Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-08-23 15:41

Geplaatst: 17-08-23 15:41

Wat fijn! Rot dat je nog langer op de uitslag moest wachten, dan haal je je allerlei scenario's in je hoofd lijkt me.

Lief dat je het vraagt, nog steeds veel pijn, reumatoloog kon niks vinden, iig niet op Ehlers Danlos gebied (gelukkig/'helaas'), en het zou dan wel stress zijn. Ja stress, dat is het antwoord op alle somatische klachten die ik heb volgens de artseb

moedeloos word ik er van. Ik geloof best dat het een rol speelt maar ik heb naar mijn idee té veel somatische klachten voor mijn leeftijd om het op stress te gooien, ik noem maar wat: niet meer kunnen plassen sinds 4 jaar (zelf moeten katheteriseren), obstipatie tot 4 weken als ik geeen laxantia gebruik (langer heb ik het niet laten komen), (momenteel) nog geen 1,5 km meer kunnen lopen en altijd zoveel pijn, spierzwakte/stijfheid, altijd blauwe plekken, alle wondjes infecteren, altijd verhoging/koorts (maar cpr=laag), ik word altijd kotsmisselijk en duizelig wakker worden, rustbloeddruk van 80/40, rusthartslag van 50 bpm en sta ik op dan schiet ie naar de 170, etc etc etc.

Ik loop bij de KNO (ik kwam voor iets anders maar ze ontdekten een cyste gevuld met hersenvocht in mijn neuskeelholte, 2 september heb ik daar een mri voor), bij de cardioloog alle mogelijke onderzoeken gehad (had een aangeboren hartafwijking waar ze pas op m'n 26e achterkwamen, waar ik aan geopereerd moest worden), de MDL sta ik op de wachtlijst van 6 maanden, de uroloog kan niks voor me doen, de gynaecoloog... en van iedereen hoor ik: je klachten komen door stress.. En ja ik heb heel veel stress maar ik wil gewoon niet geloven dat dit alles daardoor veroorzaakt wordt -O-

Sorry voor het lange verhaal

Het zit me dwarser dan ik doorhad :')

**Geplaatst**: 17-08-23 15:54

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-08-23 15:54

Jeetje Karlijn dat zijn zoveel klachten dat het toch helemaal niet van de stress kan komen ? Bizar dit

**Geplaatst**: 17-08-23 15:57

Geplaatst: 17-08-23 15:57

Nee, mijn gedachte dus ook, en dit is helaas nog maar een fractie van waar ik last van heb. Helaas hebben de artsen het laatste woord..

Vitaminetekorten zijn uitgesloten btw.

**Geplaatst**: 17-08-23 16:04

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-08-23 16:04

Karlijn, heb je al getest op Lyme ?

**Geplaatst**: 17-08-23 16:40

Geplaatst: 17-08-23 16:40

sterregoud schreef:
Karlijn, heb je al getest op Lyme ?

Nope, hoe pak ik dat aan? Ik weet dat in Nederland de testen niet zo betrouwbaar zijn itt Duitsland, maar ik spreek geen Duits

**Geplaatst**: 17-08-23 16:43

Geplaatst: 17-08-23 16:43

_Karlijn schreef:
sterregoud schreef:
Karlijn, heb je al getest op Lyme ?

Nope, hoe pak ik dat aan? Ik weet dat in Nederland de testen niet zo betrouwbaar zijn itt Duitsland, maar ik spreek geen Duits

Zelf geen ervaring, maar moest eraan denken bij je verhaal.
Mogelijk heeft de Lyme vereniging goede tips ? https://lymevereniging.nl/over-ons/
Of mogelijk anderen op bokt ?

**Geplaatst**: 17-08-23 17:47

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-08-23 17:47

Dankje voor het meedenken, ik zal me eens oriënteren!

**Geplaatst**: 18-08-23 00:23

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 18-08-23 00:23

Ohh Karlijn, wat naar voor je en ik wens je veel beterschap en sterkte! Dat ze maar snel mogen vinden wat het wel is.

Ik wil niet zeggen dat het echt door stress komt maar veel van je klachten lijken op eventueel PTSS .
Word je mentaal al geholpen?
Vooral in deze periode lijkt het me goed om iemand te hebben waar je al je zorgen etc kwijt kan. :knuffel:

**Geplaatst**: 18-08-23 08:52

Geplaatst: 18-08-23 08:52

Jeetje Karlijn wat ruk... Ik zou willen dat ik iets nuttigs bij kon dragen, maar helaas

Ik hoop wel oprecht dat je je snel beter voelt!

**Geplaatst**: 18-08-23 12:01

Geplaatst: 18-08-23 12:01

fotolijstje schreef:
Ohh Karlijn, wat naar voor je en ik wens je veel beterschap en sterkte! Dat ze maar snel mogen vinden wat het wel is.

Ik wil niet zeggen dat het echt door stress komt maar veel van je klachten lijken op eventueel PTSS .
Word je mentaal al geholpen?
Vooral in deze periode lijkt het me goed om iemand te hebben waar je al je zorgen etc kwijt kan.

Ja ik heb cptss (complexe ptss) en sta eindelijk op de wachtlijst voor traumabehandeling, maar dat gaat nog wel ff duren. Die is langer dan een jaar. Maarja uitzitten maar, dat is niks bij de 13 jaar dat ik al therapie krijg TCN etc is niet echt een optie.

**Geplaatst**: 28-08-23 15:21

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 28-08-23 15:21

Pff Karlijn, wat een rollercoaster. Veel sterkte :knuffel:

Mag ik even m'n eitje kwijt? Wil het gewoon even opschrijven. Maar ik kom terug van de reis van mijn leven door het Midden-Oosten en val even serieus in een zwart gat. Zit momenteel alle dagen voor mijn boeken om te studeren, waarna ik elke avond nog ga werken en vervolgens nooit vroeg in bed lig. Ik ben altijd moe, heb een auto-immuunziekte met een b12 deficiëntie. Als ik mijn medicatie een dag te laat spuit ben ik duizelig en voel ik me ziek. Werk is fysiek zwaar en buiten studeren en werken doe ik dus niets meer. Ik heb nog wel een rijk sociaal leven met veel vrienden, maar als ik niet mee kan door werk of studies heb ik ongelofelijk veel fomo. Anderzijds doe ik ook niks meer voor mezelf; gestopt met paardrijden, gestopt met toneel spelen, gestopt met dansen. Ik schreef vroeger veel en heb een bachelor diploma in documentaire en journalistiek maar daar doe ik ook niks meer mee en ik mis het om creatief bezig te zijn maar ik heb letterlijk gewoon geen tijd. Het is ongelofelijk moeilijk om binnen die sector een job te vinden, zeker wanneer je nog studeert. Heb gewoon het gevoel dat ik niks nuttigs meer doe en ik m'n leven aan het verspillen ben.

**Geplaatst**: 13-09-23 23:01

Geplaatst: 13-09-23 23:01

Het wordt weer pijnlijk duidelijk hoeveel invloed mijn depressie heeft op mijn functioneren. Ik loop momenteel stage, dat doe ik maar 3 dagen ipv 5, omdat ik weet dat het mij meer kost dan de gemiddelde mens. Vandaag had ik een vrije dag, ik heb alleen maar geslapen. Morgen en vrijdag heb ik dan weer stage en ik zie er zo tegenop om twee dagen normaal te moeten functioneren...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-23 07:52

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-23 07:52

Ik vind het al ongelooflijk knap dat je überhaupt nog stage loopt en zelfs 3 dagen. Je mag daar trots op zijn!
Natuurlijk begrijp ik dat mijn woorden je niet zullen helpen, maar ik probeer voor mezelf het dan in blokken te verdelen.
Bijvoorbeeld 2x ochtend en 2x middag, dus 4 blokken voordat je weer vrij bent. Zo kun je afstrepen en hopelijk vooruit kijken naar dat je weer vrij bent.

Wens je veel sterkte en kracht toe!

**Geplaatst**: 15-09-23 09:46

Geplaatst: 15-09-23 09:46

Myfairytale schreef:
Ik vind het al ongelooflijk knap dat je überhaupt nog stage loopt en zelfs 3 dagen. Je mag daar trots op zijn!
Natuurlijk begrijp ik dat mijn woorden je niet zullen helpen, maar ik probeer voor mezelf het dan in blokken te verdelen.
Bijvoorbeeld 2x ochtend en 2x middag, dus 4 blokken voordat je weer vrij bent. Zo kun je afstrepen en hopelijk vooruit kijken naar dat je weer vrij bent.

Wens je veel sterkte en kracht toe!

Dankje. Ik weet ook dat het in mijn hoofd groter lijkt dan het in werkelijkheid is, maar soms is het zo overweldigend. Ik kan nu wel weer huilen dat ik zo weer naar stage moet, terwijl ik het wel leuk vind.

**Geplaatst**: 17-09-23 08:32

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-09-23 08:32

Wat knap Independence! Je geeft aan dat het in je hoofd groter lijkt dan het werkelijk is. Je hébt een depressie en daarbij snap ik heel goed dat je het lastig vindt om normaal te functioneren. Want in werkelijkheid ben je eigenlijk gewoon ziek. Denk goed aan jezelf.
Probeer zoveel mogelijk een ritme te houden in je dag. Dat is enorm belangrijk in een depressie.

Ik kom even binnen vallen omdat ik soort van van mij af moet schrijven dat ik verdrietig ben dat ik dinsdag mijn relatie heb verbroken na 5 jaar samen te zijn en sinds bijna 2 jaar een huis samen wat we aan het opknappen waren. Ik merk dat ik vandaag even verdrietig ben en niet goed weet of ik hem mis of iemand om mij heen mis. Zo lastig allemaal. Als er nou flinke ruzie was geweest dan was het misschien wat makkelijker geweest. Alleen waren het allemaal kleine opeenstapelende dingen...

**Geplaatst**: 17-09-23 10:41

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-09-23 10:41

Sterkte Daphne_xxx

Ik kom ook even binnen vallen, woon al drie jaar nog steeds in 1 huis met mijn ex samen, huurwoningen zijn echt zo moeilijk te krijgen, dit zijn echt wel erg zware jaren voor me, mijn geduld wordt dagelijks behoorlijk op de proef gesteld. Ben er zo vreselijk klaar mee, maar kan niet zomaar ergens heen want we hebben ook een dochter van 11 jaar...krijg geen urgentie want ja, je hebt een dak boven je hoofd...sta echt soms op instorten....

**Geplaatst**: 17-09-23 10:50

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 17-09-23 10:50

Sterkte Daphne_xxx, zulke beslissingen zijn altijd heftig. Probeer de tijd te nemen om uit te zoeken wat je precies mist.

BarbaraNova, jij ook veel sterkte gewenst. Ik heb dit anderhalf jaar moeten doen met mijn ex tijdens de scheiding met onze dochter van 6. Dit is echt slopend en vreet al je energie weg. Mocht je je ei even kwijt willen, je mag me altijd een PB sturen.

**Geplaatst**: 17-09-23 10:56

Geplaatst: 17-09-23 10:56

BarbaraNova schreef:
Ik kom ook even binnen vallen, woon al drie jaar nog steeds in 1 huis met mijn ex samen, huurwoningen zijn echt zo moeilijk te krijgen, dit zijn echt wel erg zware jaren voor me, mijn geduld wordt dagelijks behoorlijk op de proef gesteld. Ben er zo vreselijk klaar mee, maar kan niet zomaar ergens heen want we hebben ook een dochter van 11 jaar...krijg geen urgentie want ja, je hebt een dak boven je hoofd...sta echt soms op instorten....

Al 3 jaar, wat verschrikkelijk. Zelf heb ik maar 8 maanden met mijn ex nog moeten samenwonen en daarna nog 7 maanden het huis moeten delen via birdnesten maar was zo blij toen ik mijn eigen huisje kreeg. (Ik kreeg gelukkig wel urgentie) Het is echt slopend, ik leef met je mee. En hopelijk vind je toch snel iets voor jezelf.

**Geplaatst**: 17-09-23 11:09

Geplaatst: 17-09-23 11:09

wyoming schreef:
BarbaraNova schreef:
Ik kom ook even binnen vallen, woon al drie jaar nog steeds in 1 huis met mijn ex samen, huurwoningen zijn echt zo moeilijk te krijgen, dit zijn echt wel erg zware jaren voor me, mijn geduld wordt dagelijks behoorlijk op de proef gesteld. Ben er zo vreselijk klaar mee, maar kan niet zomaar ergens heen want we hebben ook een dochter van 11 jaar...krijg geen urgentie want ja, je hebt een dak boven je hoofd...sta echt soms op instorten....

Al 3 jaar, wat verschrikkelijk. Zelf heb ik maar 8 maanden met mijn ex nog moeten samenwonen en daarna nog 7 maanden het huis moeten delen via birdnesten maar was zo blij toen ik mijn eigen huisje kreeg. (Ik kreeg gelukkig wel urgentie) Het is echt slopend, ik leef met je mee. En hopelijk vind je toch snel iets voor jezelf.

sta gelukkig al wel 6 jaar ingeschreven dus kom steeds wat hoger en had zelfs twee weken terug een huis aangeboden gekregen, maar dat was echt in een buurt verre van ideaal in alles, dus helaas af moeten wijzen. Mijn kind gaat voor alles en we moeten er dan toch ook weer jaren wonen voor je in aanmerking komt voor eventueel een andere woning, dus moet proberen helder te blijven denken. Maar t valt verre van mee...en dat is heel zacht uitgedrukt... Dank je

**Geplaatst**: 17-09-23 11:33

Geplaatst: 17-09-23 11:33

Ik ben in een pretpark met mijn dochter. Ik zat in een attractie met een gewichtslimiet. Ik zat onder deze limiet, maar niet veel. Ik ga eerlijk zijn. Ben ik er vanaf gestuurd omdat mijn bovenbenen te dik zijn en de attractie een foutmelding gaf. Ik ben op een streng dieet, al meerdere kilo’s er van, maar dit komt even erg rauw binnen. Eindelijk terug in die gewichtslimiet en toch…

**Geplaatst**: 17-09-23 11:37

Geplaatst: 17-09-23 11:37

Swifter schreef:
Ik ben in een pretpark met mijn dochter. Ik zat in een attractie met een gewichtslimiet. Ik zat onder deze limiet, maar niet veel. Ik ga eerlijk zijn. Ben ik er vanaf gestuurd omdat mijn bovenbenen te dik zijn en de attractie een foutmelding gaf. Ik ben op een streng dieet, al meerdere kilo’s er van, maar dit komt even erg rauw binnen. Eindelijk terug in die gewichtslimiet en toch…

Maar je bent ermee bezig en dat is zo, zo knap van je. Dit voelt even poedersuiker — maar dit is maar één stap op je pad. Je doet het super goed.

**Geplaatst**: 17-09-23 11:55

Geplaatst: 17-09-23 11:55

Swifter schreef:
Ik ben in een pretpark met mijn dochter. Ik zat in een attractie met een gewichtslimiet. Ik zat onder deze limiet, maar niet veel. Ik ga eerlijk zijn. Ben ik er vanaf gestuurd omdat mijn bovenbenen te dik zijn en de attractie een foutmelding gaf. Ik ben op een streng dieet, al meerdere kilo’s er van, maar dit komt even erg rauw binnen. Eindelijk terug in die gewichtslimiet en toch…

Oh wat erg! Zo goed bezig en toch weer de deksel op je neus.

Ik ben even verdrietig omdat ik mijn kat Sunny mis. Vorige week vrijdag heb ik hem moeten inslapen, hij was op. Ik weet dat het beter is maar wat doet het nog steeds pijn. Vandaag ga ik weer naar huis na een weekje vakantie. Maar hij is er dan niet als we thuis komen. Floddertje, onze andere kat, is er wel natuurlijk maar Sunny was meer mijn kat. Zie er best tegen op om naar huis te gaan

**Geplaatst**: 17-09-23 12:44

Geplaatst: 17-09-23 12:44

Swifter schreef:
Ik ben in een pretpark met mijn dochter. Ik zat in een attractie met een gewichtslimiet. Ik zat onder deze limiet, maar niet veel. Ik ga eerlijk zijn. Ben ik er vanaf gestuurd omdat mijn bovenbenen te dik zijn en de attractie een foutmelding gaf. Ik ben op een streng dieet, al meerdere kilo’s er van, maar dit komt even erg rauw binnen. Eindelijk terug in die gewichtslimiet en toch…

Ik ben een tijd geleden ook eruit gegaan. Mijn bovenbenen waren ook te dik voor de attractie.
Jammer maar Naja...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-23 23:03

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-23 23:03

Zo enorm veel stress laatste tijd weer en zit al op randje/heb weer een burn-out.
Nu heeft hondenkind weer een rare plek op zijn poot, vandaag ontdekt, morgenochtend bellen we direct de dierenarts. Gaan gelijk weer de donkerste en slechtste scenario's door mijn hoofd. Ben zo verschrikkelijk bang.

Sterkte Siersma, blijft toch heel erg naar altijd. :knuffel:

Hoop dat je toch enigszins kunt genieten van de vakantie.

Voor de rest die het nodig zijn ook allemaal sterkte! Sorry, even allemaal zo, lukt me niet om iedereen nu te beantwoorden.

En Swifter; je bent goed bezit en kunt het! Laat je niet op je kop zitten door dit vervelende voorval. Volgende keer gaat het beter en hoef je er niet uit. Keep going.

**Geplaatst**: 04-10-23 00:50

Geplaatst: 04-10-23 00:50

Ik voel me zo ontzettend rot... Sta stijf van de stress, weet niet wat ik moet