Rock schreef:Ik vind het absoluut niet normaal om iemand te vermoorden of te verkrachten. Ik denk wel dat iedereen tot moord in staat is onder de verkeerde omstandigheden.
Mensen in de gevangenis in Amerika hebben het niet zo makkelijk als hier. Mensen op death row moeten elke dag ploeteren om te overleven, tot de dag dat ze de naald of de stoel krijgen.
Misschien hebben ze het verdiend, misschien hadden ze een lichtere straf kunnen krijgen, misschien zitten ze er totaal onschuldig, daar gaat het in mijn ogen niet om.
Die mensen hebben niemand, niks, behalve zichzelf. Vaak mogen ze geen bezoek, mogen ze niet naar buiten. Ze hebben niks om zich mee te vermaken, behalve dan misschien een brief die ze geschreven wordt door een good samaritan.
Die mensen op death row gaan over een tijdje dood. Het kan morgen zijn, het kan over een paar jaar zijn. Maar ze gaan in eenzaamheid dood, zonder vrienden, zonder familie, met een zooi mensen die naar ze kijken, die misschien ook geen traan zullen laten.
Als ik ze een klein lichtpuntje nog kan geven, dan gun ik ze dat. Ondanks dat ze misschien vreselijke dingen hebben uitgespookt, het blijven mensen.
Maar waarom moet uitgerekend jíj dat lichtpuntje zijn dan? En waarom ben je niet een lichtpuntje voor iemand in je direkte omgeving die wel een lichtpuntje kan gebruiken?