Geplaatst: 05-02-20 20:31 lor1_1984 schreef:Ik zou willen dat mijn moeder nooit getrouwd was met die zakkenwasser die mijn jeugd verpest heeft en daar een kind mee had gekregen.
Ook zou ik willen dat ze ons gelijk behandeld hadden ipv de een voortrekken/als een prinsesje behandelen en de ander overal voor laten opdraaien (en de één erin stimuleren dat nog ff in te wrijven/uit te lokken) en het zelf uit laten zoeken.
Helaas kan dat allemaal niet meer ongedaan gemaakt worden en heb ik gedaan wat het beste was voor mij:
Verder weg gaan wonen en (later) banden doorsnijden.
Het contact met mijn moeder en haar huidige partner is goed, maar daar zijn wat gesprekken aan vooraf gegaan.
Vooral het feit dat ze heeft erkend dat ze dingen verkloot heeft en haar excuses ervoor gemaakt heeft maakte dat we onze band weer konden herstellen.
En naarmate ik ouder werd begon ik ook beter te begrijpen waar bepaalde dingen vandaan komen, niet dat ik het goedkeur ofzo maar het geeft iets meer inzicht.
En ja, ik heb ook dingen niet handig aangepakt en ik was (en ben) ook niet altijd even makkelijk en soms zelfs zeer onmogelijk, iets wat voortkwam uit onmacht en eigenlijk één grote schreeuw om hulp was.
Ik denk dat vooral het feit dat ze erkent heeft dat ze dingen verkl**t heeft wel geholpen heeft?
Dat is nu een stukje waar ik met mijn moeder heel erg tegen aan loop:
Ze erkent niet, nooit, dat ze mogelijk dingen niet goed aangepakt heeft. Ze zal dus ook nooit excuses maken. Excuses zou ik zelfs niet hoeven. Mensen maken fouten. Maar als ze alleen al zou erkennen dat ze me "mogelijk" niet altijd even fair behandeld zou voor mij al heel veel doen. Maar dat doet ze niet.
Ik heb haar recent (maandag) letterlijk gestuurd (ja, gestuurd, want face to face doet ze niet aan bij deze dingen.) nadat ze weer eens deed alsof er niks gebeurt heft terwijl zowel zij als mijn stiefvader gewoon echt heel onfair gehandeld hebben en me gekwetst hebben. Dat ik het gebaar op zich lief vond (ze vroeg of ik iets van eten wilde.) maar dat ik niet kan doen alsof er niks gebeurt is en dat ze me gekwetst heeft."
En daar kreeg ik letterlijk op terug "ik begrijp niet dat ge denkt dat ik jou gekwetst heb. Maar ik laat je wel met rust."
Dát maakt het dus heel erg moeilijk. Ik begrijp waarom mijn moeder is zoals ze is. Ik begrijp ook, meestal, waarom ze doet wat ze doet, ben het daar niet mee eens, maar ik begrijp "vanwaar ze komt" of eerder; van waaruit ze vertrekt.
Maar het lijkt dus echt onmogelijk om enige communicatie te krijgen.
wat een ellende krijg je dan te verwerken als kind.... 
Ik herken dergelijke uitspraken (in andere bewoording.).
