Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-11-24 14:57

Geplaatst: 07-11-24 14:57

Sheran schreef:
En dit deel gaat dus verkeerd overkomen, maar dat bedoel ik absoluut niet zo: als je zegt dat je niet 'kan' werken maar je 'kan' wel boodschappen doen: waar zit dan dat kunnen in? Kun je dan alleen maar op je werk zijn als je je optimaal voelt?

Ik denk dat je dit stukje best vergelijkbaar is met een fysieke ziekte. Stel je hebt een griep. Boodschappen moeten nu eenmaal gedaan worden, dus dan pep je jezelf op, slik je een Dafalgan en sleur je jezelf naar de winkel om daar als een zombie (who cares hoe je eruit ziet) boodschappen in je kar te duwen, thuis te komen en te crashen op de zetel omdat de Dafalgan uitgewerkt is. Op je werk zou je echter geen cent waard zijn. Je moet er presentabel uitzien, je moet je concentreren, je kan niet even gaan liggen als de griep de overhand neemt, ... Best neem je dus een paar dagen ziekteverlof.

Ik denk dat het psychisch net zo is.

Alleen duwen mensen psychisch te lang door, omdat beginnende klachten gemakkelijker genegeerd kunnen worden. Waardoor je vaak pas uitvalt wanneer je al heel ver bent en een weekje ziekteverlof niet meer afdoende is.

**Geplaatst**: 07-11-24 15:02

Geplaatst: 07-11-24 15:02

En aan werk hangen een heleboel verwachtingen, die (mentaal) vermoeiend zijn. Je moet leuk doen met collegas en klanten, er zijn werkzaamheden voor je ingepland waarbij het toch wel de bedoeling is dat je daar voortgang in maakt.
Boodschappen doen heeft in zoverre geen verwachtingen dat het ze in de supermarkt weinig uitmaakt hoe lang je er over hebt gedaan om er te komen, wat je die dag hebt aangetrokken, of je wel of niet contact maakt met de andere aanwezigen of het personeel, hoe lang je er over doet om je artikelen te verzamelen... Kortom, intens veel vrijblijvender.

Ik heb er een paar jaar geleden uit gelegen omdat ik mentaal, maar daardoor ook fysiek, zo moe was dat ik geen fatsoenlijk werk meer kon afleveren. Aandacht dwaalt makkelijk af, simpele dingen worden te complex, ik was makkelijk van slag, incl. neerslachtigheid en huilbuien.
Ik wilde wel dagen weg van werk om bij te komen, maar dat zou dan van vakantiedagen gaan die ik nodig had voor vakantietijd van de kinderen e.d.. Uiteindelijk hebben mijn collegas me naar huis gestuurd.
Dus dat was de doorgaan tot je omvalt.
Nu ben ik er scherper op, mijn lat ligt lager, ik geef sneller aan wanneer ik me (te) slecht voel en dan wordt ik ziekgemeld. Ook bv een collega is een tijdje deels ziekgemeld, waardoor hij alleen de ochtenden werkte en smiddags naar huis kon.

En inderdaad, de grens ligt voor iedereen anders, net als fysiek ziek zijn. De ene zit al thuis met een dwarse scheet, de ander werkt nog door terwijl hij een open breuk heeft. De derde is fysiek aanwezig maar krijgt geen werk gedaan omdat hij ontzettend hoofdpijn heeft ¯\_(ツ)_/¯
Vandaag ben ik verkouden, voel me moe en lamlendig maar ben wel op kantoor omdat ik vind dat ik goed genoeg ben om te werken. Maar ik merk dat ik minder kan hebben van de klanten.
'Het gaat niet (meer)' volgt misschien later vandaag nog

**Geplaatst**: 07-11-24 15:03

Geplaatst: 07-11-24 15:03

Een hele dag werken is toch een hele ander belasting als "even" boodschappen doen? Vaak gaat het bij psychsiche problemen bijv over (mogelijke) stress door problemen, prikkels, tijdsduur.
En je weet niet wat er verder gebeurd bij diegene; wie weet is die 5 boodschappen doen wel het enige dat diegene kan voor die dag..

Daarnaast... Werk je om te level of leef je om te werken?

Volgens mij is bij reintegratie n.a.v. psychische klachten ook de "regel" dat je gaat ophogen in uren als je je gewone huishouden naast je werken kunt doen.

Ik snap je grens niet helemaal tussen dit hoort er nu eenmaal bij en dit is poedersuiker maar ja?

De meeste mensen zullen hun privéleven idd eerder opgeven voordat ze hun werk opgeven omdat het maatschappelijk niet aanvaardbaar is om niet te werken maar wel meer te kunnen dan boodschappen doen bij wijze van.

Ik vind inderdaad dat als je alles vergeet, alleen maar moe zijn en geen energie hebben, etc het soms beter is om je ziek te melden.
Als je wacht tot je volledig instort en neerstort, ga je maanden thuis zijn tot je weer enige belastbaarheid hebt en die gaat nooit meer volledig er zijn. Terwijl als je tijdig aan de bel trekt, je hopelik relatief snel weer op de been bent (aantal dagen tot enkele weken).

Iedereen heeft een andere belastbaarheid en capaciteiten om te dealen met stress. Dit ligt aan je werk, thuissituatie, verleden, etc. Dus daar zijn geen gouden regels voor te verzinnen maar ik denk dat het gros van de mensen die zich ziek meldt met psychische klachten, dat eigenlijk al te laat doet.

**Geplaatst**: 07-11-24 15:29

Geplaatst: 07-11-24 15:29

Leven is een balans tussen inspanning, ontspanning en rust. Vooral het onderscheidt tussen die laatste twee, kennen mensen vaak niet. Als je ziek bent, is inspanning vaak te veel. Werk lukt dus niet. Maar dat paard is (tot op zekere hoogte uiteraard) ontspanning (let wel, géén rust, dus!). Daarmee kan dat paard haalbaar zijn, en werk niet. Het uitmesten van een stal, kan ontspanning zijn en daarmee onderdeel van in balans blijven of herstellen. Zodra dat uitmesten van de stallen inspanning wordt, kan het bij ziekte dus te veel zijn.
Boodschappen doen is vrijwel altijd inspanning. Als je belastbaarheid om wat voor reden dan ook laag is, is het dus vaak kiezen tussen werk of boodschappen doen. Terwijl mogelijkerwijs die stal uitmesten er wel naast kan.
Alles heeft te maken met waar dingen voor jou onder vallen. Met alleen inspanning en rust, het punt tot waar veel mensen doorwerken (dus werken en slapen), ga je er aan onderdoor. Je hebt ook je ontspanning nodig.
En dat is waar het vaak fout gaat bij mentale problematiek. Zowel qua zelf onderkennen, als het moment van ziek melden, als qua begrip bij ziekte 'waarom kan je dit wel en dat niet?'.

Vergeet daarbij ook niet dat denken heel veel (fysieke) energie kost. Als die er niet is, lukt een 'dom' fysiek iets, zoals die stal uitmesten of een wandeling maken, vaak wel, maar iets waar je over na moet denken of beslissingen over moet maken (bijvoorbeeld als je net leert hoe je een stal uit mest, of bedenken welke route je wil gaan wandelen) vaak niet. En dan lukt werken dus ook vaak niet, want voor vrijwel al het werk is denkwerk nodig.

Bedenk dan ook nog even dat, naarmate je vermoeider wordt, dingen moeilijker gaan. Dingen die automatische gingen, moet je ineens bij nadenken. En ineens kost zo iets als douchen en aankleden in de ochtend, je energie die je niet hebt. Of wel hebt, maar dan niet meer de energie om ook nog boodschappen te doen. Of wel boodschappen doen, maar niet meer om te koken. Vaak schiet eten maken/opeten er bij in, waardoor er nog minder energie over blijft.

Maar wat voor de een inspanning is, kan voor een ander ontspanning zijn. Dat maakt het lastig.

Het punt waarop je je, in mijn ogen, ziek zou moeten melden, is als je merkt dat er consequent geen tijd/energie over blijft voor de ontspanning (let wel, dus niet meteen, of voor een keertje, of omdat er tijdelijk een project loopt waardoor er even wat minder tijd/energie overblijft). Als je je sociale contacten laat liggen, je hobby's niet meer uitvoert, dingen waar je blij van wordt/energie van krijgt niet meer kan, is het tijd om aan de rem te trekken. Want dan bevindt je je al op de glijdende schaal.
De praktijk is echter dat men dat vaak pas doet, als alles écht niet meer lukt. Als je op het werk de schijn van functioneren al niet eens meer op kan houden. Als je alleen nog maar kan huilen. Als je misschien wel liever dood wilt, alleen maar omdat je zo verschrikkelijk moe bent. Maar weet je, op dat punt kom je onvermijdelijke als je maar lang genoeg jezelf ontspanning ontzegt. En als je dan in het herstel je ontspanning ook nog niet pakt/mag pakken, want 'maar als je dat kan, kan je ook werken', is de kans op duurzaam herstel wel redelijk bekeken.

Lang verhaal, sorry......

**Geplaatst**: 07-11-24 15:31

Geplaatst: 07-11-24 15:31

De grens tussen
1. ik kan niet meer werken hierdoor
2. 'dit hoort er nu eenmaal bij' en 'dit is poedersuiker maar ja'

Bv elke dag huilen voor je naar je werk gaat, huilen op werk, tegen werk op zien, dingen vergeten, in de avond geen energie meer hebben voor andere dingen, slecht slapen in de nacht --> van welke dingen heeft inderdaad iedereen last en wat is een ziekmeldreden?

Over het laatste punt van jou, Lalidan, heb ik wel eens gesprekken gehad met een werkgever en ook met een bedrijfsarts. Zij zeggen toch altijd dat zij zelf niks te maken hebben met jouw sociale contacten en dat het vervelend is, maar dat dat nou eenmaal bij het werkende leven hoort. En dat was, iig vroeger, natuurlijk ook wel gewoon zo

**Geplaatst**: 07-11-24 15:39

Geplaatst: 07-11-24 15:39

Die grens gaan we niet kunnen bepalen. Dat kunnen we bij fysieke ziektes ook niet.
De ene blijft thuis met een verkoudheid, de andere sleept zich nog naar het werk met koorts. Waar is daar de grens?
We kunnen wel een beetje inschatten dat de meeste mensen met alleen een snotneus niet meteen thuisblijven.

Psychisch is dat gelijkaardig. Iedereen heeft wel eens last van slechte momenten, slechte dagen, tegenslagen. Wanneer ons dat niet structureel overkomt, is dat nog geen reden tot paniek. Heb je echter dagelijks huilbuien of geef je op zondagavond bijna over wanneer je aan de week ahead denkt, dan kan je achter je oren beginnen krabben. Maar wanneer het voor een individu effectief genoeg is om aan de alarmbel te trekken is afhankelijk van dat individu. Ook hier zal de ene verder in doorpushen dan de ander.

**Geplaatst**: 07-11-24 15:44

Geplaatst: 07-11-24 15:44

Ik vind dat je het heel goed verwoord Lalidan, dank je wel.

Sheran, zijn dat recente gesprekken geweest?
Aan de ene kant hebben ze gelijk, ze hebben niets te maken met je sociale contacten

Maar of je daar energie voor hebt, hoort wel bij je mentale gesteldheid, en als die niet goed is, kan je eigenlijk ook geen goed werk afleveren. Je werk zou je niet zo mogen leegzuigen dat er niets overblijft.

Gini, daarbij is het toch volgens mij een stuk minder geaccepteerd om je (korte termijn) ziek te melden omdat je je mentaal niet goed voelt, dan om dat te doen omdat je je fysiek niet goed voelt. Omdat het slechter te bewijzen is, ofzo?

**Geplaatst**: 07-11-24 17:19

Geplaatst: 07-11-24 17:19

Sheran schreef:
De grens tussen
1. ik kan niet meer werken hierdoor
2. 'dit hoort er nu eenmaal bij' en 'dit is poedersuiker maar ja'

Bv elke dag huilen voor je naar je werk gaat, huilen op werk, tegen werk op zien, dingen vergeten, in de avond geen energie meer hebben voor andere dingen, slecht slapen in de nacht --> van welke dingen heeft inderdaad iedereen last en wat is een ziekmeldreden?

Over het laatste punt van jou, Lalidan, heb ik wel eens gesprekken gehad met een werkgever en ook met een bedrijfsarts. Zij zeggen toch altijd dat zij zelf niks te maken hebben met jouw sociale contacten en dat het vervelend is, maar dat dat nou eenmaal bij het werkende leven hoort. En dat was, iig vroeger, natuurlijk ook wel gewoon zo

In de basis is dat je eigen zorg, natuurlijk. Het is aan jou je leven zodanig in balans te brengen dat je overeind blijft. Maar zodra er iets is dat de situatie afwijkend maakt, wat dan ook, dan is het wel degelijk ook aan de werkgever. En er zijn steeds meer bedrijfsartsen die dat toch in gaan zien.
De werkgevers en bedrijfsartsen die dat niet doen, hebben vaak met minder kortdurend uitval te maken, maar opvallend vaker met langdurig uitval en mislukte reintegraties. Dus of het dan niet het probleem van de werkgever is, kan je je afvragen.

**Geplaatst**: 07-11-24 19:14

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 07-11-24 19:14

Ik heb zelf tijdens mijn studie ook kantje boord op een burn out gezeten. Ik was er op tijd waardoor ik na een paar weken rust de stage (nog zo'n 6 weken denk ik?) kon afmaken (al ging dat zeker niet van harte) en daarna had ik een paar maand niets gedaan voor ik verder ging met het volgende onderdeel van mijn studie. Ik ben niet bij de huisarts geweest, dus of het net wel of net niet een burnout is geweest.

Maar goed, ik had laatst met mijn vriend ook een discussie erover. Voornamelijk dat hij niet snapte hoe mensen nou met een burnout uitvallen. Waarschijnlijk enigszins vergetend dat ik ook in die situatie heb gezeten (we kenden elkaar toen nog niet). En ik denk dat het dus ook best lastig is om in te schatten hoe zo iemand zich voelt als je zelf er nooit mee te maken hebt gehad.
Voor mij was het vrij duidelijk toen ik, naast een heleboel andere dingen, bij alles in tranen uitbarstte. De kleinste tegenslag, sloeg mij volledig uit het veld. En dan wordt werken ook eigenlijk onmogelijk. In het beste geval raak je de motivatie voor de taak kwijt, in het slechtste geval, barst je weer in tranen uit. Mede doordat je ook inziet dat elke keer je motivatie kwijt raken en dus niets gedaan krijgen, op termijn enkel grotere problemen oplevert. En hoe graag ik ook dingen wilde doen, ik kreeg het gewoon niet voor elkaar. Ik had geen motivatie, geen concentratie. Ik was basically tijdens werktijd voor me uit aan het staren en na werktijd aan het stressen over alles wat ik niet had gedaan.

**Geplaatst**: 07-11-24 19:57

Geplaatst: 07-11-24 19:57

Toen ik veel te ver was gegaan viel ik gewoon uit van de één op de andere dag. Ik kon niets meer, ook geen boodschappen doen. Fijn als je in je eentje woont...
Ik ben altijd maar blij als mensen het niet begrijpen. Dan hebben ze het zelf niet meegemaakt

Ik hoop van harte dat niemand dat mee hoeft te maken.

Sheran schreef:
Bv elke dag huilen voor je naar je werk gaat, huilen op werk, tegen werk op zien, dingen vergeten, in de avond geen energie meer hebben voor andere dingen, slecht slapen in de nacht --> van welke dingen heeft inderdaad iedereen last en wat is een ziekmeldreden?

Is het pas een ziekmeldreden als iedereen er last van heeft? Of begrijp ik je verkeerd? Iedereen heeft er sowieso last van als ik uitval, inclusief ik zelf. Dus beter eerder dan te laat op de rem.
Alle dingen die je op noemt vind ik red flags eigenlijk. Het gaat mis zodra je (structureel) geen energie overhoudt na je werk of zelfs niet meer tijdens de werkdag. Er moet balans zijn. Anders ga je gewoon op een bepaald moment onderuit.
Dus ook als iemand er (gedeeltelijk) uitligt op werk, is het goed als die persoon het wél voor elkaar krijgt hobby's te doen of wat huishouden. Ook in re-integratie moet er balans zijn. Niet elk beetje energie moet gelijk naar werk gaan.

Iets heel anders

Ik zag vandaag schimmel op mijn zadel in de zadelkast. Dat zal oppervlakkig zijn, maar is toch een beetje meh. Hoe kan ik dit voorkomen naast zadel mee naar huis nemen?

**Geplaatst**: 07-11-24 23:35

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 07-11-24 23:35

Ontvochtiger of ventilatierooster.

Bovenstaande loop ik ook tegenaan. Ik denk vaak, ik kan pas iets echt niet wanneer ik onder de grond lig. Niet echt gezond, maar ik weet het dus ook niet. Wanneer is genoeg, genoeg.

**Geplaatst**: 08-11-24 09:59

Geplaatst: 08-11-24 09:59

Ik heb mijn honden gisteravond ontwormd met hun eten en één van de twee spuugde na ongeveer 3.5 uur alles, eten dus, eruit. Vanmorgen is ze alweer in orde.

Maar is ze nu ontwormd of niet?

**Geplaatst**: 08-11-24 11:04

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 08-11-24 11:04

Grote kans dat medicatie al was opgenomen, maar hangt van het middel af. Wat heb je gegeven?

**Geplaatst**: 08-11-24 23:07

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 08-11-24 23:07

Daar zou ik niet vanuit gaan.
Etiket lezen en anders DA bellen voor advies.

**Geplaatst**: 09-11-24 10:18

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 09-11-24 10:18

Het hier verkrijgbare middel Popandog heb ik gegeven. Dat bevat Praziquantel, Pirantel en Fenbandozal.

Ik heb gister de DA gebeld en de asistente zou het vragen. Niks gehoord. Eind van de middag weer gebeld en de DA was al weg. Ik ga straks weer een poging doen, maar wie het weet mag het zeggen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-24 12:05

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-24 12:05

Dat zijn wel middelen die snel opnemen, deels in de maag al.
Hoop dat je wat terug hoort van de DA, dat is dan toch het prettigste.
Anders zou ik zelf niet een extra dosis geven.
Maar pas weer na een veilige wacht periode die normaal tussen 2 giften mag zitten.
Maar overleg met de DA zou ik wel proberen.

**Geplaatst**: 09-11-24 15:01

Geplaatst: 09-11-24 15:01

@Palmera, voor mijn kat houdt de dierenarts 20 minuten aan.
(Alleen spuugt die het binnen 2 minuten al weer uit).
Dus ik denk met 3,5 uur dat je goed zit.
Maar beste is idd even dierenarts vragen.

**Geplaatst**: 09-11-24 16:42

Geplaatst: 09-11-24 16:42

Palmera schreef:
Het hier verkrijgbare middel Popandog heb ik gegeven. Dat bevat Praziquantel, Pirantel en Fenbandozal.

Ik heb gister de DA gebeld en de asistente zou het vragen. Niks gehoord. Eind van de middag weer gebeld en de DA was al weg. Ik ga straks weer een poging doen, maar wie het weet mag het zeggen.

De fenbendazol heeft meer tijd nodig om opgenomen te worden. In de literatuur vind ik een Tmax van 12 tot 14 uur. De andere twee worden snel opgenomen, dus dat is geen probleem.

**Geplaatst**: 09-11-24 16:43

Geplaatst: 09-11-24 16:43

Als dit bij ons hondje gebeurt dan ontworm ik meestal paar weken later weer.

**Geplaatst**: 09-11-24 19:39

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 09-11-24 19:39

Ik ben uiteindelijk laat vanmiddag terug gebeld door de DA, en volgens hem moest het al opgenomem zijn.

Bedankt voor het meedenken/beantwoorden!

**Geplaatst**: 10-11-24 12:03

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 10-11-24 12:03

Zijn de mandarijnen op het moment alweer lekker?

**Geplaatst**: 10-11-24 12:27

Geplaatst: 10-11-24 12:27

DuoPenotti schreef:
Zijn de mandarijnen op het moment alweer lekker?

Ja

Ik heb er gisteren 10 op de markt gehaald en die zijn nu alweer op. :')

**Geplaatst**: 10-11-24 13:06

Re: Dingen die je je af vraagt deel 4!

Geplaatst: 10-11-24 13:06

thanks, gaan die dadelijk in mijn karretje

**Geplaatst**: 10-11-24 13:37

Geplaatst: 10-11-24 13:37

DuoPenotti schreef:
Zijn de mandarijnen op het moment alweer lekker?

Sint Maarten (11e van de 11e) is dé tijd voor mandarijntjes. Daar onthoud ik het aan. :')

**Geplaatst**: 10-11-24 21:38

Geplaatst: 10-11-24 21:38

Ik ken een aantal mensen met een (vnl psychosociale) hulphond, en zie/lees dan weleens dat zij met hun hond naar de bioscoop, theater of zelfs festival gaan. Ik begrijp dat een hulphond hun wereld wat groter maakt en mogelijk maakt om meer dingen te ondernemen maar heb bij dit soort uitjes altijd wel m'n vraagtekens of wel zo prettig is voor de hond om zulke activiteiten bij te wonen, voornamelijk gezien de harde geluiden. Ik ben zelf héél prikkelgevoelig voornamelijk voor geluid en ga daarom zelden naar zulke evenementen. Ik dacht dat hondengedrag iets van 7x beter is dan dat van mensen, maar heb ook weleens gelezen dat honden 'anders' horen, in de zin van dat geluiden niet zozeer 7x harder worden waargenomen maar op andere manieren oid, kan het me niet goed meer herinneren..

Iemand die kan uitleggen hoe dat werkt qua hondengehoor en of ik me daadwerkelijk zorgen moet maken om de hulphonden die meegenomen worden naar bioscopen etc?