Bokt.nl

Neevoor2 schreef:

silvericathy schreef:

Nee is nee vind ik. Je man geeft duidelijk aan het absoluut niet te willen, en ik vind dat je dit moet accepteren.

Daarnaast... De man is altijd de zwakste partij.

Opmerkingen als: als hij geen tweede wilde had hij zich moeten laten helpen

En

Dat hij geen goede vader is dat hij zijn vrouw met twee kinderen achter laat.

Etcetera etcetera etcetera zoals dat tegenwoordig gaat in deze maatschappij, daar zal hij ook absoluut niet op zitten te wachten.

Bij scheiding trekt hij ook aan het kortste eind .... Want ja precies..wie mag er in de meeste gevallen alimentatie gaan betalen ....juist ja, de vader.

Daarnaast, zie je het al voor je....een regeling wanneer wie de kinderen heeft... Terwijl je man absoluut duidelijk geweest is geen tweede te willen. Denk je dat hij het dan ook nog eens leuk gaat vinden dat hij een aantal dagen de zorg voor beiden moet dragen.
Hoe denk je dat een tweede kind zich zal voelen als vader zegt: jij bent de reden van scheiden, ik heb jou nooit gewild maar mamma wilde perse een tweede kind. En nu mag ik ook nog eens opdraaien voor de kosten.



Uiteraard hoeft bovenstaande niet zo extreem uit te pakken.... Maar denk er eens over na .. stel dat, is dat wat je wilt.... Is een tweede kind echt zo belangrijk voor je?

En dan....stel dat je man bij zijn absolute standpunt blijft (NEE!!!). Ga je het dan stiekem doen? Is dat wat je wilt... Je man "naaien" met een kind dat hij absoluut niet wilt?
Ben je dan trots op jezelf?



Misschien is mijn post erg aanvallend, maar het is niet kwaad bedoeld. Puur bedoeld om je ogen te openen wat jouw keuze hierin teweeg zou kunnen brengen.

Ik heb diep respect voor jou man, die heel erg duidelijk aan de voorkant aangeeft geen tweede kind te willen... Er zijn genoeg mannen die hun mond dichthouden en pas als het te laat is gaan miepen en piepen dat ze het allemaal niet zo gewild hebben.

Je post zit vol met vooroordelen.
Ik heb al eerder aangegeven mijn man er niet in te luizen en dat onze dochter het allerbelangrijkste is.

Hij kan goed genoeg voor zichzelf opkomen dat hij geen 2e wil dus als het uiteindelijk uit zou lopen op een scheiding kan hij in dat geval ook wel voor zichzelf opkomen.

De alimentatie kwestie is hier niet aan de orde. We verdienen beiden evenveel. Niet dat dat verder relevant is in deze discussie.

Wat zou ik anders moeten zeggen tegen mijn kind als we zouden scheiden? Papa en mama zijn gescheiden omdat papa aan jou alleen al genoeg had terwijl mama nog wel een broertje of zusje voor je wilde? Beetje flauw hè. Je gaat toch niet tegen een 2e kind zeggen dat hij/zij de reden is van de scheiding. Tenminste; zo zijn wij niet.

elnienjo schreef:

silvericathy schreef:

Ik begrijp dat jullie mijn post misschien aanvallend en onfatsoenlijk vinden.

Maar zelf heb ik het in mijn omgeving meermaals meegemaakt. Die vrouwen gaven ook duidelijk aan dat ze het niet stiekem zouden doen.

En goh... Opeens toch zwanger.

Daarom is mijn post ook niet kwaad bedoeld naar ts toe. Maar er lezen ook anderen mensen dit topic, of komen er toevallig bij terecht als ze iets opzoeken via google. En ja, dan vind ik persoonlijk dat ze mijn bericht mogen lezen ..en misschien opent het hun ogen. Misschien kan ik er voor anderen mannen iets mee verkomen.

Daar heb ik wel ns een onderzoek over gelezen. Dat gebeurt onbewust dat vrouwen die graag een kind willen slordiger met anticonceptie omgaan en een ongelukje willen ze uiteraard niet laten aborteren.

silvericathy schreef:

Nee is nee vind ik. Je man geeft duidelijk aan het absoluut niet te willen, en ik vind dat je dit moet accepteren.

Daarnaast... De man is altijd de zwakste partij.

Opmerkingen als: als hij geen tweede wilde had hij zich moeten laten helpen

En

Dat hij geen goede vader is dat hij zijn vrouw met twee kinderen achter laat.

Etcetera etcetera etcetera zoals dat tegenwoordig gaat in deze maatschappij, daar zal hij ook absoluut niet op zitten te wachten.

Bij scheiding trekt hij ook aan het kortste eind .... Want ja precies..wie mag er in de meeste gevallen alimentatie gaan betalen ....juist ja, de vader.

Daarnaast, zie je het al voor je....een regeling wanneer wie de kinderen heeft... Terwijl je man absoluut duidelijk geweest is geen tweede te willen. Denk je dat hij het dan ook nog eens leuk gaat vinden dat hij een aantal dagen de zorg voor beiden moet dragen.
Hoe denk je dat een tweede kind zich zal voelen als vader zegt: jij bent de reden van scheiden, ik heb jou nooit gewild maar mamma wilde perse een tweede kind. En nu mag ik ook nog eens opdraaien voor de kosten.



Uiteraard hoeft bovenstaande niet zo extreem uit te pakken.... Maar denk er eens over na .. stel dat, is dat wat je wilt.... Is een tweede kind echt zo belangrijk voor je?

En dan....stel dat je man bij zijn absolute standpunt blijft (NEE!!!). Ga je het dan stiekem doen? Is dat wat je wilt... Je man "naaien" met een kind dat hij absoluut niet wilt?
Ben je dan trots op jezelf?



Misschien is mijn post erg aanvallend, maar het is niet kwaad bedoeld. Puur bedoeld om je ogen te openen wat jouw keuze hierin teweeg zou kunnen brengen.

Ik heb diep respect voor jou man, die heel erg duidelijk aan de voorkant aangeeft geen tweede kind te willen... Er zijn genoeg mannen die hun mond dichthouden en pas als het te laat is gaan miepen en piepen dat ze het allemaal niet zo gewild hebben.

Dani schreef:

Een kinderwens kan heel sterk zijn en als je partner dan gewoon 'nee' zegt zonder echt gesprek, dat zou mij ook pijn doen. Dat zou ik sowieso aankaarten TS. Want zijn zwijgen is nog weer een ander issue dan de kinderwens zelf. Je kunt hem niet overhalen en dat moet je ook niet willen, maar je mag wel verlangen dat hij openhartig wil praten en moeite doet voor zo'n gesprek. Voor jou is dit heel groot en belangrijk. En als het bij 1 kindje blijft ga jij een rouwproces door, daar heb je zijn steun ook bij nodig.

Neevoor2 schreef:

Ik weet niet wat mij zo intens drijft in de wens voor een 2e.

Die wens is er niet vanwege logische argumenten, het is er gewoon. Daar valt niks aan te 'weten', denk ik. Direct na de geboorte van mijn 1e wist ik zeker dat ik nog een kindje wilde. Na de 2e had ik dat niet. Een 3e zou gerust welkom zijn maar het hoeft niet, het is goed zo. Dat gevoel is echt anders.

chevax schreef:

Ik kan me voorstellen dat het voor je gevoel erg moeilijk is.
Maar, als jij bij je man weggaat en je ontneemt kind 1 daarmee een "normaal" gezinsleven. hoe ga je dat dan later uitleggen aan dat kindje?

En is je wens nu niet ineens zo sterk omdat er een kans is dat het niet gebeurt? Geef het eerst eens tijd, laat hem wennen aan het vaderschap. Jij vult voor hem in dat zijn leven niet is veranderd, maar dat is je hoofd in het zand steken. Hoe makkelijk je kind ook is, je leven verandert.

elnienjo schreef:

Ik denk juist dat man prima voor zichzelf weet waarom hij eentje genoeg vindt. Zichzelf laten steriliseren zorgt sneller voor rust in deze kwestie want zolang hij dat niet doet kan TO het niet achter zich laten.

elnienjo schreef:

Ik denk juist dat man prima voor zichzelf weet waarom hij eentje genoeg vindt. Zichzelf laten steriliseren zorgt sneller voor rust in deze kwestie want zolang hij dat niet doet kan TO het niet achter zich laten.

Noppes schreef:

elnienjo schreef:

Ik denk juist dat man prima voor zichzelf weet waarom hij eentje genoeg vindt. Zichzelf laten steriliseren zorgt sneller voor rust in deze kwestie want zolang hij dat niet doet kan TO het niet achter zich laten.

Besef je wel wat je schrijft? Dit zou voor mij de reden zijn om per direct bij mijn man te vertrekken. Zo ga je niet met elkaar om. Even los van of hij bij zijn besluit blijft of niet.

elnienjo schreef:

Hoezo? Baas in eigen ballen toch? Een nee weegt altijd zwaarder dan een ja.
Denk wel dat therapie voor TO nuttig is om haar mans standpunt beter te leren begrijpen.

Noppes schreef:

elnienjo schreef:

Ik denk juist dat man prima voor zichzelf weet waarom hij eentje genoeg vindt. Zichzelf laten steriliseren zorgt sneller voor rust in deze kwestie want zolang hij dat niet doet kan TO het niet achter zich laten.

Besef je wel wat je schrijft? Dit zou voor mij de reden zijn om per direct bij mijn man te vertrekken. Zo ga je niet met elkaar om. Even los van of hij bij zijn besluit blijft of niet.

elnienjo schreef:

Noppes schreef:

Besef je wel wat je schrijft? Dit zou voor mij de reden zijn om per direct bij mijn man te vertrekken. Zo ga je niet met elkaar om. Even los van of hij bij zijn besluit blijft of niet.

Hoezo? Baas in eigen ballen toch? Een nee weegt altijd zwaarder dan een ja.
Denk wel dat therapie voor TO nuttig is om haar mans standpunt beter te leren begrijpen.

Noppes schreef:

chevax schreef:

Ik kan me voorstellen dat het voor je gevoel erg moeilijk is.
Maar, als jij bij je man weggaat en je ontneemt kind 1 daarmee een "normaal" gezinsleven. hoe ga je dat dan later uitleggen aan dat kindje?

En is je wens nu niet ineens zo sterk omdat er een kans is dat het niet gebeurt? Geef het eerst eens tijd, laat hem wennen aan het vaderschap. Jij vult voor hem in dat zijn leven niet is veranderd, maar dat is je hoofd in het zand steken. Hoe makkelijk je kind ook is, je leven verandert.

Heftige reactie vind ik dit. Als TS besluit weg te gaan bij haar man omdat dit onderwerp zoveel invloed heeft op hun relatie, betekent dat absoluut niet dat zij haar kind een normaal gezinsleven ontneemt. Dat je dit durft te zeggen.. Veel andere reacties in dit topic vind ik ook heftig. Dat is de reden dat ik mij eerst niet eens in deze discussie wilde mengen. Maar een beetje respect voor en inlevingsvermogen in TS zou wel op zijn plaats zijn. Ik hoop dat je deze reacties een beetje naast je neer kunt leggen TS.

elnienjo schreef:

Noppes schreef:

Besef je wel wat je schrijft? Dit zou voor mij de reden zijn om per direct bij mijn man te vertrekken. Zo ga je niet met elkaar om. Even los van of hij bij zijn besluit blijft of niet.

Hoezo? Baas in eigen ballen toch? Een nee weegt altijd zwaarder dan een ja.
Denk wel dat therapie voor TO nuttig is om haar mans standpunt beter te leren begrijpen.

Noppes schreef:

elnienjo schreef:

Ik denk juist dat man prima voor zichzelf weet waarom hij eentje genoeg vindt. Zichzelf laten steriliseren zorgt sneller voor rust in deze kwestie want zolang hij dat niet doet kan TO het niet achter zich laten.

Besef je wel wat je schrijft? Dit zou voor mij de reden zijn om per direct bij mijn man te vertrekken. Zo ga je niet met elkaar om. Even los van of hij bij zijn besluit blijft of niet.