
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
[***] schreef:Ik heb een collega die al vier jaar op rij hetzelfde fout doet ondanks geschreven instructie. Vandaag weer 'het werkt niet'.
Nee klopt en daar hebben we nog geen half jaar geleden nog een dikke discussie over gehad toen je bijna een heel project een halt toeriep om niks.
Ik verdenk die gast er serieus van dat z'n vrouw 'm helpt met poepen. Die gast is 50 ofzo en krijgt 60k per jaar voor alleen maar fouten maken. Non stop fouten.
Schiet me lek.
Ania schreef:Sorry de ergernis vond gisteren plaats, maar ik wil hem toch delen.
Gisteren was het prachtig weer, ik besloot om met mijn (manege)les kinderen op buitenrit te gaan, want waarschijnlijk is dit de laatste keer dat het kan. (ik was op de fiets mee, is gebruikelijk bij ons op de manege)
Alles ging goed totdat 2 pony's op elkaar botsten, ik was net bij de voorste 2 pony's omdat we gingen draven maar blijkbaar hadden de 2 laatste meiden besloten om hun pony's in te houden zodat ze bij konden galopperen (dit mag expliciet niet, stelletje rotzakken zijn het soms). Enfin, pony's gingen iets te enthousiast, botsen op de pony ervoor, pony bokt, een pony gaat "ervandoor"... alom paniek.
Ik was druk bezig met alles te kalmeren en rustig te houden, pony en ruiter waren na 10 meter weer kalm en kwamen terug.
Maar ja, jonge kids (11-13 jaar), spanning, dus 2 aan het huilen, 2 die niet meer erop wouden zitten (we hebben het hier over een gevorderde les 4-5 jaar op paardrijles) en pony's die nu ook de spanning oppakken dus beginnen te draaien.
Terwijl ik bezig ben om alles weer in het gareel te krijgen en de kinderen en pony's rustig te houden komt er een kerel DWARS door de groep gelopen met 2 loslopende reactieve honden. De honden pikken de spanning op en gaan op de pony's in rennen en happen. Kids nog meer in paniek, pony's die stijgeren, kinderen die gillen.. Ik roep nog naar die man wacht even en roep je honden bij je.
Krijg ik terug "Ik heb het recht hier te lopen, jullie moeten aan de kant". En dan rustig doorlopen tussen het geweld door, al mopperend dat het poedersuiker zijn.
Inmiddels had ik 3 pony's in handen, 4 kinderen die van de pony's af waren gesprongen en 2 die aan het huilen waren. Doordat de honden maar om de paarden bleven rennen en in ze bleven springen.
Ik wou die man zowat in de nek springen zo boos was ik. HOEZO laat je je reactieve honden los in een groep waarvan je ten eerste ziet dat het niet helemaal goed gaat en dat je ook nog eens ziet dat het KINDEREN zijn.
Nu is het goed afgelopen en niemand was gewond maar godver wat was ik aan het koken.
Na een stukje lopen zat iedereen weer op hun pony en hebben we de buitenrit, weliswaar verkort, goed afgerond.
Ik hoop maar dat de kinderen nu snappen waarom ze niet in galop mogen voordat ik het zeg
[***] schreef:Ik heb een collega die al vier jaar op rij hetzelfde fout doet ondanks geschreven instructie. Vandaag weer 'het werkt niet'.
Nee klopt en daar hebben we nog geen half jaar geleden nog een dikke discussie over gehad toen je bijna een heel project een halt toeriep om niks.
Ik verdenk die gast er serieus van dat z'n vrouw 'm helpt met poepen. Die gast is 50 ofzo en krijgt 60k per jaar voor alleen maar fouten maken. Non stop fouten.
Schiet me lek.
Ania schreef:Sorry de ergernis vond gisteren plaats, maar ik wil hem toch delen.
Gisteren was het prachtig weer, ik besloot om met mijn (manege)les kinderen op buitenrit te gaan, want waarschijnlijk is dit de laatste keer dat het kan. (ik was op de fiets mee, is gebruikelijk bij ons op de manege)
Alles ging goed totdat 2 pony's op elkaar botsten, ik was net bij de voorste 2 pony's omdat we gingen draven maar blijkbaar hadden de 2 laatste meiden besloten om hun pony's in te houden zodat ze bij konden galopperen (dit mag expliciet niet, stelletje rotzakken zijn het soms). Enfin, pony's gingen iets te enthousiast, botsen op de pony ervoor, pony bokt, een pony gaat "ervandoor"... alom paniek.
Ik was druk bezig met alles te kalmeren en rustig te houden, pony en ruiter waren na 10 meter weer kalm en kwamen terug.
Maar ja, jonge kids (11-13 jaar), spanning, dus 2 aan het huilen, 2 die niet meer erop wouden zitten (we hebben het hier over een gevorderde les 4-5 jaar op paardrijles) en pony's die nu ook de spanning oppakken dus beginnen te draaien.
Terwijl ik bezig ben om alles weer in het gareel te krijgen en de kinderen en pony's rustig te houden komt er een kerel DWARS door de groep gelopen met 2 loslopende reactieve honden. De honden pikken de spanning op en gaan op de pony's in rennen en happen. Kids nog meer in paniek, pony's die stijgeren, kinderen die gillen.. Ik roep nog naar die man wacht even en roep je honden bij je.
Krijg ik terug "Ik heb het recht hier te lopen, jullie moeten aan de kant". En dan rustig doorlopen tussen het geweld door, al mopperend dat het poedersuiker zijn.
Inmiddels had ik 3 pony's in handen, 4 kinderen die van de pony's af waren gesprongen en 2 die aan het huilen waren. Doordat de honden maar om de paarden bleven rennen en in ze bleven springen.
Ik wou die man zowat in de nek springen zo boos was ik. HOEZO laat je je reactieve honden los in een groep waarvan je ten eerste ziet dat het niet helemaal goed gaat en dat je ook nog eens ziet dat het KINDEREN zijn.
Nu is het goed afgelopen en niemand was gewond maar godver wat was ik aan het koken.
Na een stukje lopen zat iedereen weer op hun pony en hebben we de buitenrit, weliswaar verkort, goed afgerond.
Ik hoop maar dat de kinderen nu snappen waarom ze niet in galop mogen voordat ik het zeg
MarlindeRooz schreef:Jawel maar dat duurt even voordat het aanslaat. Hebben hem nu op 18 gezet en het was 16.
Maar ik vertik het dat mijn partner voor mijn gas betaalt dus daarom wil ik het niet aan.
En normaal is het prima je te kleden op 16 maar met corona in je lijf is het pittig.
Rawr schreef:Voor het eerst sinds wintertijd in het donker weer van achteren agressief/intimiderend benaderd door een man omdat hij dacht dat ik een vrouw was. De twee keer vorig jaar waren niet zo eng want die waren midden op straat en toen ik me omdraaide schrokken ze zichtbaar. Maar zojuist was het in een lange donkere steeg waar verder niemand was en stevig doorlopen om hem voor te blijven een verstandigere optie leek dan omdraaien en de confrontatie aangaan.
Heb er nog steeds de kriebels van en vraag me af of dit een 'normale' ervaring is voor echte vrouwen of dat ik gewoon pech heb gehad.