Ik probeer het m'n zoontje van 8 nu aan z'n verstand te brengen dat hij toch echt niet meer leeft, maar hij lacht erbij en zegt ja,ja zal wel... Van de week zei ik tegen hem dat hij me gewoon in de maling neemt omdat hij bang is dat hij anders geen kadootjes meer krijgt, hij moest er heel hard om lachen.
Hij is ook een twijfelgevalletje, helemaal toen we een sinterklaas op visite kregen (vriend van m'n broer), die was al wat andere adresjes af geweest en toen we hem een biertje gaven deed hij z'n baard omhoog (lekker handig), maar volgens m'n zoontje was het gewoon een hulpsinterklaas en die hebben geen echte baard.
Maar goed, sommigen uit de familie zijn het eerlijk gezegt een beetje zat om weer dat sinnterklaasgedoe te vieren. Dus ik doe maar net alsof ik gek ben en doe het gewoon nog een keertje maar dan wat kleinschaliger als normaal, we zitten hier normaal uren kadootjes uit te pakken zo'n berg ligt er.
M'n dochter ging trouwens iedereen opbellen uit zichzelf om iedereen te bedanken voor alle mooie kado's die ze al die jaren gekregen had. Zo lief.....