Nou heb ik altijd heel hard geroepen dat ik op oudere mannen val

maar meestal was de grens wel 29. Tot ik een vriendje kreeg die 23 leek en 33 bleek te zijn

Mijn eerste vriendje was 25 toen ik 15 was (nu ik zelf twintiger ben en 15jarigen zie vind ik het wel een beetje raar ja,

moet er niet aan denken dat mijn zusje met een vent van 25 thuis zou komen

)
Maargoed, ik heb nú weer iets aan de haak hangen... jullie hebben misschien het verhaal van Hans en Roderick wel gelezen... nou iemand metamorfoosen schept blijkbaar een band

want Hans en ik kunnen het wel erg goed vinden. Alleen, deze meneer is 40.

Ik ken hem al een tijdje en heb vorige week zelfs zijn kinderen van 9 en 12 ontmoet.
Het is op zich een hele hippe vent, je zou hem echt geen 40 geven. Hardstikke leuke kerel ook. Maar tsja. Hij blijft natuurlijk wel dubbel mijn leeftijd. Ik kom eerder in de buurt van de leeftijd van zijn zoon (okee, die is dan 12, dat is helemaal ziek, maar bij wijze van spreke

)
Dieptepunt van het leeftijdsverschil was nu toch wel dat we in het café stonden en hij armpje-gehaakt-wilde proosten. Aáái. >;) Hoogtepunt daarentegen dat hij wél 40 jaar ervaring met vrouwen heeft

en heel galant is. Nu vind ik zelf dat niet meteen alles gedefineerd hoeft te worden, vooral niet als het 'gewoon gezellig is' maar hij heeft me meteen wel duidelijk gemaakt dat hij wel in is voor een relatie. Dat is normaal meestal wel genoeg om mij hard weg te laten rennen, en nu in combi met deze leeftijd.... mmm ik moet er nog eens over nadenken
Wat is jullie ervaring met grote leeftijdsverschillen? Zou jij in dit geval ervoor gaan?