ukkiepuk schreef:Ik snap je beredenering van indruk maken niet echt.![]()
Als we boodschappen doen helpt ze mee door spullen uit het schap te pakken en ik de winkelwagen te doen. Als ze iets pakt wat we niet nodig hebben, zeg ik tegen haar dat we dat niet nodig hebben en wijs iets aan wat we wel nodig hebben. Zo gaat het al een half jaar, gaat prima. Als ze ouder wordt zal die aanpak niet veranderen.
anneliesdj schreef:Wat snap je niet aan het indruk maken?
Als je kind iets niet doet wat niet mag dan praat je met haar, dan is het de bedoeling dat dat gesprek indruk maakt toch? Anders mist het volledig zijn doel.
Wat als je door de winkel loopt en ze pakt in het wilde weg alles uit de schappen en is te snel om te kunnen zeggen 'dat niet maar dat mag je wel pakken' dan zeg je tegen haar dat ze moet wachten tot mama iets aanwijst wat ze wel mag pakken, wat als ze dat niet doet en doorgaat met willekeurig alles erin kiepen?
Of wat als je kind knoppen mieters intressant vind en daar dus aan zit, de vriezer in de super, kassa's thermostaat, enz enz. Je hebt al eens gewaarschuwd dat dat niet mag, maar de intresse wint het, wat dan?
Ik wil tijdens het gesprek geen negatieve indruk maken. Ik leg uit waarom iets wel of niet kan en ga dan samen met haar verder met mijn ding. Is het reden tot een teleurstelling dan benoem ik dat ik begrijp dat ze teleurgesteld is en leg het nogmaals uit en ga dan weer samen met haar verder met mijn ding. Raakt ze gefrustreerd, dan frustreren we er samen even op los en gaan dan weer samen verder met mijn ding. Tot een teleurstelling komt het wel eens (2x voor gekomen in het afgelopen jaar) en tot frustratie is het 1x gekomen. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om haar hiervoor te straffen (in mijn ogen is negeren van haar teleurstelling of frustratie ook straffen)
Ze loopt wel eens in het wilde weg door de winkel en soms pakt ze dan wat als ik niet snel genoeg ben, maar een simpel "dat hebben we niet nodig, leg maar hier terug en dan doen we dit in de kar" werkt prima. Evenals ergens aanzitten wat gevaarlijk kan zijn. Ik voorkom dat ze eraan zit door samen met haar iets te doen. Ze blijft nooit ergens aanzitten als ik uitgelegd heb hoe en wat en doorgegaan ben met mijn ding.
)
Nouja zeg!
Dat zou zelf niet eens in mij opkomen, om zo het gedrag van mijn dochter te omschrijven.
laat haar echt niet alleen thuis natuurlijk. Meestal genoeg aansporing om snel de schoenen aan te doen.
Dat voelen doet ze ook niet meer