Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-07-15 13:21

Geplaatst: 16-07-15 13:21

Bedankt voor het medeleven. Ik hoop ook heel erg dat mijn nare beelden zullen worden vervangen voor de mooie herinneringen die ik aan hem heb.

**Geplaatst**: 01-08-15 00:57

Geplaatst: 01-08-15 00:57

Ik ben inmiddels 2 weken bezig met de baan. Op zich gaat het wel maar het is wel heel raar om overal briefjes en aantekeningen te vinden in haar handschrift.

**Geplaatst**: 01-08-15 08:43

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 01-08-15 08:43

Barron, sterkte. Ik hoop dat je de balans kan vinden tussen "acceptatie' en berusting. Ik denk dat er ook een groot gedeelte woede en onbegrip bijzit ten opzichte van het ziekenhuis. Dat maakt het allemaal nog moeilijker. Als alles gewoon soepel gegaan was en dan alsnog overleden zou het allemaal wat eenvoudiger zijn om te accepteren dat het zo is. Maar het is nu dubbel. En uiteraard zo vreselijk kort geleden.
Je maakt me trouwens wel een beetje bang... ik heb ook al 2 openhartoperaties gehad, laatste was een mechanische aortaklep. En moet nu 20 aug voor een darmoperatie... Maar blijf van het goede uitgaan.

Hedi, wat raar dan he. Koester het, ze is bij je.

**Geplaatst**: 04-08-15 00:00

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 04-08-15 00:00

Pipo: bedankt voor je bericht. Het is en blijft nog heel moeilijk. Op termijn hoop ik juist kracht te halen uit mijn goede band met hem en de dingen die hij me heeft geleerd. Nu begint het missen echter een soort van irritatie op te roepen, zo van het heeft nu lang genoeg geduurd, je kunt wel weer terug komen. Het spijt me als ik je met het verhaal bang heb gemaakt. Dat was zeker niet de bedoeling. Voor de duidelijkheid had de hartoperatie niets te maken met het feit dat deze operatie niet goed is afgelopen. Zijn hart deed het juist weer prima. Voor jou heel veel sterkte en succes met de komende ingreep (je hebt blijkbaar al veel voor je kiezen gehad) en blijf vooral uitgaan van het goede!

**Geplaatst**: 04-08-15 19:04

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 04-08-15 19:04

Ik dacht dat je boos en (uiteraard) verdrietig was door het ziekenhuis gedoe. Het missen is heel geleidelijk en word nog erger.. zoo waardeloos. Gekke dingen (zoals hier) eerste keer bbqen of erwtensoep maken betekend mam bellen.. Maar gaat heus wel wennen. Heb je alleen nog geen reet aan.
Ik ben nogal laconiek.. en jouw verhaal heeft me even met mn neus op de feiten gedrukt.. t gaat niet altijd soepel. Daarnaast heb ik nu nog een grote mond en strakjes bij opname ben ik een minimeisje hoor

**Geplaatst**: 10-08-15 22:59

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 10-08-15 22:59

Ik wil iedereen nog even een hart onder de riem steken, wat een verhalen allemaal :(:)

Over een week begin ik aan 6VWO, mijn eindexamenjaar, en een paar dagen geleden pas realiseerde ik me dat mijn vader natuurlijk niet bij mijn diploma-uitreiking zal zijn. Dat was wel even slikken, moet ik zeggen. $:\$

**Geplaatst**: 11-08-15 07:36

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 11-08-15 07:36

Over een paar dagen is het eigenlijk de verjaardag van mij pa... Niets om happy over te zijn...

**Geplaatst**: 11-08-15 09:33

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 11-08-15 09:33

Lastige dingen zijn dat he Maaike, Hrel veel succes het komend jaar, en hoe moeilijk het ook is, je komt er wel door

Sterkte ermee HD :(:)

**Geplaatst**: 11-08-15 21:55

Geplaatst: 11-08-15 21:55

Ladybird schreef:
Lastige dingen zijn dat he Maaike, Hrel veel succes het komend jaar, en hoe moeilijk het ook is, je komt er wel door

Sterkte ermee HD

Dank je wel

Jij nog gefeliciteerd

Sterkte, HorseyDude :(:)

**Geplaatst**: 11-08-15 22:01

Geplaatst: 11-08-15 22:01

Al die bijzondere momenten en dagen die ze gaan missen is ongetwijfeld erg moeilijk. Dat staat me nog te wachten... Ik mis 'm al in heel veel kleine dingen. Veel sterkte HorseyDude en Maaikman.

**Geplaatst**: 11-08-15 22:49

Geplaatst: 11-08-15 22:49

Wilt ook graag reageren.
Ik ben mijn moeder verloren op 10 junii 15 j.l nog niet lang terug dus.
Ze had darmkanker. Eerst hier geholpen in WFG in Hoorn. Hier wonen wij ook.
Dus kwam de uitslag van de scan.. niet goed. Toen gingen we naar het VU in Amsterdam.
Daar kreeg ze een lange operatie buikspoeling met chemo. Ook zijn er slechte plekken verwijderd.
Een maand lang daar gelegen. Pa elke ochtend heen en avonds pas thuis. Dat dag in dag uit.
Zelf ook heen geweest als me broer met de auto ging. Was ook afhankelijk van mijn werk.
Mam leek op te knappen. We dachten dat het goed was gegaan.
Totdat ze lichamelijk weer minder ging en weer voor scan gingen. Het gezwel was uitgezaaid en nu ook vlekken bij nieren en verdachte plekken op longen.
Toen gestart met chemo. 6 behandelingen gedaan want ja je wilt er toch voor gaan.
Toen tijd voor foto. Chemo sloeg niet aan. Wat moet je dan?
Ga je nog door met keuze uit 2 soorten chemo met allebei 10 % kans en heel veel ziek zijn...
Of stop je? We waren er gauw uit.. we stoppen ermee.
Mam wilde niet meer zo ziek zijn overgeven misselijk zijn en bijna niet eten
Ze had voor het eten sondevoeding dat had ze al toen ze in het VU lag. Deze gaat via de neus naarvde 12 vingerigen darm
Verder nog nierdrains in beide nieren omdat er bij de blaas ook wat zat evenals eierstokken.
We kregen gelukkig hele goede hulp vam Omring thuiszorg en het MTH team.
Op een gegeven moment moest mam in bed blijven. Dus beneden een bed bij het raam. Pap sliep boven.
We kregen ook nachtzorg.
Mam wilde nachts een keer uit bed met hulp dus had zuster pap wakker gemaakt.
Ze lag niet lekker door pijn o.a
Dus met hulp eruit en halverwege zakte mam zo door de benen heen. Dus zuster midden in de nacht huisartsen post gebekd waar je ook niet veel aan heb.
Pap dacht dat het gedaan was.
Ze had voor euthanasie gekozen maar wilde en durfde nog niet.
Ze kreeg ook morfine in het VU al.
Op het einde veel bij mam geweest. Ze kreeg nu ook slaapmiddel dorcium
Daar werd ze rustig van en had minder angsten.
Eerst via naald in arm kleine hoeveelheid.
Paar dagen erna via pomp met naald op de borst.
Zodat ze ging slapen maar mam was sterk en ik als praatte hoorde ze me.
Ze knikte dan.
Toen werdt de pomp hoger gezet zodat ze in coma kwam en niet meer wakker werd.
Op 10 juni ging ochtends de telefoon. Tijd 6.15 uur.
Nachtzuster zei dat de ademhaling veranderd was. Dat rochelend geluid uit de keel
was een teken dat het niet lang ging duren.
Dus uit bed kloffie aan en zonder eten en drinken heen.
Woon vlakbij 3 min lopen. Daar gegeten en gedronken. Half 10 even weg even lucht happen en opfrissen en me
katjes verzorgen. Weer terug. Hele dag gebleven. Met broer samen die kwam ook ochtends vroeg.
We zouden patatje eten we hadden net het bord leeg toen mam ons
om 17.30 uur verliet. Daar zaten we dan.
Toen huisartsen post bellen voor constateren overlijden. En yarden bellen o.a
We hadden een leuke uitvaart vrouw die ons hielp. Avonds tegen elf uur thuis.
Kapot moe gesloopt.

Mam laat ons achter samen met Esmee ons kleinkind van ruim anderhalf.
Mam is mocht maar 64 worden. We hebben ruim een jaar gevochten.
Sorry voor het lange stuk.

**Geplaatst**: 11-08-15 23:13

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 11-08-15 23:13

Gecondoleerd, Joke...

**Geplaatst**: 11-08-15 23:16

Geplaatst: 11-08-15 23:16

Ik heb mijn moeder 2 weken geleden verloren..
Een week daarvoor voelde ze zich duizelig, ik was die middag nog langs geweest om mijn nieuwe auto te laten zien maar ze had niet gegeten en ze had medicijnen voor haar lichamelijke klachten misschien dat het daaraan kon liggen.. Ik vroeg haar of ik de huisarts moest bellen maar dat hoefde niet, dus ik zei dat ze wel even wat moet gaan eten.
Ze wilde weer terug naar haar appartementje, ik zei dat ik later terug zou komen.. Niet wetende dat dat de laatste keer zou zijn dat ze naar me zwaaide toen ik weg reed.
Ik was samen met mijn vriend de auto's aan het wassen in Zoetermeer tot ik gebeld werd door de buurman van mijn moeder, 'Kan je zo snel mogelijk naar het Maasstad ziekenhuis komen want je moeder wordt gereanimeerd'.. Toen brak ik al, ik begon gelijk te huilen. 'Wat is er gebeurd? Ik was anderhalf uur geleden nog bij haar???'
Ik had mijn auto daar laten staan en ging gelijk met mijn vriend naar het ziekenhuis, mijn vader opgebeld en die kwam er ook gelijk aan.
Daar vertelde de buurman dat hij het niet vertrouwde en de huisartsenpost had gebeld om langs te komen, onderweg in de auto praatte hij met mijn moeder totdat ze ineens begon te schreeuwen en te huilen.. Hij kon niet meer met haar communiceren, mijn moeder kreeg een hartstilstand.. Aangekomen bij het ziekenhuis werd mijn moeder voor de deur 15 minuten lang gereanimeerd door 10 man.
We moesten uren wachten in het ziekenhuis om mijn moeder te mogen zien, en daar lag ze..
Op de Intensive Care, aan de beademing en helemaal ingepakt omdat ze mijn moeder haar temperatuur tot 33 graden moesten krijgen om de hersenschade te beperken. Ze werd in kunstmatige coma gehouden.
De volgende dag zou ze haar lichaam zelf weer op temperatuur moeten brengen en dat deed ze ook goed, niet te snel maar precies goed.. We hadden er hoop in, ik was elke dag van 2 uur tot half 8 bij haar. Ik praatte en huilde tegen haar dat ze terug moest komen en dat ze wakker moest worden.
Ze moest ook telkens "hoesten" waardoor het leek alsof ze stikte en ze gaapte.. Maar verder deed ze niks.. Ze reageerde niet op pijnprikkels.
Ik was in mijn eentje bij haar, en weer praatte en huilde ik.. En op dat moment ging haar hartslag boven de 100 en zelfs tot 135, terwijl het alleen maar rond de 85 zat.
Ik was zo blij!! Ik dacht dat het allemaal goed zou komen.. Tot dat ik later op de gang zat en naar binnen werd geroepen door mijn vader, mijn broer was aan het huilen en ik zag aan mijn vader dat hij ook moest huilen.
Ik wist gelijk dat het slecht nieuws was, 'Neeee neeee, zeg dat niet!!! Dat kan niet!!' mijn vader vertelde dat de arts was langs geweest en dat hij had gezegd dat mijn moeder niet uit haar coma zou komen, haar hersenactiviteit was zo minimaal dat als ze wakker zou worden, dat ze zou verder leven als een kasplantje, dat "hoesten", gapen etc waren spasme's. Ik zakte door mijn benen en kon niet meer stoppen met huilen.
Mijn moeder, ze was zo gelukkig aan het worden in haar nieuwe appartementje, ze straalde en lachte als nooit te voren..
Na een week op de Intensive Care te hebben gelegen, was vrijdag avond de behandeling gestopt. Ik mocht nog van de verpleger voor de laatste keer kroelen in bed met mijn moeder, ik heb naast haar gelegen met mijn arm over haar heen.. Ik heb haar bedankt voor alles en gezegd dat ze nu rust heeft en eindelijk naar haar overleden ouders, broertje en zoon kon gaan.
Samen met mijn oudste broer was ik heel de nacht bij haar gebleven, rond 5 uur in de ochtend kreeg ze iets meer morfine en nog iets anders want ze was een beetje "onrustig" alsof ze een nachtmerrie had. Daarna begon ze kortademig te ademen, zelfs ik hielt het niet vol toen ik het na deed. Mijn vader kwam rond 6 uur en ik vertelde dat mama al kouder werd, zweterig en haar lippen werden koud, maar mijn vader zei dat dat nog niet kon.. niet zo snel want de arts zei dat het misschien wel zelfs 2 dagen kon duren.. Op dat moment hoorde ik dat mijn moeder heel rustig begon te ademen, te rustig.
Ik zei "Mama gaat, ze gaat" en begon weer te huilen, mijn vader had haar gezicht vast en ik aaide haar over haar hoofd.. "Ga maar Mama, het is goed, ga maar" Na 2x te stoppen met ademen en toch weer verder gaan kwam haar laatste zucht.. zo rustig.. Mijn lieve mama is er niet meer..

25 Juli om 06:04 heeft zij mij verlaten, ik mis haar ontzettend erg maar ik kan het nog steeds niet echt geloven. De ene keer besef ik het en de andere keer voelt t alsof ze gewoon thuis in haar huisje zit..
Ik mis haar whatsapp berichten en samen boodschapjes doen of gewoon lekker bij haar thuis.

Ik ben mijn emoties aan het opsluiten, tenminste ik wil huilen maar het lukt niet meer..

Ik ben wel blij dat ik afscheid van mijn moeder heb kunnen nemen, en nog tegen haar heb kunnen praten ook al zeiden ze dat mijn moeder waarschijnlijk niks meer kon horen maar voor mijn gevoel was dat wel zo.
Vele van jullie hadden geen afscheid kunnen nemen van jullie ouder(s), dat lijkt me nog verschrikkelijker

**Geplaatst**: 11-08-15 23:56

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 11-08-15 23:56

Thanks maaik voor je felicitaties,

de andere reacties lees ik morgen als mijn hersens enigdsinds weer na kunnen denken

Sterkte iig :(:)

**Geplaatst**: 12-08-15 00:06

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 00:06

Wat heftig Debortje.. Ik kon tenminste nog afscheid nemen van mijn moeder.. Heel veel sterkte!!!

**Geplaatst**: 12-08-15 07:35

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 07:35

Bij de laatste regels ben ik even naar beneden gescrolled... werd zelfs MIJ even teveel... Erg heftig zeg!

**Geplaatst**: 12-08-15 08:45

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 08:45

Jemig Debortje wat herken ik mezelf in jouw verhaal. Mijn moeder heeft drie jaar geleden een hersenbloeding gekregen en ook een week in coma gelegen waar ze ook niet meer uit zou komen.. Ik krijg ook weer tranen in mijn ogen als ik jou berichtje lees. Heel veel sterkte! Het besef zal langzaamaan wel komen en het gemis zal alleen maar erger worden..

Bijzonder dat jij het wel ziet alsof je afscheid van je moeder hebt kunnen nemen. Voor mijn gevoel heb ik dat nooit kunnen doen, ik ging op een zondagmiddag weg toen ze zich al niet lekker voelde en daarna heeft ze een hersenbloeding gekregen. Ik heb haar nooit meer kunnen spreken en nooit meer iets kunnen vragen.. En dat is iets waar ik nog steeds heel veel moeite heb, geen afscheid kunnen nemen. Fijn dat jij dat in ieder geval wel zo voelt!

**Geplaatst**: 12-08-15 08:52

Geplaatst: 12-08-15 08:52

Joke en Debortje, jullie hebben me aan t huilen gemaakt... Wat een verdriet maar wat mooi geschreven. Ik wil jullie beide enorm veel sterkte wensen met deze moeilijke tijden. Wat een liefde spreekt er uit jullie verhalen. Ik denk, nee weet zeker dat dit soort dingen opschrijven enorm kan helpen om het allemaal strakjes te kunnen verwerken. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 12-08-15 09:00

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 09:00

Naath86, niet aanvallend bedoeld hoor, maar persoonlijk denk ik niet dat er afscheid nemen bestaat. Zelfs niet als je weet dat jij of de ander komt te overlijden, heb je daarna nog 1000001 dingen die je wil weten, vragen, zeggen.. laten zien, ruiken enzovoorts. Er blijft zoveel open, onbeantwoord.. zelfs na jaren.
Hou die kleine strohalm vast en koester dat je haar nog heb gesproken en gezien toen ze nog zichzelf was. :(:)

**Geplaatst**: 12-08-15 09:20

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 09:20

Ow daar heb je ook helemaal gelijk in Pipo, maar ik denk dat het wel verschil maakt dat je het aan ziet komen of dat het plotseling gebeurt.. Uiteindelijk blijven er inderdaad altijd dingen wat je nog wil weten/vragen. Voor mijn gevoel heb ik geen afscheid kunnen nemen, ik weet niet hoe dat was geweest als ze een lang ziekbed had gehad bijvoorbeeld. Maar op dit moment is dat iets waar ik nog steeds heel veel moeite mee heb.

**Geplaatst**: 12-08-15 09:29

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 09:29

Dat geloof ik best. Het vragen achteraf van hoe zou.. en wat als.. blijft altijd. Ik denk, dat je minder moeite heb als je het omdraait.. van gelukkig heb ik haar nog gesproken en gezien, hopelijk zelfs een knuffel gegeven.
De dood is onomkeerbaar, ongeacht hoe iemand is gegaan. Mijn moeder zou een maand of 5 hebben.. heeft de 7 weken niet eens gehaald. Ook die kwam plotseling. Je gaat immers dan van 5 maanden uit... Gelukkig is haar alle ellende bespaard gebleven waar ze bang voor was. Dus onze gesprekken en vragen waren ook nog lang niet "afgerond" en zelfs als dat wel was, zouden er nieuwe vragen komen, die blijven namelijk komen. Ieder doet verwerken uiteindelijk op zijn eigen manier
Sterkte in ieder geval.

**Geplaatst**: 12-08-15 09:58

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 09:58

Dankje wel.

Mams uitvaart was op 16 juni jl.
Toen op 18 juni overleed mijn opa de vader van mam. Hij is 90 geworden.
Dus 2 uitvaarten achter elkaar.
Had het even gehad toen

**Geplaatst**: 12-08-15 09:59

Geplaatst: 12-08-15 09:59

HorseyDude schreef:
Gecondoleerd, Joke...

Dankje wel

**Geplaatst**: 12-08-15 11:10

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 11:10

Jee dat is wel intens zeg.

**Geplaatst**: 12-08-15 12:09

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-08-15 12:09

We wilde opa ophalen op afscheid te kunnen nemen van ze dochter. Maar dat ging niet omdat hij doorlig plekken had en niet in de rolstoel kon. Plekken heelde niet meer en stonken. Opa was van onderen verlamd door dwarslaesie door val wat verkeerd beoordeeld is.
Hij heeft dus geen afscheid kunnen nemen en schrok zich rot toen we moesten vertellen dat mam er niet meer was.
Hij zei me dochter dood?! Arme man