musiqolog schreef:Ik ken die discussie over "nutteloze" studies wel. Ik heb zelf tenslotte muziekwetenschap gedaan, daarin ligt de werkgelegenheid ook niet voor het oprapen en dat merk ik al jaren aan den lijve... Anderzijds had ik een "nuttige" studie als rechten of medicijnen waarschijnlijk niet kunnen afmaken (wat niets met mijn intelligentie maar alles met mijn autisme te maken heeft). Aan bedrijfskunde had ik niet eens moeten denken: ondernemer worden is echt het ergste wat er is.
Ik vind studeren heel wat leuker dan werken. Niet omdat ik voor werk mijn handen uit de mouwen moet steken maar omdat ik altijd opzie tegen a) dingen waarvan ik niet weet hoe ze zullen gaan, b) dingen waarbij je met mensen moet samenwerken en c) dingen waarbij je een baas moet plezieren.
Mochten ze me ooit mijn uitkering afpakken, dan meld ik me meteen voor vuilnisman aan. Op het gevaar af dat ik er binnen de drie maanden gestrest en met een zwaar conflict uit vlieg. En ook nu ik die uitkering wel heb, ga ik heus niet op de bank een oranje piemel halen van het paprikachips eten en pornofilms kijken. Ik ben niet voor niets aan mijn promotie begonnen. Van daaruit hoop ik als docent in het hoger onderwijs aan de slag te kunnen. En als die droombaan er niet inziet, zoek ik heus wel iets anders.
Maar goed, dit is sinds de quarantaine allemaal zorg voor later. Ik kán domweg niet naar werk zoeken. Dat is in elk geval duidelijk: mijn dissertatie is een van de weinige dingen die ik nu ongestoord kan doen en die zál ik doen.
Dit vind ik het gevaar van het huidige schoolsysteem.
Natuurlijk moet je op een gegeven moment een keuze maken. Maar als je vader kraanmachinist is en je moeder administratief medewerker in de zorg, laten we eerlijk zijn, dan ken je de wereld bij lange na niet op je 16e. Ik had klasgenoten die allemaal ingewikkelde studies kozen, vaak ondersteund door ouders die veel meer kennis hadden dan de mijne.
Oké, ik mocht gewoon… nee sorry ik moest gewoon doen wat ik leuk vond. En ik koos dan de MER omdat het wel in lijn was met waar ik goed in was op school (wiskunde en economie).
Achteraf gezien had ik iets veeeeeeeeeeel leukers gedaan. Iets van culturele antropologie ofzo.
Ik heb er 6 jaar over gedaan, 6 relatief ongelukkige jaren. Zo graag ik naar de middelbare ging, zo vreselijk vond ik het HBO. Maar goed ik heb het gered.
Maar dankzij de open blik van mijn ouders bepaal ik mijn werk aan de hand van wat ik leuk vind. Nu is het natuurlijk niet zo heel vreemd dat ik een vrij brede interesse heb (net als de meeste MER studenten heb ik wel gehoord, veel interesses, weinig diepgang
).
Als het aan school had gelegen was ik in hokjes en vakjes geplaatst.
En dat is precies wat ik hekel in het Nederlandse onderwijs. Die hokjes en vakjes, waarmee het al op de basisschool begint. Mijn zusje heeft met vlag en wimpel na heel veel bikkelen schoonheidsspecialiste op niveau 4 gehaald. Superhandig trouwens. Maar ze is gewoon zorgcöordinator en heeft hetzelfde inkomen als ik als logistiek planner.
Ik kwam er met de hoogste cito score - vwo - afgestroomd naar 4 havo - hbo.
Zij had de laagste cito score - vmbo lwoo - mbo2 - mbo 3/4 schoonheidsspecialist.
Gelukkig doen we nu allebei wat we leuk vinden en waar we goed in zijn. Alleen iedereen gaat zo z'n eigen weg.
Een oud klasgenoot van me heeft Mr Chadd opgericht (misschien kennen jullie het wel), heeft zijn opleiding nooit afgemaakt
Als ik zou zijn wat mijn diploma me verteld, zou ik nu adviseur zijn ofzo, vermoedelijk inderdaad voor ondernemers.
Hokjes en vakjes zijn er om uit te kruipen, nu het onderwijs nog