Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-08-11 11:34

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 11:34

Gecondoleerd en heel, heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 01-08-11 11:43

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 11:43

Heel veel sterkte meis!
Mijn pb box staat altijd open.
(ik ben ook 14)

**Geplaatst**: 01-08-11 11:51

Geplaatst: 01-08-11 11:51

Gecondoleerd, en sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 01-08-11 11:54

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 11:54

sterkte met het verlies

**Geplaatst**: 01-08-11 11:54

Geplaatst: 01-08-11 11:54

he meid

gecondoleerd en heel veel sterkte toe gewest

me pb box staat voor je open!

**Geplaatst**: 01-08-11 12:34

Geplaatst: 01-08-11 12:34

hè meis toch :(:)

gecondoleerd!
Hoop dat je goede herrineringen aan je moeder heb over gehoude :(:)

Me PB-Box staat voor je open! :(:)

**Geplaatst**: 01-08-11 12:42

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 12:42

Gecondoleerd met dit grote verlies. Wat is dat snel gegaan en wat zul jij een verdriet hebben :(:)

Heel veel sterkte, ook voor je zussen.

**Geplaatst**: 01-08-11 14:47

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 14:47

mijn deelneming! Wel fijn dat jullie allemaal bij haar waren op dat moment...
Heel veel sterkte aan jou en je familie

**Geplaatst**: 01-08-11 14:56

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 14:56

gecondoleerd en heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 01-08-11 15:03

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 15:03

oh wat erg :(:)

gecondoleerd en heel veel sterkte, ook aan de rest van je familie

**Geplaatst**: 01-08-11 15:10

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 15:10

Ach lieve meid, de tranen springen me in de ogen.

Wat ben je nog jong om zonder mama verder te moeten.... :(:)

Heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-11 17:06

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-11 17:06

Het is raar zonder mama, echt heel raar.. Ik geloof t nog niet helemaal.. Begravenis is geregeld en zomenteen even plekje op kerkhof uit zoeken..

**Geplaatst**: 01-08-11 17:12

Geplaatst: 01-08-11 17:12

Hallo lieve VeraPopeye................................... ja wat moet ik zeggen. Soortgelijk verhaal hier mijn mama is 2 july overleden na 3 jaar kanker maar de laatste maanden gingen ook zo belachelijk snel. We hebben mama de laatste maand thuis verzorgt heel heftig en ze is ook thuis gestorven. Ik hoop dat jij net als ik nog alles hebt kunnen zeggen/vragen aan haar. En wat je zegt het is zo raar zonder mama dat heb ik ook en ik ben al 38

Ik wens jou en je zusjes heel veel sterkte laat je verdriet maar lekker naar buiten en deel het met mensen die je begrijpen.
Hele dikke knuffel van mij

Laatst bijgewerkt door RM94 op 01-08-11 17:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-08-11 17:12

Geplaatst: 01-08-11 17:12

Heel heel veel sterkte!!!

**Geplaatst**: 01-08-11 18:51

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 18:51

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Gecondoleerd en veel sterkte, ook aan de rest van de familie. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-11 20:02

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-11 20:02

ik heb het net even van me a gescrhreven op een andere site.. even gekopiert

Ik weet niet waar ik moet beginnen, alles is zo onwerkelijk..

Het is alweer bijna 24 uur geleden, een dag zonder mijn mama alweer.. Ik geloof het niet, het kan niet. Zometeen komt mama hier binnen lopen met haar blauwe laarsjes om te zeggen dat alles een grap is, het móet. Mama is er altijd geweest om me te troosten, ik begrijp het niet, ik kán dit niet. Mama zou er voor altijd voor ons zijn, het mag gewoon niet.

Een paar maanden geleden, alles was beter als ooit. De chemo's werkte, mama had weinig pijn, er waren paar jaar gered. Ik keek zo uit naar de zomer, 3 weken Frankrijk, 1 week zeeland met mama, misschien nog een paar dagen met de camper weg met mama. Alles was zo goed, na een zware tijd waarin mama alleen maar ziek is geweest, was er eindelijk weer een toekomst.

En nu? Nu zit ik hier, en mama ligt in het crematorium.. Mama zal nooit meer met me naar Pepper gaan, ze zal nooit meer snachts de kast plunderen, ze zal me nooit meer een knuffel geven..

Mama kreeg steeds meer pijn nadat het zo goed in, ze durfde niet naar de dokter, we wisten het, we wisten dat het klaar was als het gegroeid was. Oma heeft haar naar het ziekenhuis moeten sleuren, het ging echt niet meer. Gegroeit, niks meer aan te doen.. Ze hadden teveel geprobeert, niks werkte. Mijn lieve mama, die al zoveel had gevochten.. Maar goed, ze zou de zomer nog doorkomen, we zouden op vakantie gaan en er een geweldige laatste tijd van maken.
Oh mama, wat zou ik dat graag willen.. Het ging gewoon niet, de week voor de zomervakantie werd ze opgenomen, ze zei nog: we gaan echt op vakantie!! jaja mama, het ging gewoon niet meer.. Toen we eigelijk terug zouden komen van vakantie kwam mama terug van het ziekenhuis. We wisten het, ze was thuis om te sterven. We wilde er niet aan toegeven, we hebben er rekening mee gehouden maar geloven deden we het niet.. We hadden het over de toekomst, maar er was gewoon geen toekomst..

Vanaf vrijdag was ze er niet meer bij, ze hebben haar in slaap gehouden omdat haar lichaam te zwak was om wakker te worden. Zaterdag avond zijn we gekomen naar huis, nog voor één keer werd mama wakker gemaakt. Ik had niet helemaal door dat het de laatste keer was, mama straks weer gewoon wakker worden, dat móest. Mama wist het, ookal was ze er al echt niet meer bij. Ze heeft wel 60 keer gezegt hoeveel ze van ons hield, hoe erg het haar speet. Dat ze niet weg wilde maar gewoon geen keus meer had. Van Zaterdag op Zondag heeft de hele nacht gegild,maar eigelijk was ze er al niet helemaal meer bij. Dat ze de nacht overleefd had was al een wonder.. De dokters wisten het zeker, ze zou de middag niet eens halen. Maar mama is sterk, mama geeft niet zomaar op. Oma is smiddags nog langs geweest, die had ze 10 jaar niet gezien. Alle mensen zijn nog langs geweest. Rond kwart over 8 ging alles moeilijker, het ademenen, haar hoofd ietsje draaien. Mijn tantes zijn op de bank gaan zitten, ik en mijn zusje en zus met een stoel bij haar bed. Ik hoop dat ik zoiets nooit meer meemaak, ze snakte naar adem, ze roggelde, er kwam slijm uit haar mond. Haar slagader ging heel eng op en neer, daaraan kon ik zien of ze nog ademende. Ik ben bij haar gaan liggen, heb gezegt dat het goed was, dat ze mocht gaan.. Mijn zusje en zus zijn er bij komen liggen. Haar adem ging steeds langzamer, tot ie twee keer sneller ging, en toen, toen was alles klaar.. Ik knuffelde haar net bij de laatste keer.. En dan heb je geen moeder meer. Kwart voor 9 31 juli 2011. Haar hart deed het nog even. Ik wilde gillen, 112 bellen, maar ze gewoon op.. Het was goed.
Ze werd pas na een half uur ofzo koud, wat is dat een akelig gevoel.. Ik ben weggegaan voordat ze opgehaald werd, wat een rot moment.. Nog een kus op haar koude lippen gegeven.

Lieve mama, ik zal je nooit vergeten. Bedankt voor alles, bedankt voor Pepper, bedankt dat je er altijd voor me was!! Je bent de beste. Voor altijd.
Rust nu maar lekker bij je twee beste vriendinnen, en al je gestorven dieren..
Afbeelding

het is goed mama.

**Geplaatst**: 01-08-11 20:09

Geplaatst: 01-08-11 20:09

Ach meis, wat vreselijk voor jullie! Heel veel sterkte in deze moeilijk tijd met het verlies van jullie knappe mama. Y;(

**Geplaatst**: 01-08-11 20:12

Geplaatst: 01-08-11 20:12

wow meis ik heb echt kippen vel van je stuk wat je heb geschreven!

**Geplaatst**: 01-08-11 20:13

Geplaatst: 01-08-11 20:13

Jeetje, de tranen staan in mijn ogen na jou verhaal!
Wat is het ontzettend snel gegaan...

Heel veel sterkte voor nu en de (moeilijke) dagen die nog komen gaan!

Gecondoleerd :(:)

**Geplaatst**: 01-08-11 20:32

Geplaatst: 01-08-11 20:32

Jeetje de tranen staan ook bij mij in de ogen na je verhaal.
Nogmaals heel veel sterkte :(:)

Je moeder was een prachtig mens,ze ziet er erg vrolijk en lief uit op die foto.
Ze kijkt nu vast van boven op haar 3 prachtige dochters neer.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 01-08-11 21:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-08-11 20:40

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 20:40

Wat zal je mamma trots op je zijn nu ze van boven op je neerkijkt... Het was een prachtige, mooie en dappere vrouw. Dat zie je op de foto en lees ik in je verhaal... Je lijkt vast veel op haar... Nogmaals heel veel sterkte...

**Geplaatst**: 01-08-11 20:51

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 20:51

Onwijs veel sterkte.. Hier zijn echt geen woorden voor, wat is het snel gegaan..

Wat heb je dat laatste stuk geweldig mooi geschreven en wat lijkt me het onwerkelijk als je weet dat je moeder niet zomaar weer komt binnenlopen.. Een brok in m'n keel en tranen in m'n ogen..

Wat is het toch een verschrikkelijke ziekte..

Heel veel sterkte voor jou en je familie.

**Geplaatst**: 01-08-11 21:05

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 21:05

Allereerst gecondoleerd met jullie verlies.

Ik zit je verhaal met open mond te lezen omdat ik mijn vader 2 weken geleden verloren ben. Je verhaal lijkt heel erg op de mijne. De week voordat we op vakantie zouden gaan werd mijn vader opgenomen met een te laag zuurstofgehalte. Vakantie verzet met het idee dat ie wel op zou knappen. Een dikke week later is hij overleden. Mijn pa begon op het laatst ook zo te roepen en werd heel onrustig en raar ademen.
Dat beeld blijft op je netvlies.

Ik weet hoe je je voelt maar daar heb je nu niks aan. Blijf praten en . Dit klinkt nu misschien raar maar zoek wat afleiding.

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 01-08-11 21:12

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 21:12

oh meis
wat vreselijk !
Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 01-08-11 21:29

Re: Ik weet niet wat ik er mee aanmoet.

Geplaatst: 01-08-11 21:29

Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen, goed dat je dit opgeschreven hebt, je moeder is trots op je dat weet k zeker :(:)