Bokt.nl

Red_Savage schreef:

Nou zo lijkt het vaak wel!
Man, ik stond werkelijk met mijn mond vol tanden. Mijn collega vroeg het ook nog eens precies op het moment waar zij de buggy vast had, en het kind zat er aan te trekken aan de andere kant, en maar krijsen.
'Jamaar naar mij luister hij niet '

Naast dat heb ik de wacht moeten houden voor de ingang van de andere behandelruimte, waar ze bezig waren met een grote tattoo sessie.

Nee, moeder zei er niets van. Sorry, maar als je kind dadelijk een permanente inktvlek op zijn voorhoofd heeft staan weten ze hopelijk beter.

Loose schreef:

haha niet echt een opmerking van een klant, maar van meerdere. ik kom uit groningen en studeer nu in utrecht dus zit daar achter de kassa nu (sinds september ofzo ben ik hier).
en echt heel veel klanten noemen me wijffie. 'wilt u de bon mee?' 'nee hoor wijffie'. 'fijn weekend!' 'jij ook wijffie!'
in groningen zegt dus echt niemand dat.

wimmus schreef:

Ach we hebben vorig jaar ook weleens iets met een paar hotelgasten gehad, uit Duitsland. Ze hadden net uitgecheckt, en 10min kwam de hele familie (opa & oma, ouders en een kind) he-le-maal in paniek binnen, de vader met hun zoontje in z'n armen. En schreeuwen! Er moest een ambulance komen, nu meteen, want het zoontje was er echt slecht aan toe.
Nu konden wij de hele jongen niet zien, want hij werd helemaal ingesloten door zijn familie. En ondertussen de hele familie maar schreeuwen en schelden, dat de ambulance komen moest met sirene etc.
Nou goed, ik bel dus daarheen, maar die vrouw moest natuurlijk van alles weten voor ze een ambulance sturen kon. Is hij buiten bewustzijn? Geen idee. Vroeg ik het aan die oma, kwam er na 10min familiedrama uit dat hij niet buiten bewustzijn was.
Wat was er dan wel aan de hand? Geen idee, maar hij was absoluut in levensgevaar, zei oma. En terwijl ze dat schreeuwde, helemaal panisch met tranen in haar ogen, bestelde ze 2 koffie met appelgebak. MIT SAHNE JA!!

Nou uiteindelijk hoefde de ambulance niet te komen natuurlijk, want de jongen had een scheur in z'n broek en een kras op z'n hoofd (ja echt, dat was het) Het arme joch was alleen nogal overstuur geraakt door het drama wat die familie er van maakte. Na een pleister en een fristi was hij alweer beter. Familie zou weg, dus vroeg ik heel voorzichtig of ze die 2 koffie met appelgebak ook nog wouden afrekenen.. dat vonden ze wel zó ontzettend asociaal, dat ze dat moesten betalen. Ze hadden dat immers van het huis gekregen

Echt een giller die familie, het leukste is nog dat ze elk jaar komen. Die moeder schaamt zich nog steeds voor die actie, de rest is nog steeds boos dat we geen ambulance lieten komen