gohya schreef:Wie heeft het er hier over méérwaarde?Ik heb het alleen over in mijn waarde laten.Volgens mij moet je mensen accepteren zoals ze zijn toch?Accepteer dan ook dat er rokers zijn.Ik wil wel stoppen maar kán het niet.En waarom niet?omdat mijn wil er te zwak voor is.Daarom dus.Maar niet rokers zullen dat nooit begrijpen.
Ik vind dat nogal iets om te vragen aan bijv [mij]
accepteer maar dat ik rook , zou voor mij betekenen altijd pijn in mijn keel brandende ogen en een mee rook effect met verhoogd risico op longkanker en sneller overlijden.
Terwijl IK dat zelf helemaal NIET wil!
Ik houd alle rokers in hun waarde ( heb zelf ook meerdere vriendinnen die roken)
maar in mijn huis wordt niet gerookt en we gaan met ze alle naar centerparcs in dec en dan staan de rokers ook echt gewoon BUITEN te roken.
En op zo'n manier Kan je ELKAAR accepteren
en zo komen we overeen
Mijn moeder is een diehard schoorsteen evenals mijn vader. Ik heb altijd mijn best gedaan anti-rook vriendjes te zoeken, nooit gelukkig mee geworden. Heb nu al een halfjaar een vriend die rookt en met hem ben ik écht gelukkig. Omdat ik met hem zoen, proef ik het natuurlijk ook. Hierdoor heb ik 2x gerookt, eigenlijk alleen voor de smaak, nieteens over mijn longen. Nog steeds voel ik af en toe ''zin'' om te roken. Maar ik weiger omdat ik nu nog kan weigeren. Ik leef mn hele leven al rond mensen die roken en ik begrijp dat stoppen alleen lukt als je het zelf ook écht wil. Ik heb vaak genoeg aan mijn vriend gevraagd te stoppen. Ik zeg er wel steeds bij dat ik het alleen wil omdat het slecht voor je is, maar dat hij niet hoeft te stoppen voor mij. Hij moet het immers zelf willen. Ik ben wel blij dat je op bepaalde plekken niet meer mag roken, maar vind de rokerspalen die je nu ziet staan op stations wel erg overdreven. In de buitenlucht kan ik er weinig last van hebben. Mijn ouders hebben mij nooit verboden te roken en ik denk dat dat mij juist van het roken af heeft gehouden.

