Mars schreef:Zit me nu te bedenken, heb ooit één leuk kind meegemaakt bij een bijrijdpony... Was het zoontje van de hoefsmid die destijds een jaar of 2 was. Had ook echt strikte instructies van zijn vader om eerst netjes te vragen om paardjes/ponys te aaien voor hij er op af ging.
Dat was echt een lief jongetje, kwam heel rustig erbij staan als ik pony aan het poetsen was en vroeg heel netjes ‘ik even aaien alstublief?’ Liet pony even aan zijn handje snuffelen en aaide dan heel voorzichtig. Die hoefsmid was een voorbeeld voor hoe je je kind opvoed rondom dieren en vooral paarden. Paardjes die hij niet mocht aaien zwaaide hij naar of kregen een handkus. Ik zie het tegenwoordig zo vaak anders... mensen die aangeven dat paard liever niet benaderd wordt door vreemden/kinderen waarna de mamabrigade zwaar beledigd reageert want hoe dúrf je het prinsje of prinsesje iets te weigeren...
Ik heb me één keer echt half dood geschrokken van andermans kind en ik werd nog beloont voor mijn adequate reactie met een tirade ook.
Toen ik Sam net had, was ie een beetje... Nou, er was werk aan zeg maar. Ik ging bewust op rustige momenten naar de stal maar die stal waar ik stond had ook ponykampen en dan bleven ze overnachten. Ergo: dan waren er geen rustige momenten. 
Sam was en is een erg nerveus paard en hij steigert snel. In die eerste periode bij mij sloeg hij ook snel uit omwille van angst. Hij werd nerveus van een stofje, besloot dat de hele wereld het op hem gemund had en alles wat bewoog kreeg een mep. Onder het mom van "Eerst trappen, dan kijken of het nodig was."
Dat was Sam in een notendop.
Dus op een dag komt een moeder met het zusje van één van de ponykampers door de gang waar ze eigenlijk niet eens mochten zijn. Hing ook in het groot op de poort die je door moet om in die gang te komen trouwens. Daar stonden alle pensionpaarden en om de pensionklanten op zijn minst rustig te kunnen laten zadelen mochten de ponykampers en hun aanhang daar dus niet komen. Dat werd hen ook duidelijk mondeling verteld bij de verwelkoming trouwens.. Ik ging al bewust aan de kant staan waar ze passeerden want het ongeluk wil dat Sam een heel aaibaar voorkomen heeft. En ik al vreesde dat ik niet de kans ging krijgen om te zeggen dat ze niet in die gang mochten zijn. Sam stond overigens altijd een soort vrijetijds piaffe te doen dus het was echt wel duidelijk dat het geen rustig type was, ook voor de leek. Ipv haar kind bij zich te houden (wat ik dan zou doen als moeder, helemaal als ik leek was, het zijn immers grote dieren, toch?) zie ik het kind dus inderdaad voor ik mijn zin kon starten onder de "baar" van de poetsplaats duiken. Ik kon nog net de kap van haar trui grijpen en heb haar letterlijk met die kap net op tijd naar achter getrokken om te voorkomen dat ze onder Sam zou eindigen.
Ik geef toe, dat ging ietwat bruusk maar het was dat of Sam zou bovenop haar gesprongen zijn.
en moeder? Moeder begon een tirade hoe ik het durfde om zo ruw met haar kind om te gaan. Kind zelf was trouwens geschrokken maar had geen pijn oid. Ik stond haar gewoon een beetje dwaas aan te kijken omdat ik dacht "ik heb je kind juist verwondingen bespaart... Wat zeik je nou?" Maar mijn stalgenoot die het had zien gebeuren (want ik was nooit alleen met Sam. Ik sprak altijd met iemand af omdat Sam op dat moment gewoon niet safe was om alleen mee te zijn.) had geen last van die verwarring en zei heel droog "Bent u nu eigenlijk boos omdat ze voorkomen heeft dat je kind met de ambulance opgehaald werd omdat u te lui was om op te letten terwijl u in een stalgang bent waar u helemaal niet mag komen?"
Toen werd het stil aan de overkant.
Weet nog dat ik toen tegen stalgenoot gezegd heb toen ze weg waren; "je zou haast denken dat ze liever had dat ik haar er onder had laten lopen."
Ik Heb daar uiteindelijk een paar maanden gestaan waarvan één zomer dus heel veel ponykampen en eigenlijk zat daar geen enkel leuk kind tussen.
Wij hebben ons echt meermaals onder mekaar af gevraagd welke opvoeding die kinderen kregen.
Die manege/stal leek echt ouders aan te trekken die hun kinderen daar dumpen zoals bij de oppas. En als je daar niet aan mee deed waren ze nog verontwaardigd ook.