Ik ben 1.68m en weeg 68 kilo, misschien zou mn bmi dan wel iets te hoog zijn of wat dan ook, maar ik heb geen zin om al dat lekkere eten te laten staan, (tis natuurlijk niet zo dat ik er niet op let en de pan uitgroei)
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
Heb inmiddels gelukkig een middenweg gevonden en ben aangekomen op een gewicht waar ik mij best goed bij voel
katiavl schreef:Ik vind mezelf vreselijk, waarom? denk een opstapeling van weinig zelfvertrouwen en veel gepest geweest.
Als ik in de spiegel zie word ik echt triest en vraag ik me af waarom ik niet mooi geboren ben. Savonds hoop ik soms om anders wakker te worden. Maar helaas nog niet gelukt. Soms spreek ik niet met mensen af omdat ik me zo onzeker voel.


LarissaXX schreef:Als ik in de spiegel kijk walg ik vaak van mezelf. Ik vind het erg het te zeggen, geef het ook bijna nooit toe, maar het is helaas wel zo!
Heeft denk ik deels te maken met mijn faalangst en het feit dat ik ooit mooi dun was. Kan het ook niet in mijn hoofd krijgen dat ik geld als 'mooi meisje' omdat ik het zelf niet zie.
Heb cup 70E, wat ik echt, echt niet mooi vind. Het doet alleen maar pijn aan je rug en verder heb je er niets aan. Ben 1.72 en mijn gewicht schommelt tussen de 55 en de 65 kg, soms het ene, soms het andere extreem. Buikje, soms plat, soms blubber (nu blubber). Benen, altijd breed, net als de heupen.
Sorry voor het geklaag, maar het is zo waar dat zo veel mensen aan zichzelf twijfelen of niet tevreden zijn. 'Zo zonde! Geniet van jezelf zijn' roep ik tegen anderen (vriendin met anorexia, ook veel problemen mee gehad) maar kan het zelf slecht. Daarom fake ik ook vaak zelfvertrouwen. Mensen denken vaak dat ik niks geef om andermans mening en stevig in mijn schoenen sta, terwijl niets minder waar is eigenlijk.
Voor degenen die wel blij zijn met zichzelf- super, houden zo, trots op zijn!
Fijn dat ik dit even kwijt kon

