Bokt.nl

Ygritte schreef:

TS, kan het niet ook een soort “cultuurshock” zijn? Andere families hebben vaak een heel andere omgangscultuur (veel praten, weinig praten, drukke broertjes, veel grappen maken, intellectuele discussies of juist platte grappen...) en een andere achtergrond in cultuur of sociale klasse kan ook leiden tot heel verschillende ideeen over wat “normaal” is.

Mijn eerste vriendje (19, ik was 16) kwam van een heel andere achtergrond dan ik. Mijn beide ouders waren hoogopgeleid, werkten fulltime, en we woonden in een groot, vrijstaand huis waar eens per week een huishoudster kwam. Hij was alleen opgevoed door z’n moeder in een klein arbeidershuisje, zijn moeder werkte niet, maakte thuis allerlei knutselwerkjes maar had had geen opleiding afgerond en praatte nauwelijks over andere dingen dan haar knutsels (en, beside the point, gedroeg zich jaloers en kinderlijk, waardoor ik me later ging afvragen of ze wellicht zwakbegaafd was).

Hij zei na een paar maanden dat hij het heel ongemakkelijk vond bij mijn ouders. Terwijl mijn ouders heel verwelkomend waren! De eerste dagen dat hij er was bleef hij zeggen dat hij de woonkamer zo groot en leeg vond. Hij vond het ook vreemd dat mijn moeder er nooit was op doordeweekse dagen, hij vond het eten raar (geen aardappels-groente-vlees), en vond het gewoon ongemakkelijk dat we allemaal aan tafel aten terwijl we kletsten over onze dag en het nieuws, of pittige discussies voerden. Achteraf gezien denk ik ook dat hij zich dom en/of minderwaardig voelde tijdens gesprekken met mijn ouders, maar dat moeilijk durfde toe te geven. Hij uitte onzekerheid vooral door te zeggen dat mijn ouders raar waren, of door vooral veel grapjes te maken.

Uiteindelijk is het om andere redenen uit gegaan, maar als ik er nu 10 jaar later aan terugdenk, denk ik dat we sowieso niet bij elkaar pasten en ons hier helemaal niet bewust van waren. Hij voelde zich ongemakkelijk op feestjes van mijn familie, als we bv. naar een restaurant gingen, maar ik voelde me ongemakkelijk bij ‘volkse’ feesten van zijn kennisenkring, waar er hard Jan Smit gedraaid werd en vooral veel bier gedronken werd.

Kortom: ik denk dat jouw vriend misschien ook wel onzeker of ongemakkelijk is omdat jouw familie een andere omgangscultuur heeft en/of tot een ander ‘slag’ mensen behoord dan hij gewend is. Dat wil zeggen, een heel andere familiesfeer en andere omgang dan die van zijn ouders of kennissen.

Ik denk dat je daar vooral over moet praten, ik heb spijt dat ik toen niet meer heb gepraat. Je hoeft niet meteen te zeggen “vind je mijn ouders vreemd en voel je je ongemakkelijk?”, want dat geeft niemand graag toe en is hij zich misschien niet eens bewust van, maar je kunt beginnen met iets als “Goh mijn ouders praten wel veel he.” of “Ik merk dat jouw ouders veel stiller /praatgrager/voorzichtiger/strenger/etc. zijn dan de mijne. Merk jij dat ook? Wat vind jij daarvan?” Van daaruit kun je dan een gesprek beginnen over wat de ander “vreemd” vind en hoe de ander meer op zijn/haar gemak zou zijn.