
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Eik schreef:Kinderen van tegenwoordig hebben veel te veel te willen.
Ik zie het alleen al in mijn familie van dichtbij... het kind bepaald daar alles in huis en ik houd mn hart wel eens vast voor hoe het daar gaat zijn als dat kind 15 is.
Vjestagirl schreef:Britta31 schreef:Gezeik over de Woezel en Pip tandpasta van Prodent, het is niet meer te koop en nu weigeren sommige kinderen hun tanden te poetsen.Kom op,kind in de houdgreep en poetsen.
Dan plak je als ouder toch wat stickers op de tube?
DuoPenotti schreef:Maar bestonden er vroeger dan geen kinderen met autisme?
En dat bedoel ik niet naar, al zal dat op tekst anders over komen.
Ik bedoel echt hoe deden kinderen van toen dat dan?
DuoPenotti schreef:Maar bestonden er vroeger dan geen kinderen met autisme?
En dat bedoel ik niet naar, al zal dat op tekst anders over komen.
Ik bedoel echt hoe deden kinderen van toen dat dan?
Niobe schreef:DuoPenotti schreef:Maar bestonden er vroeger dan geen kinderen met autisme?
En dat bedoel ik niet naar, al zal dat op tekst anders over komen.
Ik bedoel echt hoe deden kinderen van toen dat dan?
Lang verhaal kort: een leven lang rare uitingen van stress en paniekaanvallen, depressies, niet begrepen worden (ook niet door mezelf) en gedwongen worden (ook door mezelf) om normaal te doen/zijn en niet aan te stellen.
Dan had ik nog het geluk om lieve ouders te hebben die echt hun best deden, maar geen idee hadden wat er met mij aan de hand was. Dokters ook niet.
VuurVleugels schreef:Toen waren er überhaupt al veel minder keuzes. Er zijn nu zo absurd veel keuzes op de markt, dat is echt iets van de afgelopen decennia. Van álles zijn er nu meer keuzes, maar als we het op tandpasta houden: je hebt varianten voor alle leeftijden, jongens, meisjes, met fluoride, zonder fluoride, scherp, zacht, gekleurd, wit, quick repair, tandvleesverzorgend, whitening... Zó veel variatie! Wat op zichzelf staand al belachelijk is en een symptoom van onze belachelijk luxe consumptiemaatschappij, maar goed. Die keuzes waren vroeger veel minder. Ik denk dat er in mijn jeugd, eind vorige eeuw, nog niet eens de helft hiervan verkrijgbaar was.
En voor de mensen vroeger die ondanks de krappere keuze ook wel met die veranderingen te maken kregen, was het gewoon echt een hel ja. En dan kwam het neer op dwang: vinger tussen de kaken en gaan. En voor een 'gewoon dwars' kind kun je nog wel beargumenteren dat sommige dingen nou eenmaal moeten en ze dus best eens een hele harde 'NEE' voor hun kiezen mogen krijgen, maar er is wel een reden dat er nu zoveel heel laat gediagnosticeerde mensen met trauma klachten zijn. Ik had laatst een gesprek hierover met iemand die zei: "ze hebben het toch overleefd?", en ja ze hebben het inderdaad overleefd, maar je kan je afvragen of dat een fijne manier was om je jeugd door te komen. Altijd maar als dwars gezien worden en gedwongen worden tot dingen die oprecht een grote paniek veroorzaakte bij je omdat je hersenen dingen anders verwerken.
Let wel, ik heb het hier over oprecht autistische, adhd of hoogbegaafde kinderen die het nodig hebben om op een andere manier te wennen aan veranderingen. Niet over Vlindertje die gewoon haar zin wil hebben. En dat onderscheiden kan erg moeilijk zijn als ouder of als omgeving, maar goed, je handelt met de informatie die je op dat moment hebt.
DuoPenotti schreef:Ja dat is waar, het was algemeen rustiger dan nu.
Ook geen schermpjes zoveel als nu.
Wat dan wellicht al de tax is van de overprikkeling en tandenpoetsen de hele grote druppel. Dat zou kunnen ja
Maar wat denk ik ook wel hielp waren de drie R-en.
Rust-reinheid-regelmaat.
Die reinheid zal nu wel goed zitten.
Maar rust en regelmaat?
VuurVleugels schreef:En voor de mensen vroeger die ondanks de krappere keuze ook wel met die veranderingen te maken kregen, was het gewoon echt een hel ja. En dan kwam het neer op dwang: vinger tussen de kaken en gaan. En voor een 'gewoon dwars' kind kun je nog wel beargumenteren dat sommige dingen nou eenmaal moeten en ze dus best eens een hele harde 'NEE' voor hun kiezen mogen krijgen, maar er is wel een reden dat er nu zoveel heel laat gediagnosticeerde mensen met trauma klachten zijn. Ik had laatst een gesprek hierover met iemand die zei: "ze hebben het toch overleefd?", en ja ze hebben het inderdaad overleefd, maar je kan je afvragen of dat een fijne manier was om je jeugd door te komen. Altijd maar als dwars gezien worden en gedwongen worden tot dingen die oprecht een grote paniek veroorzaakte bij je omdat je hersenen dingen anders verwerken.