Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-07-15 09:21

Geplaatst: 24-07-15 09:21

Wij trouwen volgende week zaterdag, 1 augustus, bij ons is het zo dat er wel kinderen bij zijn tijdens de ceremonie en dergelijke, op onze huwelijksreceptie zijn enkel onze bruidskindjes en tijdens het avondfeest zijn er ook geen kinderen bij. Daar ons avondfeest pas om 19u30 begint en het voor de meeste kinderen echt laat wordt dan. Ik vind het goed zo, tijdens de dag en in de kerk vind ik het niet erg dat er kinderen bij zijn, maar op je avondfeest is dat toch een stuk minder leuk

**Geplaatst**: 24-07-15 09:27

Geplaatst: 24-07-15 09:27

nog een paar voorbeelden? Een goed gesprek met een vriend(in), bouwen met losspringen, galafeest.

**Geplaatst**: 24-07-15 09:27

Geplaatst: 24-07-15 09:27

Oh sorry Susan, dan heb ik het inderdaad verkeerd er uitgehaald. Van wat ik zie in mijn omgeving en bij vrienden is vaak dat de ouders helemaal niet tot slecht door hebben wanneer het gedrag van de kinderen storend is of niet, en daar slecht op inspelen. De kindjes van mijn zus zouden zo welkom zijn als ik ga trouwen, maar die van mijn broer echt niet, daar wordt ook totaal niet opgelet etc, en zij zouden de sfeer echt kunnen verpesten, maar je kan niet zeggen, jouw kinderen wel, en die anderen niet. Dus bij ons zouden ze de gehele dag niet aanwezig mogen zijn waarschijnlijk. Puur om de kinderen van mijn broer de kerk op stelten zouden zetten zonder dat hun ouders het zien/interesseren etc.

**Geplaatst**: 24-07-15 09:28

Geplaatst: 24-07-15 09:28

Urielle schreef:
Mars schreef:
Goh als voorbeeld: verjaardagsfeest van mijn ouders bij ons thuis. Vond ik heel erg leuk en gezellig als meisje van 6, kletsen, alle familie bij elkaar etc. Maar zo'n feest was echt niet om 22.00 afgelopen en voor die tijd lag ik toch echt wel op bed hoor... Mocht ik ook niet bij zijn later op de avond.
Of een klasgenootje wat een heel leuk feestje gaf waar ik wel heen had gewild maar niet voor gevraagd werd, ook zoiets.
Vader die een uitje naar een pretpark heeft met zijn werk, maar wat echt alleen voor collega's onderling is.... Genoeg te bedenken waar ik niet bij mag zijn.

Bedankt dat geeft een idee .

Verjaardagen zijn bij ons overdag dus daar hebben we nooit mee te kampen.
Kinderfeestjes wel maar dat gaat op basis van vriendschap en niet op leeftijd (waar je niks aan kunt doen) dus dat is geen issue.
Uitstapjes van mijn werk zijn voor de hele gezinnen (pretpark etc, dit jaar Bobbejaanland) maar ik ga nooit, ik werk in de thuiszorg, ken mijn collega's niet en ga dan liever met mijn gezin apart. Is denk ik vooral leuk voor mensen van kantoor die elkaar kennen en de verpleging die gezamenlijk overleg hebben) en van mijn vriend zijn werk is er alleen Sinterklaasfeest.

Dus er speelt verder niks op dat vlak.

Nu misschien niet.
Maar je gaat mij niet wijs maken dat er nooit in je leven een keer een feestje of andere gelegenheid is waar je niet voor gevraagd bent? Lijkt mij stug hoor, dus waarom is het zo raar om daar dan alvast een beetje mee om te leren gaan als kind?

En ja schreeuwen en rennen tijdens het eten is niet nodig, maar het gebeurd dus wel... Net als dat er ouders zijn die het allemaal wel grappig en schattig vinden. Daar heb ik alle dagen voor en na mijn bruiloft niets over te zeggen, maar op die ene dag toevallig wel

En dan kies ik ervoor om zonder stoorzenders of ergernissen te genieten aan tafel en van het feest.
Familieleden die daar geen begrip voor kunnen opbrengen op die ene dag en daarom niet willen komen die zal ik dan ook niet missen.

**Geplaatst**: 24-07-15 09:32

Geplaatst: 24-07-15 09:32

tones schreef:
Kunnen ze na de ceremonie niet naar de andere opa en oma?

Op onze bruiloft deden de kinderen van mijn zus het super, wij hadden weer "last" van een dementerende grootmoeder.

Ik heb hier echt dubbel om gelegen :')

sorry

**Geplaatst**: 24-07-15 09:38

Geplaatst: 24-07-15 09:38

Toen mijn zwager en schoonzus trouwden had mijn zoontje van toen anderhalf de rol om de ringen te brengen en zijn grote zus van drie mocht helpen. Ook de rest van de dag waren ze aanwezig. Na de receptie hebben wij ze door mijn ouders op laten halen. Ze hebben dus niet meegegeten tijdens het diner, maar gewoon lekker thuis. Ze waren beiden ook erg moe en vonden het helemaal niet erg om naar huis te gaan. Voor hen zou het officiële diner, na al zo'n lange dag veel te lang geduurd hebben.

Ik heb dit voor de bruiloft gewoon met het bruidspaar besproken. Wat kinderen betreft wilden wij ons aan hun wensen houden.

**Geplaatst**: 24-07-15 09:45

Geplaatst: 24-07-15 09:45

Jullie dag, jullie keuze.

Ik ben zelf ook kinderloos en kan heel goed begrijpen dat je geen kinderen erbij wilt hebben. Ik las eerder een reactie van iemand dat ouders zelf kunnen inschatten of hun kind zich gaat gedragen. Nou.... Wake up and smell the thorns! In de meeste gevallen is dat namelijk niet zo. Een ouder kan veel meer van zijn eigen kind verdragen dan een ander. Daarnaast zijn ouders vaak in een bepaalde mate gewend aan de irritantheid van hun kind(eren), die tolerantie hebben anderen niet opgebouwd.

Maar ik kan ook begrijpen dat dit een moeilijk punt kan zijn om uit te voeren tegeover de familie. Ik zou er dan ook voor kiezen om kinderen wel op bepaalde delen van de bruiloft toe te laten. Maar goed, dat is natuurlijk ieder voor zich.

Succes TS

Edit: Sterker nog, ik zou kijken wat de mogelijkheden op locatie zijn en misschien wat kleuterjuffen oid te " bestellen" . Op deze manier kunnen de kinderen er wel zijn, maar dan gewoon apart, waar ze kunnen spelen, in de gaten gehouden worden en niet 2 uur aan een diner hoeven te vervelen.
Op deze manier kun je aan de juffen aangeven wanneer je niet gestoord wilt worden

**Geplaatst**: 24-07-15 09:51

Geplaatst: 24-07-15 09:51

chanel1985 schreef:
Zou dit dan ook gelden voor iemand die juist bevallen is? Zo'n klein baby'tje achter laten is niet zo simpel hoor.
Die van mij is nu 4 weken en kan die nog niet achterlaten bij een oppas, of dat nu familie is of niet.

Toen mijn dochtertje 4 weken was, hadden we de begrafenis van mijn opa.
Ik moet zeggen, ik was BLIJ dat mijn dochter er NIET bij was. Ik kon me puur richten op het afscheid van mijn opa. Heb zelfs de kist gedragen. Die dag stond in het teken van afscheid van opa.

Dochterlief was bij mijn schoonouders, die heel goed voor haar hebben gezorgd, al vonden ze zo'n 4 weken oud baby'tje toch wel weer een hele uitdaging. Zo klein haha! Gelukkig hadden ze al wat ervaring, ze is hun 4de kleinkind.

Dus in jou situatie zou ik dan misschien kiezen om NIET te komen als je je kindje van 4 weken niet onder kan brengen. Maar dat is per kind natuurlijk ook verschillend.

**Geplaatst**: 24-07-15 09:52

Geplaatst: 24-07-15 09:52

tones schreef:
Kunnen ze na de ceremonie niet naar de andere opa en oma?

Op onze bruiloft deden de kinderen van mijn zus het super, wij hadden weer "last" van een dementerende grootmoeder.

Ja, die kun je er ook niet bij hebben! _O-

**Geplaatst**: 24-07-15 10:00

Geplaatst: 24-07-15 10:00

Urielle schreef:
Maar dat rennen en schreeuwen is toch niet nodig?

Nee. Dat is inderdaad niet nodig, maar die realiteit is helaas anders. Ouders met uk op visite bij kinderloze mensen en dan verbaasd zijn (werkelijk verbaasd) dat er geen speelgoed is voor hun uk.. Kinderen die in een ziekenhuis op de gang heen en weer mogen vliegen, dan hebben de ouders er geen kind aan.. (de rest heeft er wel last van, maar ja dat geeft niet). Kinderen die thuis op de bank mogen springen en het behang en meubels mogen onderkliederen (moeders: ik vind het zo gezellig.. kinderen..) en dan de grootste moeite hebben dat dat bij anderen niet mag. Kinderen die bij de huwelijksvoltrekking in het gemeentehuis aan de gordijnen gaan hangen en gillen en pa en ma kijken enkel zoet toe (hoezo ouders weten wel wat hun kind wel en niet ‘aan kan’, de meeste ouders zijn blind voor het gedrag van hun kinderen). Kinderen die opeens gaan gillen en niet op hun stoel blijven zitten en pa en ma doen niks.. Kinderen die tijdens de ceremonie opeens in het gras een dansje gaan uitvoeren of gras in de lucht gaan gooien en iedereen kijkt naar dat kind ipv naar het bruidspaar. Kinderen die uit frustratie in het rond gaan slaan tegen alles en iedereen of een woede aanval krijgen en keihard door de zaal gaan schreeuwen.. Als je dat allemaal bij elkaar hebt.. ja ik kan mij voorstellen dat je daar kierewiet van wordt.

Nederlandse kinderen haal je er op vakantie altijd heel goed uit, die mogen namelijk gemiddeld meer rennen, vliegen en lawaai maken van hun ouders dan bij andere nationaliteiten. In Nederland heerst een mentaliteit dat kinderen vooral vrij en ‘zichzelf’ moeten (kunnen) zijn. Blijkbaar weet men in Nederland gemiddeld minder goed dat je kinderen prima kunt leren stil te zijn.

Je kan voor een bruiloft uit meerdere dingen kiezen. Je kan ze resoluut ‘weigeren’ (klinkt wat zwaar, maar goed ze zijn gewoon niet welkom. En dat is helemaal niet raar, want dat gebeurt wel vaker) of je zorgt zelf voor een alternatief. Zeker als je denkt dat een dagdeel (zoals het diner) wat lang kan duren of saai is of voor kids niet lekker is is dat een mogelijke keuze. Het is altijd fijn om mee te denken met je gasten. De stelling “Het is jouw dag, dus jij bepaalt” moet je ook niet te strak door willen voeren. Het moet wel redelijk realistisch blijven. Meedenken kan tot op zekere hoogte geen kwaad.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:06

Re: Bruiloft; wel of geen kinderen bij diner?

Geplaatst: 24-07-15 10:06

Jullie dag, jullie keuze.

Maar, als (getrouwde, met kinderen erbij) moeder van 6 kinderen zou ik niet komen gezien wij onze kinderen niet bij een oppas achterlaten. Een pasgeborene achterlaten bij een oppas vind ik helemaal van de zotte, die moet bij mama zijn.
Mijn vrienden weten dat, en weten ook dat mijn kinderen beperkingen hebben (4 van de 6 met een vorm van autisme) en tot nu toe was er 1 bruidspaar dat geen kinderen op de bruiloft wilden, maar die vonden het ook niet erg dat wij dan niet kwamen omdat ze onze situatie begrepen.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:23

Geplaatst: 24-07-15 10:23

Lielle schreef:
nog een paar voorbeelden? Een goed gesprek met een vriend(in), bouwen met losspringen, galafeest.

Goed gesprek met een vriendin zit (gelukkig) ook niet de hele familie bij, net als het inspringterrein (hoewel er regelmatig collegaspringruiters met hun kinderen staan te bouwen, de LRV ruiters doen verder niet zo hysterisch over dingen knollen moeten met hun poten aan de grond blijven en luisteren dus je maakt je volkomen belachelijk als je dressuur airs toont).

Galafeesten net als andere feesten ook gewoon met kinderen gehad, hoewel ik zelf niet echt een feestganger ben en dus alleen naar familie en intieme vrienden ga, de rest laat ik passeren. Daarbij geldt ook: is het een vriendin van mij die organiseert dan ga ik alleen, zonder partner.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:28

Re: Bruiloft; wel of geen kinderen bij diner?

Geplaatst: 24-07-15 10:28

Beetje offtopic, maar ik denk dat je wereldje wel heel klein wordt, en je leven misschien wat beperkt, als je stelt dat je kinderen eigenlijk altijd (bij alle feestjes) moeten zijn. Ga je nooit eens lekker met je man iets leuks doen?

**Geplaatst**: 24-07-15 10:31

Geplaatst: 24-07-15 10:31

Anoeska schreef:
Beetje offtopic, maar ik denk dat je wereldje wel heel klein wordt, en je leven misschien wat beperkt, als je stelt dat je kinderen eigenlijk altijd (bij alle feestjes) moeten zijn. Ga je nooit eens lekker met je man iets leuks doen?

Als dat voor mij is, nee wij gaan niet samen ergens naar toe. Zoals gezegd, wij hebben 6 kinderen, wonen niet in de buurt van familie (ander land) en dat zijn de enige mensen waar ik mijn kinderen eventueel (na minimaal 6 maanden, jonger dan dat zijn ze bij mij of papa) achter zou laten.
Onze wereld is alles behalve beperkt, wij gaan overal naar toe, kinderen gaan gewoon mee. Als ik een avond naar een concert wil blijft mijn man thuis, wil hij een avondje weg blijf ik thuis. Zonder kinderen weg hebben we geen behoefte aan.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:33

Geplaatst: 24-07-15 10:33

@Anoeska, mijn vriend is autistisch dus idd niet.
Maar mijn wereld is niet klein hoor, ik doe veel alleen en mijn kinderen hoeven niet overal bij maar waar de hele familie komt, zij ook.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:36

Geplaatst: 24-07-15 10:36

Waar komt toch dat vooroordeel vandaan dat als je een kindvrije bruiloft wilt het een stijve opgeprikte bedoening is? Je kunt toch gewoon geen kinderen bij je huwelijk willen?

Daarnaast is het gewoon heel lastig, maar stel: de ene broer of vriendin of wat dan ook heeft zijn kinderen van kleins af gewend gemaakt aan restaurants ed en die kinderen zouden rustig mee kunnen. Maar de andere is van de 'vrije opvoeding' en zijn kinderen kennen alleen een pannenkoekrestaurant, want dat is ingericht op kinderen en daar kunnen ze hun gang gaan met een speelhoek ed. Die kinderen rennen dus wel voor de ober zijn voeten en kunnen niet stilzitten.
Je kunt onmogelijk zeggen dat de kinderen van de ene broer wel mogen komen en van de andere niet; dus trek je een lijn. En dat ligt niet echt aan de kinderen, want die kunnen het ook niet helpen dat ze het (nog) niet geleerd hebben, maar het is wel iets waar je rekening mee houdt.
Ik betaalde geen vermogen voor een diner voor enkel familie en goede vrienden om mijn nek te breken over rennende kinderen. Als ik gewoon uit eten ga in een 'normaal' (dus niet specifiek op kinderen gericht restaurant) erger ik me ook als ik ineens een vreemd kind aan mijn tafel heb staan of als kinderen rennen of schreeuwen. En helaas gebeurt dat wel. Als ik dat dan kan voorkomen op mijn trouwdag, is dat mijn goed recht.
Net als dat het dan als ouders hun goed recht is om niet te komen, of om een deel te komen of om alleen te komen, maar dat hoeft dan toch niet met boze gezichten of verwijten? Het is gewoon een gevolg van de keuzes die we allemaal zelf maken en die maken we naar hoe we zelf in elkaar steken en waar we zelf voor staan.

En stiekem denk ik dat dat met familie lastiger zal liggen dan met goede vrienden. Als ik naar mezelf kijk, dan weten mijn vrienden en familie dat wij bewust kindvrij zijn. Die zullen dan ook niet verbaasd zijn als wij een 'volwassenen-feestje' geven. Enkele familieleden hebben er veel meer moeite mee dat wij op deze manier ons leven in hebben gericht (zijn ook erg lang blijven pushen dat kinderen zó leuk zijn) en zullen dus eerder hun kont tegen de krib gooien bij een dergelijke uitnodiging. Maar ligt dat dan aan mijn uitnodiging en leefwijze of aan hun gebrek aan respect en acceptatie van onze keuze?

**Geplaatst**: 24-07-15 10:37

Geplaatst: 24-07-15 10:37

urielle, je begnt nu allemaal uit te leggen hoe dat bij jou zit, maar je vroeg om voorbeelden waar kinderen niet bij 'horen' te zijn. En wb losspringen, het gaat me niet dat mijn paard er niet tegen kan (dat leren ze maar) maar dat ik het gevaarlijk vind voor de kinderen.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:37

Geplaatst: 24-07-15 10:37

SusanH schreef:
Het gaat niet om wel of geen plezier kunnen hebben, het gaat mij er om dat een lid van de familie wordt buiten gesloten doordat diegene niet gewenst is. Ik kan prima plezier hebben zonder kind, maar ik vind op een dag waar alle familie is uitgenodigd dat alle familieleden iig een (groot) deel van de dag aanwezig moeten zijn.

Volgens mij is dit precies waar de schoen wringt…het kind wordt niet buitengesloten, het 'lawaai'/rennen/spelen etc. wordt buitengesloten, het is niet persoonlijk bedoeld. Het betekent niet dat men jouw kind niet leuk/lief/aardig vindt.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:46

Re: Bruiloft; wel of geen kinderen bij diner?

Geplaatst: 24-07-15 10:46

En bruiloften zijn niet alleen van of voor families.

**Geplaatst**: 24-07-15 10:53

Geplaatst: 24-07-15 10:53

TS ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar hoe je broers en schoonzussen er zelf tegenaan kijken. Zij weten dat de dag er aan komt, ze hebben vast zelf ook wel nagedacht over hoe en wat met de kids.
Misschien zelfs al vanalles geregeld ;-)

You never know.
Het is jullie dag, dus jullie wensen.

Verder vind ik het eigenlijk niet meer dan normaal dat ouders hun kinderen aanleren dat je op sommige momenten gewoon even stil moet zitten en je mond houden. (En ik ben knettergek op kids en ren, gil en speel indien mogelijk gewoon lekker mee hoor! $*\o/*$ )

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 24-07-15 11:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-07-15 11:00

Geplaatst: 24-07-15 11:00

TS ik zou gewoon met je broers even om tafel gaan en je zorgen uiten. Voor het zelfde hebben ze inderdaad al van alles geregeld.
Ik zou je moeder dan ook even passeren, wat die er van vind is niet zo heel belangrijk, jij moet je prettig voelen bij je keuze.

Overigens, ik neem eigenlijk mijn dochter van 8 nooit mee naar dit soort gelegenheden behalve als het expleciet wordt aangegeven dat het kan.(en zelf dan laat ik d'r liever thuis)
Ik weet namelijk hoe irritant het is als er een of andere druiloor door de ceremonie gaat gillen.

Ik zou dus zeker ook niet beledigd zijn als mijn dochter niet meekan, ik zou het juist kunnen begrijpen dat zo'n beslissing wordt genomen!

**Geplaatst**: 24-07-15 11:05

Geplaatst: 24-07-15 11:05

Ik zou mijn oudste ook thuis laten ik de niemand daar een plezier mee mezelf niet de gasten niet en me kind niet. die past er gewoon niet tussen blijft nog geen 1minuut zitten.

me jongste is 4 maanden die zou ik in de draagzak wel mee nemen die slaapt toch alleen maar.

onze bruiloft overdag wel kindjes en in de avond niet.

**Geplaatst**: 24-07-15 11:08

Geplaatst: 24-07-15 11:08

Ik kan mij voorstellen dat wanneer je kinderen een vorm van wat dan ook hebben ( hoeft niet alleen autisme te zijn ) dat je daar voorzichtig mee bent. Maar dat hele gedoe dat een baby ( en nee niet een baby die een uur geleden te wereld gebracht wordt ) van een paar weken oud constant bij de ouders moet zijn gaat mij te ver. Als je een kundige oppas of opa/oma hebt dan zal het kind zich heus wel redden met een paar uurtjes zonder mama en papa, of ze nu 4, 8, 12, of 16 weken zijn maakt dan ook niks uit.

**Geplaatst**: 24-07-15 11:11

Geplaatst: 24-07-15 11:11

Lielle schreef:
urielle, je begnt nu allemaal uit te leggen hoe dat bij jou zit, maar je vroeg om voorbeelden waar kinderen niet bij 'horen' te zijn. En wb losspringen, het gaat me niet dat mijn paard er niet tegen kan (dat leren ze maar) maar dat ik het gevaarlijk vind voor de kinderen.

Ik zei dat ik me in mijn leven geen situaties kan bedenken, dat kan ik nog steeds niet. Ik kan me ook bedenken dat backpacken in Venezuela lastig is, of een driedaagse productlancering in New York, maar daar heb ik niet mee te maken. Dus ikweetnietmeerwie zei dat je je kind daarop moet voorbereiden en dat ze dat moeten leren. Dat is een mening en geen feit. Mijn kinderen hoeven van mij absoluut niet te leren dat anderen ze "stom en lastig en ongewenst en onopgevoed" en wat zag ik nog langskomen, vinden.

Offtopic: ik snap wat je bedoelt mbt inspringen maar dat is niet aan mij om een wildvreemde springruiter zijn kinderen weg te sturen. Vaak springen die kinderen nota bene al jaren vaker en hoger dan mij trouwens

dus die weten wel wat ze doen.

**Geplaatst**: 24-07-15 11:11

Geplaatst: 24-07-15 11:11

Amandavd schreef:
Ik kan mij voorstellen dat wanneer je kinderen een vorm van wat dan ook hebben ( hoeft niet alleen autisme te zijn ) dat je daar voorzichtig mee bent. Maar dat hele gedoe dat een baby ( en nee niet een baby die een uur geleden te wereld gebracht wordt ) van een paar weken oud constant bij de ouders moet zijn gaat mij te ver. Als je een kundige oppas of opa/oma hebt dan zal het kind zich heus wel redden met een paar uurtjes zonder mama en papa, of ze nu 4, 8, 12, of 16 weken zijn maakt dan ook niks uit.

Borstvoeding?

Laatst bijgewerkt door Urielle op 24-07-15 11:12, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: smiley was een foutje, zit op smartphone