Bokt.nl

__Nathalie__ schreef:

maar is voor jullie je partner dan niet de kans van je leven? Jullie doen allemaal net of dat zo inruilbaar is.

Karin schreef:

Lindy, jouw tekst zou ik geschreven kunnen hebben. Jij weet het alleen veel beter te verwoorden.

Deze opmerking viel mij erg op (ik geef geen oordeel in goed/slecht hoor, geef alleen aan hoe ik er zelf over denk):

__Nathalie__ schreef:

maar is voor jullie je partner dan niet de kans van je leven? Jullie doen allemaal net of dat zo inruilbaar is.

Voor mij is een partner nooit de kans van mijn leven geweest en een partner zal dat voor mij ook nooit zijn. Een baan of een verhuizing trouwens ook niet.

Ik kan me overigens niet voorstellen hoe dat moet voelen, voor de keuze staan om mijn Grootste Wens in vervulling te laten gaan, want ik heb nooit een Grootste Wens gehad. Ik weet wel - en dat klinkt waarschijnlijk heel egoïstisch - dat mijn eigen geluk het allerbelangrijkst is. Ik ben de enige die 24/7 met mezelf moet leven, dan is het toch op z'n minst prettig wanneer ik me goed voel bij belangrijke beslissingen die ik neem in mijn leven. Bij minder essentiële zaken kan ik heel toegeeflijk zijn, maar mijn eigen gevoel wegcijferen of een ondergeschikte rol aannemen doe ik niet (meer).

Hmm, misschien is dat wel mijn grootste wens: vrijheid behouden om de keuzes te maken waar ik mij goed bij voel.

En van de andere kant bezien: stel, ik heb een goede relatie en mijn partner zou voor de keuze staan tussen zijn Grootste Wens en mij, en er is geen compromis mogelijk waar we ons allebei in kunnen vinden. In dat geval is het even flink slikken (en weer doorgaan) als hij voor zijn Grootste Wens kiest, maar aan de andere kant had ik in zijn geval hoogstwaarschijnlijk precies hetzelfde gedaan. Ik wil iig niet degene zijn die mijn partner ervan weerhoudt om zijn Grootste Wens te realiseren.

KiWiKo schreef:

NU zou ik gaan.......... 20 jaar geleden niet

en nu adviseer ik iedereen die 20 jaar jonger is dan mij om het vooral te doen

odetteke schreef:

De kans van mijn leven: dat is elke avond naast mijn vent in slaap vallen en elke ochtend weer naast hem wakker worden

__Nathalie__ schreef:

In mijn partner zie ik meer geluk als in wat dan ook!
En dan zeg ik niet dat je moet inleveren op dingen die je dierbaar zijn. Maar ik kan me niet voor stellen dat als er iets is wat je belangrijker zou kunnen vinden als je partner?

Silvia schreef:

KiWiKo schreef:

NU zou ik gaan.......... 20 jaar geleden niet

en nu adviseer ik iedereen die 20 jaar jonger is dan mij om het vooral te doen

Ik ben 20 jaar geleden wel gegaan: Mijn vriend kreeg een baan aangeboden in de VS (wel bij een Nederlands bedrijf). Ik ben met hem meegegaan en geen moment spijt van gehad! We hebben daar 2 jaar gewoond en zijn toen weer terug gegaan naar NL. Door mijn ervaring daar kreeg ik gemakkelijk een baan bij terugkomst en ik heb nog steeds profijt van onze tijd daar.
Als je me nu zou vragen om weer te gaan zou ik toch hard moeten nadenken: We hebben inmiddels een mooi huis, een hond en twee katten. Twintig jaar geleden was ik net van school af, woonde nog thuis en had geen baan. Niets wat me tegenhield om hier te blijven. Nu is het toch wel anders.

__Nathalie__ schreef:

Dat je een baan belangrijker zou vinden als je partner dat zou ik niet snappen.

pharagirlke schreef:

Dan toch de droom Als mijn partner me die niet gunt is het niet de juiste partner. Ik gun hem ook zijn droom. Ik zeg altijd dat als hij elders gelukkiger is, hij niet eens hier MAG blijven omwille van mij... Het leven is veel te kort daar voor.

LindyH schreef:

Als je grootste droom het hebben van een partner is, dan kan ik me voorstellen dat alles daarvoor in het niet valt, maar ik kan me dan weer niet voorstellen dat dat je grootste droom is.

Je bent geen soulmates als je je eigen soul opoffert voor de ander. Dan kun je namelijk met iedereen wel soulmate zijn. Je moet matchen. Dat betekent dat je vast moet houden aan je eigen identiteit, anders kan je ook niet matchen met die van een ander.
Als jij je grootste droom opgeeft om maar te blijven matchen met je partner, dan ben je jezelf ontzettend voor de gek aan het houden. Dan match je namelijk helemaal niet meer. Je houdt alleen de schijn op.

Je kunt ervoor kiezen om je eigen dromen op te offeren voor de relatie, maar of je daar gelukkig van wordt... Je verloochent jezelf dan ontzettend. Daar komen de midlife-crises vandaan. 'Wat nou als ik mijn eigen pad had gekozen?' 'Ik ga het gewoon alsnog doen!' ... en weg is je 'soulmate'.

Wat voor verbitterd mens was Maarten van der Weijden wel niet geweest als hij bij zijn vriendin was gebleven en haar altijd (onbewust) was blijven kwalijk nemen dat zij hem van zijn droom heeft afgehouden? Erg leuk voor haar ook...

Het is gewoon niet zo dat je met partner per definitie gelukkiger bent dan zonder, en zéker niet dat je een beter mens bent. Het leven is zo veel meer dan het hebben van een partner.

Blue_Eyes schreef:

Amen, sister! Het is echt ondenkbaar dat ik mijn hubbie in de steek zou laten voor een baan.