
Het is zo, eerlijk waar. Het doet mij ook nog iedere dag pijn om aan 'hem' te denken of
zijn naam alleen al te noemen of te zeggen 'mijn ex'. Maar je kan je maar beter focussen
op al het moois wat nog gaat komen en focussen op leukere tijden. Want die zijn meer
waard dan maanden achter elkaar ergens onder een steen vertoeven.
Geloof me .. been there, done that.
). Herinneringen en flashbacks achtervolgen me de laatste dagen. Ik ben door mijn "snelle" nieuwe vriend ook niet compleet over hem heen. Ik had ook grote moeite met loslaten. 2 maanden lang elke dag zitten huilen, wachten, hopend dat hij me terug zou willen. Tot ik Bas ontmoette. Hij maakte me dolgelukkig en nog nooit heeft iemand zoveel inzet voor mij getoond, 500% ging hij voor mij, dus JA het bestaat echt. Ook ik geloofde er niet in, maar zo heb ik mijn ex wel sneller kunnen afsluiten. (al zit ik er nog soms mee)

en binnen twee maanden zouden we 25 jaar getrouwd zijn. Zie gigantisch op tegen die datum.