Cheytjuh schreef:De Post is hier drama tegenwoordig, krijg regelmatig iets niet of later.
Jammer dat het uit eten gaan minder fijn was voor je vader, hopelijk krijgt hij vandaag een hele bups kaarten om van te genieten.
Zelf werk ik ook in de zorg met mensen met dementie, en zie hoe moeilijk het kan zijn voor de partner en/of kinderen. Er is ondersteuning in te vinden, om zelf ook er beter mee om te leren gaan, vaak wordt daar geen gebruik van gemaakt maar het kan oprecht veel rust bieden en waardevol zijn
Dikke knuffel voor jullie, je probeert alles maar op een gegeven moment moet je het uit handen geven. En daar is, wat het gevoel ook zegt, niets mis mee maar getuigd ook van houden van: loslaten wanneer dit nodig is. Hoe cru het ook misschien klinkt.
Niet cru hoor, zo is het precies.
Wij als kinderen kunnen er prima mee omgaan, maar mijn vader wil niet accepteren dat mijn moeder dement is. Als ik daar met hem over praat beaamt hij het wel en snapt het ook, maar in hun 1 op 1 momenten wordt hij er steeds "boos" om dat ze iets niet snapt of 10x achter elkaar hetzelfde vraagt, dat stukje van hem gaat niet meer veranderen, dat hebben we met van alles al geprobeerd de laatste jaren, maar dat lukt helaas niet.