sallandval schreef:Pearlx schreef:Ik heb wel een periode gehad dat ik al zo voorbereid was op de pijn dat ik onbewust verkrampte en het dus nog moeilijker werd.
Dat dus. Wel fijn dat jullie het zo kunnen oplossen.
Dat bedoelde ik.
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Geryon schreef:Pearlx schreef:Mijn vriend is ook heel groot geschapen beide in lengte en dikte. Dikte is denk ik het grootste probleem (zo dik als zijn pols, zonder dollen) in verband met schuren en hoe vochtig ik ook ben, het gaat gewoon niet soepel. Er moet altijd even glijmiddel aan te pas komen in het begin. Als we dan eenmaal bezig zijn gaat alles gewoon makkelijk.
Ik heb wel een periode gehad dat ik al zo voorbereid was op de pijn dat ik onbewust verkrampte en het dus nog moeilijker werd.wow, arme jij! Zou er nooit in passen.
Het begin is ook altijd moeizaam, maar om een of andere reden gaat het dan gewoon zonder problemen als we eenmaal bezig zijn.
sallandval schreef:Ayasha schreef:Maar pijn hoeft niet perse te zijn door geen zin. Dat kan ook gewoon fysiek zijn. Te krap zoals al gezegd. Kan best zijn dat je heel opgewonden en voldoende vochtig bent maar tóch pijn ervaart.
Bij de dingen die jij noemt is er ook een gebrek aan opwinding. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn bij pijn.
Klopt, maar dat komt wat minder vaak voor.
Ayasha schreef:Dat kan je nog behoorlijk tegen vallen.
Dyspareunie, wat de officiële benaming is voor de omschreven pijn komt naar schatting bij 3 tot 18% van de vrouwen voor. In recentere onderzoeken naar het cijfer stijgt dat zelfs tot boven de 20%. Dus valt best tegen hoe weinig dat voor komt.
Helemaal als je dan jong bent en je eerste ervaringen zijn zo, kan ik me goed voorstellen dat er bijvoorbeeld angst optreed. Dan gaan we het weer hebben over causaliteit maar dat zou dus een reden kunnen zijn.
In de jaren 70/80 zeg maar ging je als vrouw niet zo snel naar de dokter om te zeggen dat je pijn had bij het vrijen denk ik...Ayasha schreef:Ik denk dat er gewoon meer naar de dokter gegaan wordt en het dus vaker vast gesteld wordt. Vroeger had je als vrouw het gewoon "te slikken" en het is pas de laatste jaren dat men meer en meer met dit soort dingen "naar buiten" durft komen (en nog beperkt maar goed.) ... Dus denk dat men gewoon vaker naar de dokter gaat omdat de tendens er nu is dat vrouwen seks ook leuk mogen/kunnen vinden.In de jaren 70/80 zeg maar ging je als vrouw niet zo snel naar de dokter om te zeggen dat je pijn had bij het vrijen denk ik...
overigens; om de diagnose dyspareunie te krijgen moet eerst vaginisme en problemen met lubricatie uitgesloten worden. Bovenstaande percentages gaan dus enkel op duspareunie, niet om pijn door niet opgewonden genoeg of whatever. Dat moet eerst uitgesloten worden nl.
Ayasha schreef:Ik denk dat er gewoon meer naar de dokter gegaan wordt en het dus vaker vast gesteld wordt. Vroeger had je als vrouw het gewoon "te slikken" en het is pas de laatste jaren dat men meer en meer met dit soort dingen "naar buiten" durft komen (en nog beperkt maar goed.) ... Dus denk dat men gewoon vaker naar de dokter gaat omdat de tendens er nu is dat vrouwen seks ook leuk mogen/kunnen vinden.In de jaren 70/80 zeg maar ging je als vrouw niet zo snel naar de dokter om te zeggen dat je pijn had bij het vrijen denk ik...
overigens; om de diagnose dyspareunie te krijgen moet eerst vaginisme en problemen met lubricatie uitgesloten worden. Bovenstaande percentages gaan dus enkel op duspareunie, niet om pijn door niet opgewonden genoeg of whatever. Dat moet eerst uitgesloten worden nl.
.
. Seks dat deed je niet voor het huwelijk en werd doodgezwegen. Tegenwoordig is het voor diezelfde oma doodnormaal als kleinkinderen ongetrouwd samenwonen of bedpartners hebben.
.
En na de 1e (mijn broer was een hele zware bevalling en daarbij is mijn moeder bijna gestorven dus ze wilde het er eigenlijk bij laten...
) kwam ie dan al snel vragen "wanneer de 2e kwam"
Ayasha schreef:Dat verteld mijn moeder zelfs nog!!En na de 1e (mijn broer was een hele zware bevalling en daarbij is mijn moeder bijna gestorven dus ze wilde het er eigenlijk bij laten...
) kwam ie dan al snel vragen "wanneer de 2e kwam"
Niet met de rolmaat, die heeft scherpe randjes

Pearlx schreef:Ayasha schreef:Dat verteld mijn moeder zelfs nog!!En na de 1e (mijn broer was een hele zware bevalling en daarbij is mijn moeder bijna gestorven dus ze wilde het er eigenlijk bij laten...
) kwam ie dan al snel vragen "wanneer de 2e kwam"
Oh wauw wat verschrikkelijk zeg!
Mijn oom en tante komen ook nog uit die tijd. Woonden samen en hadden al een dochter, grote schande! Toen kwam er een vrouw van een bepaalde instelling langs om duidelijk te maken dat ze maar snel moesten huwen anders kon men stappen ondernemen dochterlief weg te halen bij hun.
.