MoniqueT schreef:Fijn als je zo voor elkaar kan zorgen, Tazzey! Bij ons is dat ook al jaren heel gewoon.
Hij is chronisch pijnpatiënt en heeft zich echt als doel gesteld dat koken te verzorgen, omdat hij anders gewoon de motivatie niet heeft om aan de slag te gaan. Sommige dagen is dat al heel wat voor hem. Ik pak dan weer andere dingen op en sta altijd klaar om met een massage, smeersels of andere hulpmiddelen zijn pijn te verlichten. Zijn ziekte is vooral de laatste jaren ook reden voor een heel rustig leven in de luwte, maar ach, samen zijn we sterk en gelukkig.
Maar als ik me niet zo goed voel of echt ziek ben, doet hij echt alles voor me. En ook gewoon in het dagelijks leven is hij heel attent en zorgzaam. Ik prijs me echt rijk, ondanks de gebreken die we beiden hebben.
Sterkte voor jou met het opbouwen!
Thanks
Ik besef me ook iedere dag dat ik gezegend ben hoor. In het revalidatiecentrum heb ik menig relatie zien sneuvelen.
Echwel schreef:Wat dat betreft heb ik het ook getroffen.
Doet behalve de was en koken de rest in huis..
Gaat zelfs met de honden fietsen als ik echt niet kan
En soms denk ik soit het is iets minder schoon dan wanneer ik het zelf zou doen, maar het zou toch weer viezer worden
Herkenbaar, zelfde met het toilet op slechte dagen.