Geplaatst: 22-06-06 11:15 Denim schreef:Ik heb het ook, ik heb het heel erg. Mijn hele lichaam zit onder en ik heb littekens die er al jaren zitten. Ik kan er niet vanaf komen. Als ik kwaad of verdrietig ben, of ik voel me heel nutteloos of wat dan ook, ga ik snijden, gister is het me zelf met mijn nagels gelukt om een stel sneeën in mijn hals te zetten. Het is wel fijn om te lezen dat er ook andere mensen zijn die het doen, ik weet dat dat misschien raar overkomt, maar dat geeft wel een bepaald geruststellend gevoel.
Ik weet niet of ik hier de enige in ben, maar ik vind het niet zo prettig dat mensen de manieren waarop ze dit doen in dit topic gaan zetten
Voor mij persoonlijk maakt het niet zo veel uit, maar het kan een "how to"- guide zijn voor mensen. Het lijkt me verder ook niet echt relevant hóe je het doet, dat je het doet lijkt me voldoende informatie 
Even on topic
Je bent inderdaad lang niet de enige, ik ben me verleden zomers op jeugdkampen (als staf) te pletter geschrokken van het deel van de kinderen die niet in bikini wilden vanwege dit/wel in bikini gingen maar waaraan je duidelijk zag dat ze dit ook deden of in elk geval gedaan hebben. En dat zijn alleen nog maar de zichtbare gevallen.
Ik ben het verder met de anderen eens: zoek hulp, en vertel het je ouders. Ze zullen even goed schrikken, dat zeker- het is ook niet niks! Maar op den duur zal het het je waarschijnlijk makkelijker maken
Heel veel sterkte, je hebt hier de eerste stap al gezet! 
ga zaterdag naar chio met een vriendin. dus nog even een heel leuk dagje voor... dan ga ik zondag de brief neer leggen en naar mn paardje. heb op zondag altijd les dus ga ik even hard werken met pony en dan naar huis. ben ik moe van het rijden en zal mijn reactie ook niet zo heftig zijn. ben heel benieuwd wat ze gaan zeggen. vindt het dood eng maar tgerlijketijd ook wel fijn. 
Durfde eerst niet bang dat iemand me herkend maar dat zal niet zo snel gebeuren. Ja ik doe het dus ook, al een paar jaar. Ik begrijp je heel goed hoor, het is natuurlijk beter als je een andere manier hebt om met jezelf om te gaan en met problemen, maar ik weet ook heeel goed dat het zoo verslavend is, op een gegeven moment kan je niet meer zonder( zoals ik nu ). De enige reden die ik kan verzinnen om te stoppen is m'n littekens, ik kan bijna geen leuke shirtjes aan, heb ik een tshirt aan of ik ben op het strand ofzo ben ik de hele tijd doodsbang dat iemand iets ziet. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik reageer, het lucht misschien op ofzo, ik weet het eigenlijk niet.