Bokt.nl

Marilla schreef:

Ik vind het ook maar wat raar dat hij je verbergt voor de buitenwereld. Mijn vriend heeft het de eerste 2 weken beetje geheim gehouden en dat vond ik al niets. Laat staan een heel jaar! Als je echt verliefd ben op iemand wil je dat juist toch kwijt? Of ligt dat aan mij, omdat ik nog 'maar' 20 ben? Dan ben je toch juist trots op je vriend/vriendin.
Ik zou ook echt voor jezelf kiezen hoor. Ik snap dat dat heel moeilijk is, maar je verdient zoveel beter! Een jongen die voor de 100% voor jou gaat! Succes er mee!

Stennisje schreef:

Ik lees al ff mee en ik zie TS alleen maar excuses voor het gedrag van haar vriend verzinnen. En haar vriend doet daar aan mee door haar de schuld te geven van zijn gedrag.

Hij zit duidelijk niet lekker in zijn vel, maar dat is nooit een excuus om je vriendin zo te behandelen.
En als hij het allemaal zo moeilijk vindt en niet weet of hij er wel mee door wil en kan, is het beter dat ie eerst aan zichzelf werkt en dan pas aan een relatie begint.

Stop met excuses voor zijn gedrag te zoeken, TS, er is nooit een excuus om jezelf zo te laten behandelen.

Mindfields schreef:

_knollie_ schreef:

@mindfields: bedankt. Denk ook niet dat het oplost met schoppen en slaan. Als ik erover nadenk, zou ik liever zeggen dat we stoppen dan dat ik door hem gedumpt wordt. Dan zou ik me nog meer banketstaaf voelen. Maar het is ook moeilijk om er zelf een punt achter te zetten. Maar dat blijft het misschien altijd wel. Maar het meest moeilijke vind ik dat ik mijn verhaal niet kwijt kan dan bij hem.
Had even in je profiel gekeken, heb begrepen dat jij ook de nodige ellende achter de rug hebt met je ex.

Nou met die ex viel het wel mee, we waren zelfs verloofd en ja uiteindelijk heeft hij me besodemieterd maar dat is nu allemaal achter mij en ik ben blij dat ik daar nu achter ben en een hele lieve nieuwe vriend heb.

De ex daarvoor was een soortgelijk figuur als die van jou. En maar niet weten wat hij wil en mij maar in de onzekerheid laten zitten. Tot ik doorkreeg dat ik het mezelf aan liet doen door steeds maar weer voor hem klaar te staan en steeds voor hem te denken. Hem zielig vinden want hij had zo'n rotjeugd gehad(ja dus, wie zegt dat de scheiding van mijn ouders toen ik 8 was zo leuk voor mij was?), hem vertellen wat ik dacht dat er met hem aan de hand was. Ik heb me zo afhankelijk opgesteld en daar NIETS voor teruggekregen. Na een hele lange tijd(die ik achteraf ook had kunnen besteden aan leuke dingen) heb ik voor mezelf gekozen en hem resoluut de deur gewezen. En toen kwam ik mijn ex tegen die wel lief voor me was. (de reden waarom het misgelopen is is overigens wel dat ook hij op z'n 40e nog niet volwassen met gevoelens/een relatie om kon gaan maar dat laten we verder maar even buiten beschouwing). Maar toen ik dus die relatie kreeg besefte mijn ex pas dat hij nogal een domme harrie geweest was door niet voor me te geen vechten toen het nog kon. Tsja te laat want ik al gelukkig met iemand anders en wilde hem voor nog geen goud terug. terwijl ik eerder altijd dacht dat de wereld zou ophouden als hij niet meer in mn leven was!

Je leert van elke man weer en als je er een beetje handig in wordt worden je relaties steeds beter. Ook nu merk ik dat weer veel sterker in de relatie sta dan bij mijn ex, en bij hem stond ik al sterker dan bij de ex daarvoor.

Maar ik weet dus redelijk waar ik over praat inderdaad en weet dat hoe jij je nu opstelt, je niet maar dan ook echt niet verder gaat helpen.

Kap er mee en kies voor jezelf, dan gaan er heel snel nieuwe deuren voor je open!

Mindfields schreef:

_knollie_ schreef:

Dat dikgedrukte stukje is zooo bekend voor mij Mindfields! Ik doe echt precies hetzelfde. Ook voor hem denken, als een soort "redder" , denken dat het maar goed komt. Alleen heb ik gelukkig zelf niets meegemaakt in mijn jeugd en heb ik het erg goed thuis en altijd gehad.

Juist als een redder, daar zijn vrouwen dus heel goed in. Maar ze maken zichzelf ermee kapot. Je kunt ze niet redden want ze willen niet gered worden. Heel simpel.

Je haalt jezelf naar beneden meis. Waar komt die onzekerheid bij jou dan vandaan?

Ik kan je wel zeggen dat ik pas gelukkig werd toen ik voor mezelf koos en die ex achter me liet. Ook ik voelde me alleen goed op de zeldzame momenten dat hij wel lief voor me was. Dus was ik afhankelijk van hem.

Nu heb ik dat helemaal niet meer.

Mindfields schreef:

_knollie_ schreef:

Het enige wat ik me dan nog afvraag. Hoe kan het dat hij het hiervoor wel allemaal kon? Hij zegt dat het pas gekomen is dat hij zich zo stinkmodder voelde na zijn laatste vriendin. En dat kan wel kloppen, want ken zijn ex ook een klein beetje. Hij durfde haar wel aan de buitenwereld te laten zien en mij nu niet. Nu al meer dan een jaar niet. Dat maakt me ook zo onzeker en omdat hij me steeds het gevoel geeft en zegt dat het mijn schuld is. Dan ga je zo aan jezelf twijfelen.

Het klinkt heel erg hard. Maar omdat hij niet genoeg voor je voelt. Als hij genoeg voor je zou voelen zou hij je absoluut niet zo behandelen meis. Dan zou hij je met trots aan de buitenwereld laten zien en er alles aan doen om jou gelukkig te maken. En je geen schuldgevoel aanpraten op zo'n acterlijke manier.

wat ga je er aan doen?