Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-02-25 21:27

Geplaatst: 09-02-25 21:27

poetser schreef:
Ik sinds vrijdag verplicht psychische ondersteuning vanwege mijn leeftijd. Er is een organisatie van diverse hulpverleners die verbonden zijn aan de oncologie, speciaal ter ondersteuning. Zoals oa de psycholoog, maar ook iemand van de sociale dienst.

Net al mijn 4de infuus laten prikken. Vorige zat er al in van gisterochtend 4u. Ik weet niet wat het probleem is, maar ze lekken iedere keer. Iets met kleine fijne adertjes zeggen ze hier.

Je zou kunnen vragen of ze een Port-A-Cath kunnen plaatsen. Dat is mocht je nog chemo krijgen ook veel fijner.

**Geplaatst**: 09-02-25 21:30

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 09-02-25 21:30

idd, vraag of een poortkatheder een optie is, die zat er bij mij in nog voor ik aan mijn chemo mocht beginnen. Is echt zoveel makkelijker.

Zonde dat je zoon niet langs kwam. Maar ik denk dat het idd erg zwaar moet zijn om je mama zo te zien. Veel sterkte, ik snap dat het voor jou niet fijn is als je kind niet op bezoek komt terwijl je daar wel naar uit kijkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-25 03:09

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-25 03:09

Het gaat mij er ook niet om dat hij niet geweest is, snap heel goed dat het moeilijk is voor hem (hij is trouwens bijna 14). Ik had zijn leeftijd toen ik mijn oma door het zelfde zag gaan. Het gaat mij erom dat hij gewoon keihard liegt in mijn gezicht. Hij weet heel goed dat als hij tegen mij of zijn meter zegt dat hij het even niet aankan dat niemand hem dat kwalijk neemt en dat hij alle tijd en ruimte krijgt, maar lieg er niet over. Als je beloofd te bellen (omdat je niet kan komen) en ook dat lukt niet, prima, maar wees eerlijk en zoek geen excuses waarvan je weet dat je mij kwetst.

Wat betreft die poortkatheter, dat is inderdaad iets dat besproken gaat worden.

**Geplaatst**: 10-02-25 08:01

Geplaatst: 10-02-25 08:01

Super kwetsend dat hij niet gekomen is, maar hij is een puber die in korte tijd ook erg veel heeft meegemaakt en het nu makkelijker vindt om een excuus te verzinnen dan om eerlijk te zijn. Probeer het je niet te laten raken maar zie het als een leeftijdsdingetje met extra zware factoren eromheen en dat hij misschien even tijd nodig heeft om dingen te verwerken.

**Geplaatst**: 10-02-25 08:37

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 08:37

Hij heeft het ook moeilijk dus reken het hem niet aan maar geniet van de tijd die je samen met hem door kan brengen.
Heeft je zoon broers en / of zussen waar hij op moeilijke momenten terecht kan?

**Geplaatst**: 10-02-25 09:16

Geplaatst: 10-02-25 09:16

Poetser. Je oma of een moeder imo een verschil. Ook al staat oma dichtbij.
Ik heb mijn vader verloren met 9 en opa's met 11 en 12. En dat was geen vergelijk.

En hij is dus bijna 14. Dat is de leeftijd dat je niet gaat zeggen dat je het moeilijk vind. Dat is toch niet stoer.

Ik snap goed dat jij nu niet lekker in je emotie zit en het hard aankomt dat iemand zo dichtbij hier over jokt.
Maar aub neem het hem niet kwalijk. En probeer het naast je neer te leggen :knuffel:

**Geplaatst**: 10-02-25 10:04

Geplaatst: 10-02-25 10:04

Ik begrijp heel goed dat je het als kwetsend ervaart.
Mijn ervaring is wel dat het niet makkelijk is - zeker op die leeftijd - om tegen je ouder (die ernstig ziek is) te zeggen dat je het te lastig vindt om te komen. Enerzijds omdat je je ouder niet wil "opzadelen" met jouw emoties, moeilijkheden enz (want de ouder heeft het al moeilijk genoeg). En anderzijds omdat zeggen dat je het te moeilijk vindt om te komen (of geen zin hebt of...) ook door de ouder geïnterpreteerd kan worden als afwijzing. Zijn leeftijd speelt daar wellicht een rol in, maar zelfs volwassenen kunnen het met zulke dingen ook erg moeilijk hebben.
Je zoon mag je lichtpuntje zijn, je mag zeker uitkijken naar zijn komst, teleurgesteld / verdrietig /... zijn als hij dan toch niet komt. Dat lijkt me alleen maar normaal. In situaties als deze is de kans reëel dat de rollen omdraaien (het kind gaat voor de ouder zorgen (hetzij fysiek, hetzij emotioneel)). Dat is niet alleen bij jou zo, maar bij heel veel mensen. Probeer te voorkomen dat je in die valkuil terechtkomt. Je kan dit ook altijd bespreken met de psycholoog. Enerzijds om je emoties te ventileren en anderzijds om advies te krijgen m.b.t. hoe je hiermee best omgaat ten opzichte van je zoon.
Jullie maken allebei verlieservaringen mee (verlies van gezondheid, verlies van een leven zonder pijn, verlies van een gezonde moeder, verlies van het samenzijn enz). Hoewel jullie op hetzelfde moment verlieservaringen hebben, zijn jullie verlieservaringen en het verwerkingsproces anders (jij verliest bv je gezondheid, je zoon verliest een gezonde moeder). Jullie perspectief is anders en hoe dan ook: iedereen verwerkt verlies op een andere manier. Dat jullie beiden door zo'n verwerkingsproces gaan, jullie je eigen (intense) emoties hebben enz. kan erg botsen en leiden tot kwetsende situaties. Je zou - al dan niet met de psycholoog erbij - samen kunnen bespreken wat jullie nodig hebben van elkaar, hoe jullie hierover met elkaar gaan communiceren enz.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:09

Geplaatst: 10-02-25 10:09

pateeke schreef:
Ik begrijp heel goed dat je het als kwetsend ervaart.
Mijn ervaring is wel dat het niet makkelijk is - zeker op die leeftijd - om tegen je ouder (die ernstig ziek is) te zeggen dat je het te lastig vindt om te komen. Enerzijds omdat je je ouder niet wil "opzadelen" met jouw emoties, moeilijkheden enz (want de ouder heeft het al moeilijk genoeg). En anderzijds omdat zeggen dat je het te moeilijk vindt om te komen (of geen zin hebt of...) ook door de ouder geïnterpreteerd kan worden als afwijzing. Zijn leeftijd speelt daar wellicht een rol in, maar zelfs volwassenen kunnen het met zulke dingen ook erg moeilijk hebben.
Je zoon mag je lichtpuntje zijn, je mag zeker uitkijken naar zijn komst, teleurgesteld / verdrietig /... zijn als hij dan toch niet komt. Dat lijkt me alleen maar normaal. In situaties als deze is de kans reëel dat de rollen omdraaien (het kind gaat voor de ouder zorgen (hetzij fysiek, hetzij emotioneel)). Dat is niet alleen bij jou zo, maar bij heel veel mensen. Probeer te voorkomen dat je in die valkuil terechtkomt. Je kan dit ook altijd bespreken met de psycholoog. Enerzijds om je emoties te ventileren en anderzijds om advies te krijgen m.b.t. hoe je hiermee best omgaat ten opzichte van je zoon.
Jullie maken allebei verlieservaringen mee (verlies van gezondheid, verlies van een leven zonder pijn, verlies van een gezonde moeder, verlies van het samenzijn enz). Hoewel jullie op hetzelfde moment verlieservaringen hebben, zijn jullie verlieservaringen en het verwerkingsproces anders (jij verliest bv je gezondheid, je zoon verliest een gezonde moeder). Jullie perspectief is anders en hoe dan ook: iedereen verwerkt verlies op een andere manier. Dat jullie beiden door zo'n verwerkingsproces gaan, jullie je eigen (intense) emoties hebben enz. kan erg botsen en leiden tot kwetsende situaties. Je zou - al dan niet met de psycholoog erbij - samen kunnen bespreken wat jullie nodig hebben van elkaar, hoe jullie hierover met elkaar gaan communiceren enz.

Ik heb het zo begrepen als dat de zoon onder toezicht van jeugdzorg staat, waardoor ik veronderstel dat zij wel zorgen voor zijn professionele begeleiding.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-25 10:12

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-25 10:12

Ik vind het gewoon moeilijk hoe hard hij verandert is op zo'n korte tijd en dat ik niks kan doen voor hem. Ik wil er zijn voor hem, maar dat gaat alleen als hij naar mij komt, want andersom gaat niet meer...

Verder wel nog iets van goed nieuws.
Toen ik opgenomen werd, dinsdag, woog ik 47,1 kilo, nu was 48,1 $*\o/*$ Eindelijk een kilootje erbij.

Verder ga ik proberen de negativiteit te laten vallen. Ben nu met een bang hartje aan het wachten op de oncoloog, dat gesprek gaat al zwaar genoeg zijn. Hopelijk is mijn volgende bericht dus eentje met meer duidelijkheid, want dat is welkom. Het koppeke krijgt het steeds moeilijker door alle vraagtekens.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:14

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 10:14

heb je vandaag het gesprek met de oncoloog? heel veel succes. Ik hoop voor je dat je dan meer duidelijkheid krijgt over je behandeling.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:17

Geplaatst: 10-02-25 10:17

Niet iedere jongere die gevolgd wordt door jeugdzorg krijgt psychologische ondersteuning. TS gaf bovendien aan dat zoon dit zelf niet (meer) wil.
En hoe dan ook: TS krijgt nu wel psychologische begeleiding. Het was vooral daarop dat ik doelde als ik zei dat dingen bespreekbaar gemaakt kunnen worden bij de psycholoog. Dit is echt een situatie die ruimer aangepakt moet worden dan op vlak van het individu. Aandacht voor het netwerk (in dit geval zeer in het bijzonder de zoon), onderlinge communicatie, zorgen dat er ruimte blijft voor moeder-zoon momenten (zonder dat de focus ligt op het verdriet, ziekte enz) is ontzettend belangrijk. Het multidisciplinaire team in het ziekenhuis kan TS daar normaal gezien goed in begeleiden, kan overleggen met jeugdzorg enz enz.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:31

Geplaatst: 10-02-25 10:31

pateeke schreef:
Niet iedere jongere die gevolgd wordt door jeugdzorg krijgt psychologische ondersteuning. TS gaf bovendien aan dat zoon dit zelf niet (meer) wil.
En hoe dan ook: TS krijgt nu wel psychologische begeleiding. Het was vooral daarop dat ik doelde als ik zei dat dingen bespreekbaar gemaakt kunnen worden bij de psycholoog. Dit is echt een situatie die ruimer aangepakt moet worden dan op vlak van het individu. Aandacht voor het netwerk (in dit geval zeer in het bijzonder de zoon), onderlinge communicatie, zorgen dat er ruimte blijft voor moeder-zoon momenten (zonder dat de focus ligt op het verdriet, ziekte enz) is ontzettend belangrijk. Het multidisciplinaire team in het ziekenhuis kan TS daar normaal gezien goed in begeleiden, kan overleggen met jeugdzorg enz enz.

Waar ik op duidde is dat de zeggenschap over de zoon in handen van jeugdzorg is.
Zij moeten er wel oke mee zijn indien hij begeleid zou worden door het multidisciplinaire team van moeder.
Stel dat dit bv onder schooltijd is, dan zal jeugdzorg de beslissing over eventueel verzuim nemen.

**Geplaatst**: 10-02-25 12:51

Geplaatst: 10-02-25 12:51

poetser schreef:
Het gaat mij er ook niet om dat hij niet geweest is, snap heel goed dat het moeilijk is voor hem (hij is trouwens bijna 14). Ik had zijn leeftijd toen ik mijn oma door het zelfde zag gaan. Het gaat mij erom dat hij gewoon keihard liegt in mijn gezicht. Hij weet heel goed dat als hij tegen mij of zijn meter zegt dat hij het even niet aankan dat niemand hem dat kwalijk neemt en dat hij alle tijd en ruimte krijgt, maar lieg er niet over. Als je beloofd te bellen (omdat je niet kan komen) en ook dat lukt niet, prima, maar wees eerlijk en zoek geen excuses waarvan je weet dat je mij kwetst.

Wat betreft die poortkatheter, dat is inderdaad iets dat besproken gaat worden.

Maar hij heeft je toch gebeld?
Verder moet je echt niet onderschatten wat dit met een kind doet, bovenop alles wat hij de laatste tijd al heeft meegemaakt.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:16

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 13:16

Wordt alsjeblieft niet boos op je zoon. Hij is bang, gekwetst en een puber. Dit hoort er echt bij. Even los laten en lief voor hem zijn.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:21

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 13:21

Ocherm ik gok dat ie misschien juist door een luchtige smoes te gebruiken eerder hoopt dat het minder kwetst dan aan te geven dat ie niet wil of durft.

Sowieso een virtuele knuffel poetser :(:)

**Geplaatst**: 10-02-25 13:34

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 13:34

Gewoon een dikke knuffel voor jou.

Puber zijn is moeilijk.
En niet thuis kunnen wonen is nog moeilijker en je moeder ziek is gewoon teveel.
Nee liegen hoort niet. Maar in dit geval snap ik het.

**Geplaatst**: 10-02-25 16:07

Geplaatst: 10-02-25 16:07

Zoals iedereen hier al aangeeft: hij wilde je waarschijnlijk niet kwetsen en zag dit als een leugen om bestwil.

Ik hoop dat de oncoloog wat positief nieuws mag brengen.

**Geplaatst**: 10-02-25 16:10

Geplaatst: 10-02-25 16:10

Ik reageer even vanuit het kind perspectief, toen mijn moeder kanker had. Ik was 23 toen ze het kreeg.

Je zoon liegt niet om het liegen, je zoon "liegt" omdat hij je niet wil kwetsen. Je zoon "liegt" omdat hij ziet hoe moeilijk je het al hebt en dat hij zijn zorgen niet ook nog bij jou wil neerleggen. Dus wordt alsjeblieft niet boos op hem, hij probeert je te ontzien :(:)

mocht je binnenkort een keer een momentje hebben om een op een met hem te praten dan probeer juist empathie naar hem te tonen en aan te geven dat het oké is als hij het moeilijk heeft met je ziektebeeld, dat het oké is als het hem even te veel kruim kost om te komen. Dat betekent niet dat hij niet van je houdt of je niet wil zien, maar voor kinderen is het ongelooflijk zwaar om je ouders zo te zien, zelfs in een stabiele gezinssituatie. Jullie hebben samen al aardig wat meegemaakt en dat zal de situatie voor jullie beiden allicht nog complexer maken.

Dikke knuffel voor jou en je zoon :(:)

**Geplaatst**: 10-02-25 16:20

Geplaatst: 10-02-25 16:20

Petpa schreef:
pateeke schreef:
Niet iedere jongere die gevolgd wordt door jeugdzorg krijgt psychologische ondersteuning. TS gaf bovendien aan dat zoon dit zelf niet (meer) wil.
En hoe dan ook: TS krijgt nu wel psychologische begeleiding. Het was vooral daarop dat ik doelde als ik zei dat dingen bespreekbaar gemaakt kunnen worden bij de psycholoog. Dit is echt een situatie die ruimer aangepakt moet worden dan op vlak van het individu. Aandacht voor het netwerk (in dit geval zeer in het bijzonder de zoon), onderlinge communicatie, zorgen dat er ruimte blijft voor moeder-zoon momenten (zonder dat de focus ligt op het verdriet, ziekte enz) is ontzettend belangrijk. Het multidisciplinaire team in het ziekenhuis kan TS daar normaal gezien goed in begeleiden, kan overleggen met jeugdzorg enz enz.

Waar ik op duidde is dat de zeggenschap over de zoon in handen van jeugdzorg is.
Zij moeten er wel oke mee zijn indien hij begeleid zou worden door het multidisciplinaire team van moeder.
Stel dat dit bv onder schooltijd is, dan zal jeugdzorg de beslissing over eventueel verzuim nemen.

Het is niet omdat jeugdzorg betrokken is, dat per definitie TS uit de ouderlijke macht ontzet is, geen beslissingen meer mag maken enz enz. Bovendien: het team van het ziekenhuis kan ook gewoon overleggen met jeugdzorg. En: ik heb ook niet gezegd dat het team rechtstreeks met de zoon van TS moet werken. TS kan prima dit soort situaties bespreken en samen met het team bespreken hoe ze kan communiceren met haar zoon hierover, wat zij voor haar zoon kan doen (ze gaf aan dat ze haar zoon graag wil helpen maar dat niet gaat als hij niet op bezoek komt, zulke dingen kan met het team bekeken worden) enz enz.

Poetser, ik hoop dat je de oncoloog gezien hebt en hij jou meer duidelijkheid heeft kunnen geven.

**Geplaatst**: 10-02-25 16:39

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 16:39

Hey TS, het is voor jullie allebei een ontzettend, zware en onzekere tijd en zullen daar beide op een andere manier mee omgaan.
Heeft jouw vriendin nog contact met hem? Misschien is het goed dat hij een andere volwassene heeft waar hij ook zijn verhaal kan doen. Je wilt als moeder graag alles zelf doen, maar zo werkt het niet altijd..zeker bij pubers.
Heel veel sterkte voor jullie :knuffel:

.

Wat betreft JZ (en andere zaken). Ik denk dat het onnodig is hier conclusies te trekken of te duiden over zaken waar wij geen weet van hebben in deze specifieke situatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-25 16:43

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-25 16:43

De oncoloog heeft nog geen duidelijkheid kunnen geven. Het is wachten op de uitslag van de bioptie en dat zal waarschijnlijk donderdag of vrijdag zijn... Echt, die onwetendheid vreet aan mij. Ze konden enkel zeggen dat het er niet zo positief uitziet.

Verder krijg ik nu nog nog oxynorm, paracetamol en Ibuprofen in pilvorm en heb ik sinds vandaag fentanyl pleisters in de hoop dat dat helpt tegen de pijn.

**Geplaatst**: 10-02-25 16:50

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst: 10-02-25 16:50

Kan me voorstellen dat dat vreet, die onzekerheid. Je hebt het ook niet onder controle. Beetje apart dat ze er wel al zo'n uitspraak over doen zonder de resultaten te kennen. Dat helpt niet.

Hopelijk werkt de fentanyl wel. Wat zeggen ze daarover? Is het normaal dat die paardenmiddelen tot nu toe zo weinig doen? Is daar een mogelijke oorzaak voor?

Heb je nog enig contact met je andere kinderen? Want kan me toch voorstellen dat je je dierbaren om je heen wenst...

Heel zwaar allemaal, al die onzekerheden...

**Geplaatst**: 10-02-25 16:53

Geplaatst: 10-02-25 16:53

Jammer genoeg duurt het inderdaad vaak wel even eer je uitslag van een bioptie hebt... Heb je al zicht op hoelang je nog moet blijven in het ziekenhuis?
Frustrerend dat het allemaal zo langzaam lijkt te gaan, zo lang lijkt te duren eer je duidelijkheid krijgt. Hopen dat het snel einde van de week is zodat je meer weet.
Kan je in bepaalde dingen wat afleiding vinden? Tv kijken, boek lezen, puzzels oplossen,...? Uiteraard gaat het door je hoofd blijven spoken, maar met wat afleiding gaat de tijd misschien toch iets minder traag vooruit.

**Geplaatst**: 10-02-25 17:01

Geplaatst: 10-02-25 17:01

Verschrikkelijk moet die onzekerheid zijn... veel sterkte TS!

Probeer niet te streng te zijn voor je zoon, het is voor hem ook gigantisch zwaar. Hij heeft zo te lezen best veel naars moeten meemaken zijn hele leven al :knuffel:

net zoals jij, alleen is het voor een kind altijd extra heftig. Hij liegt waarschijnlijk om jou te beschermen, gun hem de ruimte om al die gebeurtenissen en emoties een plek te geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-25 17:51

Re: Tussen de mazen van het net..

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-25 17:51

Geen zicht op de lengte van het verblijf hier helaas.

Wel wil Siers83 en Luuntje heel erg bedanken voor hun kaartje. Die zijn vrijdag aangekomen en staan nu hier op de kamer.