Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-10-11 10:05

Geplaatst: 11-10-11 10:05

Quellian, ik zie het niet als sneer maar als een mening en ervaring.
Ik ben niet tegen werkende moeders, ieder moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. De 1 vindt dat met werken en de ander met thuisblijven of allebei.
Zelf zou ik niet willen werken terwijl de kinderen in de dagopvang moeten, heb daar persoonlijk niet veel mee. Beetje hetzelfde verhaal als idefix. Maar dat andere ouders er gebruik van maken vind ik prima en kan ik me goed voorstellen. Kan ook niet in andermans portomonnee kijken.
Er zijn ook moeders die mij wel eens hebben gevraagd of ik mij nog volwaardig _O-

voel als je thuismoeder bent. Nog nooit zoiets doms gehoord! :')

Ik zorg voor mijn kinderen, lijkt mij volwaardig genoeg, niet?!

Maar een werkende moeder vind ik ook prima hoor, maar net waar je je zelf goed bij voelt!

**Geplaatst**: 11-10-11 10:07

Geplaatst: 11-10-11 10:07

Ik vind dingen als 'je kind droppen', 'je kind afkopen', 'de hemel danken dat je kinderen niet naar het kinderdagverblijf hoeven', 'kinderen die op straat de boel zieken', 'andere kinderen moeten veel laten', etc. nogal kleinerend, verwijtend en totaal nergens voor nodig. Ook een totaal verkeerd beeld van de realiteit.

Mijn moeder was grotendeels wel thuis, maar op de dagen dat zij vrijwilligerswerk deed (zij zat in de bijstand na de scheiding) moest ik toch echt gewoon op school overblijven en kreeg ik een sleutel mee zodat ik na school mezelf een uurtje kon vermaken. Ik heb dit nooit als rot gezien, echt niet.

En inderdaad die afhankelijkheid, no way. Ik heb altijd heel hard gewerkt om mijn eigen boontjes te doppen en ik vind het zéér prettig dat mijn inbreng ook in het huis, de rekeningen, de boodschappen, mijn kind, mijn paarden etc. zit, ook míjn geld, waar ík voor werk. Ik hoef niet mijn hand op te houden als ik nieuwe dekens voor mijn paarden wil halen, want ik breng dezelfde hoeveelheid (al dan niet meer) geld binnen als mijn vriend. Of mijn kind er slechter van wordt? Neuh... het is een heerlijk sociaal jochie die gek is op papa, mama, andere kindjes (overigens érg goed in delen en spelen) en dieren. Niets mis mee, dus de kans dat hij ontspoort en moordenaar wordt is net zo groot als bij een kindje waarvan mama thuis is.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:08

Geplaatst: 11-10-11 10:08

Vienna2007 schreef:
Quellian;

Dat bericht slaat ook nergens op, want ze oordeelt alleen maar. Ik ben zelf ook zo'n kind geweest. Werkende mamma, werkende pappa, KDV, opa & oma, maar mijn moeder nam wel vrij om mee te gaan op schoolreisjes, sportdagen etc.. En we gingen vaak op vakantie. Ben ik er slechter van geworden?

Nee hoor, ik ben een sociale vrouw, met een goede baan, en sta op mijn eigen pootjes. Ik zal nooit afhankelijk worden van mijn man, om vervolgens met niets te stranden als hij me zat word...

Vind dat zo naar, dat mensen hun eigen situatie goed proberen te praten door andermans situatie onderuit te trappen zonder enige kennis of onderzoek.

Ik ben ook een kind die naar een oppasmoeder ging tussen de middag en een stukje na schooltijd. Ook ik ben er niet minder van geworden hoor!

En afhankelijk worden als je thuis zit met kinderen? Nee hoor, dat word je niet!

Is een beetje een misvatting. Denk je werkelijk dat er voordelen zijn om het feit dat je werkt als je op een gegeven moment er als alleenstaande moeder voor komt te staan?

**Geplaatst**: 11-10-11 10:09

Geplaatst: 11-10-11 10:09

Quellian schreef:
Ik vind dingen als 'je kind droppen', 'je kind afkopen', 'de hemel danken dat je kinderen niet naar het kinderdagverblijf hoeven', 'kinderen die op straat de boel zieken', 'andere kinderen moeten veel laten', etc. nogal kleinerend, verwijtend en totaal nergens voor nodig. Ook een totaal verkeerd beeld van de realiteit.

Mijn moeder was grotendeels wel thuis, maar op de dagen dat zij vrijwilligerswerk deed (zij zat in de bijstand na de scheiding) moest ik toch echt gewoon op school overblijven en kreeg ik een sleutel mee zodat ik na school mezelf een uurtje kon vermaken. Ik heb dit nooit als rot gezien, echt niet.

En inderdaad die afhankelijkheid, no way. Ik heb altijd heel hard gewerkt om mijn eigen boontjes te doppen en ik vind het zéér prettig dat mijn inbreng ook in het huis, de rekeningen, de boodschappen, mijn kind, mijn paarden etc. zit, ook míjn geld, waar ík voor werk. Ik hoef niet mijn hand op te houden als ik nieuwe dekens voor mijn paarden wil halen, want ik breng dezelfde hoeveelheid (al dan niet meer) geld binnen als mijn vriend. Of mijn kind er slechter van wordt? Neuh... het is een heerlijk sociaal jochie die gek is op papa, mama, andere kindjes (overigens érg goed in delen en spelen) en dieren. Niets mis mee, dus de kans dat hij ontspoort en moordenaar wordt is net zo groot als bij een kindje waarvan mama thuis is.

Ik zal die eerste alinea van jou ook nooit in mijn mond nemen.

Over denigrerend gesproken... Je laatste alinea vind ik dan ook een sneer naar thuismoeders toe.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:12

Geplaatst: 11-10-11 10:12

Ik weet niet of er voordelen zijn als je alleen komt te staan. Het verschil is dat je al een baan hebt, dus niet dat je in de bijstand komt en moet gaan soebatten denk ik.
Maar goed, dat is ieder voor zich, maar ik vind -nogmaals- de opmerkingen van Idefix erg kort door de bocht.

De eerste alinea zijn verwijten die ik gepakt heb uit de post van Idefix, dát was wat me zo tegen de borst stuitte, zoals je naar alle waarschijnlijkheid wel zult begrijpen. Zou je ook niet fijn vinden, lijkt mij.
Ik snap niet wat je bedoelt met denigrerend over de laatste alinea? Ik schets enkel míjn situatie, elke groep daarbuiten kan zich aangesproken voelen, maar wordt dat ermee bedoeld? Nee hoor, enkel hoe het bij mij thuis gaat.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:18

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 10:18

Q, pfoeh... niet in de bijstand komen of een aanvulling en soebatten... Ligt er exact aan wat je blijft verdienen en hoeveel je blijft werken.
Hoe reageert je werk i.v.m. als je geen vast contract hebt? Je bent immers de enige die er voor staat als het kindje ziek is en uit de opvang gehaald moet worden. Om een voorbeeld te geven...

Ik kan me wel voorstellen dat je het niet fijn vindt maar ook dat zijn idefix haar meningen net zoals jouw laatste alinea.

Ik hoef mijn hand ook niet op te houden hoor.

Wij hebben een goede relatie wat dat aan gaat en wij zijn hier heel makkelijk in.

Ik kan me het van allebei de kanten wel voorstellen hoor.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:19

Geplaatst: 11-10-11 10:19

Dat geklaag op de regering is ook van alle tijden.

Het gaat niet alleen om hoeveel centen je op de bankrekening hebt staan. Het gaat er om dat je je leven leeft op een manier dat je er met een tevreden gevoel op terug kan kijken. Ik heb een hekel aan de woorden: "Had ik maar" Ook ik had met mijn 20e een carriëre uitgestippeld. Het is me door mijn eigen wil voor lieve vrede afgenomen. Ik heb een zeer goedbetaalde baan met veel toekomst achter me gelaten om mijn schoonfamilie te helpen in het bedrijf. Vooral mijn schoonfamilie wilde dat ik dat zou doen, voor mijn man hoefde het niet als ik niet wilde. Helaas hadden we te weinig kracht op dat moment om te doen wat we echt wilden. De druk was te groot en dus heb ik toen een erg fijne job aan de wilgen gehangen. Eigen schuld dus maar en daar ben ik me absoluut van bewust. Dat neemt niet weg dat ik het spijtig vind. Achteraf bleek vooral mijn zwanger er niet tegen te kunnen dat we onze zaakjes zo goed geregeld hadden. Hij was jaloers en gunde ons niks. Het familiebedrijf is inmiddels één grote ruziepot met verliezen. Ik laat me het kaas echt niet meer van het brood eten.

Mensen roepen zo makkelijk dat wie wil werken kan werken, maar inmiddels heb ik de harde werkelijkheid wel gezien. Als je 35 bent en herintreder, dan is schoonmaken of een ander onderbetaald baantje het enige wat je kan krijgen. Dan moet je verdraaid veel uren maken om er een leefbaar inkomen van te maken met een gezin. En als je man nog werkt, werk je voor het KDV. Ga het maar narekenen. Daar heb ik echt geen zin in. Ik heb gezocht naar een goede baan en dat zonder eisenpakket van mijn kant. Gelukkig vond mijn man een betere baan en hebben we na goed overleg en veel gereken besloten dat één van de 2 werkt en de ander zorgt. Dat besluit kwam niet over één nacht ijs.

Ik ben heel blij, dat ik in de rijke tijden heb gespaard. Daardoor kan ik nu toch mijn paardje houden. Hij staat aan huis op een eigen weiland. Heel veel doen we zelf. Dan nog kost paarden houden geld, maar niet zo veel als dat je hem op pension hebt staan ergens.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:24

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 10:24

Kijk Idefix, dat is al een heel andere toon.
Jullie hebben nog de mogelijkheid om de paarden aan huis te houden (wat inderdaad minder kost), helaas hebben wij niet zúlk fantastische banen dat we een hypotheek kunnen krijgen om een huis te kopen waarbij paarden aan huis kunnen. Ook wij moeten roeien met de riemen die we hebben en die zijn anders dan bij jullie, bij de buren of bij weetikhetwie.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:37

Geplaatst: 11-10-11 10:37

Quellian: Ik wil absoluut niet sneren. Jammer dat het zo voor je voelt. Je wil niet weten hoeveel er de afgelopen jaren naar mij is gesneerd omdat ik niet werk. Dat is uit nood zo geboren, want heus, ik zoek nog steeds, omdat ik al jaren een baan zoek. En telkens realiseer ik me dat het niet meer hoeft, omdat ik het nu anders heb geregeld. Kun je na gaan hoeveel stress er in is gaan zitten. Ik heb echter de voordelen ervan gezien om er te zijn voor de kids en inmiddels heb ik op mijn manier ook wel het één en ander kunnen regelen. Lang leve het continuerooster. Ik werk inmiddels ook weer een paar uurtjes per week. De jongste is 4 dus het kan nu, dankzij een heel coöperatieve en meedenkende baas. En díe zouden er meer mogen zijn!

Ik weet dat borstvoeding een heel ander issue is. Persoonlijk heb ik dat als een bijzonder mooie tijd ervaren en ik vind het echt jammer dat het zo moeilijk wordt gemaakt voor moeders, dat als ze het kunnen en willen ze zo veel moeite moeten doen om het te kunnen doen. Dat iemand voor de fles kiest, zal ik toegegeven niet snel begrijpen, maar ik heb er mijn vriendinnen nooit om veroordeeld.

Dat je móet werken, terwijl je eigenlijk niet wil, vind ik erg om te lezen. Die ellende ken ik dus niet. Geef ik grif toe. Ik heb echt diep respect voor moeders die hun kind op een KDV kunnen brengen. Ik heb er zelf echt geen voordeel van ervaren dat mijn baby van krap 6 maanden er zat. Wat krijgt zo'n kleintje mee? Ik zag ze huilen in hun boxen in de verticale groep. Baby's dolven daar echt het onderspit. Ik ging er heen om zelf te voeden, dus ik heb het rustig kunnen bekijken. De mijne zat in een horizontale groep en dat zou ik dan nog prefereren als het dan toch moet. Ik kon ze echter niet missen. Voor mijn oudste dochter van toen anderhalf vond ik het wel een goede oefening, want zij was heel éénkennig, maar dan idd hooguit 2 x per week. Je krijgt toch geen kinderen om ze op een KDV te brengen? En daarbij kan je een peuter van 2 al naar een peuterspeelzaal brengen. Daar leren ze het zelfde. Hoe krijg je het voor elkaar om kinderen en werk te combineren! Ik voel mezelf echt een taxi-bedrijf. Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten combineren. Mss mep ik te hard op werkende moeders, maar dat komt dan voornamelijk, omdat ik me als niet werkende moeder al 4 jaar moet verdedigen. Ik heb het geprobeerd. Ik kan het niet. Ik ben heel dankbaar, dat wij onze toekomst dusdanig hebben uitgestippeld, dat we het redden op één inkomen en dat ik dus kan kiezen om thuis te blijven.

Ik ken overigens ook een vader die noodgedwongen zijn dochter wel alle dagen naar een KDV moest brengen. Mama was heel ziek. Die baalt dat zijn huidige vrouw tegen de klippen op wil werken. Als ik zie hoe moe ze zelf is en hoe de kinderen zijn, betwijfel ik of het zo goed is om ze meer dan 2 dagen weg te brengen. Maar dat mag toch hè? Twijfelen of iets wel goed is? Ze moet het zelf weten natuurlijk, want haar carriëre is heel belangrijk voor haar. Maar ik zou doodongelukkig worden als ik elke ochtend mijn kids om half 7 al op het KDV moet brengen. Bij haar is dat een bewuste keuze. En ze is mijn vriendin, maar begrijpen doe ik haar niet op dit vlak. Ik bedoel het ook niet generaliserend dat moeders afkopen, maar ik zie het absoluut echt gebeuren! En meer dan je denkt!

**Geplaatst**: 11-10-11 10:39

Geplaatst: 11-10-11 10:39

idefix4 schreef:
Mensen roepen zo makkelijk dat wie wil werken kan werken, maar inmiddels heb ik de harde werkelijkheid wel gezien. Als je 35 bent en herintreder, dan is schoonmaken of een ander onderbetaald baantje het enige wat je kan krijgen. Dan moet je verdraaid veel uren maken om er een leefbaar inkomen van te maken met een gezin. En als je man nog werkt, werk je voor het KDV. Ga het maar narekenen. Daar heb ik echt geen zin in. Ik heb gezocht naar een goede baan en dat zonder eisenpakket van mijn kant. Gelukkig vond mijn man een betere baan en hebben we na goed overleg en veel gereken besloten dat één van de 2 werkt en de ander zorgt. Dat besluit kwam niet over één nacht ijs.

Neem een sprong in het diepe, ontdek waar je talenten liggen, en begin voor jezelf...
Maar vaak is de mentaliteit bij mensen verloren gegaan, waarom werken voor iets als je het ook kunt krijgen met niets doen.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:42

Geplaatst: 11-10-11 10:42

Hmm, je zou eens moeten zien hoe we nu wonen! Een huisje met 2 slaapkamers een minikeuken een kleine woonkamer. Jaja onze paarden hebben meer ruimte! haha.

We hebben dit huisje kunnen kopen omdat het rijp is voor de sloop. Hypotheek konden we namelijk niet krijgen, want er was geen vast inkomen. Gelukkig konden we dit wel kopen, omdat we zijn uitgekocht uit het familiebedrijf. We huren momenteel nog en we gaan de hypotheek gebruiken om een huis te bouwen. Dat gaf ons uitstel. Zodra het inkomen vast is, kunnen we gaan bouwen.

Zo zie je maar, we roeien met de riemen de we hebben. Inventief zijn heet dat.

Vienna: Dat is dus wat ik nu aan het doen ben. Ik heb nu 2 opties open staan. Als ik mijn zoontje in januari met een andere mama kan meegeven om te zwemmen, kan ik naar een opleiding en ben ik gediplomeerd zadelmaker. Daarnaast ben ik nog met een ander project bezig, voor als ik daar nog een jaar mee moet wachten. Ik werk al vanaf mijn 13e, dus ik ben niet iemand die met het handje op gaat zitten.

**Geplaatst**: 11-10-11 10:43

Geplaatst: 11-10-11 10:43

idefix4 schreef:
Vienna: Dat is dus wat ik nu aan het doen ben. Ik heb nu 2 opties open staan. Als ik mijn zoontje in januari met een andere mama kan meegeven om te zwemmen, kan ik naar een opleiding en ben ik gediplomeerd zadelmaker. Daarnaast ben ik nog met een ander project bezig, voor als ik daar nog een jaar mee moet wachten.

Super !!! Kom je dan bij mij een zadeltje aanmeten??

**Geplaatst**: 11-10-11 10:44

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 10:44

Ik ben al 2 jaar bezig, ik kan in principe al heel veel. Een zadeltje controleren of het past kan ik en repareren ook, maar een handel in zadels vergt nogal wat eigen vermogen. Dat moet ik eerst opbouwen.

Dus ik start met repareren.

**Geplaatst**: 11-10-11 11:38

Geplaatst: 11-10-11 11:38

Idefix, ken je de slogans ook van uit je omgeving dat je niet genoeg je best doet om werk te vinden????Dat er zat is???

**Geplaatst**: 11-10-11 11:39

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 11:39

Daar ben ik het ook mee eens.. je moet het alleen willen...

**Geplaatst**: 11-10-11 11:49

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 11:49

Heb niet het hele topic gelezen, maar wil TS één ding adviseren wat ik nu aan het opbouwen ben: een dikke vette spaarrekening! Het lijkt me een fijn idee dat als je je baan kwijtraakt je niet acuut je paard weg hoeft te doen maar het nog een maandje of 2-3 uit kan zingen

**Geplaatst**: 11-10-11 12:43

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 12:43

Idefix, ook ik -als werkende moeder- moet me erg vaak verdedigen. Heeft zelfs gezorgd voor knallende ruzie binnen de schoonfamilie (nog steeds geen contact met zwager en zijn vrouw), omdat ik verwijten kreeg tot en met. Ik ben geen carrieremiep, integendeel, maar ik moet wel werken voor brood op de plank. En alles terwijl mensen niet van de hoed en de rand weten, maar gewoon wijzen met het vingertje.

Voor jezelf -vanuit huis- werken is ook een goede inderdaad, doen wat je leuk vindt.
Mijn beste vriendin en ik zijn ook bezig om voor onszelf te gaan beginnen. Ik zou het erg fijn vinden om werk te gaan doen dat ik léuk vind, ipv werk doen waar ik goed in ben (een combinatie zou ik erg prettig vinden).

**Geplaatst**: 11-10-11 12:56

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 12:56

Ik ga even terug naar de oorspronkelijke opening van het topic, niet omdat ik de rest niet interessant vind maar kan er niet over meepraten

Ben je alleen, verdien je onder modaal en stik je van de honden,katten,paarden vind ik dat prima. Hoe je oplost los je het op, sommigen eten er 2 weken van de maand brood met pindakaas voor. Mijn zegen heb je

Ben je met zijn tweeen of zelfs met zijn drieen/en of meer dan zeg ik toch dat ik het niet over mijn hart zou kunnen verkrijgen dat bijvoorbeeld mijn vriend die het hele jaar keihard werkt en geniet van een week snowboarden tegen de allerlaagste kosten, zou moeten ontzeggen omdat ik zo nodig een paard wil wat ik amper kan bekostigen. Idem met een kindje erbij wat verlangt naar op vakantie gaan ( al is het Texel, hoeft niet altijd Bali te zijn) en een dagje dierentuin of Efteling. Een tegenvaller van een jaar door onverwachte kosten en bijbehorend besparen op leuke dingen/vakanties daarbuiten gelaten, dat kan een ieder overkomen maar om dag in dag uit zonder toekomstverandering zo te leven vind ik geen leven.

Er heeft een bijstandsmoeder op mijn oude stal gestaan met 4 kinderen, buiten dat ze erg armoedig en onvoldoende gekleed waren ( zomerkleertjes in de winter) werd daar de afweging winkelen bij Divoza to een dagje Efteling beslecht in het nadeel van de kinderen. Vreselijk vond ik die vrouw, echt waar, ik kon en kan er met mijn pet niet bij dat je zo zelfzuchtig kunt zijn als moeder / ouder zijnde.

**Geplaatst**: 11-10-11 13:00

Geplaatst: 11-10-11 13:00

russel schreef:
Idefix, ken je de slogans ook van uit je omgeving dat je niet genoeg je best doet om werk te vinden????Dat er zat is???

Nou, dat ben ik niet met je eens. Het werk moet ook bij je passen he!

En op het moment is het nogal moeilijk of ze proberen je een poot uit te trekken.

**Geplaatst**: 11-10-11 13:18

Geplaatst: 11-10-11 13:18

Boomerang schreef:
Er heeft een bijstandsmoeder op mijn oude stal gestaan met 4 kinderen, buiten dat ze erg armoedig en onvoldoende gekleed waren ( zomerkleertjes in de winter) werd daar de afweging winkelen bij Divoza to een dagje Efteling beslecht in het nadeel van de kinderen. Vreselijk vond ik die vrouw, echt waar, ik kon en kan er met mijn pet niet bij dat je zo zelfzuchtig kunt zijn als moeder / ouder zijnde.

En dat zijn héél schrijnende gevallen... krijg er kippenvel van. Ik ken ook zo iemand, niet mijn soort mens zeg maar (heel politiek correct gesproken).
Je kiest voor dieren, je kiest voor kinderen, maar tóch hoort je kind voor je dieren te gaan, hoe je het ook wend of keert.

**Geplaatst**: 11-10-11 13:20

Geplaatst: 11-10-11 13:20

russel schreef:
Idefix, ken je de slogans ook van uit je omgeving dat je niet genoeg je best doet om werk te vinden????Dat er zat is???

Jep! Ken ik. Ik heb mijn zoekgebied uitgebreid van alleen Bommelerwaard naar heel Nederland. Ik heb zelfs gewerkt tijdelijk in Best. Een vaste baan zat er helaas niet in. Die baas heeft zich ook nog binnen het bedrijf hard gemaakt voor een baan voor mij, want hij vond mij een aanpakker. Iemand met de juiste spirit voor het bedrijf. Helaas: Het mocht niet baten. Dus jaa, heel bekend. Ik had uiteindelijk 6 uitzendbureau's en detacheringsbureau's benaderd, ben voor nop kilometers voor ze gereden. Zeker 50 sollicitatiebrieven verstuurd naar diverse bedrijven. Mijn zus zit momenteel in hetzelfde schuitje. Heb je een baan? Koester hem, want ze zijn moeilijk te vinden.

**Geplaatst**: 11-10-11 13:26

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 13:26

Divoza: Wat is dat dan? Kan je dat eten? Sorry, dat gaat ook mijn pet te boven! Voor zo'n uitje spaar ik ook. _O-

Maar vlak ook de efteling niet uit hoor! Wij hadden met ons 5 dit jaar gratis kaarten en als je dan ziet wat je aan eten kwijt bent! Daar kan je 2x van bij de Mac gaan eten. Zo'n moeder krijgt heus de rekening nog wel gepresenteerd. Het worden meestal niet de kinderen die later voor hun moeder zorgen als ze in nood komt. Dit soort dingen dragen ze hun moeder de rest van hun leven echt wel na. Ook daar ken ik voorbeelden van.

Ik bedoel het ook maar zo te zeggen: Ook al heb je het niet breed, en je kan me aanvallen over dat er altijd werk is, ik heb ook altijd geroepen als je wil is er werk, maar helaas is de realiteit nu toch anders. Gelukkig is voor mij dat probleem dus voorbij, want ik heb het voor mezelf opgelost. Hoe ga ik niet op internet zetten ivm mee ezels. Dus ook voor mij was er licht aan het einde van de tunnel en dat is er echt altijd! Daar geloof ik vast in en niemand kan me daarvan af brengen.

**Geplaatst**: 11-10-11 13:29

Geplaatst: 11-10-11 13:29

Quellian schreef:
Idefix, ook ik -als werkende moeder- moet me erg vaak verdedigen. Heeft zelfs gezorgd voor knallende ruzie binnen de schoonfamilie (nog steeds geen contact met zwager en zijn vrouw), omdat ik verwijten kreeg tot en met. Ik ben geen carrieremiep, integendeel, maar ik moet wel werken voor brood op de plank. En alles terwijl mensen niet van de hoed en de rand weten, maar gewoon wijzen met het vingertje.

Voor jezelf -vanuit huis- werken is ook een goede inderdaad, doen wat je leuk vindt.
Mijn beste vriendin en ik zijn ook bezig om voor onszelf te gaan beginnen. Ik zou het erg fijn vinden om werk te gaan doen dat ik léuk vind, ipv werk doen waar ik goed in ben (een combinatie zou ik erg prettig vinden).

Die ken ik dus andersom. Helaas is het bij ons ook uitgedraaid om een afscheid. Beter voor beide partijen. Ik deed werk wat ik leuk vond en heb dat dus laten gaan voor een zwager. Echt het stomste wat ik ooit heb gedaan! Dat is nu het enige waarvan ik zeg: Kon ik dat stukje in mijn leven maar heel even overdoen...

En ook ik respecteer een ander om zijn keuzes. Ik vind namelijk ook dat je niet moet willen om andermans leven te leven. Dat van mezelf is al ingewikkeld genoeg. Maar het interesseert me absoluut hoe een ander de boontjes dopt en als ik een ander kan helpen door even een uurtje op haar kids te letten of wat mee te brengen als ik toch al in de winkel ben. Prima! Doen we ook nog! Waarom elkaar beschuldigen en veroordelen als we elkaar gewoon kunnen helpen en het elkaar makkelijker kunnen maken. Zo is het toch? Voor een aantal vriendinnen van mij komt het juist uitstekend uit, dat ik níet werk, omdat ik daarmee werken voor hen makkelijker maak. Nou iedereen gelukkig! En een aantal moeten ook de eindjes aan elkaar knopen. Ze combineren gezin, inkomen en paard prima. Dus om weer on topic te komen. Komt tijd komt raad.

**Geplaatst**: 11-10-11 13:33

Geplaatst: 11-10-11 13:33

En om te reageren op een eerdere post van Russel wat betreft de mentaliteit; ik heb ook een tijdje in de WW gezeten vorig jaar (2 maanden om precies te zijn) en nee, ik zeg heel eerlijk dat ik absoluut geen functie aan zou pakken beneden mijn niveau of een baan met een salaris beneden het bedrag van de WW. Ja, dan kies ik toch echt voor mezelf, heb jarenlang hard genoeg gewerkt om recht te hebben op dit vangnet.

Idefix, Divoza is een ruitersportzaak

Het is heel vervelend als mensen wijzen, wijzen en wijzen. Ik heb -toen de ruzie uitbrak tussen (met name) mij en mijn zwager en diens vrouw- me heel gedeisd gehouden, maar wel aangegeven dat ik er vanuit ging dat het voor hun wel duidelijk was dat ik verder contact niet op prijs stelde. Dit kwam overigens uit hun frustraties dat ze niet aanwezig mochten zijn bij mijn bevalling... echt een kul-reden, want bij de bevalling waren alleen ik en mijn vriend (en vooruit, ook mijn zoontje, bij het laatste deel

). MIJN bevalling, MIJN regels, maar door sommige mensen wordt het niet geaccepteerd dat jij een andere manier hebt in dingen doen dan zij.
En hier werd ook bij geroepen dat je een kind geen kleding van de Zeeman aantrekt, daar deed ik mijn kind in tekort

**Geplaatst**: 11-10-11 13:44

Re: Hoe is de realiteit? Paard+gezin en onder modaal inkomen.

Geplaatst: 11-10-11 13:44

Ruzies ontstaan altijd om een kul reden. Hier was de aanleiding mijn paard. Als ik hem niet zelf verzorgde was ik een luie heks en als ik het wel deed wilde ik mijn schoonpa de stal uitjagen en was ik ook een heks. Dus wat ik ook deed: Goed zou het niet worden. Ik ben met de dood bedreigd hierom en vooral mijn jongste heeft het zwaar te verduren gehad. Wat hij allemaal naar zijn hoofd geworpen heeft gekregen, daar lusten de honden geen brood van. Dat was dus van een kerel van in de 70 (waarvan ik hoop dat het dementie is) tegen een menneke van 3! Ik vond dat erger dan alle opmerkingen die ik heb moeten slikken. Van mijn kids blijft iedereen af! Het was reden voor mijn man om een punt achter de relatie met zijn familie te zetten. We woonden veel te dicht bij elkaar op hetzelfde bedrijfsterrein en er waren ook al veel meer verschillen in idee hoe het bedrijf gerund moest worden. Dat uitstappen heeft heel heftige concequenties gehad voor ons. Emotioneel en financieel, maar we zijn goed af nu. Ook aan het einde van deze tunnel zat licht. Ik zeg dat niet zo maar. ik heb zat meegemaakt inmiddels.

En dat ik niet weet wat Divoza is, is sarcasme hoor. Haha, als zadelmaker weet ik natuurlijk best wat het is. _O-