Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-01-09 19:23

Geplaatst door de TopicStarter : 23-01-09 19:23

de ommekeer komt voornamelijk omdat ik nu vaker bij mijn moeder en haar vriend ben dan voorheen.
en een aantal duidelijke gesprekken doet ook veel goed,gelukkig.
dit wil overigens nog niet zeggen dat ik deze man gelijk 100% vertrouw,ik vertrouw hem zover ik hem kan zien...
hij moet absoluut nog "bewijzen" dat hij het echt goed met mijn moeder meent.

wat betreft mijn "hormonen": ik ben 20 weken zwanger,en ik wist niet dat dat zo'n storm van emotie's kon geven:)
daarbij zal ik het merendeels alleen moeten doen,ook als het kindje dalijk geboren is.
ik heb geen relatie meer met de vader,hoewel we nog wel van elkaar houden.
ik hou voet bij stuk om terug te gaan naar mijn vorige woonplaats,telkens als ik in die plaats kom voelt dat als thuiskomen,als een warme deken.
maar mijn moeder zit natuurlijk ver weg,dus even snel een oppas word lastiger.

wat betreft mijn vader,ik moet daar blijven tot m'n uitkering rond is en ik iets kan huren in de oude woonplaats.
(aangezien ik met een dikke buik erg weinig kans heb op een vaste baan neem ik elke dag dat ik kan werken via uitzendbureau aan,maar ja het loopt niet zo hard).
het aanbod van die vriend van mij geld nog steeds,en ik ben ontzettend blij dat hij niet terug gekrabbeld is.het is voor mij erg fijn om te weten dat er iemand is die me onderdak kan verlenen mocht t escaleren bij mijn vader.
momenteel gaat het wel redelijk.

@poes: hoe hij z'n huishouden runt is mijn een zorg,dat moet ie lekker zelf weten.
maar ik voel me op sommige punten behoorlijk achter gesteld(qua "inrichting" van mijn kamer,maar ook financieel zitten er dingen krom imo),hierover ga ik geen discussie's met hem aan omdat ik toch van plan ben om weg te gaan(voordat m'n kind is geboren).hij weet ook niet hoe hij met mij om moet gaan,hij heeft nooit een echte rol gespeeld in mijn leven.
maar het vreet afentoe wel aan me.

misschien zullen er mensen zeggen dat ik het vruchtje beter weg had kunnen laten halen,en dat was ook mijn eerste gedachte.
echter ben ik er zelf bij geweest,en heb ik er zeer goed over nagedacht.
ik zal wel veel hulp krijgen van mijn ouders(althans,dat hebben ze beloofd) en ik zal een hele hoop dingen niet meer kunnen doen.
dat is een keuze die ik gemaakt heb,en die nu zowieso niet meer terug te draaien is.

**Geplaatst**: 24-01-09 22:38

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 24-01-09 22:38

Iig gefeliciteerd

Ik heb op financieel gebied ook moeten knokken en alles zelf betalen, maar was natuurlijk niet zwanger. Maar toch gefeliciteerd en ik wens jou en je baby het allerbeste toe

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-09 22:22

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-09 22:22

Met toestemming van de mods mag ik deze update plaatsen...
Het gaat helemaal niet goed met mij helaas,oa vanwege mijn financiële plaatje wat nog steeds problematisch is,maar ook vanwege ruzie's met de man van mijn moeder.

We hebben veel van deze man gekregen,ik ook!
Ik heb alles dankbaar aangenomen,maar wel met in mijn achterhoofd dat ik het ook weleens terug zou moeten geven.
Ik heb altijd een dubbel gevoel gehad bij deze man,enerzijds is hij hartstikke goed voor mijn moeder (en nu ook voor mij,want door omstandigheden woon ik nu ook bij hen in) maar anderzijds is hij heel dominerend en kleineert hij mijn moeder.
Mijn moeder heeft borderline+overgevoeligheid en heeft daarvoor therapie gehad en een berg medicijnen waarmee ze zichzelf redelijk op de been kan houden.
Haar man gelooft haar niet,hij gelooft zowieso niet dat je medicijnen nog kunt hebben maar gelukkig is dat nu geen discussiepunt meer.
Echter ziet hij mijn moeder niet voor "vol" aan,en dat kwetst mij enorm.
Ik citeer hem van een gesprek van van de week: "Ik dacht dat jij meer verstand had dan je moeder(ging over het huishouden), jij houd niet van dieren, ik ben de baas in huis dus ik bepaal waar mijn geld heen gaat."
(Hij beheert ook het geld van mijn moeder,omdat mijn moeder nog weleens moeite heeft met inkomsten-uitgaven)

Ik woon sinds kort bij hun in,we zitten met 4 in 1 huis wat opzich prima zou moeten gaan,maar helaas...(Moeder,man,zoon van man en ik)
Vorig jaar was er sprake van dat ik mee zou verhuizen,maar dat wilde ik toen niet omdat ik altijd een dubbel gevoel heb gehad.
Nu heb ik helaas vrijwel alle schepen achter me moeten verbranden(omdat ik al een dik half jaar geen inkomen heb+over enkele weken moet bevallen) en wat ik altijd verwacht en gedacht heb,komt nu uit.

Mijn moeder en ik hebben heel veel meegemaakt,en voor beiden geldt dat de paarden altijd ons vangnet is geweest.
Mijn moeder heeft een paard gekregen van haar man, en inmiddels kan ze hartstikke lekker rijden met dat dier.
Mijn paard staat helaas al lang kreupel, en staat nu op rust.
Echter heb ik nog steeds geen inkomen, uitkering is afgewezen en ik had geen vast werk.
Dus de kosten moeten van mijn moeder en haar man's geld worden betaald.
D'r man vind dat ik het paard moet verkopen of laten slachten, want ik heb er niets aan en het kost hem geld(125,- per maand wat wegvalt zodra ik mijn uitkering rond heb)
Het paard van mijn moeder hoeft niet weg,hij heeft "eerlijk" bekend dat hij voor mijn paard totaal niets voelt.
Prima, ieder zijn voorkeur, maar je kan niet voor iemand anders bepalen wat diegene moet doen.

Echter duurt het wss nog 8 a 10 weken voordat ik mijn uitkering rond heb, wat inmiddels al dik een half jaar duurt en de beste man gelooft gewoon niet dat ik er niets aan kan doen dat het telkens fout loopt.
Ik kan het hem uitleggen, ik kan hem alle brieven laten zien maar hij zegt gewoon heel simpel: je hebt er niet genoeg achteraan gezeten.
Want dan komt hij met een verhaal van 20 jaar geleden, en dat ie toen zo een uitkering had.
Ik kan het blijven zeggen, mijn moeder kan het blijven zeggen, maar hij gelooft me gewoon niet.
Nu was er ook gezeik om mijn konijn, ik haal het konijn zelden uit zijn hok (hij zit buiten) om ermee te knuffelen of wat dan ook.
Volgens meneer houd ik dus niet van dieren.
Als het niet zou veranderen dan zou hij er wel voor zorgen dat het konijn een plek zou krijgen.
Nu kan het konijn naar mijn halfzusje omdat ik meneer voor wil zijn, want ik verzorg mijn dieren gewoon en k'nijn komt niets te kort, maar ik knuffel er weinig tot niet mee (ik haal hem altijd aan als ik hem voer geef,zorg dat zijn nagels in orde zijn en dat zijn hok regelmatig schoongemaakt is)
Echter moet ik een stuk rijden om mijn konijn bij m'n halfzusje te kunnen brengen.
Ik krijg geen geld voor benzine.
Wat betreft het konijn: het konijn "mag" weg, maar ik mag het hok niet verkopen want dat heeft hij betaald, en dan neemt hij zelf wel een konijn.(Hij heeft nooit wat om dieren gegeven tot hij mijn moeder leerde kennen)
Ik dacht er goed aan te doen om dan dat hok te verkopen, zo krijgt hij telkens kleine beetjes geld terug die hij aan "mij" gespendeerd heeft...
Maar ook dat is blijkbaar niet goed.

Ik mag niet meer met mij moeder naar stal overdag, we mogen alleen nog 'savonds met haar man naar stal.
Mijn moeder en ik hebben dus helemaal GEEN geld om wat dan ook te doen, geen geld om brood te halen als dat op is, geen geld om te tanken, geen geld voor wat dan ook...
We moeten ALLES vragen, en dan krijgen we afgemeten geld mee.
Ik heb mijn moeder d'r haar geknipt omdat het echt nodig was, wat ook dringend nodig is is dat de uitgroei bijgewerkt word.
Haar man zegt gewoon doodleuk: nee,ik heb mijn belastingscenten pas over 2 maanden terug, en IK bepaal waar mijn geld naar toe gaat.
Mijn moeder is heel veel afgevallen(hij had altijd commentaar dat ze dik was en ze vond het zelf ook niet prettig)
Maar nu zegt ie doodleuk: mensen worden er niet knapper op als ze afvallen.(duh,borsten vallen ook af)

Zo triest staan de zaken er nu voor, het is echt te bizar voor woorden en mijn moeder heeft zelfs het woord "scheiden" al in haar hoofd gehad.
De problemen zijn ook voornamelijk gekomen sinds ik hier ben, en ik weet mijn god niet waarom.
Ik ben totaal niet materialistisch, ik vraag geen bijzondere dingen qua eten of drinken.
Het enige wat ik vraag is of hij nog 1 of 2 maanden mijn paard kan betalen....
Dat zijn de enige echte "kosten" die hij aan mij heeft.
Qua boodschappen wordt er niet meer uitgegeven dan voorheen.
Ik word er echt simpel van, mijn moeder krijgt telkens gezeik over mij te horen (terwijl hij andersom niets over zijn zoon wil horen van mijn moeder)
Mijn moeder zit echt heel erg in een dip, als het nog geen depressie is...

Ook gaat meneer vanaf maandag een blok op de pc's hier in huis zetten, zodat wij overdag niet meer op internet kunnen/mogen.
Mijn moeder heeft tegen mij al gezegd dat zodra mijn paard niet mag/kan blijven zij haar paard er ook uit doet.
Ik ga zeker op stal even babbelen, misschien kan ik wel wat licht werk doen en dan in ruil voor mijn paard ofzo.
Mijn moeder wil niet ten koste van mij een paard, maar paarden zijn altijd heel belangrijk geweest voor ons allebei en het doet mij dan ook zoveel pijn om haar dat te horen zeggen.
Ik kan niet in haar man zijn portemonnee kijken, maar ik weet wel dat hij van 125,- of 150,- extra in de maand niet failliet gaat.
Ook bepaald haar man wanneer ze een sigaret krijgt of niet (ik rook helaas ook,en met deze spanningen kan ik het niet opbrengen om te stoppen)
Ik moet alle dubbeltjes bij elkaar graaien om een pakje sigaretten te kopen, zodat mijn moeder ook een keer niet hoeft te bedelen.
Hijzelf rookt als een bezetene, maar mijn moeder moet bedelen...

Ik kan op deze manier zeker niet genieten van de zwangerschap, en zal ook heel blij zijn als m'n kindje geboren is.
Het is gewoon alles bij elkaar k*t: mijn uitkering duurt al zo lang, mijn paard staat kreupel, gezeik hier thuis wat mij erg aan dictatuur doet denken, mijn moeder die echt flink over de rooie is (ik ben ook doodsbang dat zij het niet lang trekt en zichzelf wat aandoet of dat de stress haar teveel word)
Mijn mams is m'n alles, waarschijnlijk omdat we altijd op elkaar aangewezen zijn.

Maar goed,alles is dus te duur etc maar mijn slaapkamer moet wel opgeknapt worden en er zijn allerlei nieuwe spullen gekocht die ik:
A. niet gevraagd heb en
B. die je 2e-hands ook kunt kopen.

Ik ben totaal niet materialistisch, en ik ben echt wel dankbaar voor die spullen maar als ik daarvoor altijd op mijn knieën moet dan kan het wat mij betreft allemaal verbranden.

Ik word er niet vrolijker van...
Ik ga mijn moeder troosten!
Oplossingen kunnen zo 1,2,3 niet gegeven worden en ik kan ook niet 1,2,3 voor een oplossing zorgen, maar het is wel lekker om even je hart te luchten.

**Geplaatst**: 23-05-09 23:01

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 23-05-09 23:01

't Eerste wat er in me op kwam na het lezen van je eerste en laatste post... die man is een echte controle-freak... gewoon ziekelijk !

Ik zou haast wensen dat je moeder iets sterker in haar schoenen zou staan !

Ik kan nu wel zeggen... koffers pakken en wegwezen, maar... wie ben ik.

Wens jullie heel veel sterkte en wijsheid toe !

**Geplaatst**: 23-05-09 23:06

Geplaatst: 23-05-09 23:06

Heeft je moeder wel een eigen inkomen, of betaalt deze man alle kosten van het gehele gezin?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-09 23:39

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-09 23:39

@ britt: dat zou ik ook wel willen,maar dan komen er nog zoveel meer problemen bij...hoewel het wel rust geeft,maar een scheiding is ook niet alles+dat hij best wat geïnvesteerd heeft in m'n moeder(achterlopende rekeningen weggewerkt,paard betaald,een kleine auto aangeschaft die we overigens dus niet meer mogen gebruiken...)

@ chubby: mijn moeder heeft een eigen inkomen,helaas een uitkering dus geen vetpot omdat ze volledig is afgekeurd op basis van lichamelijke EN geestelijke problemen.
echter beheert haar man haar inkomen,ze heeft ook haar pinpas ingeleverd omdat ze niet verder in de "schulden" wilde zakken.
maar om haar dan helemaal geen geld te geven is imo ook de oplossing niet.je leert niet met geld om te gaan door geen geld te hebben.

haar man heeft wel in de gaten dat het met mijn moeder niet goed gaat,maar geeft mij daarvan de schuld.
ik beïnvloed haar,terwijl het mij een jaar geleden zeer kwalijk werd genomen dat ik niet mee wilde verhuizen.
beetje dubbel,nietwaar?

**Geplaatst**: 23-05-09 23:58

Geplaatst: 23-05-09 23:58

Maar luister eens, je blijft toch niet volharden in een relatie die m.i onstabiel en gedwongen overkomt alleen vanuit een gevoel van "hij heeft geïnvesteerd in je moeder"... dat is toch zijn eigen keus geweest om achterlopende rekeningen weg te werken neem ik aan ?

"t Is wel erg makkelijk van hem om jou hier de schuld van te geven, ik vraag me af wat je moeder diep in haar hart zelf wil.

Ziet ze hem misschien als een "zekerheid" in haar leven, kan of durft ze hem niet los te laten ?

Ik wil verder niet al te persoonlijk worden in dit topic, hopelijk kun je daar begrip voor opbrengen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-09 10:03

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-09 10:03

nee, daar heb je gelijk in...maar omdat we al zo'n hoop mee hebben gemaakt is vooral mijn moeder huiverig voor veranderingen.
maar goed,het is en blijft haar keus om bij deze man te blijven,ik zou het niet kunnen en als dit soort dingen vaker gebeuren dan trekt mijn moeder het uiteindelijk ook niet meer.
maar dat moet haar beslissing zijn,daar kan ik niets aan doen.

het is idd heel makkelijk om mij hier de schuld van te geven.
eerst kreeg ik de schuld dat mijn moeder ongelukkig was omdat ik niet mee verhuisde(ik kan heel moeilijk wennen aan een nieuwe omgeving en sluit niet makkelijk vriendschap) en nu krijg ik de schuld dat mijn moeder ongelukkig is omdat ik eigenwijs en koppig ben en geen respect toon.
respect moet je verdienen,en zeker bij mij.
ik vertrouw niet zo snel iemand,en ik ben niet te dwingen tot het respecteren van iemand.
hij is bij mij heel hard van zijn "voetstuk" gelazerd,als hij daar al op stond...

ik weet niet wat mijn moeder diep in haar hart wil,ik weet alleen dat zij rust wil.
dat is ook een reden waarom ik niet meer tegen haar man praat,zo komen er tussen hem en mij ook geen ruzie's.
dit is ook niet leuk,maar ik kan niet huichelen.
ik denk inderdaad dat mijn moeder hem als "zekerheid" ziet.

hij ziet mij trouwens ook niet voor "vol" aan,want ik ga momenteel niet naar school en heb geen opleiding afgemaakt.
dat zegt hij ook gewoon.
als ik dat wel deed,was er geen probleem :S

pfff,ik zie nu alweer tegen deze lange dag op,bah!!

**Geplaatst**: 24-05-09 10:13

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 24-05-09 10:13

Ik krijg een heel naar gevoel bij het lezen van je verhaal. Ik heb je topic in het begin gevolgd en nu even de updates bijgelezen. Jammer dat er nog niets is veranderd, dat het eigenlijk alleen maar erger is geworden. Ik zou er alles aan doen om zo snel mogelijk weg te gaan daar, zeker met een baby straks. Ik hoop dat je je uitkering snel rond hebt en dan kan gaan beginnen met een plan om van hem af te komen.

**Geplaatst**: 24-05-09 14:28

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 24-05-09 14:28

Wat een enorme rottige situatie... laat ik dat voorop stellen. Ik zou echt niet in jouw schoenen willen staan.
Maar meid je bent zwanger en je rookt! Hoeveel schade wil je je kind nu al aandoen. Zo heeft jouw kind al een achterstand voordat ze op de wereld is gebracht.
Je moet straks met kindje rondkomen van een uitkering en verwacht dat je nog een paard kan betalen. Ik snap best dat het paard je veel waard is en dat het je vangnet is e.d. maar een uitkering is geen vetpot en geen basis om een paard van te onderhouden. Een nieuwe plek zoeken voor je paard is de verstandigste oplossing.
Dat je niet overweg kan met de nieuwe man van je moeder is heel erg vervelend. Maar jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Je kan hem niet veranderen... alleen jezelf kan je veranderen. Jij kan alleen zorgen dat jij de dingen goed geregeld krijgt. Zorg dat je een opleiding afmaakt, zorg dat je werk krijgt, zorg dat je kind een goede basis krijgt.
Dat je moeder het niet trekt... of iig dat jij denkt dat je moeder het niet trekt is natuurlijk heel erg rottig om te zien/voelen. Maar je hebt zelf nu ook een bak problemen op je bord. Je kan iemand anders alleen helpen als je eerst jezelf helpt.
Daarom zeggen ze in het vliegtuig ook altijd dat je het zuurstofkapje eerst bij jezelf moet opzetten voordat je een kind gaat helpen.

**Geplaatst**: 24-05-09 16:03

Geplaatst: 24-05-09 16:03

Jeetje, ik heb vorig jaar je verhaal gemist en nu alle pagina's gelezen.
Ik krijg ook een naar gevoel van je beschrijving van die man. Zo te lezen heeft hij je moeder (en jou) helemaal in zijn macht. Het is duidelijk een controlfreak en het lijkt alsof hij het bijna leuk vindt anderen te kleineren.

Ik snap dat het een enorm moeilijke situatie is, maar je moet er imo zo snel mogelijk weg! Dat aanbod van die vriend om bij hem in te trekken, geld dat nog? Of is dat niet mogelijk straks met je kindje?

Ik begrijp dat je moeder niet weg kan/wil/durft te gaan. Als hij zoveel voor jullie gedaan heeft, ook financieel krijg je het gevoel dat je afhankelijk van hem bent. Dat ben je ook zo te lezen, als jullie moeten bedelen om geld en sigaretten.
Ik vind dat die vent belachelijk met jullie omgaat!

Werk en inkomen zal idd lastig voor je zijn op het moment, en ook op de pensionstal klussen voor de stalling lijkt me niet mogelijk, als je op het punt van bevallen staat. Hoe zit het met je vader nu? Kan die je niet helpen? Al is het maar een kleine financiele bijdrage.

En ik ben ook benieuwd waarom je uitkering is afgewezen. Het lijkt me dat je in jouw situatie juist hulp zou moeten krijgen.
Wij kunnen helaas ook weinig voor je doen, maar een luisterend oor kunnen we wel bieden.
Ik hoop dat het toch een beetje goed komt, zo'n situatie zou ik niemand toewensen.
Heel veel sterkte!

PS: En stoppen met roken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-09 19:28

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-09 19:28

ik was niet van plan om lang een uitkering te trekken,laat ik dat voorop zetten.
ik was van plan om met een studie te beginnen zodra dat mogelijk is,en als de kleine rond de uitgerekende datum geboren word dan is dat ook mogelijk.
en ik heb nog nooit van een vetpot geleefd,dus dat maakt me weinig uit.
de uitkering is afgewezen omdat ik een dak boven m'n hoofd heb en de man van mijn moeder een eigen bedrijf.
ik wil hier zsm weg,ik heb 2 woningen ter bezichtiging aangeboden gekregen mar punt 1: hoe kom ik daar als ik geen geld voor benzine krijg en punt 2: meneer wil me niet helpen verhuizen als ik een woning accepteer.

daarnaast heb ik nog wat spullen die me geen geld kosten,maar wel geld op kunnen leveren.
oa een trailer,maar ik mag die niet op internet zetten heeft hij tegen mijn moeder gezegd,wat hij heeft er een nieuwe bodem ingelegd en vind nu dus dat het zijn trailer is.
ik praat inmiddels al 3 dagen niet tegen hem,en alles gaat via m'n moeder die mij dus stilletjes wel gelijk geeft maar niet tegen hem op kan.
ik probeer mijn moeder zo min mogelijk te belasten met dit gezeur,maar hij daarentegen gaat als een idioot tekeer over mij tegen mijn moeder.

daarnaast was hij als enige tegen abortus,de anderen respecteerden mijn keuze.
nu zegt hij doodleuk: je hebt zelf het kindje gewild en gehouden.
tuurlijk,dat is zo,maar ik heb keihard mijn best gedaan om alles voor elkaar te krijgen maar het lukt gewoon niet.
en als er dan van huis uit geen steun komt dan houd het ver op.
ja,ik moet voor mezelf zorgen,maar hoe?!
hij wil me weg hebben,maar hij geeft geen geld om te tanken zodat ik die woningen kan bezichtigen.

intrekken bij die vriend is nu geen optie,vanwege de crisis is zijn contract niet verlengd en is het dus niet zeker of hij in die woning kan blijven.

**Geplaatst**: 24-05-09 19:39

Geplaatst: 24-05-09 19:39

Maar geld voor benzine kan je dat niet van een vriend, vriendin, oom, tante, kennis oid lenen? Het zou veeel beter zijn als je daar weg bent! Ik snap dat je niet anderen wilt vragen, maar voor zoiets zou ik gewoon mijn trots opzij zetten.
En dingetjes verkopen is ook slim inderdaad. Misschien kun je de trailer verkopen en de man van je moeder een deel van de opbrengst geven? Onder het mom van: de trailer is van ons allebei?
En andere dingen die wat op kunnen brengen verkopen. Iets anders zou ik ook niet weten.

Ik zou zeggen: vraag gewoon iemand anders om een kleine lening voor benzine, dan kun je tenminste de woningen bezichtigen. Voor een eventuele verhuizing kan je vast ook wel een vriend of familielid vragen te helpen. Mensen van je pensionstal, bijvoorbeeld?
Geef de moed niet op, het klinkt stom, maar het is echt waar: Na regen komt zonneschijn.
Probeer alle mogelijke dingen te doen, vraag iedereen om hulp, je hebt het nodig! En mensen helpen je waarschijnlijk graag. Het is zo belangrijk dat jij daar weg kan, pas als jij opknapt, kan je je moeder helpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-09 20:23

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-09 20:23

mmm,nou aan een aantal vrienden hoef ik het niet te vragen omdat ze niet weten hoe de situatie nu is+zij zelf al aangegeven hebben erg krap te zitten.
ik zou echt even moeten zoeken naar een geschikt persoon in mijn vrienden/kennissenkring waar ik een lening kan en durf te vragen....
mijn vrienden zitten nu ook allemaal ver weg,dus even langs gaan om het uit te leggen is zo lastig,en telefonisch kan ik al helemaal niet uit mijn woorden komen.

de opbrengst van de verkoop van de trailer zou volledig naar de man van m'n moeder gaan,omdat hij best wel wat geïnvesteerd heeft en om mijn goodwill te tonen.

ik denk wel dat het voor mijn moeder haar rust een hoop scheelt als ik weg ben,maar aan de andere kant zal ze ook weer in een gat vallen omdat we altijd een twee-eenheid zijn geweest.
echter,we zijn allemaal volwassen en zij heeft de keuze gemaakt zo snel bij hem te gaan wonen en te trouwen.
maar ik ben bang dat dit huwelijk toch niet bestand is tegen alle toestanden,evenals de onzekere situatie met de 2 kinderen van haar man die vanaf hun 12e mogen kiezen of ze bij hun moeder of bij hun vader wonen.
1 kind heeft al gezegd dat ze hier komt wonen,maar mijn moeder heeft geen behoefte aan nog een kind op te voeden,wat heel begrijpelijk is.
ook dat is een moeilijke situatie: ze heeft zelf gekozen voor een man met kinderen,maar ze heeft er niet voor gekozen om op het 10e plan te staan als die kinderen hier zijn.
daarbij opgeteld dat ik in zijn ogen alles fout doe,en zijn kinderen heilig zijn.
en dat is geen kift van mijn kant hoor,het maakt mij namelijk bijzonder weinig uit wat iemand anders van mij denkt.
en elke goede ouder houd t meest van zijn eigen kind(eren).
maar mijn moeder trekt het zich wel aan,en dat is heel logisch.

**Geplaatst**: 24-05-09 20:46

Geplaatst: 24-05-09 20:46

Ik snap eerlijk gezegd niet waarom je allerlei dingen van deze man aannam? Je schrijft wel dat je het wilde terug betalen maar dan heb je jezelf nu toch gewoon vastgezet door je eigen schuld? Overal lees ik wat die man je niet wilt geven, hallo je bent volwassen die man hoeft je inprincipe niks te geven! Je hebt geen werk, kan geen opleiding beginnen krijgt een kind terwijl je eigenlijk niet voor jezelf kunt zorgen. Het spijt me als ik enorm hard overkom maar volgens mij mag je best eens naar jezelf kijken ipv die man overal de schuld van te geven. Ik geloof best dat het een eikel is maar jij had lang niet zo afhankelijk van hem hoeven te zijn. Jouw moeder is verantwoordelijk voor haar eigen leven, jij bent dat voor jezelf je kindje en je paard!!
Elke dag is een kans opnieuw, kijk informeer wat je mogelijkheden zijn. Ik geloof zeer zeker dat jij dat kunt, vecht voor jezelf en je kindje! Kijk naar wat wel kan en schuif stapje voor stapje vooruit ipv te kijken hoe het anders kan en je al meer in de ellende zakt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-09 21:15

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-09 21:15

hanneke, in grote lijnen heb je helemaal gelijk.
echter heb je denk ik niet goed begrepen dat ik van alle kanten geprobeerd heb om voor mezelf te kunnen zorgen.
helaas lukt niet altijd alles wat je je voorgenomen hebt.

de situatie nu:
mijn moeder huilt continue,meneer is weggelopen en zit in een hotel.
hij zegt letterlijk tegen mijn moeder: of je dochter eruit,of ik eruit.
hij komt pas terug als ik weg ben.

**Geplaatst**: 24-05-09 21:21

Geplaatst: 24-05-09 21:21

Zet je trots opzij en bel je vrienden, vraag om hulp. Die heb je nodig, alleen wordt het echt heel lastig. Ik snap dat het een enorme stap is om het te vragen, maar als ze je niet willen helpen na dit verhaal, dan zijn het ook geen echte vrienden. Ik heb het ook zeker niet breed, maar als iemand bij mij om hulp kwam vragen, dan zou ik doen wat ik kon. Financieel of op een andere manier. Ook als het om iemand gaat die ik niet zo goed ken. Laat ze anders dit topic eens lezen.

Wat die trailer betreft vind ik je erg coulant (trouwens niet alleen met de trailer...). Geef hem de helft van de opbrengst, hou de rest voor jezelf. Desnoods verkoop je dat ding voor meer geld dan je hem verteld, geef hem dat geld en hou de rest achter voor jezelf. Je MOET daar weg. Of je moeder nu in een gat valt of niet, je bent niet meer alleen, je bent straks zelf moeder. Dan maar in een huis met een kale muur, goedkope vloerbedekking en tweedehands spullen. Uiteindelijk zal je er gelukkiger zijn dan nu. Jammer dat ik mijn bankje net heb verkocht, je mocht hem gratis hebben...

**Geplaatst**: 24-05-09 21:32

Geplaatst: 24-05-09 21:32

Meid, wat een verhaal...

Ik wilde je even heel veel sterkte wensen om daar weg te komen. Je moet echt weg uit deze zieke situatie.
Je schreef ergens dat hij je niks waard vond omdat je geen opleiding had en geen werk. Nou ik zal je vertellen, deze man zal je nooit iets waard vinden, dus doe alsjeblieft geen moeite. Zulke mannen bestaan omdat ze anderen afkraken en de grond inboren, alleen zijn ze niks. Daarom is het ook zo jammer dat je moeder hem tegen is gekomen. Ik hoop dat ze snel inziet dat zij daar ook wegmoet.

Nogmaals heel veel sterkte, ik hoop dat jij en je kindje zo snel mogelijk een rustige omgeving vinden waar je de dingen weer rustig op hun plek kan gaan zetten.

**Geplaatst**: 24-05-09 23:10

Geplaatst: 24-05-09 23:10

Is je moeder getrouwd in gemeenschap van goederen?Of op huwelijkse voorwaarden?Gemeenschap van goederen heeft ze recht op de helft van alles!Dus als ze gaan scheiden ook op de helft van het bedrijf.Daarbij mag je volgens mij dingen die gegeven zijn na 2 jaar niet meer terugvorderen.(ethisch gezien vraag je ook niet iets terug wat je hebt gegeven eens gegeven blijft gegeven)W.b.t je trailer:reparatiekosten nieuwe bodem aftrekken van de verkoopprijs en teruggeven de rest is van jou.Veel sterkte in deze situatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-09 23:30

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-09 23:30

imre: ontzettend lief dat je zo meedenkt met mij,dat geeft me wel een hoop steun!
ik zal idd maar eens een rondje gaan bellen naar de mensen van wie ik denk dat het echte vrienden zijn.

ayo: tja,daar heb je helemaal gelijk in! ik voel trouwens ook helemaal geen behoefte om me te "bewijzen" tegenover deze man,ik ben wie ik ben en mijn leven loopt zoals het loopt.
ik kan daar soms wel en soms niet direct iets aan doen,maar ik ben zeker van plan om me hier bovenuit te werken en dat doe ik dan puur voor mezelf.
ik heb wel bepaalde doelen voor de verre toekomst die ik ook zeker ga halen,maar voor de nabije toekomst is het voor mij nog een grote zwarte vlek,zeker op deze manier.
ik ga maar eens informeren bij het FIOM,aanspreekpunt voor zwangere jongeren en jonge moeders,misschien kan ik daar iig mijn hart luchten en wat tips of hulp krijgen wat betreft werk en een eigen dak boven m'n hoofd.

zigrante: ik heb geen flauw idee op welke voorwaarden ze getrouwd zijn,volgens mij op huwelijkse voorwaarden omdat haar man al eerder getrouwd is geweest in gemeenschap van goederen en nu aardig kaalgeplukt word door zijn ex(overigens zijn eigen domme schuld,hij is samen met zijn ex bepaalde dingen overeen gekomen maar is daar nu pislink over)
wat betreft de trailer: meneer wil dan zijn uurloon zien,en volgens hem zou dat ong. hetzelfde bedrag zijn als wat de trailer waard is.

het is echt te zielig voor woorden eigenlijk,en als ik mijn moeder er niet zo mee zou kwetsen dan ging het hard tegen hard omdat ik me dus echt niet in een hoekje laat drijven.
maar daar heb ik mijn moeder het hardste mee,en dat wil ik vermijden.
hoe ik dat op ga lossen weet ik nog niet,maar de goederen die van mij zijn gaan dan ook met mij mee als ik het huis uit moet.

**Geplaatst**: 24-05-09 23:40

Geplaatst: 24-05-09 23:40

Informeer is bij een bedrijf wat bodems vervangt wat zoiets normaal kost en dan kun je vergelijken hij kan wel zoveel willen maar zijn uurloon hoeft nog niet het uurloon bij een bedrijf te zijn!
Als ze trouwens op huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn moet ze snel maar weer over haar eigen geld gaan beschikken,dat is dan van haar.Mee betalen aan de boodschappen en huur naar rato dan kan ze haar eigen sigareten kopen.Te gek voor woorden maar ja je zit erin en kom er maar eens uit!

**Geplaatst**: 25-05-09 00:07

Geplaatst: 25-05-09 00:07

Ga desnoods naar een (tiener)moeder opvang!
Regel desnoods dat je paarden verleasd worden voor een aantal maanden en ga werken zodra je kind er is!

je kan het!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-09 00:32

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-09 00:32

mijn moeder is net terug van het hotel waar haar man nu slaapt...
haar man heeft haar een keuze gegeven: of ik eruit,of hij er nooit meer in(scheiden)

helaas ben ik ook keihard geweest voor mijn moeder: als jij voor hem kiest,verbreek ik alle contact met jou.
ik heb haar nogmaals gevraagd om het mij te vertellen als zij het met haar man eens is en ik dus echt grof de fout in ben gegaan.
ze kan daar niets zinnigs op zeggen,omdat ze mij gelijk geeft.
ik vind het heel erg dat ik op deze manier een statement moet maken,maar ik hoop dat mijn moeder haar ogen ook eens open gaan.
ik ga iig voor mezelf zorgen,helaas heb ik buiten mijn moeder eigenlijk niemand op wie ik echt kan bouwen(tuurlijk steunen een aantal vrienden me,maar die vertrouw en ken ik niet zo door en door als mijn moeder)
ik heb haar gewoon nog nodig,en ik ben heel blij dat ik haar überhaupt nog heb.
misschien is het niet helemaal gezond om nog zo aan je moeder te hangen,maar dat is dan heel jammer.
het wordt tijd om volwassen te worden,maar dit is wel een extreme manier hoor.

ik voel momenteel niets,ik ga morgen vroeg naar de huisarts met mijn moeder om voor crisis-opvang te zorgen.
ik verkoop de trailer,meneer kan hoog en laag springen.
hij denkt dat hij mij op m'n knieën krijgt door deze actie,maar helaas ik ben niet zo makkelijk te vormen als mijn moeder.

ik ga met de stalbaas praten over de kosten,en hoe ik dat op kan vangen of weg kan werken.
ik ga desnoods een paar nachten in m'n auto'tje slapen,maar ik zet vanaf morgen geen voet meer over de drempel hier.

**Geplaatst**: 25-05-09 00:43

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 25-05-09 00:43

Ik heb je hele verhaal gelezen, en wil je heel veel sterkte wensen! Ik heb het idee dat je moeder een te lieve vrouw is die het iedereen naar de zin wil maken en daarbij zichzelf compleet vergeet. Ik hoop dat je snel je leven op de rit hebt!

**Geplaatst**: 25-05-09 00:46

Re: onderbuikgevoel,relatie moeder

Geplaatst: 25-05-09 00:46

sterkte!