Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Bambelien schreef:Cayenne schreef:
Hier spreek je jezelf tegen. Je leven staat dus wel op pauze.
Het één hoeft het ander toch niet uit te sluiten?
blubblabhoi schreef:Vind ik ook. Vind het nogal wat om te zeggen dat m’n leven op pauze staat, vooral om wat ik daarna allemaal zeg. Ik had ook me ziek kunnen melden en de hele dag op bed kunnen liggen huilen, dat noem ik m’n leven op pauze zetten. Wachten op hem betekend in mijn geval dat m’n hart aan hem toebehoort en ik het niet ergens anders ga zoeken.
Mondy schreef:Poeh ts.. ik vind het juist wel knap van je dat je hem de tijd geeft en niet meteen alleen aan jezelf zou denken en zou zeggen rok omhoog en rennen maar.
Waar is de tijd gebleven dat mensen nog voor elkaar vechten of elkaar de tijd geven als iemand zo in nood zit.
Als jij je vriend in dit verhaal was geweest zou je vriend door op je te wachten geprezen worden en niet andersom.
Zoveel jaar weggooien kan altijd nog als blijkt dat het van jullie kant niet werkt.
Maar niks mis mee om even een pas op de plaats of even on hold te gaan om te kijken of dat voor de ander werkt.
Zolang jij nergens aan onderdoor gaat is imo niks mis met hoe je t nu doet.
Petje af voor jou en beterschap voor jouw vriend.
marleen_usar schreef:Hij zegt niet meer van je te houden, is het echt waar dat een depressie of een burn out daar voor kan zorgen? Dus dat het besef weg is.