Leslie90 schreef:Gelukkig heb ik wel een hele lieve vader en stiefmoeder die er altijd zijn als het nodig is. Zo hebben ze me geholpen met Max kopen, ik kwam net ietsjes tekort en mijn vader was zo lief om te zeggen: gefeliciteerd met je nieuwe paardje, hier is de rest. Hij snapt wat een paard met mij doet, dat dat echt een beetje mijn steun en vreugde is. Hij accepteert ook dat ik niet kan werken, en helpt me zo veel mogelijk met dingen. Zo krijg ik een eigen scooter, als ik mijn certificaat haal etc. Ik ben wel heel blij met zo'n vader en stiefmoeder!
Als je vader er altidj is als je hem nodig hebt, had jij je toch naar je paardje kunnen brengen in de weken dat je moeders scooter kapot was? Of hij had je het geld kunnen geven voor de stalling of reparatie van de scooter. Lijkt mij logischer om dit aan je ouders te vragen dan aan je opa of oma.
Daarbij snap ik niet wat je bedoeld met "als ik mijn certificaat haal".. bedoel je je bromfietscertificaat?
Dus als je die nu nog niet hebt, rij je eigenlijk illegaal op de scooter van je moeder?


het klinkt echt heel raar en aanstellerig, maar ook die fobie is behoorlijk uit de hand gelopen. Therapie heeft wel geholpen alleen ik ben nog bezig met leren hoe ik die gedachtens om moet zetten en dat overgeven echt niet gebeurd ook al heb ik dat gevoel van elk moment over gaan geven echt sterk. Als ik dat niet had, was die wil er zeker wel.


Het enige wat ik nog heb geleerd is dat die fobie heel snel komt, maar niet snel weggaat.