Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Sunnda schreef:Omdat jij niet de leidinggevende bent. Simpel.
Maar zoals altijd blijkt het verhaal weer twee kanten te hebben.
In overleg omdat er problemen zijn extra thuis werken en daarom tijdelijke aanpassingen: geen punt.
Zelf maar van alles doen en de leidinggevende negeren omdat je het beter meent te weten..dan ga je er hier gewoon uit.
Je had ook naar je leidinggevende kunnen stappen en zaken kunnen bespreken. Nu ga je op 'negeerstand' en doe je alsof je leidinggevende niet bestaat en regel je zelf zaken. Dat kan natuurlijk niet.
Als je zo'n mening hebt over zaken verwachten we hier ook initiatief.
En met dit soort zaken ging je eruit om de simpele reden dat we geen mensen willen die weigeren naar regels te luisteren omdat ze dat vroeger ook niet hoefden.
Zaken veranderen nu eenmaal. Ben je het er echt niet mee eens kunnen er zaken besproken worden en anders scheiden soms de wegen. Dat is prima en hoort bij het leven.
Maar je kunt niet niets doen en de oude werkwijze volgen en het dan gek vinden dat je leidinggevende daar wat van vindt.
Sizzle schreef:Zit het je stiekum ook niet gewoon hoog dat je partner niet meer ouderschapsverlof mag nemen en hij daar geen werk van maakt?
Ik zou behoorlijk ongenietbaar zijn als mijn man zo vast hield daaraan.
E4D schreef:Ik sta echt versteld van sommige reacties hier in dit topic. In deze tijd mag je er niet meer vanuit gaan dat een vrouw (welke wellicht misschien ooit een kind wil) de moederrol op gaat pakken en dit invloed gaat hebben op haar werk. Ik snap dat de praktijk dit soms uitwijst maar het uitspreken vind ik eerlijk gezegd not done...
Ik kan even niet uit je verhaal opmaken of je leidinggevende met wie je het gesprek aangaat de eigenaar is van dit bedrijf en dus alles beslist maar heb het idee dat hij/zij ook nog mensen boven zich heeft?
Als dat laatste zo is dan klinkt het voor mij alsof er van bovenaf druk word gezet op jouw leidinggevende en omdat jij niet helemaal 100% voldoet aan het ideale plaatje qua beleid en word je daar op afgerekend.
Ik snap de werkgever wel maar ik zou wel heel sterk inzetten op:
-je team geeft bij jou aan geen last te ondervinden van de situatie
-je bent flexibel en doet je best om je aan te passen maar voldoen aan het beleid zit er nu niet in
-je hebt een man welke ook mee zorgt
-het water staat je aan de lippen (dat maak ik tenminste op uit je verhaal)
Ik hoop voor je dat je leidinggevende het gesprek oplossingsgericht aan gaat maar zou er wel rekening mee houden dat dit bedrijf misschien niet af wil wijken van hun beleid. In dat geval kan jij daar niks aan veranderen en het bedrijf zal dat ook niet doen. Ik zal dan zoeken naar een bedrijf waar dit wel mogelijk en bespreekbaar is want die zullen er gerust zijn. Na corona zullen veel bedrijven gerust positiever omgaan met thuiswerken en flexibeler werken.
Overigens vind ik het niet kunnen hoe je leidinggevende reageert op het overlijden van je oma. Beetje menselijke reactie mag dan verwacht worden.
Sunnda schreef:Kinke schreef:wat een onzin dat ze dat opeens perse met de leidinggevende moet overleggen. Wij weten helemaal niet wat de bedrijfscultuur is, de TS weet dat wel. In de organisatie waar ik werk mogen we dat ook gewoon zelf regelen.
Tot de dag dat jouw leidinggevende beslist dat het vanaf die dag anders gaat.![]()
Dan kun je kiezen..aanpassen of wat anders zoeken. Dat is voor ts niet anders.
Maflinger_S schreef:Dit is niet je beste week met een ziek kind en een moeder die van slag is door het overlijden van haar moeder. Jij hebt daar zelf waarschijnlijk ook last van.
Ik krijg een beetje de indruk dat jij en je leidinggevende momenteel langs elkaar heen praten en dat voor jou niet helemaal duidelijk is waarom je leidinggevende "ineens" zo vast houdt aan het 3 dagen per week op kantoor moeten zijn terwijl het volgens jou "zo ook goed gaat".
Als je het gesprek met haar aan gaat, blijkt er misschien wel een hele andere rationale achter te zitten maar door het nu "zelf op te lossen" zonder overleg met de leidinggevende, zet je haar buitenspel. Daar zou ik als leidinggevende moeite mee hebben. Eerst proberen om er in dialoog uit te komen.
Hoihoi10 schreef:Kinke schreef:zo ga je toch niet met elkaar om? Probleem van TS? Ook de werkgever heeft een probleem als de TS zich strak houdt aan haar uren. Geen overleggen meer buiten de uren van de TS om etc.etc.
Ja blijkbaar realiseert niemand zich dat. Volgens mij moet een werk relatie van 2 kanten komen
Femke_Tweety schreef:Maar wat wil je horen?
Dat je leidinggevende een zeur is, en dat je volledig geleijk hebt?
Ik begrijp dat er stress is. En druk. En dat dat zwaar is.
Maar voorheen was er geen kiond zeg je, voor corona. Was je dus wel regelmatig op kantoor. Nu niet. Je leidinggevende vindt daar wat van, en wil het gesprek graag aangaan.
Ja, het is onegetwijfeld zweaar met een kind dat veel ziek is. Maar dat is niet iets waar jouw werkgevenr wat aan kan doen.
Als jij niet aan de verwachtingen van de werkgever kunt voldoen, dan ga je daar als volwassenen over in gesprek.
Kun je het echt niet omdat je tegen een burn out aanzit, dan ga je in overleg met de bedrijfsarts.
Maar eenzijdig beslissen dat het beleid van je werk voor jou niet opgaat, omdat je een kind hebt en omdat je dat niet eerlijk vindt, zo werkt het niet.
Communiceer. Ga in ioverleg. Zoek in overleg oplossingen. Maar dwing het niet eenzijdig af bij je werk. Dat gaat niet gewaardeerd worden, en mijns inziens terecht.
Echt, communicatie is key.
En vragen of er een oplossing is, niet eisen...
Sizzle schreef:Zit het je stiekum ook niet gewoon hoog dat je partner niet meer ouderschapsverlof mag nemen en hij daar geen werk van maakt?
Ik zou behoorlijk ongenietbaar zijn als mijn man zo vast hield daaraan.
Chubby schreef:Volgens mij mag je best wat zekerder zijn van jouw eigen waarde en werkmentaliteit. Dus ga dat gesprek gewoon aan! Je werkgevervmag in zijn handjes knijpen met een werknemer die zo haar best doet er voor iedereen te zijn, incluis je kindje.
Ik ben allenstaande mama van drie. Er is áltijd wel wat. Is er geen ziek, dan is er wel een juf ziek. Of een band lek. Of een kinderfeestje. Mijn werkgever weet dat ik geef wat ik kan, door in mij te investeren zelfs als ik geen 100% geef, investeren ze ook in de toekomst als mijn kinderen wel voor zichzelf kunnen zorgen. En goed, ze investeren óók in kinderen die goed opgroeien en dat is ons werk
Laura1982 schreef:Uit dit antwoord van jou blijkt dat je de rest van mijnbericht al niet gelezen hebt en er alleen uit gehaald hebt wat je niet bevalt. Ik heb zelf een kind en in dezelfde situatie als jij gezeten en ik ben gaan kijken waar het vandaan kwam dat mijn kind veel ziek was die blijkt een afweerstoornis te hebben ik gaf je de tip om hier naar onderzoek te doen...
En ja ook ik zit soms met mijn handen in het haar maar heb dus een extra vangnet voor deze situaties gecreëerd
Spenk schreef:Sizzle schreef:Zit het je stiekum ook niet gewoon hoog dat je partner niet meer ouderschapsverlof mag nemen en hij daar geen werk van maakt?
Ik zou behoorlijk ongenietbaar zijn als mijn man zo vast hield daaraan.
Precies ja. Lekker makkelijk van de vader. Die kan ook een baan zoeken waarbij doe flexibeler is en misschien een dag minder werken kan