
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Hilary schreef:denisesilver schreef:Bedoelde je mij Hilary? De pony heeft al twee keer in een maand tijd krampkoliek gehad. Da kan geen verstopping oid vinden. Na een darmontspanner gaat het normaal gesproken de volgende dag weer goed maar dinsdagochtend was het gelijk weer raak en is hij 's middags naar de kliniek gegaan. Hij krijgt verder geen medicatie, maar ik ga er sterk vanuit dat hij PPID heeft. Het kan anders misschien nog een nasleep zijn van de narcose en metacam eimd augustus.
Ja, ik bedoelde jouBij de scopie was ook niets te zien? Mijn merrie had ondanks vasten nog een flinke bal voedsel in de maag, ook na extra lang vasten; ik geloof dat er 4 of 6 liter Coca Cola Zero (zero want tja, PPID met chronische hb) aan te pas is gekomen om het op te lossen. Daarna waren haar koliekklachten weg en had ze weer honger als een ehhh paard. Daarna nog een keer pulp geprobeerd, maar bij iets grotere hoeveelheid ging het weer mis. Toen waren we er eerder bij en konden we het met water en parafine via sonde en een darmontspannertje oplossen.
[***] schreef:Een voormalige vriendin gooit net iets op social media over denken aan mensen die vechten of hebben gevochten tegen kanker en ik moet zo ontiegelijk op m'n handen zitten.
Mijn beste vriend is overleden aan kanker, ze wist al een paar jaar dat hij het niet ging redden en toen ik haar vertelde over het overlijden was haar reactie "kijk dit is mijn nieuwe hond". Toen ik gelijk daarna nog wat zei over het overlijden, reageerde ze er nog steeds niet op. Wel altijd en overal doen alsof ze zo ongelofelijk empathisch is en er altijd is voor haar vrienden. Het gesprek was op de app en eens in de zoveel tijd als ik overweeg haar te contacten dan lees ik eerst dat gesprek weer terug zodat ik me bedenk.
Stik in je gemaakte empathie op social media en krijg vooral jeuk op plekken waar je niet bij kan. Ik ga er niet op reageren, maar heel soms denk ik even terug aan wat voor een poedersuiker ze me toen gaf en dan gun ik haar dat ook heel eventjes.
Urbanus schreef:Ja bizar toch?
De avond dat Roby overleed ging ik uit eten met een vriendin. Ik vertelde haar wat er speelde en ze reageerde zo blij naar haar vriend toe dat hij me moest linken aan een vriend van hem die kartonnen grafkisten maakt.
Gewoon, zo vrolijk.
Onderweg naar huis heel hard gehuild over zoveel onbegrip en nu al 3 jaar haar apps niet meer beantwoorden![]()
Krijg de paasei.
Urbanus schreef:Ja bizar toch?
De avond dat Roby overleed ging ik uit eten met een vriendin. Ik vertelde haar wat er speelde en ze reageerde zo blij naar haar vriend toe dat hij me moest linken aan een vriend van hem die kartonnen grafkisten maakt.
Gewoon, zo vrolijk.
Onderweg naar huis heel hard gehuild over zoveel onbegrip en nu al 3 jaar haar apps niet meer beantwoorden![]()
Krijg de paasei.
Urbanus schreef:De avond dat Roby overleed ging ik uit eten met een vriendin. Ik vertelde haar wat er speelde en ze reageerde zo blij naar haar vriend toe dat hij me moest linken aan een vriend van hem die kartonnen grafkisten maakt.
[***] schreef:Een voormalige vriendin gooit net iets op social media over denken aan mensen die vechten of hebben gevochten tegen kanker en ik moet zo ontiegelijk op m'n handen zitten.
Mijn beste vriend is overleden aan kanker, ze wist al een paar jaar dat hij het niet ging redden en toen ik haar vertelde over het overlijden was haar reactie "kijk dit is mijn nieuwe hond". Toen ik gelijk daarna nog wat zei over het overlijden, reageerde ze er nog steeds niet op. Wel altijd en overal doen alsof ze zo ongelofelijk empathisch is en er altijd is voor haar vrienden. Het gesprek was op de app en eens in de zoveel tijd als ik overweeg haar te contacten dan lees ik eerst dat gesprek weer terug zodat ik me bedenk.
Stik in je gemaakte empathie op social media en krijg vooral jeuk op plekken waar je niet bij kan. Ik ga er niet op reageren, maar heel soms denk ik even terug aan wat voor een poedersuiker ze me toen gaf en dan gun ik haar dat ook heel eventjes.
Fly_high schreef:Same... ook het spreken over de ziekte overwinnen of de strijd ertegen verliezen. Er is geen winnen of verliezen aan; je hebt het juiste lot getrokken, of niet, maar het is inderdaad niet zo dat iemand die komt te overlijden aan kanker, minder hard "gevochten" heeft dan iemand die wel geneest. Wat Menino inderdaad ook zegt: je ondergaat het, meer kun je niet doen.@Menino ik vind dat "vechten tegen kanker" ook altijd zo onempathisch overkomen, alsof leven maakbaar was en overlijden aan kanker betekende dat iemand gewoon ff niet goed genoeg zijn best deedTerwijl het juist positief wordt bedoeld.
Niobe schreef:Toen mijn vader kanker had, viel het mij vooral op dat mensen met de meest gruwelijke verhalen kwamen als ik er over vertelde.
Bijvoorbeeld toen de diagnose net bekend was en ik het aan mijn leidinggevende vertelde zei zij: oh ja, mijn oom had PRECIES hetzelfde en die was na 2 weken al dood.
Oké, bedankt hè.
Mensen kunnen het gewoon niet handelen ofzo
En ik ben het ook compleet met je eens Menino!
Urbanus schreef:Niobe schreef:Toen mijn vader kanker had, viel het mij vooral op dat mensen met de meest gruwelijke verhalen kwamen als ik er over vertelde.
Bijvoorbeeld toen de diagnose net bekend was en ik het aan mijn leidinggevende vertelde zei zij: oh ja, mijn oom had PRECIES hetzelfde en die was na 2 weken al dood.
Oké, bedankt hè.
Mensen kunnen het gewoon niet handelen ofzo
En ik ben het ook compleet met je eens Menino!
Jaaaa!
"Oh mijn moeder had dezelfde kanker en toen zaaide het uit en nu is ze dood".
Okeeeeeeee.