Bokt.nl

**Geplaatst**: Gisteren, 10:38

Geplaatst: Gisteren, 10:38

c_alsemgeest schreef:
Ik vind het aantal kinderen er inderdaad alleen toe doen als ze ook bij het voorval betrokken waren.
Verder maakt het imo niet uit of het een kinderloze of vrouw met kinderen is die het ondergaan heeft, voor mij in ieder geval. Beide even erg.

Qua salarissen, ik heb dit zelf nooit mee gemaakt. Ook in mijn management functies en adviseur functie kreeg ik hetzelfde of meer betaald dan mijn mannelijke collega's. Wel ben ik heel scherp in mijn onderhandelingen.
Wat ik wel kan zeggen vanuit mijn management functie waarbij ik ook de sollicitaties en arbeidsvoorwaarde gesprekken deed. Merendeel van de vrouwen onderhandeld helemaal niet.
Je kwam met een aanbod en de meeste zeiden meteen ja.
Terwijl de mannen toch vaak wat meer in de onderhandelingen het naar boven probeerden te trekken, dus nog even wat tredes er bij, een oplage oid.
Ik probeerde zelf altijd de lonen redelijk gelijk te houden, en alleen omhoog nav ervaring of competenties.
Maar vond het altijd in die jaren wel opvallend dat daarin een duidelijk verschil zat tussen mannen en vrouwen, daardoor durf ik het ook niet geheel bij de bedrijven neer te leggen

Dus dames, onderhandel! Er zit vaak best wel wat rek in

Ik vind dat dus echt heel moeilijk, ook omdat ik altijd ben opgevoed met "wees blij met wat je krijgt". Heb je concrete tips, of dingen die je, zelf in onderhandelingen doet?

**Geplaatst**: Gisteren, 11:16

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: Gisteren, 11:16

Zo stond ik er ook in vuurvleugels. Ik vertel mijn vrouwelijke stagiaires altijd voor ze gaan solliciteren: wil je een salaris als een man, moet je onderhandelen als een man. Dus doen alsof je een p*k van drie meter hebt. Jammer dat het zo moet? Absoluut. Maar nodig is het wel, en ik laat mezelf niet te kort doen. Dus altijd 120% van je voorkeurssalaris opgeven, elk evaluatiegesprek om een verhoging vragen en nooit akkoord gaan met eerste bod. Kwestie van veel doen. Het is uiteindelijk gewoon zakelijk. Ben daar echr hard in geworden.

**Geplaatst**: Gisteren, 11:24

Geplaatst: Gisteren, 11:24

VuurVleugels schreef:
c_alsemgeest schreef:
Ik vind het aantal kinderen er inderdaad alleen toe doen als ze ook bij het voorval betrokken waren.
Verder maakt het imo niet uit of het een kinderloze of vrouw met kinderen is die het ondergaan heeft, voor mij in ieder geval. Beide even erg.

Qua salarissen, ik heb dit zelf nooit mee gemaakt. Ook in mijn management functies en adviseur functie kreeg ik hetzelfde of meer betaald dan mijn mannelijke collega's. Wel ben ik heel scherp in mijn onderhandelingen.
Wat ik wel kan zeggen vanuit mijn management functie waarbij ik ook de sollicitaties en arbeidsvoorwaarde gesprekken deed. Merendeel van de vrouwen onderhandeld helemaal niet.
Je kwam met een aanbod en de meeste zeiden meteen ja.
Terwijl de mannen toch vaak wat meer in de onderhandelingen het naar boven probeerden te trekken, dus nog even wat tredes er bij, een oplage oid.
Ik probeerde zelf altijd de lonen redelijk gelijk te houden, en alleen omhoog nav ervaring of competenties.
Maar vond het altijd in die jaren wel opvallend dat daarin een duidelijk verschil zat tussen mannen en vrouwen, daardoor durf ik het ook niet geheel bij de bedrijven neer te leggen

Dus dames, onderhandel! Er zit vaak best wel wat rek in

Ik vind dat dus echt heel moeilijk, ook omdat ik altijd ben opgevoed met "wees blij met wat je krijgt". Heb je concrete tips, of dingen die je, zelf in onderhandelingen doet?

Denk vooraf goed na wat je echt wil, kijk wat de gemiddelde salarissen zijn voor jouw competentie niveau en werkjaren in die functie. En zet dat eventueel vooraf op papier als je bv snel dicht slaat of het lastig vind.

Eigenlijk heel simpel in het gesprek zelf: ben jij de eerste die het voorstel doet, ga iets boven het geen zitten wat je wil hebben. En als zij de eerste zijn, kom altijd met een tegenbod en onderbouw waarom jij vind dat dit in lijn staat met je competenties en wat je de organisatie te bieden hebt. En denk vooral niet, dat komt later wel als ik die baan heb. Onderhandelingen achteraf zijn vaak wat lastiger dan aan het begin.
Vooral dat stukje onderbouwen waarom ik vind dat ik het waard ben werkt altijd erg goed in mijn ervaring. Aan beide kanten. En dat is iets wat ik als manager mannen veel natuurlijker heb zien doen dan vrouwen die tegenover me zaten. Die waren vaak wat minder goed voorbereid op het gesprek.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:31

Geplaatst: Gisteren, 12:31

c_alsemgeest schreef:
Ik vind het aantal kinderen er inderdaad alleen toe doen als ze ook bij het voorval betrokken waren.
Verder maakt het imo niet uit of het een kinderloze of vrouw met kinderen is die het ondergaan heeft, voor mij in ieder geval. Beide even erg.

Qua salarissen, ik heb dit zelf nooit mee gemaakt. Ook in mijn management functies en adviseur functie kreeg ik hetzelfde of meer betaald dan mijn mannelijke collega's. Wel ben ik heel scherp in mijn onderhandelingen.
Wat ik wel kan zeggen vanuit mijn management functie waarbij ik ook de sollicitaties en arbeidsvoorwaarde gesprekken deed. Merendeel van de vrouwen onderhandeld helemaal niet.
Je kwam met een aanbod en de meeste zeiden meteen ja.
Terwijl de mannen toch vaak wat meer in de onderhandelingen het naar boven probeerden te trekken, dus nog even wat tredes er bij, een oplage oid.
Ik probeerde zelf altijd de lonen redelijk gelijk te houden, en alleen omhoog nav ervaring of competenties.
Maar vond het altijd in die jaren wel opvallend dat daarin een duidelijk verschil zat tussen mannen en vrouwen, daardoor durf ik het ook niet geheel bij de bedrijven neer te leggen

Dus dames, onderhandel! Er zit vaak best wel wat rek in

Bij mijn vorige werk werd ik zwaar onderbetaald en en het team waar ik de leiding over had zwaar over betaald. Ik had dus alle verantwoordelijkheid maar onder aan de streep minder uurloon. Toen dat met een onderzoek bekend werd heb ik heel hard gevochten voor mezelf maar het enige antwoord wat ik kreeg was "als het je niet bevalt dan vertrek je maar" Dat heb ik dus ook gedaan

Bij mijn nieuwe baan stond er al een voorstel in de vacature. Tijdens het eerste gesprek werd mij gevraagd wat ik daar van vond en waar ik zelf aan dacht. Vol vertrouwen heb ik een hoger bedrag genoemd waar ik mee akkoord zou kunnen gaan. Zij zijn er uiteindelijk iets onder gaan zitten maar de secundaire arbeidsvoorwaarden waren goed.

De grap is ik verdien nu even veel als bij mijn vorige werk, maar werk minder uren, ben bewust geen leidinggevende meer én ik heb geen opleiding of ervaring in dit werkgebied. :')

En het allerbelangrijkste: ik ben weer gelukkig $*\o/*$

Het ging mij bij het vorige werk niet om het geld maar puur om de oneerlijkheid.

**Geplaatst**: Gisteren, 14:32

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: Gisteren, 14:32

Thanks voor de tips! Vergelijkbare geluiden eerder gehoord inderdaad, maar wat zijn dan concrete uitspraken bijvoorbeeld? "Mijn ervaring met zus en zo maakt dat ik meer waard ben" vind ik zo'n gekke uitspraak, of is zoiets wel prima? Ik zie ook vooral een soort 'welles nietes' strijd voor me: "wij bieden (...)" --> "marktconform is (...) en mijn ervaring maakt mij dit waard" --> "nou dat valt wel mee"

Of denk ik te zwartgallig?

**Geplaatst**: Gisteren, 23:05

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: Gisteren, 23:05

Vanavond weer eens uiteten geweest, en toen kwamen er 2 ouders binnen om wat te eten.
Ze maakte hun kind wakker want die lag lekker te pitten, en toen ging het brandalarm af..
De moeder is toen met het kind naar buiten gelopen, dat zie je veel ouders echt niet doen,
en daarna was het gejank afgelopen..

**Geplaatst**: Gisteren, 23:28

Geplaatst: Gisteren, 23:28

VuurVleugels schreef:
Thanks voor de tips! Vergelijkbare geluiden eerder gehoord inderdaad, maar wat zijn dan concrete uitspraken bijvoorbeeld? "Mijn ervaring met zus en zo maakt dat ik meer waard ben" vind ik zo'n gekke uitspraak, of is zoiets wel prima? Ik zie ook vooral een soort 'welles nietes' strijd voor me: "wij bieden (...)" --> "marktconform is (...) en mijn ervaring maakt mij dit waard" --> "nou dat valt wel mee"

Of denk ik te zwartgallig?

Ik vind het ook echt lastig, ook omdat toen ik net was afgestudeerd wel altijd op gesprek mocht komen maar niet werd aangenomen. Ik heb zelfs wel onbetaalde stage van een maand erbij aangeboden enzo waarmee je dus onder bied en alsnog werd ik het niet.

Dan durf je dus niet meer he.. Lastige start in de crisis toen.
Maar goed in Denemarken heb ik gezegd, ik wil dit verdienen want dan verdien ik hetzelfde als ik in nl verdiende (was niet heelemaal waar :Y)

) en dat vonden ze eerlijk.

Nu heb ik na een jaar om een salaris verhoging gevraagd met als argumenten:
Je ziet dat ik goed werk
Ik doe meer dan waarvoor je me hebt aangenomen
Nooit commentaar, goed met het team
En ik ben erachter gekomen dat de meeste mensen met ervaring in soortgelijke functies hier wel iets meer verdienen dan in nl

En daar waren ze het ook wel mee eens.

**Geplaatst**: Vandaag, 08:04

Geplaatst: Vandaag, 08:04

VuurVleugels schreef:
Thanks voor de tips! Vergelijkbare geluiden eerder gehoord inderdaad, maar wat zijn dan concrete uitspraken bijvoorbeeld? "Mijn ervaring met zus en zo maakt dat ik meer waard ben" vind ik zo'n gekke uitspraak, of is zoiets wel prima? Ik zie ook vooral een soort 'welles nietes' strijd voor me: "wij bieden (...)" --> "marktconform is (...) en mijn ervaring maakt mij dit waard" --> "nou dat valt wel mee"

Of denk ik te zwartgallig?

Ik heb nooit een "dat valt wel mee" gehad of gezegd

Wel een keer een jongen gehad, 0 werkervaring, competenties die iedereen minimaal moest hebben in die functie, en die wilde meteen op de top van de schaal beginnen. Daar gewoon tegen gezegd dat we starten met het salaris conform zijn werkervaring.