Geplaatst: 19-02-08 14:16 MarcoBorsato schreef:suze_ schreef:mijn ervaring is dat klinieken niet altijd de oplossing zijn... mijn moeder en ook bij anderen.. heb ik gezien dat het alleen maar juist allemaal kan verergeren als die kliniek met alles wat er gebeurd en erbij hoort niet past bij diegene.. mensen steken elkaar daar aan met ideeën, jutten elkaar op.
ik weet niet wat dan wél goed is hoor, ik blijf over al die dingen hele dubbele gedachten en gevoelens houden. er is denk ik niet 1 oplossing.
dat wilde ik eigenlijk ook zeggen, ik heb van mn 7e tot mn 16e in therapie gezeten, waarvan 1 jaar in groepstherapie. Dat was elkaar alleen maar tips geven om te snijden enzo, ik ben geen automutilant, dus ik was er niet vatbaar voor, maar ik had er geen zin meer in.
Worstel er nu wel weer mee, ik kan er zo neerslachtig van worden als dingen anders lopen.
Ik heb ook groepstherapie gehad. Ben er niet beter door geworden. Zat met allemaal mensen die er een eind aan wilden maken of aan de drugs waren samen. Geloof me 't wordt er niet beter op op die manier....
) 
). Ik geef slechts wat voorbeelden om het gezichtsveld wat te verbreden 
)
Het gaat inmiddels al beter met mijn broer: hij is nu weer op het rechte pad, blowt niet meer, is crimineel-af en zijn psychische ziekte gaat ook al veel beter. Ik ben in ieder geval apetrots op mijn broertje omdat hij, ondanks alle tegenslagen en de moeilijke tijden, zich er tóch doorheen heeft weten te slaan en nu weer kan zeggen dat hij een gelukkig mens is. Als het ooit weer zo slecht zou gaan als vroeger en hij zou dezelfde keuze maken als toen: ik sta volledig achter hem. Het is zijn leven en hij is de enige die daarover mag beslissen, wij zijn er enkel om advies te geven en hem te steunen.