Ik ben verdrietig, omdat ik gewoon zo moe ben en mijn emmertje zo vol zit. Na het overlijden van mijn moeder 6 jaar geleden, mijn vader 3 jaar geleden en mijn scheiding 9 maanden geleden zijn alle hobbeltjes die ik tegenkom grote bergen. Deze week een lamp die het niet meer deed, mijn fiets die kapot is waardoor ik de kinderen lopend naar school moet brengen en een dochter die het moeilijk heeft en daardoor slecht slaapt (en ik ook). De enmer voelt deze week zo vol dat er geen druppel meer bij kan.
Tijd om even weer wat ruimte te krijgen in die stomme emmer, zeg.
En dan voel ik me ook nog eenzaam, zo alleen in mijn nieuwe huis. Juk.
. Gehoopt dat het door het zout kwam maar vanochtend nog steeds dat ook de staleigenaresse zei dat ik me daar ernstige zorgen om moest maken. Ben zo bang dat het helemaal verkeerd is. De DA aan de telefoon zei nog even afwachten maar dit was niet mijn eigen DA maar die nu weekend dienst had. Maandag maar bellen naar de kliniek om toch verder te onderzoeken. Ben echt bezorgd..
. Heb er wel ect behandelingen voor die er voor zorgen dat het rustig in m'n hoofd blijft. Ik blijf hopen dat het ooit eens over gaat.
