lis schreef:Moet dat ergens door komen dan? Jij vind toch ook niet iedereen of een bepaald slag mens aardig? En waarom ben ik dan zielig? Omdat jij vind dat er anders over moet denken? Of dan in jouw ogen misschien gelukkiger zou zijn?
Lang leve het respect voor elkaars mening! Ik be-/veroordeel niemand die wel van kinderen houdt, slechts de uitlatingen die ik van
sommigen van die mensen krijg...
=^.,.^=
Ik vind jou niet zielig, dat staat ook nergens, je verhaal wel. Ik heb het idee dat je zoals Karin al zegt, alleen de negatieve dingen van kinderen kan zien.
Dat je je zo ergert aan kinderen, ze alleen maar ziet als lawaaierige (?), onopgevoede asocialen. Je maakt het jezelf onnodig moeilijk.
Zoals ik al proef uit jouw laatste stukje; leven en laten leven. Kinderen horen bij het leven, anders was er geen leven.
Als je mijn verhaal goed zou hebben gelezen, zou je hebben gelezen dat ik niet alleen de negatieve dingen van kinderen zie: "zelfs als je er geen kind aan hebt" zoals bijvoorbeeld bij één van mijn nichtjes die op dat moment heel lief met een van de katten aan het spelen is. Ik verdraag kinderen gewoon niet, ook niet op momenten dat zich goed gedragen PUNT
En jij vind DUS dat IK het mij onnodig moeilijk maak en DUS mijn gevoel moet ontkennen?!?!?!?! Het woord dat nu in mij op komt zal ik niet in noemen, maar neem één ding van mij aan: daar wordt niemand gelukkiger van!
Accepteer mijn mening en veroordeel mij niet, ik veroordeel jou ook niet voor het feit dat je kinderen leuker vindt dan ik!
=^.,.^=