Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Janine1990 schreef:elmiran schreef:Een kinderwens is er niet meer. Ik wil het een kind niet aan doen. Volgend jaar word ik 37, stel dat ik opzoek zou gaan naar een nieuwe partner dan begin je natuurlijk niet gelijk aan kinderen. Zo rond m'n 40ste zie ik het niet meer zitten. Als alleenstaande moeder zou ik het niet redden in een particuliere huurwoning.
Vriendin van mij is straks 42 als ze moeder wordt. Maar wat maakt het uit? We blijven allemaal veel langer jong dan vroeger!
En alleen of niet alleen, alles is mogelijk zolang je een open blik houdt.
daantjuhhh schreef:Dit is wel heel makkelijk praten.
Steekt mij eigenlijk best wel.
Ik ben 39.
Ik heb een sterke kinderwens gehad.
Maar ik wil geen kind alleen, ik wil dat samen met een partner doen. Natuurlijk kan een partner wegvallen maar dan heb je nog wel verlengde familie.
Tevens is het heel persoonlijk of je beslist om je kinderwens te laten varen vanwege je leeftijd.
Natuurlijk zijn er vrouwen die op hun 42ste nog kinderen krijgen. Prachtig voor hun.
Maar laten we eerlijk zijn, op je 42ste is je vruchtbaarheid echt minder. Kans op een kindje met een beperking is ook groter.
Vrouwen die er voor kiezen om het niet te doen kiezen daar bewust voor en hebben het niet altijd makkelijk met die keuze.
Janine1990 schreef:daantjuhhh schreef:Dit is wel heel makkelijk praten.
Steekt mij eigenlijk best wel.
Ik ben 39.
Ik heb een sterke kinderwens gehad.
Maar ik wil geen kind alleen, ik wil dat samen met een partner doen. Natuurlijk kan een partner wegvallen maar dan heb je nog wel verlengde familie.
Tevens is het heel persoonlijk of je beslist om je kinderwens te laten varen vanwege je leeftijd.
Natuurlijk zijn er vrouwen die op hun 42ste nog kinderen krijgen. Prachtig voor hun.
Maar laten we eerlijk zijn, op je 42ste is je vruchtbaarheid echt minder. Kans op een kindje met een beperking is ook groter.
Als je een grote kinderwens hebt dan is het verstandig een partner te kiezen die dat ook heeft. Overigens, vaak is een vrouw wel tot zo'n 50 jaar in principe nog vruchtbaar. Al zal het dan wel moeilijker zijn.Maar nog wel mogelijk.Geef in elk geval een dergelijke belangrijke wens niet op voor een eigenlijk ook op andere vlakken lang niet ideale partner.
Vrouwen die er voor kiezen om het niet te doen kiezen daar bewust voor en hebben het niet altijd makkelijk met die keuze.
Ik zeg ook niet dat de keuze die je maakt makkelijk is om mee te leven. Ik stel alleen vragen bij de redenen van TS om afstand te doen van die wens. Puur retorisch, daar hoeft niemand een antwoord op te geven.
Ik heb ook keuzes gemaakt in mijn leven waar ik nog altijd iets van vindt of waar ik nog mee leer leven. Juist daarom en vanuit dat perspectief wil ik reageren.
Mijn reactie is geen oordeel, slechts een poging om oogkleppen af te zetten, want nu gooit TS een wens overboord op laste van deze situatie. Niet omdat ze zelf zo zeer de keus maakt.
daantjuhhh schreef:Mellow schreef:Maar als het op beide namen zou staan, wat niet gaat gebeuren... vind ik het een ander verhaal.
Hij kiest er voor om dit zo te doen. Ik krijg er een beetje: alles is voor bassie idee bij.
En dan na verloop van tijd maar weer eens even zien en praten.
Op beide namen zou ik ook niet doen als ik hem was.
Ik neem mijzelf als voorbeeld.
Ik heb mijn huis 4 jaar terug gekocht.
170.000 euro.
Mijn huis is nu 280.000 waard (toevallig net getaxeerd)
Als ik nu mijn vriend hier in laat trekken, ik schrijf hem in op mijn hypotheek.
Over 2 jaar gaat het mis. We gaan uit elkaar.
Ik heb nog 150.000 hypotheek. Dus 130.000 overwaarde.
Dan moet ik hem voor 2 jaar 65.000 betalen om te vertrekken.
Nou dat is pas dom.
elmiran schreef:De hypotheek is laag, en zijn ouders hebben niks mee betaald. Hij gaat er nog eens heel goed over nadenken.
anjali schreef:Ik vind het helemaal niet romantisch als in een relatie zoveel over geld gediscussieerd moet worden. Het lijkt dan erg zakelijk te zijn allemaal. Terwijl het om liefde moet gaan.
senna21 schreef:Wat het meest schrijnend is, wanneer je als partners geen zorg voor elkaar hebt. Samenwonen en trouwen is ook gewoon een economisch contract.
Vriend luistert vooral naar zijn ouders, die in alles minachting tonen voor TS.
Nope....kies voor jezelf TS. Daar wordt je pas gelukkig van
Janine1990 schreef:Ik zeg ook niet dat de keuze die je maakt makkelijk is om mee te leven. Ik stel alleen vragen bij de redenen van TS om afstand te doen van die wens. Puur retorisch, daar hoeft niemand een antwoord op te geven.
Ik heb ook keuzes gemaakt in mijn leven waar ik nog altijd iets van vindt of waar ik nog mee leer leven. Juist daarom en vanuit dat perspectief wil ik reageren.
Mijn reactie is geen oordeel, slechts een poging om oogkleppen af te zetten, want nu gooit TS een wens overboord op laste van deze situatie. Niet omdat ze zelf zo zeer de keus maakt.
Janine1990 schreef:Ik zeg ook niet dat de keuze die je maakt makkelijk is om mee te leven. Ik stel alleen vragen bij de redenen van TS om afstand te doen van die wens. Puur retorisch, daar hoeft niemand een antwoord op te geven.
Ik heb ook keuzes gemaakt in mijn leven waar ik nog altijd iets van vindt of waar ik nog mee leer leven. Juist daarom en vanuit dat perspectief wil ik reageren.
Mijn reactie is geen oordeel, slechts een poging om oogkleppen af te zetten, want nu gooit TS een wens overboord op laste van deze situatie. Niet omdat ze zelf zo zeer de keus maakt.
Roosch schreef:Normaal gesproken zou ik het met je eens zijn. Maar hierboven spreekt ze vrij duidelijk uit ooit met iemand te willen samenwonen met iemand. Dat matcht niet echt met de huidige ontwikkelingen.
Persoonlijk zou ik dan m'n tijd denk ik niet willen weggooien aan iemand waar ik net mee heb samengewoond en die toch wil latten. Ik heb zelf geen kinderwens maar kan me voorstellen dat dat ook mee kan spelen. En men wordt er doorgaans niet jonger op.
Daarnaast ben ik liever alleen dan ongelukkig in een relatie. Maar dat is lastig oordelen op basis van dit topic, hiermee neem ik dus niet aan dat TS per definitie ongelukkig is.