Mkango schreef:M_D_H schreef:Jezelf afhankelijk maken van een ander is ook niet hetzelfde als samen iets doen/delen/ervaren/doorstaan. Ik snap wel wat Marlies bedoelt: als je alleen bent moet je het ook alleen rooien, je hebt geen keus, ook als je hoofd er een keer niet naar staat is er geen partner die even wat over kan nemen o.i.d. (hetzij het huishouden, hetzij het regelen van de nieuwe energieleverancier etc.) Tegelijkertijd zijn er ook leuke dingen die je altijd in je eentje moet beleven en ook dat is soms jammer.
Eigenlijk is dit niet geheel waar
Dat is het beeld wat vaak geschept wordt door media, films, het internet...
Maar niemand in een relatie heeft iemand waar die honderd procent op kan bouwen of bij kan uit huilen.
Dat bestaat gewoon niet en die denkwijze is ook niet gezond, als je altijd iemand nodig hebt om op te bouwen of om bij uit te huilen, verlies je je eigen identiteit, wordt je afhankelijk van iemand, kan je het niet meer alleen, worden zijn ideeën jouw ideeën, tot je niets meer bent dan een aanhangsel van.
Juist dat je alleen kan zijn, dat je de wereld alleen aan kan, is veel waardevoller dan in een relatie zitten.
Het beeld wat altijd geschept wordt van een relatie is geen gezonde relatie
En Marlies...
Jij bent heel veel waard!
En je bent absoluut relatie materiaal!
En vind je ooit iemand waar je verliefd op wordt, dan mag diegene zich in zijn of haar handjes knijpen, want diegene is een enorme bofkont!
En vind je diegene nooit, weet dan dat jij 1 van de weinige mensen bent, die sterk genoeg is, om het alleen ook te redden!
En als je ooit een schouder nodig hebt om bij uit te huilen, of iemand nodig hebt die je een zetje in de rug geeft, of waar je op kan bouwen, ik ben er voor je, dat weet je
Maar ik zeg ook nergens dat dat hetzelfde is

Ik zeg alleen dat het beeld wat wij vanuit films, boeken, de media en het internet krijgen van een relatie, dat iemand 100 procent voor je klaar staat, dat je altijd een schouder hebt om op te huilen etc, dat dat beeld niet gezond is.
Als je in zo'n relatie zit bén je geheel afhankelijk van je partner en dat ís niet gezond

In geen 1 relatie deel je alles met elkaar, kan je 100 procent bouwen op elkaar of heb je altijd een schouder om op te huilen.
Als voorbeeld: Mijn man moet morgen werken, 5 uur gaat zijn wekker weer, dus dat hij nu slaapt is heel belangrijk.
Daarintegen heb ik net 3 kwartier lang een benauwdheidsaanval gehad, die ik nog regelmatig heb sinds ik corona heb gehad.
Het liefste had ik hem wakker gemaakt. Niet omdat hij er wat aan kan doen of aan kan veranderen, maar omdat het fijn is om zijn steun te hebben en ik veel sneller rustiger wordt en er doorheen kom als hij mij er doorheen praat en mijn rug kriebelt...
Maar ik kan hem niet wakker maken, ten eerste omdat hij slaapt en erg moeilijk wakker te maken is

Dus zit ik nu in mijn eentje in het raam naar adem te happen, ijswater te drinken en smintjes te vreten...
En dat bedoel ik, je kan niet 100% op iemand anders bouwen.
Het enige op wie jij 100% kan bouwen is jezelf.
Jij moet het zelf kunnen, want het kan altijd zo zijn dat zelfs in een relatie, je even niet bij de ander terrecht kan.