poes schreef:Nou, we weten nog altijd niet hoe het daar gaat toch?
STEL (even echt gewoon nadneken hoe het KAN zijn): TS is uitgeblust in de relatie, zoekt nog weinig toenadering tot haar vriend, hij voelt zich eenzaam en snapt het net zo min. Zij breekt haar been en plots lijkt alles op hem af te komen: het huishouden, het werk, en dan nog eens samenwonen met iemand die momenteel zelf niks kan, maar waar hij zich ook ontzettend ver van verwijderd voelt. Als hij dan nog eens zijn gevoelens gaat opkroppen, kan ik me ergens inbeelden dat het plots genoeg is.
Dat rechtvaardigt nog altijd helemaal niks hoor, daar niet van. Maar iedereen maakt fouten...
Niemand laat zomaar 5 jaar liggen.
TS klinkt als een hele redelijke madam die momenteel goed van de gelegenheid gebruik maakt om eens te kijken hoe het staat. Als ze besluit om het nog te proberen en het gaat alsnog fout, dan is dat daarom geen slechte beslissing geweest, iedereen probeert de best mogelijke keuzes te maken, we kunnen gewoon niet altijd de gevolgen overzien...
Dit zijn dingen die idd ook in mijn hoofd rondspoken, wat je in je eerste alinea zet.. Ik snap zijn punt dan ook best goed, en zoals ik al zei we zijn met zn2en , er treffen in zon geval altijd 2 mensen schuld, Ik zeg niet dat ik een lieverdje ben, god nee, ik ben verre van dat een lieverdje lol...
Naar mate ik dichterbij bij vrijdag komt, hoe zenuwachtiger ik word.. Ik mis hem toch ben ik achter gekomen.. En dan kunne we allemaal lekker gaan zeuren tegen mij maar ik spreek nu vanuit mijn gevoel, wat jullie eerdere posts tege mij hebbe gezegd, dat ik naar mijng evoel moet luisteren en doe ik dat, en vertel ik dat hier, wens ik dus nie de grond in geboort te worden.
OF het daadwerkelijk scheelt dat ik hem mis, in het feit dat ik terug naar hem ga of niet, is niet zo.. Ik laat in dit geval vrijdag, niet mijn gevoel spreken want dan gaat het mis.. Ik probeer zo neutraal mogelijk in te stellen, en dan bedoel ik dat het beide kanten op kan gaan, zowel goed als slecht.. Dat zien we dan wel.. Daar kunnen en mogen we nu niet over oordelen.
Nogmaals, zeg ik hiermee niet dat ik beslist heb om terug te gaan, en ik heb OOK NIET beslist om niet terug te gaan..
Op t moment zit ik bij mijn ouders sinds gister, en heb ik voor het eerst deze week ECHT mijn rust gevonden, ik heb de hele nacht heerlijk geslapen, en werd fris wakker.. Gewoon de oude vertrouwde geluiden, de oude vertrouwde geur, het beneden komen en een kopje thee met men moeder drinken, en de vrolijke beagle karel die tegen me op springt als ik binnen kom.
Maar ook dit, heeft geen invloed op mijn keuze, dit is gewoon eindelijk wat ik al de hele week zoek.. rust in me lichaam EN in me hoofd..