Bokt.nl

Zebrastreep schreef:

Dankjewel voor je reactie. Ik vraag altijd aan ze om in ieder geval een berichtje te sturen als ze veilig zijn aangekomen , en weer thuis zijn. Beiden doen dat ook. Ik heb ook wel het idee dat ze zich bewust zijn van mijn angst en daar wel rekening mee houden. Maar goed soms zo op vakantie kan je dat ook weer een beetje vergeten maar daar kan ik mij wel in vinden. Omdat één van de twee ook een collega is probeer ik ook maar te denken als het niet goed is hoor ik dat snel. Haar familie weet van mijn bestaan af en dat idee vind ik ook wel fijn dat ik wel op de hoogte wordt gebracht , al ken ik deze mensen niet persoonlijk. ( even sidenote deze vriendin is al flink wat ouder als dat ik ben dus ze loopt ook niet in 7 sloten tegelijk)

Andere beste vriendin haar ouders ken ik dan wat meer persoonlijk en hebben mijn nummer en ik ga er bij hun zeker 100% vanuit dat als er wat is ik het wel hoor dat idee vind ik dan ook erg prettig. En dat bij beide geen bericht is goed bericht ook wel vrijwel altijd klopt.

Goede tip van het opschrijven, ik probeer bijvoorbeeld nu steeds te zeggen blijf in het hier en nu , want nu al zo druk maken voor iets wat over 2 weken is , helpt natuurlijk helemaal niet mee. Beide zijn nu veilig thuis en in de buurt.

Zebrastreep schreef:

Ik erger mij ergens aan mijzelf dat ik soms een beetje te overbezorgd ben over anderen. Het maakt mij ergens ook een beetje verdrietig.

Ik heb twee beste vriendinnen en beide zijn nogal van het ver weg reizen. En ik gun het ze het beide echt enorm om vakantie te vieren en de mooiste plekken te zien.

Maar ik merk dat ik met name bij deze twee mensen toch behoorlijk bezorgd ben dat er wat gebeurd en ze niet terugkomen. Het is echt doemdenken , maar ik vind het lastig om het los te laten.

Gevolg is dat ik enorm chagrijnig wordt met name de weken ervoor. Ze komen dan beide enthousiast vertellen wat ze gaan doen maar ik merk dat ik het lastig vind om mee te gaan in hun enthousiasme. Ik zeg ook altijd eerlijk dat ik wat overbezorgd ben en beide zeggen ze mij altijd geen zorgen het komt goed. Maar het gevoel overvalt mij toch nu wel met enige regelmaat. En tegelijk hou ik ontzettend veel van deze twee en moet je ze dan ook los kunnen laten.

Gelukkig trekken ze zich weinig van van mijn soms zenuwachtige gedrag , blijven nuchter en tegelijk veroordelen ze mijn bezorgdheid niet. Het is ook meer als er wat gebeurd dan ben je er niet zo 1,2,3.

En een van mijn vrienden gaat ook maar 8 dagen . Andere vriendin heeft plannen voor 3 maanden aan de andere kant van de wereld. Ik vind het altijd lastig , ook al laat ik ze altijd gaan en ik zou ze ook absoluut niet willen tegenhouden dan zou ik een enorm slechte vriendin zijn. Maar de gedachte vind ik soms ook al fout voelen alsof mijn veilige gevoel belangrijker is.

Ik probeer nu in ieder geval voor dit keer mijn telefoon wat los te laten en maar te gaan denken in we horen het wel. En maar veel afleiding en proberen in ieder geval een dag te plannen naar de Hoge Veluwe , ik moet ook veel werken , maar vriendin in kwestie is een collega en we werken met cliënten waarvan een aantal zich daar ook bewust van zijn. Met name één zoekt mij dan extra meer op om te vragen hoe lang het nog duurt en of we geen berichtje kunnen sturen. Dan blijf je er ook wel continue mee bezig op werk. Client kan er niks aan doen , ene kant snap ik dat client het fijn vind om bij mij zekerheid te krijgen. ( van de begeleider die daar zelf dus helemaal niet zeker van is , maar ik kan gelukkig daarin wel onbezorgd overkomen)

Gelukkig vind ik nu heel veel steun bij mijn lieve paardjes , dat is altijd een ding wat hoe rot ik mij ook voel stabiel blijft. Er gaat toch niks boven een knuffelbeurt met een Fjord. Zij slepen mij eigenlijk al jaren door moeilijke situaties. Ik had de afgelopen jaren echt moeite met plannen om vaak te gaan maar sinds vorige week lijk ik het knopje te hebben gevonden. Normaal op stal voelde ik toch niet de volledige ontspannen die ik sinds vorige week plots gevonden heb. Ik neem ook meer tijd om alles te doen om ook bewuster mij op het paard te richten. De telefoon leg ik weg , en mijn paarden lijken dat ook wel fijner te vinden dat alle aandacht er voor hun is.

Sorry voor mijn ellendige verhaal , het voelt wel fijn om even mijn ei kwijt te kunnen. Ik kan het er in mijn omgeving met anderen niet heel goed over hebben omdat je toch vaak wordt gezien als aansteller.

Marigold schreef:

Ik kom even een tip delen om lastige momenten mee te tackelen: er zijn heel goede en fijne podcasts, over al die thema’s: psychologie, gemis, verdriet enz.
Zelf vind ik dat fijn en rustgevend om naar te luisteren. Bijv de podcastpsycholoog. En met zoekfunctie is er nog veel meer te vinden van die strekking.

Karlijn, ik hoop dat je je al wat beter voelt. Misschien is het helpend te bedenken, op moeilijke momenten, dat dit wellicht het dieptepunt is qua rotgevoel. En dat het de volgende dag, overdag, vaak weer wat beter gaat. Hou vol hoor! Het leven heeft ook voor jou ook fijne en leuke dingen in het verschiet.

Marocje schreef:

Dat je wat naasten kent is echt heel erg fijn en belangrijk. Vertrouw daarop. Wanneer er wél wat mis zou zijn, je dit te horen krijgt. Dan kan jij het loslaten want dit gevoel vreet energie.

Helaas ervaring mee: een jaar terug is mijn sekspartner verongelukt waar ik echt dol op was. Hele bijzondere man en dankbaar dat ik hem heb mogen kennen. Helaas kende niemand mij, het was echt puur seksueel. Toen ik wist/voelde dat het mis was, ben ik hierachter gekomen door op onderzoek te gaan en via Google/fb dit te lezen kwam. Ik ben nog naar zijn uitvaart gegaan en heb zijn ouders later nog gesproken.

Zoiets heftigs wens je niemand toe.. het blijft heftig. Die angst die ik voel wanneer je ff niks hoort. Maar dan ga ik beredeneren: heeft dit zin? Mocht er écht wat gebeuren, dan kunnen ze me bereiken. Dus laat het los. Tja. Makkelijk gezegd hoor, want mijn gevoel zegt echt wat anders dan mijn verstand. Maar dan je stappen hebt ondernomen dat je het te horen zal krijgen áls het mis is, helpt wel.