pmarena schreef:Het ligt er denk ik maar net aan wat je als "betrokken" beschouwd
Mijn man wilde in ieder geval meer dagelijks deel van het leven van zijn kind zijn, dan kon op de (internationale) vrachtwagen of met extreem lange kantoordagen in de planning. Gelukkig want anders was ik er ook niet aan begonnen
Je leest hier meerdere ervaringen van mannen die toch een manier zoeken om meer deel uit te maken van het gezinsleven, ook al willen ze eigenlijk helemaal geen stapje terug doen van hun werk. Maar ze beseffen dat hun gezin toch uiteindelijk óók heel belangrijk is en dat ze (ook) iets aan moeten passen
Als het nou echt niet of zelden lukt maar ze wel hun stinkende best er voor doen dan vind ik het nog wat anders dan wanneer je partner domweg zegt "jouw probleem" want dat is echt wel een enorme afknapper...
Je mag toch hopen dat er genoeg zorgzaamheid in een man zit dat hij zelf ook wel beseft dat het zo niet langer gaat en zijn gezinnetje er aan onderdoor gaatDat hij dan zèlf dingen wil veranderen, meer deel uit wil maken van het leven van zijn kind(eren). Ik kan me best voorstellen dat het heel vies tegenvalt als er niet wat meer betrokkenheid is....
Helemaal als je dan hoort / ziet dan anderen wèl iets kunnen regelen, dan is het gewoon een kwestie van het niet eens willen proberen...
Dat een van de partners zegt: 'joh, jouw probleem", dat is sowieso horkerigheid. Maar ik vraag me af of de relatie dan uberhaupt wel ok zit, als je partner het niet boeit of je het moeilijk hebt of niet. Dingen moeten altijd in samenspraak gaan en zekers als je kinderen wilt moet je vooraf goed in gesprek en ook beiden er achter staan. Dat het dan in de praktijk tegen valt, dat kan gebeuren en is niet altijd leuk.
Mijn man is veel van huis, minimaal een half jaar per jaar, dat kan ook echt niet anders. Maar hij is een zeer betrokken vader, dat kan ook tegenwoordig met alle contactmogelijkheden, gebrek aan zorgzaamheid is er ook niet, hij is alleen minder thuis.