fotolijstje schreef:Urbanus had gelijk ook,
waarom kan ik gewoon niet over hem zijn, waarom kan ik hem gewoon niet loslaten. Hij is mij duidelijk al vergeten. Ik twijfel überhaupt of die wel van me hield en niet alleen de aandacht waardeerde.
Ik weet het echt eventjes allemaal niet meer. Het ging zo zo ontzettend goed. Maar ik stortte weer helemaal in vanavond.
Het lukt gewoon niet om hem niet te missen. Ik wil het zo graag maar het lukt niet.
Hij was het helemaal niet waard, de tijd en energie ook niet. Hij is het gewoon niet waard om over te huilen maar toch doe ik het en ik weet niet waarom. Ik kan nergens terecht want het enige antwoord dat ik krijg is "ik snap het" keer op keer.
Het gaat vanzelf over. Eerst met hele kleine beetjes die je niet merkt en daarna ineens heel rap zodat je niet snapt waarom je hem überhaupt leuk vond.
Maar dat komt allemaal vanzelf. Zolang je maar niet achter hem aan gaat kruipen komt alles goed.
En vergeet niet dat jongens vaak anders verwerken dan meiden.
Citaat:
Laat een kruisje achter als je ooit liefdesverdriet hebt gehad om iemand, die helemaal over jou heen leek te zijn maar je ineens terug wilde toen het van jou niet meer hoefde.
X