunnen kijken want dan zou er heel wat duidelijk worden denk ik

Sonja_ schreef:

De oom van m'n vriend heeft zich ongeveer een maandje terug ook opgehangen.
Hij had ruzie met ze vrouw en een spierziekte.
Hij had z'n vrouw opgebeld en gevraagt of zei bij hem terug kwam, toen ze zei dat ze het niet wist zei die:
'Oke, ik ga hangen. Letterlijk en figurlijk'
En heeft zichzelf toen opgehangen..

AnneOmie schreef:

Sonja_ schreef:

De oom van m'n vriend heeft zich ongeveer een maandje terug ook opgehangen.
Hij had ruzie met ze vrouw en een spierziekte.
Hij had z'n vrouw opgebeld en gevraagt of zei bij hem terug kwam, toen ze zei dat ze het niet wist zei die:
'Oke, ik ga hangen. Letterlijk en figurlijk'
En heeft zichzelf toen opgehangen..

Sorry hoor maar dat je er dan ook nog zo'n smiley achter zet Ik vind er niets lolligs aan!!

AnneOmie schreef:

Sorry hoor maar dat je er dan ook nog zo'n smiley achter zet Ik vind er niets lolligs aan!!

AnneOmie schreef:

JECKYLL schreef:

Mijn vriendje heeft 3 weken terug zelfmoord gepleegd terwijl hij dat weekend bij mij was/zou zijn....

Ik heb het helemaal niet zien aankomen.. hij was altijd zo vrolijk en lief als ik hem zag.. ik kan het nog steeds niet geloven. We hadden nu bijna een jaar en hadden nog zoveel leuke plannen! Hij was donderdagavond gekomen en toen ik vrijdagmiddag van het werk thuiskwam was ie er niet. heb overal gezocht en gedaan. Heb na een paar uur contact met zijn ouders genomen en die zijn later op de avond gekomen. Ik woon in Velp bij Arnhem en hij woonde in Alkmaar, vandaar dat we alleen de weekeinden bij elkaar konden zijn. We hebben politie en ziekenhuizen die avond nog allemaal gebeld, maar er was niks bekend bij hun. Volgende dag moest ik me 's middags melden op het buro en daar is het me verteld.. mijn wereld stortte in.. ik wilde ook niet weten hoe en waarom. Nu weet ik dat ie van een flat is gesprongen.. hij heeft niks achtergelaten. Ik weet alleen dat ie het op zijn werk erg zwaar had, dat had ie me wel verteld, maar dat het zo hoog zat wist ik niet. Ik zit nog met zoveel vragen..

Dat hoor je ook zo vaak, dat mensen het aan niemand vertellen waar ze nou precies mee zitten en hoe hoog het ze zit. Vreselijk moeilijk en zwaar voor de nabestaanden. Heeft hij misschien een dagboek of iets achtergelaten waaruit jullie kunnen opmaken hoe hij zich voelde?

Heel veel sterkte meis gecondoleerd met het verlies van je vriend. Echt vreselijk!

Welshcobfan schreef:

Lijkt mij trouwens echt onwerkelijk als je niet 'normaal' afscheid van iemand kan nemen. Iemand die onder de trein komt is niet meer toonbaar.... dus je moet maar aannemen dat hij/zij écht in de kist ligt.
Voor diegene die een zelfmoord van heel dichtbij hebben meegemaakt: hebben jullie in de kist gekeken? (als dat mogelijk was natuurlijk)