Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-10-24 17:41

Geplaatst: 12-10-24 17:41

prompter schreef:
Heel veel goeds gewenst Karlijn! Zorgt er iemand voor je kat? Ik hoop dat we in de toekomst toch weer van jouw mooie vogelfoto's mogen genieten

Thanks lieve Prompter. Mijn kat is gelukkig opgevangen door mijn lieve moeder... die haar vakantie heeft gecancelled vanwege mij...

**Geplaatst**: 12-10-24 17:53

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 12-10-24 17:53

En dat heeft ze vast met alle liefde voor jou gedaan :(:)

. Ik hoop dat je snel weer in zal kunnen zien dat het leven ook nog mooie dingen met zich mee kan brengen. Concentreer je nu maar even goed op jezelf, je bent het waard!

**Geplaatst**: 12-10-24 19:08

Geplaatst: 12-10-24 19:08

Ik denk zelfs dat je moeder wellicht trots en opgelucht tegelijk is, want nee het is natuurlijk geen leuk nieuws dat het nu niet goed met je gaat, maar wat ik wil zeggen is dat ik denk dat het voor haar ook als een opluchting kan voelen dat jij goed dus wel stevig in je schoenen staat, je weet namelijk waar je terecht kan voor hulp, en je hebt ook aan die bel getrokken, je hebt goede keuzes gemaakt en dat toont dat je goed voor jezelf zorgt.
Ik hoop dat je snel lekkerder in je vel zit ❤️

**Geplaatst**: 13-10-24 17:54

Geplaatst: 13-10-24 17:54

God, wat een puinhoop is de wereld toch.. Wat een mensen lopen er rond, en wat een situaties verzeilen we in..
Ik ben moe, zo moe. Krop in de keel, tranen in de ogen - ik heb het helemaal gehad.

Ik zeg er thuis niet al te veel over, ik wil niet "te flauw" overkomen, ik kan het ook niet allemaal uitleggen, het is zo absurd veel tegelijk..

Ik mag me rot voelen van mezelf. Ik zie altijd het zonnetje wel, misschien niet vandaag maar dan morgen wel.
Maar nu niet. Ik zie miserie, lelijke karakters, absurde situaties, en ik vind er mijn weg niet in.

Ik ben niet alleen maar ongelukkig, niet alleen maar verdrietig - maar ik heb hier geen zin in. Ojee, dat klinkt hartstikke depri, alsof ik "hier" (op de wereld) niet wil zijn - en dat is allemaal niét zo!
Ik heb zoveel waar ik blij mee ben, dankbaar voor ben - maar ik moét er even tussenuit. Ik moét een break krijgen, ik word gillend gek en ken wel een paar mensen die ik wil slaan - en ik ben tegen alle vormen van geweld, kan het zelfs op tv niet eens aanzien. Dus eigenlijk is het: uitgerekend ik wil wel een paar mensen slaan.

Ik word gek van onmacht, onbegrip en verdriet.
En ik weet - voor het eerst - niet hoe ik dit/mezelf moet fiksen.

Die mensen waar ik gillend gek van wordt - ik heb er al lang afstand van genomen. In de mate van het mogelijke, het kan helaas niet 100%, maar ik zit wel héél dicht in de buurt, en da's een hele opluchting.

En de Daisy. Altijd mijn Daisy. Volgens mij begin ik nu pas écht te rouwen, voorbij de auto. piloot.
Ik weet het niet. Niet meer. Ik kan relativeren en ventileren, maar het lijkt niet veel aan mijn gevoel (moordenaar) te veranderen. Hoewel mijn verstand écht beter weet. Ik heb nog een leven lang voor me om haar te missen, en daar word ik niet blijer van.

Ik zie ook wel dat ik niet de enige ben. Integendeel zelfs!
Maar dat maakt het allemaal alleen maar erger, ofzo?

**Geplaatst**: 13-10-24 19:11

Geplaatst: 13-10-24 19:11

LWdaisy, ik wil je eerst een hart onder de riem steken :knuffel:

Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier, de een doet het snel, de ander niet. Neem er je tijd voor en laat je vooral niet zeggen hoè je moet rouwen volgens de maatschappij. Het is nog niet geheel accepteert dat er gerouwd wordt om een dier, maar laat het toe. Laat die pure rouw er zijn, krop het zeker niet op! Je moet er dwars doorheen, maar hoe je dat doet doe het vooral op je eigen manier die goed voelt.

Rouw komt ook op de meeste onverwacht momenten om de hoek vliegen. I feel you :knuffel:

Heb je iemand waarmee je goed kan praten? Eventueel de poh bij de huisarts of laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Dat is echt geen schande, echt niet. Sommige dingen zijn teveel bij elkaar en zoek dan vooral hulp. Want je hoeft echt niet hele ernstige psychische klachten te hebben voordat je in aanmerking komt voor hulp.

~~~~~~~~~~

Ik kijk de serie The Resident en daar zit een corona pandemie aflevering in.

Deze aflevering valt mij eerlijk gezegd best zwaar. Ik heb tijdens de eerste/tweede golf van corona op de verpleegafdeling gewerkt die covid-cohort was toen. Daar heb ik dingen gezien, gedaan en meegemaakt die ik hopelijk nooit meer mee hoop te maken.

Intens. En veel flashbacks nu.
$:\$

**Geplaatst**: 13-10-24 21:15

Geplaatst: 13-10-24 21:15

LWDaisy, een dikke knuffel voor jou en neem er echt alle tijd voor die je nodig hebt :knuffel:

Kan je misschien een weekje zelf ergens naartoe? Die break nemen die je echt nodig hebt?
Zoals CupCakes zegt: iedereen rouwt op zijn eigen manier!

Ik zie het als een bal en een knopje in een kamer. de kamer dat ben jij, de bal is het verdriet en gevoel en het rouwen. het knopje is de 'trigger'. in het begin is de bal groot, dus hij raakt het knopje vaker, dus blijf je alles voelen.
Na verloop van tijd krimpt de bal, dus het knopje word minder vaak geraakt. Soms na een aantal jaar als het balletje heel klein is, raakt het ineens het knopje, en voel je het weer.

Misschien een kinderachtige uitleg, maar misschien helpt het iemand :(:)

**Geplaatst**: 13-10-24 23:42

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 13-10-24 23:42

Ik vind het een mooie uitleg! Ik heb helaas momenteel een heel grote yogabal in een heel klein kamertje :')

Ik ben na mijn vorige bericht de tuin ingelopen. Uurtje uitwaaien bij de kippen. De muren kwamen binnen op me af, dus dat was een goed idee!

Ik "zie" niemand (professioneel) om mee te praten. Wel mijn partner, maar, nou ja - die heeft ook één en ander gaande, en ik wil mijn miserie niet allemaal mee op zijn schouders gooien. En het is ook fijn om hier mijn ei eens kwijt te kunnen.

Morgen komt mijn beste vriendin eten. We proberen een lang weekend weg met ons tweetjes te plannen in november - het is nodig :')

Heel mijn familie heeft het zo'n beetje zwaar. We hebben allemaal ons gezamenlijke en individuele bord. Dus over het gezamenlijke praten we samen wel, maar ik vind het niet nodig hun bord nog voller te duwen met mijn persoonlijke issues. Dan maken ze zich daar zorgen om, en ze hebben al zo'n vol bord.

Het weer helpt er ook niet aan. Ik probeer wel bewust buiten te gaan zitten zodra er een zonnetje is, ook al is het koud. Vroeger kon ik dagelijks uitwaaien op stal, en ik word gillend gek als ik binnenshuis zit.

En muziek helpt ook. Van die heerlijke melancholische nummers. Alsof je dan niet alleen bent met al dat hartzeer.

Allemaal dikke knuffels en veel sterkte en moed voor iedereen die het kan gebruiken. Het leven is niet altijd rozengeur en manenschijn. En God geeft zijn zwaarste battles aan zijn sterkste soldaten - ik kan me alleen niet herinneren dat ik me hiervoor heb opgegeven :')

**Geplaatst**: 14-10-24 08:33

Geplaatst: 14-10-24 08:33

"onkruid vergaat niet" vind ik ook altijd wel een leuke, hij geeft 0 hoop of troost maar ik moet er altijd om lachen en soms helpt dat

**Geplaatst**: 14-10-24 09:19

Geplaatst: 14-10-24 09:19

Telpeva schreef:
"onkruid vergaat niet" vind ik ook altijd wel een leuke, hij geeft 0 hoop of troost maar ik moet er altijd om lachen en soms helpt dat

"Het leven gaat door" :')

Ja vast, maar als ik mijn hart weer hoor en voel breken heb ik daar echt niets aan op dat moment :')

**Geplaatst**: 14-10-24 12:09

Geplaatst: 14-10-24 12:09

Ja precies, als je er niks aan hebt dan heb je er gewoon niks aan, voor iemand die er buiten staat is het makkelijk praten

Sterkte he :knuffel:

**Geplaatst**: 14-10-24 12:09

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 14-10-24 12:09

Karlijn, hoe gaat het nu met jou?

**Geplaatst**: 14-10-24 17:33

Geplaatst: 14-10-24 17:33

prompter schreef:
Karlijn, hoe gaat het nu met jou?

Geloof niet dat er woorden bestaan die de lading dekken, niet in mijn woordenboek iig. Laten we het maar houden op: heel erg slecht. Lief dat je het vraagt.

**Geplaatst**: 14-10-24 23:38

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 14-10-24 23:38

Ik vind het heel moeilijk om dit "hardop te zeggen" maar ik moet het gewoon uiten.

Ik ben even heel verdrietig en in de war. Ik heb sinds 2 weken een hond overgenomen van mensen die er niet meer voor konden zorgen. Lief dier. Maar ik voel er niks voor en ik snap er niks van.

Ik wilde altijd zo graag een hond en nu kwam die wens dan ook uit, jaren over nagedacht en ingelezen. En nu? Nu ben ik helemaal niet blij, het liefst zie ik het dier weer vertrekken.

Mensen om mij heen zeggen dat dit gevoel wel weggaat en ik het tijd moet geven. Ondertussen ben ik gewoon heel erg verdrietig en in de war. Maar bovenal teleurgesteld in mezelf.

En daar lig ik dan wakker van momenteel.

**Geplaatst**: 15-10-24 08:27

Geplaatst: 15-10-24 08:27

_Karlijn schreef:
prompter schreef:
Karlijn, hoe gaat het nu met jou?

Geloof niet dat er woorden bestaan die de lading dekken, niet in mijn woordenboek iig. Laten we het maar houden op: heel erg slecht. Lief dat je het vraagt.

Ik blijf hopen en duimen dat je toch weer een beetje licht in je leven gaat ervaren :(:)

**Geplaatst**: 17-10-24 20:30

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-10-24 20:30

Ik heb net mijn Spaanse dame in laten slapen. Ondanks alle inspanningen van ons en de dierenartsen werd ze zieker en zieker. Zondag kreeg ze koliek en vanavond kreeg ze ondanks de pijnstilling zoveel pijn dat het niet eerlijk was om verder te tobben. Ben er helemaal kapot van

**Geplaatst**: 17-10-24 20:33

Geplaatst: 17-10-24 20:33

Kinke schreef:
Ik heb net mijn Spaanse dame in laten slapen. Ondanks alle inspanningen van ons en de dierenartsen werd ze zieker en zieker. Zondag kreeg ze koliek en vanavond kreeg ze ondanks de pijnstilling zoveel pijn dat het niet eerlijk was om verder te tobben. Ben er helemaal kapot van

Aguttie. Sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 17-10-24 20:52

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-10-24 20:52

Oh wat verdrietig Kinke, zo onverwacht, maar je wil ze inderdaad niet laten lijden. Sterkte met het gemis :(:)

**Geplaatst**: 17-10-24 20:59

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-10-24 20:59

Sterkte Kinke :(:)

**Geplaatst**: 17-10-24 21:09

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-10-24 21:09

Ik ben verdrietig omdat ik nu al 8 weken in de opname zit (waarvan 4 weken gedwongen) en dit al de zoveelste opname is en niks lijkt te werken.. het ect traject wat bij heel veel mensen werkt, doet bij mij na 16x nog steeds niks.. ik wil ook iets wat gaat werken ipv een therapie resistente depressie en niks werkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-10-24 22:45

Geplaatst door de TopicStarter : 17-10-24 22:45

Ach wat naar Kinke, altijd verdrietig zoiets.

Veel sterkte gewenst! :(:)

Jeetje soloro, wat heftig zeg. Wens jou ook veel sterkte toe, hoop dat ook voor jou dat snel de zon weer mag gaan schijnen! :(:)

Karlijn: hoe gaat het nu met jou? :(:)

Wat een vreselijk verdrietige verhalen zeg.
Heb het zelf ook even niet makkelijk, maar ik hoop echt dat voor jullie allemaal die het nodig hebben in dit topic de zon goed gaat schijnen voor jullie en dat het gauw beter gaat met allemaal! {:}

**Geplaatst**: 18-10-24 10:32

Geplaatst: 18-10-24 10:32

soloro schreef:
Ik ben verdrietig omdat ik nu al 8 weken in de opname zit (waarvan 4 weken gedwongen) en dit al de zoveelste opname is en niks lijkt te werken.. het ect traject wat bij heel veel mensen werkt, doet bij mij na 16x nog steeds niks.. ik wil ook iets wat gaat werken ipv een therapie resistente depressie en niks werkt.

Ik wou dat ik je kon helpen :(:)

Dikke knuf :(:)

**Geplaatst**: 18-10-24 15:39

Geplaatst: 18-10-24 15:39

Myfairytale schreef:
Karlijn: hoe gaat het nu met jou?

Niet best.
Maar lief dat je het vraagt, jij sterkte met waar je doorheen gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-24 18:55

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-24 18:55

Veel sterkte, ik hoop zo dat voor jou en soloro (en de anderen die het hard nodig hebben) er heel gauw een heleboel positiviteit aankomt!

**Geplaatst**: 20-10-24 13:16

Geplaatst: 20-10-24 13:16

Nou na weken er tegenop kijken is voor mij de spannende week aangebroken. Ik merk dat ik onrustig was vanmorgen. Gelijk mijzelf een schop geven en naar mijn paard gegaan.

Daar weer wat rust gevonden. Hoeveel er ook veranderd. Op stal is er altijd rust,reinheid en regelmaat om het zo maar te zeggen. Daar veranderd niks en dat biedt lekker houvast. Op zulke dagen zijn mijn paarden ook wel iets waar ik veel steun uit haal. Laatste tijd zijn er veel mensen op stal die ook in zijn voor een gezellig praatje en. Heerlijk alleen maar over paarden en alles eromheen kletsen.

En voor de rest mijn telefoon maar wat meer links laten liggen en denken als er wat is , dan hoor ik het via werk behoorlijk snel. En ik moet maar proberen te denken ook dan zien we het wel.

Helpt ook niet mee dat mijn maandelijks probleem elk moment kan beginnen. Dan voel ik mij vaak ook wat stabieler zodra dat begonnen is.

Lastig is ook wel dat ik er niet echt met iemand over kan praten behalve met die vriendin zelf. Omdat ik bij anderen toch het idee heb dat ze mijn onrust niet zo zeer snappen. Maakt het wel lastig dat ik alles opkrop.

**Geplaatst**: 20-10-24 14:21

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 20-10-24 14:21

Zebrastreep, volgens mij is het tijd dat jij van baan gaat wisselen. Al is het maar voor je eigen gestel. :knuffel: