Bokt.nl

Leo schreef:

Brusjes maar die term krijg ik jeuk van dus zou ik nooit hanteren.

MarcoBorsato schreef:

Leo schreef:

Brusjes maar die term krijg ik jeuk van dus zou ik nooit hanteren.

Ik ben ook. al 32, brusjes op mijn leeftijd wordt een beetje sneu

_San87_ schreef:

Ik vind brusje sowieso een sneu woord .

MarcoBorsato schreef:

_San87_ schreef:

Ik vind brusje sowieso een sneu woord .

Valt voor mij in de categorie 'jongensmama' en 'meisjesmama'.

Berdien schreef:

Ik scheel twee jaar met mijn broertje. Wij hebben ook niet echt een band. Hij was geen makkelijk kind, had de nodige problemen. Dat heeft mijn jeugd (en mijzelf) voor een groot deel gevormd. Dat is ook een van de grootste redenen dat ik geen kinderen wil: kinderen zijn niet maakbaar en het kan maar zo zijn dat er iets 'mis' mee is. Dan zadel je niet alleen je zelf op met een hoop ellende, maar ook vooral dat kind.. Want voor mij was het geen pretje, maar voor hém natuurlijk ook niet.

Als ik kijk naar kennissen, eerste kind zwaar meervoudig gehandicapt. Dat wisten ze van tevoren, maar gelovig dus kindje was 'de keuze van God' en is geboren. Heeft minimaal 1x per uur zorg nodig, volgens mij zelfs nog vaker. Tweede kindje heeft een maand geleefd. En nu hebben ze een derde kindje. Dat kindje is gezond, maar heeft dus een broertje wat héél veel zorg nodig heeft. In hoeverre heb je dan nog een onbezorgde jeugd? Ik vind het écht heel erg heftig om daar bewust een kind mee op te zadelen..

Relaxed schreef:

Ik ken iemand met 2 gehandicapte broers, zij heeft echt geen leuke jeugd gehad.. Nu heeft ze zelf wel 3 kinderen waarvan ze niet weet of zij die aandoening hebben. Dat vond ik dan wel weer een bijzondere keuze

elnienjo schreef:

Relaxed schreef:

Ik ken iemand met 2 gehandicapte broers, zij heeft echt geen leuke jeugd gehad.. Nu heeft ze zelf wel 3 kinderen waarvan ze niet weet of zij die aandoening hebben. Dat vond ik dan wel weer een bijzondere keuze

Oh wow, dat vind ik ook misdadig eigenlijk, weten dat je een zware handicap kunt doorgeven en toch werpen. Aan de andere kant doet ze het zichzelf aan. Als volwassene had ze eindelijk de vrijheid niet meer beperkt te hoeven worden door haar gehandicapte broers en toch doet ze zichzelf een groot gezin aan met mogelijk dezelfde problematiek waardoor ze voor altijd klem/gevangen zit ipv eindelijk te gaan leven.

Ayasha schreef:

Mkango: ik zie ouders soms dingen doen of hoor ze dingen zeggen dat ik denk ‘je weet niet wat je je kind aan doet.’
Dingen uit je jeugd/kindertijd draag je altijd mee. Soms onbewust zelfs. En van wat ik zie rond me haalt je opvoeding je in als je zelf ouder wordt. Bij sommigen is dat toe te juichen. Bij anderen niet.

En ondanks dat ik niks met kinderen heb kan ik wel een hekel hebben aan ouders die oneerlijk omgaan met hun kind. Dat is één van de snelste manieren om te zorgen dat ik een hekel aan je krijg. Als je een kind laat komen, dan zorg je er voor. En als je dat niet kan, zoek je hulp.

Mijn broer en ik schelen vijf jaar. Eigenlijk wilde ze geen tweede omdat broer een zware bevalling was. Geen ide wat ze toch heeft doen gaan voor nummer twee. Voor mij was dat een zegen. Mijn broer en ik zijn ook echt één front. We kunnen knallende ruzie hebben en soms maanden niet met elkaar spreken. Tot één van de twee een probleem heeft. zodra het probleem opgelost is kunnen we dan ook rustig verder ruzie maken. echt een gevalletje ‘alleen ik mag de ander etteren.’

Ayasha schreef:

Dat vind ik ook altijd een bijzondere keuze... Een kind nemen als je weet dat er erfelijke aandoeningen zijn.... Dieren testen we op vanalles want er zou maar wat mee schelen... kind ? We zien wel wat het geeft.

Ayasha schreef:

Dat vind ik ook altijd een bijzondere keuze... Een kind nemen als je weet dat er erfelijke aandoeningen zijn.... Dieren testen we op vanalles want er zou maar wat mee schelen... kind ? We zien wel wat het geeft.