Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Frummels schreef:Dan vind ik het eigenlijk best een kwalijke zaak. Want zoals uit dit topic blijkt zijn er erg veel mensen die niet opnemen bij anoniem. Of ervaar jij dat anders? Ik bedoel dus dat als je als hulporganisatie weet dat mensen niet opnemen met anoniem, dan maar handelt met de info die je hebt. (Ik begrijp uit jouw post dat dat soms nadelig kan zijn?) Dan zou je als organisatie toch moeten kijken naar een manier waarop mensen wel opnemen? Bijvoorbeeld uitgaand bellen met een ander nummer dan waarop je bereikbaar bent voor spoed (ivm appjes en nachtkast scenario wat je eerder schetste).
).


Jennyj01 schreef:Mijn telefoon staat altijd op stil. En ik heb geen voicemail. Zie ik dat je belt en komt het me uit? Dan neem ik op. Verder gaat bij mij bijna alles via whats app, sms en mail. Bedrijven die willen bellen zeg ik altijd dat ze beter kunnen mailen en sms’sen als het anoniem is. Ik weet niet wie er gebeld heeft en kan ook niet terug bellen.
Waarom? Omdat ik niet als een sociale slaaf van mijn telefoon wil rondlopen. Berichten lees ik maar beantwoord ik vaak later. Omdat ik het met zorg en aandacht wil doen.
Janine1990 schreef:Dat gevoel heb ik juist met Whatsapp. Ik zit geen uren te appen en voer zeker geen gesprekken over privé zaken, omdat ik me dan toch nooit zo kan uiten als ik kan in een telefonisch gesprek of bezoek. Ik krijg daardoor gelukkig ook weinig appjes, alleen om iets af te spreken.


Als je belt met een privé nummer dan respecteer ik met alle liefde je privacy door niet op te nemen.

) maar zodra ik in de gaten heb dat ik een oproep gemist heb van een bekend nummer, bel ik altijd direct terug. Ik zie het probleem dus niet. Het is niet dat ik niet wil opnemen, maar ik schrik me altijd een ongeluk als de telefoon gaat. Daarom heb ik de deurbel ook uit staan.