Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-04-09 21:59

Geplaatst: 07-04-09 21:59

kazary schreef:
Seksuele intimidatie normaal? Vroeger? Toen ze dachten dat de ooievaar kinderen bracht?
Overdreven van me, maar daar ben ik het dus niet mee eens.
Kwa jongens streken waren toen met een katapult besjes schieten, nu doen ze dat met grover geschut en andere amunitie.
Gevecht was toen een keer met de vuist, niet onder invloed van drug met een mes of erger.
Jatten was toen een pakje kauwgom, nu overvallen we gewoon de kassa.

Toen was er inderdaad de tik met de liniaal, dat hoeft van mij ook weer niet, maar nog altijd beter dan wat het nu is. Maar iets ertussen in zou ik echt wel wat vinden. Nu is het naar mijn idee echt te vrij.
Geen enkel respect meer voor een leraar of oudere.

Als je vroeger als secretaresse (ik noem maar wat) een klap op je kont kreeg van de baas, dan was dat evengoed vervelend, maar toendertijd waren er geen vertrouwenspersonen of wat dan ook om te gaan klagen. In die zin bedoel ik 'normaal'.
Ik heb behoorlijk veel Pietje Bel en Dick Trom gelezen, daar werd wel wat meer gedaan dan besjes schieten

Nu is dat natuurlijk geen graadmeter, maar vroeger was de wereld wel een stuk minder hard voor kinderen dan nu, ook al werden ze er wel voor gestraft. Dingen werden eerder beschouwd als kwajongensstreken, waar ze nu al direct crimineel of lastig zijn.

Persoonlijk ken ik geen enkel kind dat de kassa overvalt of vecht onder invloed van drugs, maar misschien ligt dat aan mij

En dan nog denk ik niet dat dat te maken heeft met hoeveel discipline je hebt op school. Als je van thuis uit geen of weinig discipline meekrijgt, zal geen enkele school je daarmee helpen, hoe streng die ook is. Tel daarbij nog eens de sociale omstandigheden op in dat soort gezinnen, die meesten ook niet al te best zijn, en je krijgt de uitwassen die je zojuist beschrijft. Het respect voor een leraar vloeit voort uit de opvoeding, niet andersom, imo.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:01

Geplaatst: 07-04-09 22:01

BraveSpots schreef:
Menino schreef:
Ok, 'hey henk' is mss wel erg vrij, maar zolang de leerling respectvol met de docent omgaat zie ik niet in waarom je je beter vast kan houden aan starre regelgevingen zoals 'ja meester' .

Het is maar wat je star vind...

niet alles al te letterlijk nemen hè

Maar nee, ik denk dus niet dat het iets toevoegt om je docent bv. met 2 woorden aan te moeten spreken, als je ook respectvol met een docent kan omgaan zonder met 2 woorden te spreken..

Maar ik behoor dan ook tot de generatie die geen pakjes kauwgom meer jat, maar meteen een kassa overvalt 8-)

**Geplaatst**: 07-04-09 22:03

Geplaatst: 07-04-09 22:03

Menino schreef:
niet alles al te letterlijk nemen hè
Maar nee, ik denk dus niet dat het iets toevoegt om je docent bv. met 2 woorden aan te moeten spreken, als je ook respectvol met een docent kan omgaan zonder met 2 woorden te spreken..

Maar ik behoor dan ook tot de generatie die geen pakjes kauwgom meer jat, maar meteen een kassa overvalt

Zeggen jullie dan gewoon zijn/haar naam? Ofzo? *kan het zich echt niet voorstellen, en is nog maar 18 jaar*

**Geplaatst**: 07-04-09 22:05

Geplaatst: 07-04-09 22:05

Ik word gewoon Martine genoemd, of juf, maar hé joh accepteer ik echt niet. Denk dat het op een basisschool ook wel anders is dan op een middelbare school, daar is de afstand toch wat groter. Ik heb de kinderen drie jaar lang, elke dag, in de klas en dat schept een band, ik zou het erg afstandelijk vinden als de kinderen mij bij mijn achternaam aan zouden spreken...

**Geplaatst**: 07-04-09 22:06

Geplaatst: 07-04-09 22:06

Wij noemden de leraren ook al bij de voornaam hoor, en ik ben bijna 25

En natuurlijk steek je gewoon je hand op en wacht je op je beurt. Ik kreeg een keer op mijn donder van "Evert" omdat ik met mijn hand omhoog zat, maar in gedachten met mijn vingers knipte.

Ik kwam als laatste aan de beurt met de mededeling dat Evert geen hond was

**Geplaatst**: 07-04-09 22:07

Geplaatst: 07-04-09 22:07

ja meestal wel

,

en ik denk niet dat er ook maar 1 docent is die vindt dat ik onrespectvol met hem omga oid. Vaak zat gehad dat als ik 'u' of 'meneer' zei, dat ze zeiden van 'zeg maar gewoon jij/naam hoor' ..

**Geplaatst**: 07-04-09 22:08

Geplaatst: 07-04-09 22:08

martinev schreef:
Ik word gewoon Martine genoemd, of juf, maar hé joh accepteer ik echt niet. Denk dat het op een basisschool ook wel anders is dan op een middelbare school, daar is de afstand toch wat groter. Ik heb de kinderen drie jaar lang, elke dag, in de klas en dat schept een band, ik zou het erg afstandelijk vinden als de kinderen mij bij mijn achternaam aan zouden spreken...

In de lagere school zeiden we juffrouw/meester en dan de voornaam.
Sinds het middelbaar werd dat meneer/mevrouw en dan achternaam.

Maar ik begrijp dat het daar anders is. Ook op de 'gewone' scholen?

**Geplaatst**: 07-04-09 22:11

Geplaatst: 07-04-09 22:11

Montessori onderwijs is niet zo vrijblijvend hoor, je begint bij de blauwe boeken, daarna de groene en als hoogste is er de rode serie. Voor je van school af gaat hoor je van alle vakken het rode materiaal af te hebben en het is dus de taak van je docent om te zorgen dat je in je ritme blijft. Een andere enorm voordeel van montessori is dat de docenten de kinderen een fijne afwisseling tussen leuke en stomme vakken kunnen aanbieden, dat vergroot de motivering.

Bij ons op school mocht je niet met schoenen de klas in en daar werd helemaal niet truttig over gedaan en met je Hey Henk schoot je ook geen milimeter op. Ook op deze scholen geldt normale discipline met normale regels. Je kreeg echter wel de kans om een vriendelijkere band op te bouwen met je docent, om minder afstandelijk te zijn in de jaren dat je met elkaar moet werken. Op de basisschool hadden we drie jaar lang dezelfde docent, je wisselde dus 1 keertje.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:12

Geplaatst: 07-04-09 22:12

en ik mis nog een type onderwijs in het rijtje wat genoemd werd door de ts en dat is het onderwijs volgens de sudbury valley school,
2 scholen die in nederland volgens deze onderwijsmethode handelen zijn te vinden op de site

http://www.sudval.org/

Ik draag het onderwijs van de sudbury valley schooleen enorm warm hart toe en wil het graag bij jullie onder de aandacht brengen, nederland is hier nog niet klaar voor, wellicht kunnen er wat meningen in dit topic bijgesteld worden

Door Peter Gray op 13 augustus 2008 in Freedom to Learn

Peter Gray, Professor Psychologie aan Boston College, is een specialist in ontwikkeling- en evolutionaire psychologie en auteur van een inleidend tekstboek psychologie, Psychology (5e ed.). Hij blogt voor Psychology Today.

De Sudbury Valley School is in de afgelopen veertig jaar een van de best bewaarde geheimen binnen het Amerikaanse onderwijs gebleven. De meeste studenten in pedagogiek hebben vaak nog nooit van dit onderwijs gehoord. Hoogleraren in de onderwijskunde negeren het, niet uit kwaadaardigheid, maar omdat ze het niet kunnen opnemen binnen het kader van hun educatieve gedachte. Het Sudbury Valley onderwijsmodel is geen variant van het standaard onderwijs. Het is niet te vergelijken met een progressieve versie van het traditionele onderwijs. Het is geen 'Montessori' school of een 'Steiner' school of een constructivistische school gebaseerd op de denkbeelden van 'Piaget'. Het is iets heel anders. Om inzicht te krijgen in de school moet men om te beginnen van een heel ander denkbeeld uitgaan dan die gebruikelijk is in het huidige pedagogische denken. Men moet uitgaan van de gedachte: Volwassenen hebben geen controle over de ontwikkeling van kinderen; kinderen ontwikkelen zichzelf.

Maar het geheim wordt langzaam bekend, grotendeels verspreid door studenten en anderen die de Sudbury Valley School van dichtbij hebben ervaren. Er zijn vandaag de dag ten minste twee dozijn scholen in de hele wereld die worden gemodelleerd naar Sudbury Valley. Ik voorspel dat binnen vijftig jaar van nu, zo niet eerder, het Sudbury Valley model in ieder standaard tekstboek van het onderwijs zal voorkomen en dat het zal worden overgenomen door veel openbare scholen. Ik voorspel dat over vijftig jaar de huidige aanpak voor het onderwijs door velen, zeker door de meeste opvoeders, wordt gezien als een barbaars overblijfsel uit het verleden. De mensen zullen zich afvragen waarom het zo lang moest duren voordat de wereld een eenvoudig en vanzelfsprekend idee zou begrijpen als die waarop de Sudbury Valley School is gegrond: Kinderen ontwikkelen zichzelf; we hoeven dit niet voor hen te doen.

In mijn laatste blog heb ik bewijs geleverd voor de stelling dat kinderen van jagers-verzamelaars de enorme hoeveelheid vaardigheden en kennis die ze nodig hebben om een effectieve volwassene te worden door middel van hun eigen zelfgerichte spel en exploratie leerden. In mijn verhandeling daarvoor heb ik erop gewezen dat de kinderen in onze cultuur de moeilijkste lessen die zij ooit leren ervaren voordat ze beginnen met school, geheel op eigen initiatief, zonder volwassen inmenging of aansporing. En nu, op basis van de ervaringen van de Sudbury Valley School, moet ik concluderen dat zelfonderwijs net zo goed werkt voor de schoolgaande leeftijd van kinderen en jongeren in onze cultuur als dat voor peuters en voor de jagers-verzamelaars geldt.

Al vele jaren heb ik de kans gekregen de Sudbury Valley School te observeren, zowel als vader van een student en als academicus waarin de school een bron vormde voor het bestuderen van spel en zelfontwikkeling. Hieronder zal ik iets over de school vertellen.

Eerst enkele triviale feiten. De school werd 40 jaar geleden opgericht en is sindsdien continu in gebruik. Het is een privé dagschool in Framingham, Massachusetts, open voor studenten vanaf vier jaar tot en met middelbare school leeftijd. De school is in geen geval elitair te noemen. Het neemt studenten aan zonder rekening te houden met eventuele academische prestaties, en het werkt op basis van kosten per leerling die ongeveer de helft lager liggen dan die van de omringende openbare scholen. De school heeft momenteel zo'n 200 studenten en tien volwassenen medewerkers. Het is gevestigd in een gerenoveerd Victoriaans herenhuis op tien hectare grond met een schuur in een deel van de stad wat grotendeels nog platteland was toen de school werd opgericht. Maar nu de meer opmerkelijke feiten met betrekking tot de wijze van functioneren van de school:

De school werkt als een participatieve democratie

De Sudbury Valley School is in de eerste plaats een gemeenschap waarin kinderen en jongeren rechtstreeks de rechten en verantwoordelijkheden van een democratische besturingsvorm ervaren. Het primaire bestuurlijke orgaan is de school vergadering (School Meeting) bestaat uit alle studenten en medewerkers. Bij wijze van één-persoon-één-stem wordt in de School Meeting, die wekelijks bij elkaar komt, besloten over de schoolregels, over de school aankopen, over het aanstellen van commissies om toezicht te houden op het dagelijks functioneren van de school en over het aanstellen van personeelsleden. Vierjarigen hebben in dit geheel binnen de school dezelfde stem als oudere leerlingen en volwassen medewerkers.

Geen van de medewerkers op school heeft langlopende rechten. Allen zijn op contract van een jaar aangesteld, dat elk jaar moet worden verlengd door middel van een geheime stemming/verkiezing. In deze stemming is de verhouding tussen studenten en staf een factor 20 tot 1. Het personeel dat dit proces overleeft en jaar na jaar wordt herkozen, vormt degenen die worden bewonderd door de studenten. Dit zijn mensen die aardig, ethisch en bekwaam zijn en die een significante en positieve bijdrage leveren aan de schoolomgeving. Zij zijn de volwassenen aan wie studenten zich in sommige opzichten willen spiegelen.

De schoolregels worden afgedwongen door het Juridisch Comité, dat regelmatig van leden wijzigt maar altijd gevormd wordt door een personeelslid en een vertegenwoordiging uit de gehele leeftijdspopulatie van studenten op de school. Wanneer een student of een personeelslid aangeklaagd wordt door een ander lid van de school voor het schenden van een regel, moeten de aanklager en de verdachte verschijnen voor het Juridisch Comité, die beslist over schuld of onschuld en in het laatste geval beslist over een passende sanctie. Bij dit alles wordt het personeel op dezelfde wijze behandeld als studenten. Niemand staat boven de wet.

De school heeft geen invloed op de studentenactiviteiten

Studenten zijn de hele dag, elke dag, vrij om te doen wat zij willen op de school, zolang dat niet in strijd is met de regels van de school. De regels, gemaakt door de School Meeting, hebben te maken met de bescherming van de school en de bescherming van de persoonlijke vrijheden om ongehinderd interesses na te streven. Schoolleden mogen geen lawaai maken in de aangewezen "rustige kamers", misbruik maken van apparatuur en moeten opruimen na gebruik ervan, mogen school eigendommen niet molesteren, mogen geen gebruik maken van illegale drugs of drank op de campus, of zich niet misdragen jegens een andere persoon zodat die persoon zich lastig gevallen voelt. Overtredingen van deze soort vormen de bron van klachten voor het Juridisch Comité.

Geen van de schoolregels heeft te maken met het leren. De school neemt geen testen af. Het maakt geen beoordelingen en volgt geen studievoortgang. [1] Er wordt geen curriculum opgelegd en er worden geen pogingen gedaan om studenten te motiveren om te leren. Lessen worden alleen gegeven in het geval dat studenten hier het initiatief voor nemen, en ze duren zo lang als de studenten daar behoefte aan hebben. Op de school volgen veel leerlingen zelfs nooit een les, en de school heeft daar geen probleem mee. De medewerkers van de school zien zichzelf niet als leraar. Zij zien zichzelf als volwassen leden van de gemeenschap die een grote verscheidenheid van diensten aan de school leveren, waaronder soms instructie. Het meeste van hun "onderwijs" is identiek aan de manier waarop dat plaatsvindt in ieder andere menselijke omgeving, het gaat om het beantwoorden van vragen en het presenteren van oprechte ideeën in de context van echte conversaties.

De school is een rijke omgeving voor exploratie en spelen, en daarmee ook voor het leren

Leren op Sudbury Valley is grotendeels incidenteel. Zij doet zich voor als een neveneffect van het zelfgericht spel en exploratie van de studenten. De school is een prachtige plek om te spelen en te verkennen. Het biedt ruimte en tijd voor dergelijke activiteiten. Het biedt ook apparatuur - inclusief computers, een volledig uitgeruste keuken, een ruimte voor houtbewerking, een kunst kamer, speeltoestellen, spelletjes en speelgoed van verschillende soorten, en veel boeken. Studenten hebben ook toegang tot een vijver, een grasveld, en een nabijgelegen bos om buiten te spelen en te exploreren. Degenen die een speciale interesse ontwikkeling wat nieuw materiaal behoeft, kunnen de School Meeting proberen te overtuigen het te kopen, of zouden geld bijeen kunnen brengen voor de aanschaf door middel van de verkoop van bijvoorbeeld zelfgebakken koekjes in de school.

De belangrijkste leerbron van de school voor de meeste studenten vormen de medestudenten, die een enorme waaier van belangstellingen en capaciteiten met zich meebrengen. Als gevolg van de vrije menging van leeftijden op school worden leerlingen regelmatig blootgesteld aan activiteiten en ideeën van anderen die ouder of jonger zijn dan zijzelf. Het spel in deze leeftijdmenging biedt jongere kinderen continue mogelijkheden om te leren van oudere. Zo hebben veel studenten op de school geleerd om te lezen als een neveneffect van het spelen van spellen, met geschreven tekst (met inbegrip van computer games), samen met studenten die al kunnen lezen. Ze leren lezen, zelfs zonder dat zij zich ervan bewust zijn dat ze dat doen.

Een groot deel van de onderzoeken van studenten op de school, met name die van de adolescenten, vindt plaats door middel van gesprekken. De leerlingen praten over alles wat denkbaar is, met elkaar en met medewerkers, en door middel van dergelijk praten worden ze blootgesteld aan een enorme hoeveelheid ideeën en argumenten. Omdat niemand een officiële status heeft kan alles wat wordt gezegd en gehoord in een gesprek opgevat worden als iets om over na te denken, niet als dogma om op te slaan in het geheugen of als terugkoppeling op een test. Conversatie, in tegenstelling tot het onthouden van materie voor een test, stimuleert het intellect. De grote Russische psycholoog Lev Vygotsky betoogde, lang geleden, dat gesprek de basis voor het hoger denken vormt, en mijn opmerkingen van studenten aan Sudbury Valley hebben mij ervan overtuigd dat hij gelijk had. De gedachte is een geïnternaliseerd gesprek; een externe gesprek, met andere mensen, vormt daarvan het begin.

Honderden afgestudeerden getuigen van de educatieve effectiviteit
van de school

Mijn eigen eerste studie van de Sudbury Valley School, vele jaren geleden, was een verdiepende studie naar de afgestudeerden. Sinds die tijd heeft de school zelf verschillende studies van afgestudeerden uitgevoerd, die gepubliceerd zijn als boek. [2] Al deze onderzoeken hebben aangetoond dat de school goed werkt als een onderwijsinstelling.

Afgestudeerden van Sudbury Valley zijn te vinden in het hele scala van loopbanen die worden gewaardeerd door onze samenleving. Het zijn vakmensen, ondernemers, kunstenaars, musici, wetenschappers, maatschappelijk werkers, verpleegkundigen, artsen, enzovoort. Degenen die hoger onderwijs wilden volgen hadden geen bijzondere problemen om op hogescholen en universiteiten, met inbegrip van de zeer selectieve, toegelaten te worden of goed te presteren als ze er eenmaal toegelaten waren. Vele anderen zijn succesvol in een carrière, zonder te zijn gaan studeren. En nog belangrijker, oud-studenten melden dat ze tevreden zijn met hun leven. Ze zijn vrijwel unaniem in hun oordeel dat ze blij zijn dat ze op Sudbury Valley hebben gezeten en over het feit dat de school hen beter heeft voorbereid op de realiteit van het volwassen bestaan dan een traditionele school zou hebben gedaan. Zij bewaren in aanzienlijke mate de speelse houding (en dat betekent gefocust, intens en vrolijk) in hun volwassenheid ten aanzien van hun loopbaan en het leven, die ze ontwikkeld en verfijnd hebben terwijl ze op school zaten.

Als u geïnteresseerd bent om meer te leren over de Sudbury Valley School, is de website van de school een goede plaats om te beginnen. De leidende filosoof van de school alsmede een van de oprichters van de school, is Daniël Greenberg. Zijn boeken en andere boeken over de school zijn te vinden op de website van de school. Greenberg's meest recente boek, dat ik kan aanbevelen, is "Turning Learning Right Side Up," als coauteur met de gerenommeerde hoogleraar bedrijfskunde en innovator Russell Ackoff.

Mijn eigen beweegreden om hier en in de toekomst over de school te schrijven is niet gericht op het bevorderen van Sudbury Valley als instelling, maar om een dialoog op gang te brengen over spelen, nieuwsgierigheid, de menselijke natuur, en het onderwijs dat gedeeltelijk in kennis wordt gesteld door de ervaringen van de school. Tot nu toe heb ik het alleen oppervlakkig behandeld. Ik ben er zeker van dat voor de meeste lezers dit stuk meer vragen oproept dan antwoorden gegeven zijn. Stel uw vragen, en aarzel niet om uw twijfels en bezwaren kenbaar te maken

Peter Gray's blog Freedom to learn.

----------

Voetnoten

1. Er is een uitzondering op de mededeling dat de school geen beoordeling maakt van studenten. Studenten die willen afstuderen met een getuigschrift moeten een geschreven thesis verdedigen met de stelling dat zij zichzelf hebben voorbereid op een verantwoordelijk volwassen leven. Deze thesis wordt mondeling verdedigd en beoordeeld door een panel van de volwassenen bestaande uit medewerkers op andere Sudbury-model scholen.

2. Mijn studie van de afgestudeerden, co-auteur met David Chanoff, werd gepubliceerd in het American Journal of Education, Volume 94, pp 182-213. De meer recente studies van de afgestudeerden zijn gepubliceerd door de Sudbury Valley School Press en zijn te vinden op de website van de school.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:12

Geplaatst: 07-04-09 22:12

BraveSpots schreef:
In de lagere school zeiden we juffrouw/meester en dan de voornaam.
Sinds het middelbaar werd dat meneer/mevrouw en dan achternaam.

Maar ik begrijp dat het daar anders is. Ook op de 'gewone' scholen?

Hier (Nederland dus

) Hetzelfde.
Het was op de basisschool Juf Annie, maar bij het 'roepen' zeiden we gewoon Juf.
Op de middelbare hadden we Meneer de Jong en Mevrouw Ponten. Hoewel we van sommigen de voornaam wisten en daar wel eens mee spraken als er een goed moment voor was.
Wel zeg ik nog altijd tegen vreemde mensen 'u' , ookal zijn ze even oud als ik.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:12

Geplaatst: 07-04-09 22:12

Hoe het op de "gewone" scholen is weet ik niet, weet wel dat wij veel bezig zijn met het sociale, we doen bijvoorbeeld ook de kanjertraining, erg leuke lessen over sociale vaardigheden en hoe je je gedraagt in bepaalde situaties.
Ik vind dat respect tonen niet zit in het wel of niet aanspreken van de leerkracht bij de voornaam.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:12

Geplaatst: 07-04-09 22:12

wat ik probeer te zeggen is eigenlijk dat je moet ingrijpen als blijkt dat een leerling onrespectvol met de docent omgaat. Maar dat je geen doelloze regels moet aanhouden om te bepalen of iemand respectvol is of niet.

Citaat:
Ik vind dat respect tonen niet zit in het wel of niet aanspreken van de leerkracht bij de voornaam.

, dat dus...

En ik las 'hey henk' als in een begroeting (zoals 'hoi henk'), en niet in de zin van 'heey henk, hierkomuh ik heb een vraag!' . Toch wel van belang om even te melden denk ik zo, hihi

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 07-04-09 22:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-04-09 22:12

Geplaatst: 07-04-09 22:12

Lyonesse schreef:
Wij noemden de leraren ook al bij de voornaam hoor, en ik ben bijna 25 En natuurlijk steek je gewoon je hand op en wacht je op je beurt.

Ik ben zowat nog een generatie ouder

en bij ons werden sommige docenten ook bij hun voornaam aangesproken. Er waren 'zelfs' leerlingen die hun ouders bij de voornaam noemden. :oo

Dat zijn overigens allemaal brave burgers geworden voor zover ik weet, iig niet ontspoord, aan de drugs etc. En in de klas heb ik nooit wat gemerkt van gebrek aan respect. Ook bij ons was het heel normaal om beleefd te blijven tegen docenten, ook tegen degenen met alleen een voornaam

. Vinger opsteken in plaats van door de klas roepen, en het was echt geen 'hé Liesbeth' - dan luisterde ze gewoon niet. Het is zo makkelijk om te generaliseren.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:13

Geplaatst: 07-04-09 22:13

martinev schreef:
Ik vind dat respect tonen niet zit in het wel of niet aanspreken van de leerkracht bij de voornaam.

Ik ben het daar volledig mee eens.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:13

Geplaatst: 07-04-09 22:13

kazary schreef:
Een school met wat meer dicipline zou zo slecht niet zijn. Dat mag van mij wel weer terug.
Geen hey Henk, maar de vinger in de lucht en meester.
Beter luisteren zonder overal tussen te vallen met de snebbel.
In Belgie vind je deze scholen nog. Ik denk dat het heel wat getrut op de straat zou schelen met onopgevoede kinderen met een te grote bek.
Dienstpicht terug zou ik ook wel wat vinden. Zonder verpplichte uitzendigen, dat dan weer wel.

Maar ik geloof dat ik in de minderheid lijkt te zijn hier. Ik ben benieuwd wat ik voor tegengas ga krijgen.

Sommige kinderen hebben veel discipline en een strenge leraar nodig, maar dit werkt niet voor elk kind. Ik vind dat respect van twee kanten moet komen. Ik heb respect voor een leraar, omdat deze mij ook met respect behandeld en ik kijk tegen de leraar op, omdat deze meer kennis heeft dan ik en dat op mij kan overbrengen. Ik heb altijd super leuk contact met de leraren op mijn montessori scholen gehad en deze waren niet allemaal streng. Ze waren juist heel los, maar daarom zijn er ook bijna nooit botsingen geweest. Brutaalheid werd natuurlijk niet getolereerd. Als je als leraar alles over je heen laat komen, krijg je ook geen respect. Wel noemde we de leraren bij de voornaam en dat vond ik leidde tot een prettige sfeer. Belangrijk is om als leraar een duidelijke grens aan te geven. Die grens kan voor elke leraar anders zijn en hebben de leerlingen te respecteren.

Een strenge leraar die naar mijn idee geen respect voor mij heeft, kan bij mij behoorlijke opstandigheid oproepen.

Bovendien vind ik dat tegenwoordig de ouders veel te makkelijk over opvoeding denken en denken dat de school dat maar doet ofzo. Respect en beleefdheid opbrengen en sociale omgang hoort voor een groot deel bij de opvoeding die de ouders geven. Tuurlijk school voedt mee op, zeker de basisschool, maar het is een hoofdtaak van de ouders. Sommige ouders hebben maar te klagen over de scholen en leraren, maar hun eigen kleuter kan nog niet eens zelfstandig naar de wc of eten.

martinev schreef:
Hier wil ik eigenlijk ook nog graag even op reageren. Er wordt steeds veel bij de scholen gelegd, die zouden niet streng genoeg zijn, maar kijk alsjeblieft ook eens naar de ouders... Veel ouders hebben het erg druk, en om hun tekortkomingen naar hun kinderen (bv door gebrek aan tijd) te compenseren, worden veel kinderen verwend. Ouders durven geen nee meer te zeggen en grenzen te stellen. Je begrijpt kinderen zoveel beter als je een paar keer hun ouders hebt ontmoet...

Waarmee ik niet wil zeggen dat de school niks aan opvoeding moet doen, maar de taak van de ouders wordt steeds vaker verplaatst naar de school.

Zo ontzettend mee eens!

Lyonesse schreef:
Ben ik da echt de enige die problemen ondervind doordat ik mezelf verkeerde leerwijzen heb aangeleerd?
Dit is niet de schuld van de school, want die hadden het niet kunnen merken. Ik maakte de opdrachten goed, had alles op tijd af en had goede cijfers. Maar ik sla dus stappen over in mijn denkproces, waardoor ik altijd loop te zeuren: Waarom dan? Omdat ik anders iets niet snap.

Ik snap eerlijk gezegd niet goed wat je bedoelt. Je wist wel de goede antwoorden, maar niet waarom? Ik heb dat helemaal niet. Sterker nog, als ik niet snap waarom iets zo is, als ik de logica niet zie, dan heb ik ontzettende moeite om het te onthouden.

Denk je dat als je klassikaal les had gehad, je die stappen niet had overgeslagen, omdat deze je dan wel verteld waren o.i.d.?

martinev schreef:
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar wel de eerste en laatste pagina.

Ik werk op een Montessori basisschool en heb een bovenbouw klas, groep 6,7 en 8. Ik ben heel erg blij dat ik voor dit soort onderwijs heb gekozen en vind het erg jammer dat ik zelf niet op een Montessorischool heb gezeten.

Vaak denken mensen dat een Montessorischool (of dalton of jenaplan) een "pretschool" is, waar de kinderen zelf mogen bepalen wat ze doen. Dit is in beperkte zin waar, de kinderen plannen zelf in wanneer ze welk werkje doen, maar ze moeten toch echt een bepaald programma afmaken in een week. Als een kind er voor kiest om op maandag al zijn rekenwerk voor de hele week te maken, prima, maar al het andere werk moet ook gewoon af.
Het kind leert goed plannen en krijgt individueel les op zijn of haar niveau. Als een kind iets niet snapt, legt hij dit werkje op de hoek van de tafel met een rode kaart er op, ik loop langs en ga naast kinderen zitten die hulp nodig hebben. Ook weet ik zelf natuurlijk welke kinderen extra hulp nodig hebben, uit ervaring, maar ook door het nakijken van de schriften, ik noteer welk kind de volgende dag een lesje nodig heeft.
Het mooie van dit systeem is dat elk kind op zijn eigen niveau werkt, sommige kinderen lopen een half jaar voor op anderen, dat is geen probleem, maar ik houd wel heel goed in de gaten dat een kind niet gaat onderpresteren.

Verder vind ik het heel positief dat er kinderen van verschillende leeftijden bij elkaar in de groep zitten, ze kunnen elkaar helpen en van elkaar leren, in drie jaar tijd zijn de kinderen jongste, middelste en oudste. Omdat de kinderen weten hoe het voelt om zelf jongste te zijn, zullen ze zich heel sociaal opstellen tegenover de jongere kinderen.

Een kanttekenig vind ik wel dat het door het individuele werken een grotere belasting is voor de leerkracht, ik moet heel precies alles bijhouden per kind, en zorgen dat niemand achter komt te lopen of onder zijn niveau werkt. Goed registreren en weten hoe de kinderen in de klas in elkaar zitten is dus heel belangrijk. Dit maakt dat dit soort onderwijs valt of staat bij de leerkracht die voor de groep staat.

Ik heb nu een klas met 30 kinderen en dat is voor dit soort onderwijs eigenlijk te veel, maarja bepalingen vanuit de overheid!

Ik ben heel positief over het Montessori-onderwijs. Ik heb ook stage gelopen op klassikale scholen, maar daar merk je echt dat een kwart van de kinderen niks snapt van de lessen, en een kwart uit zijn neus zit te eten omdat hij allang weet waar het over gaat en dus niet uitgedaagd wordt. Ik weet dat het de bedoeling is dat er veel meer gedifferentieerd wordt bij de klassikale scholen, maar ik zie om me heen dat dat láng niet overal gebeurt.

Hoop dat ik zo het Montessori-onderwijs nog wat heb kunnen uitleggen!

Mooie uitleg. Ik ben van mening dat een leraar ook nog belangrijker is bij montessori onderwijs. Het is heel individueel, wat juist een sterke kant is, maar daarbij heb je een goede docent nodig die idd er genoeg tijd in steekt en zijn vak goed verstaat. Het is meer dan alleen kinderen wat uitleggen.

Shadow0 schreef:
Knoffer schreef:
Op de middelbare school klassikaalles lijkt me vreselijk saai.

Dat is ook echt iets dat je als docent kunt maken en breken. De reguliere school waar ik de laatste jaren heb doorgebracht, daar droop de saaiheid vanaf. Een groot deel van de docenten zat de tijd uit tot het pensioen en verder niks. Hopeloos.
Maar als je leuke, bevlogen docenten hebt (en daar heb ik er gelukkig ook een heleboel van getroffen), dan kan het echt heel erg leuk zijn! Ik heb ontzettend leuke en interessante lessen en hoorcolleges gehad, gewoon omdat de docenten het zo enthousiast brachten dat ik nu nog precies weet wat er verteld is en gedaan is. En dan was ik zeker niet de enige die vol aandacht zat te luisteren. Dan hoeft een klassikale les zeker niet vervelend te zijn - en het kan bovendien erg prettig zijn om te luisteren ipv te lezen en zelf met je hoofd in het boek te zitten.

Bovendien zal een goede docent de methoden ook afwisselen - een reguliere school betekent niet per definitie dat je als docent 50 van de 50 minuten aan het woord moet zijn.

Mee eens hoor. Ik heb op montessori ook klassikale lessen gehad, vooral geschiedenis en kunstgeschiedenis en die docent kon interssant vertellen (niet altijd, maar dat lag ook aan of het onderwerp me interesseerde) en dan is het leuk. Ik vind hoorcolleges ook prima. Lekker zitten en luisteren.
Maar bijvoorbeeld bij wiskunde of taal op de middelbare school zijn er altijd niveau verschillen en kinderen met verschillende talenten. De ene is goed in wiskunde en heeft aan een korte uitleg genoeg, de ander begrijpt er geen reet van. Bij taal kan het weer precies andersom zijn. De gemiddelde scholier heeft het dus prima in die klassikale lessen, maar de bovenlaag zit zich stierlijk te vervelen en zijn/haar tijd te verdoen en de onderste laag snapt er nog geen reet van. Daarbij kunnen heel veel docenten niet interessant vertellen en heb je ook altijd dingen die je gewoon niet interesseren, hoe interessant het ook gebracht wordt. De een heeft het dan misschien juist liever van de hoorcolleges, de ander duikt dan liever in het boek.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:16

Geplaatst: 07-04-09 22:16

Karin schreef:
Lyonesse schreef:
Wij noemden de leraren ook al bij de voornaam hoor, en ik ben bijna 25 En natuurlijk steek je gewoon je hand op en wacht je op je beurt.

Ik ben zowat nog een generatie ouder en bij ons werden sommige docenten ook bij hun voornaam aangesproken. Er waren 'zelfs' leerlingen die hun ouders bij de voornaam noemden.

Dat zijn overigens allemaal brave burgers geworden voor zover ik weet, iig niet ontspoord, aan de drugs etc. En in de klas heb ik nooit wat gemerkt van gebrek aan respect. Ook bij ons was het heel normaal om beleefd te blijven tegen docenten, ook tegen degenen met alleen een voornaam . Vinger opsteken in plaats van door de klas roepen, en het was echt geen 'hé Liesbeth' - dan luisterde ze gewoon niet. Het is zo makkelijk om te generaliseren.

Mijn moeder werd boos op me als ik haar mams of mam noemde _O-

Mijn moeder was altijd Bea, en dat is ze nog steeds

**Geplaatst**: 07-04-09 22:16

Geplaatst: 07-04-09 22:16

@garny95: met dit soort onderwijs kan ik dus helemaal niks. Het komt erg overeen met het idee van een iederwijs school, je mag de hele dag doen wat je wil, als je drie maanden in een boomhut wil zitten, doe je dat lekker. In mijn ogen leren deze kinderen nooit dat ze iets moeten, iets wat in het latere leven toch echt wel zo zal zijn. Verder vind ik dat leerlingen niet mee kunnen beslisslen over álle regels, en al helemaal niet over de baan van een leerkracht, zal een mooie boel worden...

**Geplaatst**: 07-04-09 22:18

Re: Klassiek vs Methode onderwijs

Geplaatst: 07-04-09 22:18

Nou kazary,wat vind je van ons tegengas?

**Geplaatst**: 07-04-09 22:21

Geplaatst: 07-04-09 22:21

Knoffer schreef:
Ik snap eerlijk gezegd niet goed wat je bedoelt. Je wist wel de goede antwoorden, maar niet waarom? Ik heb dat helemaal niet. Sterker nog, als ik niet snap waarom iets zo is, als ik de logica niet zie, dan heb ik ontzettende moeite om het te onthouden.

Denk je dat als je klassikaal les had gehad, je die stappen niet had overgeslagen, omdat deze je dan wel verteld waren o.i.d.?

Nee, ik heb ze mezelf fout aangeleerd (waar die fout zit, weet ik nog niet precies) Ik denk dat dat niet was gebeurd op een reguliere school, idd omdat het je dan verteld wordt, maar ook omdat bij die klassikale lessen, je ook wel eens voor de klas uit moet leggen hoe je iets doet. Dat was bij helemaal niet zo, maar ik begrijp uit wat martinev zegt, dat daar nu weldegelijk op gelet wordt

Edit: over de logica niet zien = niet onthouden, is precies wat ik ook bedoelde in mij post over zeuren. Daarom vraag ik steeds waarom, en als ik antwoord krijg, kan ik gerust nog eens vragen waarom. Maar veel mensen snappen dat niet: Het is zo, dat weet je toch wel?

**Geplaatst**: 07-04-09 22:34

Geplaatst: 07-04-09 22:34

Lyonesse schreef:
Knoffer schreef:
Ik snap eerlijk gezegd niet goed wat je bedoelt. Je wist wel de goede antwoorden, maar niet waarom? Ik heb dat helemaal niet. Sterker nog, als ik niet snap waarom iets zo is, als ik de logica niet zie, dan heb ik ontzettende moeite om het te onthouden.

Denk je dat als je klassikaal les had gehad, je die stappen niet had overgeslagen, omdat deze je dan wel verteld waren o.i.d.?
Nee, ik heb ze mezelf fout aangeleerd (waar die fout zit, weet ik nog niet precies) Ik denk dat dat niet was gebeurd op een reguliere school, idd omdat het je dan verteld wordt, maar ook omdat bij die klassikale lessen, je ook wel eens voor de klas uit moet leggen hoe je iets doet. Dat was bij helemaal niet zo, maar ik begrijp uit wat martinev zegt, dat daar nu weldegelijk op gelet wordt

Edit: over de logica niet zien = niet onthouden, is precies wat ik ook bedoelde in mij post over zeuren. Daarom vraag ik steeds waarom, en als ik antwoord krijg, kan ik gerust nog eens vragen waarom. Maar veel mensen snappen dat niet: Het is zo, dat weet je toch wel?

Hmm, maar dan kreeg je niet nog een uitleg van de docenten? Ik vind juist door de individuele aandacht, dat er ook veel tijd is om uitleg te geven en dus te zorgen dat je het echt snapt. Bij klassikale les heb ik eerder het idee dat stof voorgekauwd wordt en je daarom niet echt gemotiveerd wordt om er zelf over na te denken en het te snappen. Ook snap ik juist dingen sneller als ik zelf de logica moet vinden. Als dat dan niet lukt, dan vroeg ik om uitleg. Ook bij de opdrachten uit de boeken moest je vaak je antwoorden gewoon onderbouwen, dus moet je het wel snappen, anders valt het op.

Ik heb het zelf juist als erg prettig ervaren dat ik mijn eigen manier van leren kon vormen en toepassen. Maar als je het jezelf verkeert geleerd hebt en dat is niet opgemerkt, dan snap ik dat je daar nu een probleem mee hebt.

martinev schreef:
Hoe het op de "gewone" scholen is weet ik niet, weet wel dat wij veel bezig zijn met het sociale, we doen bijvoorbeeld ook de kanjertraining, erg leuke lessen over sociale vaardigheden en hoe je je gedraagt in bepaalde situaties.
Ik vind dat respect tonen niet zit in het wel of niet aanspreken van de leerkracht bij de voornaam.

Eens. Geweldig die kanjertraining. Mijn moeder was ook altijd bezig met die kanjertraining. Op de basisschool waren ze altijd juist erg bezig met sociale omgang idd.

martinev schreef:
Ik word gewoon Martine genoemd, of juf, maar hé joh accepteer ik echt niet. Denk dat het op een basisschool ook wel anders is dan op een middelbare school, daar is de afstand toch wat groter. Ik heb de kinderen drie jaar lang, elke dag, in de klas en dat schept een band, ik zou het erg afstandelijk vinden als de kinderen mij bij mijn achternaam aan zouden spreken...

Haha, bij ons werd ook wel eens juffiieeee gezegd. Konden de meeste niet echt waarderen, haha.

Ik vind het idd ook erg afstandelijk om docenten bij de achternaam te noemen. Ook op de middelbare school had ik goed contact met de leraren en had ik het ook erg afstandelijk gevonden om deze bij de achternaam te noemen. Ik zat ook op een kleine school.
Respect verdien je op andere manieren dan kinderen je bij de achternaam laten noemen.

Lovely schreef:
Montessori onderwijs is niet zo vrijblijvend hoor, je begint bij de blauwe boeken, daarna de groene en als hoogste is er de rode serie. Voor je van school af gaat hoor je van alle vakken het rode materiaal af te hebben en het is dus de taak van je docent om te zorgen dat je in je ritme blijft. Een andere enorm voordeel van montessori is dat de docenten de kinderen een fijne afwisseling tussen leuke en stomme vakken kunnen aanbieden, dat vergroot de motivering.

Eens. Uiteindelijk moet je toch alle stof gedaan hebben. Je kunt niet met halve bagage naar de middelbare school, omdat je geen zin had wat uit te voeren en school zo vrij was

**Geplaatst**: 07-04-09 22:37

Re: Klassiek vs Methode onderwijs

Geplaatst: 07-04-09 22:37

@ knoffer: Nee, want ik wist het niet, en zij merkten het niet omdat ik op tijd klaar was en wel gewoon de goede antwoorden gaf. Ik merkte het pas veel later.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:39

Re: Klassiek vs Methode onderwijs

Geplaatst: 07-04-09 22:39

Maar had je zelf dan wel het idee dat je de stof snapte? Of dacht je daar niet bij na? Antwoord is antwoord...
Moest jij bij opdracht dan niet je antwoorden onderbouwen of beargumenteren?

**Geplaatst**: 07-04-09 22:46

Geplaatst: 07-04-09 22:46

Knoffer schreef:
Maar had je zelf dan wel het idee dat je de stof snapte? Of dacht je daar niet bij na? Antwoord is antwoord...
Moest jij bij opdracht dan niet je antwoorden onderbouwen of beargumenteren?

Jawel, ik had wel het idee dat ik het snapte, de antwoorden waren immers goed

En ik snapte het ook waarschijnlijk echt wel, maar mijn probleem is dat ik geen verband zie doordat ik dingen oversla. Ik ben er nog steeds niet achter wat precies het probleem is, maar ik zie de verbanden niet tussen dingen, die wel hetzelfde werken. Ik kom er wel uit, maar niet op de goede manier zeg maar. Wat martinev zei, misschien maak ik het te ingewikkeld, misschien te simpel waardoor ik dingen mis. Ik kan het dus ook niet goed uitleggen

Zowel op het basisonderwijs als op de middelbare heb ik dit mezelf aangeleerd. Daarna heb ik nog 2 MBO opleidingen gedaan en pas bij de 2e daarvan begon het mij op te vallen en ben ik er met iemand over gaan praten. Diegene benoemde het als: de stappen wel nemen, maar veel te snel waardoor het onbewust wordt, en ik dus zelf de draad kwijt raak.

**Geplaatst**: 07-04-09 22:51

Re: Klassiek vs Methode onderwijs

Geplaatst: 07-04-09 22:51

Lyonesse, ik herken het wel hoor. Volgens mij komt dit doordat 'je' te weinig fouten hebt gemaakt op school. Door fouten te maken krijg je extra informatie, namelijk de juiste redenatie naast je eigen foutieve gedachte. Als je altijd alles goed hebt, loop je dat allemaal mis en komt er een moment dat je niet meer het logische vervolg weet, of het niet kunt omkeren (huppeldepup kan niet, want...)

**Geplaatst**: 07-04-09 22:52

Geplaatst: 07-04-09 22:52

Lovely schreef:
Lyonesse, ik herken het wel hoor. Volgens mij komt dit doordat 'je' te weinig fouten hebt gemaakt op school. Door fouten te maken krijg je extra informatie, namelijk de juiste redenatie naast je eigen foutieve gedachte. Als je altijd alles goed hebt, loop je dat allemaal mis en komt er een moment dat je niet meer het logische vervolg weet, of het niet kunt omkeren (huppeldepup kan niet, want...)

Dat zou heel goed kunnen, het klinkt inderdaad als dat gene waar ik last van heb